Συρρικνωμένη ΔΗΜΑΡ

Του Ηλία Κανέλλη, ΝΕΑ

Σήμερα συνέρχονται τα όργανα της ΔΗΜΑΡ. Καλό νέο: τα στελέχη δεν έχουν ακόμα φύγει, εν σώματι τουλάχιστον, για τις παραλίες. Μες στην καλή χαρά, παριστάνουν ότι κάνουν πολιτική, συνεχίζοντας την αλλοπρόσαλλη τακτική που οδήγησε ένα κόμμα του 6,5% στο 1,2%, σε λιγότερα από δυο χρόνια. Τα στελέχη της σημερινής ΔΗΜΑΡ, και ο Φώτης Κουβέλης, ξεχνούν σήμερα κάτι ουσιαστικό. Οτι το 6,5% το πήραν, τον Ιούνιο του 2012, για να συμβάλουν στην ομαλότητα, για να μείνει η χώρα στο ευρώ και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις ήδη συμφωνημένες σε Μνημόνιο. Οτι, ακόμα κι αν οι υπουργοί του δεν επέδειξαν μεταρρυθμιστική ζέση, στην ουσία δεν αμφισβήτησαν την υποχρέωση της Ελλάδας να εκσυγχρονίσει δομές που θα έκαναν την οικονομία ανταγωνιστικότερη, προς όφελος μιας αναπτυξιακής λογικής και, ασφαλώς, των καταναλωτών. Κι ότι, παρά επιμέρους διαφωνίες, πίστευαν ότι ο βασικός πολιτικός στόχος δεν αλλάζει - δεν άλλαξε ούτε κι όταν η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την κυβέρνηση καταγγέλλοντας το αυθαίρετο κλείσιμο της ΕΡΤ.Με δεδομένα όλα αυτά, και με επίσης δεδομένο ότι η πολιτική ρητορική της ΔΗΜΑΡ μετατοπίστηκε βαθμιαία στην καταγγελία μετά την αποχώρησή της από το κυβερνητικό σχήμα, είναι εύλογο να συμπεραίνει κανείς ότι η εκλογική φθορά (τι φθορά; συντριβή) που καταγράφηκε στις  ρωεκλογές δεν οφείλεται στον θετικό, τον εποικοδομητικό κυβερνητικό ρόλο του κόμματος, αλλά στη μετάλλαξή του σε κόμμα καταγγελίας.
Η διαφορά είναι ότι οι μεν ψηφοφόροι φύγανε τρέχοντας, έμεινε όμως στο κόμμα η κοινοβουλευτική δύναμή του. Αυτή είναι και η μοναδική δύναμη της ηγετικής ομάδας του Φώτη Κουβέλη, καλά «τσιμεντωμένης» ήδη από το προηγούμενο συνέδριο και ενισχυμένης εσωτερικά χάρη στις αποχωρήσεις διαφωνούντων.

Χωρίς ψηφοφόρους, μόνο με κομματικό μηχανισμό και βουλευτές, ο Φώτης Κουβέλης μπορεί πλέον να κάνει αποκλειστικά επικοινωνιακό παιχνίδι. Ανακάλυψε, λοιπόν, τις χάρες της αντιπολίτευσης στο όνομα της Αριστεράς: γκρίνια και συνθήματα.

Ούτε η γκρίνια, όμως, ούτε τα συνθήματα ούτε οι προσωπικές στρατηγικές διαφόρων και η αβουλία άλλων αρκούν για να διασωθεί ένα κόμμα που δημιουργήθηκε για να συνεχίσει την παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς: εξειδίκευση, ρεαλισμός, μεταρρυθμιστική διάθεση, εμβάθυνση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, συναινέσεις, στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης. Ο μόνος βουλευτής που επιμένει καταστατικά στη δημιουργική πολιτική είναι ο Γρηγόρης Ψαριανός - ήδη εξωθημένος στο κομματικό περιθώριο. Λογικό. Δεν είναι «ξύλινος», δεν είναι του σωλήνα, δεν είναι προβλέψιμος, δεν είναι της καριέρας.

Στην ουσία, δηλαδή, δεν είναι της σημερινής ΔΗΜΑΡ. Αλλά επιμένει να μην τη χαρίζει στους μηχανισμούς, στις πολιτικές της άρνησης και στις πολλαπλές στρατηγικές άνευ όρων πολιτικής επιβίωσης. Σε περιόδους άχαρες, ίσως η συνέπεια έχει μεγαλύτερη σημασία.

O Ηλίας Κανέλλης είναι δημοσιογράφος