Οι Σουηδοί και η καθ’ ημάς Ανατολή

 Του Διονύση Γουσέτη, Athens Voice

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αναδεικνύουν τη διαφορά στα χαρακτηριστικά μεταξύ ανεπτυγμένων χωρών και της καθ’ ημάς Ανατολής. Ένα πρόσφατο παράδειγμα μας έδωσε η Σουηδία.

Πρώτη διαφορά: Τρεις μήνες η Σουηδία κυβερνάται από σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση μειοψηφίας, πράγμα αδιανόητο για την καθ’ ημάς Ανατολή.

Δεύτερη διαφορά: Στις 3 Δεκεμβρίου καταψηφίστηκε ο προϋπολογισμός και ο πρωθυπουργός της Σουηδίας κήρυξε πρόωρες εκλογές για τον Μάρτιο. Η διαφορά εδώ συνίσταται ότι η προηγούμενη φορά που διενεργήθηκαν πρόωρες εκλογές στη χώρα αυτή, ήταν πριν από …56 χρόνια. Στην καθ’ ημάς Ανατολή δεν θυμάμαι κυβέρνηση που να έχει εξαντλήσει την τετραετή θητεία της. Όλο και κάποια επείγουσα αδήριτη ανάγκη υπάρχει και καταφεύγουμε σε πρόωρες εκλογές.

Τρίτη διαφορά: Στις 27 Δεκεμβρίου συναντήθηκαν ο αρχηγός των σοσιαλδημοκρατών και ο αρχηγός της κεντροδεξιάς αξιωματικής αντιπολίτευσης της Σουηδίας. Συμφώνησαν στην ψήφιση του προϋπολογισμού και έτσι απετράπησαν οι πρόωρες εκλογές, που θα ζημίωναν τη χώρα, την εποχή που η οικονομία της παρουσιάζει προβλήματα. Μάλιστα, η συμφωνία ήταν γενικότερη, με ορίζοντα το έτος 2022.

Αυτή η Τρίτη διαφορά είναι η πιο κρίσιμη. Στην καθ’ ημάς Ανατολή ο πρόεδρος της κυβέρνησης και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο δεν έχουν συναντηθεί ποτέ, αλλά καθένας μιλάει για τον άλλον και το κόμμα του μόνον υβριστικά, σαν να ήταν ο πιο ποταπός εχθρός.

Μίλησαν πρόσφατα και οι δυο και συνέπεσαν μέχρι και λεκτικά στις ύβρεις. Ιδού πώς εκφράστηκαν:

Σαμαράς (συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση, 27/12): «Αυτό που είδαμε είναι σκευωρία πολιτικών εκβιαστών [υπογρ. δική μου]. Αυτοί σέρνουν τη χώρα σε εκλογές. Θεωρώ ότι είναι βούρκος! Θεωρώ ότι είναι λάσπη, θεωρώ ότι είναι λαϊκισμός, συκοφαντίες χωρίς ίχνος αλήθειας, αυτό θα πει βούρκος!». 

Τσίπρας (άρθρο στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, 28/12): «Τελευταίο τους αποκούμπι, η επιχείρηση εκβιασμών [υπογρ. δική μου], τρομοκρατίας και φόβου. Όμως η επανάληψη της ιστορίας συνήθως καταλήγει σε φάρσα. Το 2015 δεν θα είναι 2012».

Καθένας αρχηγός των δυο μεγαλύτερων κομμάτων μας, λοιπόν, κατονομάζει τον άλλον ως εκβιαστή! Δεν πρωτοτυπούν. Ανέκαθεν η προπαγάνδα κάθε κόμματος προς τους ψηφοφόρους δεν ρίχνει το βάρος στο πόσο καλοί είναι οι ίδιοι, αλλά στο πόσο κακοί είναι οι αντίπαλοι που θα μας καταστρέψουν. Και πράγματι, με αυτό το κριτήριο ψηφίζει η πλειονότητα των ψηφοφόρων. Φοβισμένη και εκβιασμένη. Πράγμα που σημαίνει ότι οι δυο αρχηγοί έχουν αμφότεροι δίκιο: είναι και οι δυο εκβιαστές.

Η πραγματικότητα είναι ότι, μετά από τόσες ύβρεις που έχουν εκτοξεύσει ο ένας στον άλλον, τους είναι και πρακτικά αδύνατον να μιμηθούν τους Σουηδούς και να συζητήσουν. Αν το κάνουν, ο καθένας θα εισπράξει από τους δικούς του το στίγμα του προδότη και του αποστάτη. Έχουν δηλαδή αυτό-εγκλωβιστεί. Αλλά και τα υπόλοιπα ελάσσονα κόμματα της Βουλής, όπως και οι ανεξάρτητοι βουλευτές στην πλειοψηφία τους, έχουν επίσης εγκλωβιστεί στις ύβρεις και στους βαρείς χαρακτηρισμούς. Έτσι, ψήφισαν και αυτοί ενάντια στην εκλογή προέδρου της δημοκρατίας. Δηλαδή ψήφισαν ενάντια στο συμφέρον τους, αφού οι περισσότεροι από αυτούς δεν θα ξαναδούν βουλευτικό αξίωμα.

Αποδεικνύουν με αυτό τον τρόπο οι βουλευτές, για μια φορά ακόμα, ότι δεν είναι αυτοί οι κατ’ εξοχήν φταίχτες, άξιοι να τους γιαουρτώνουμε. Είναι απλά ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Δεν θα μπορούσαν να είναι και δεν είναι καλύτεροι από αυτήν. Καμιά φορά, βέβαια, εμφανίζονται στην νεοελληνική ιστορία πολιτικοί εμπνευσμένοι. Δεν είναι τέλειοι, αλλά στέκονται πάνω από τον κοινωνικό μέσον όρο. Είναι όμως τόσο σπάνιοι. Εκτός από τον Χαρίλαο Τρικούπη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (τον κανονικό) δεν μου έρχεται άλλος στο νου. Τέτοιος εμπνευσμένος ενεργός πολιτικός δεν υπάρχει σήμερα.

Φοβισμένοι δεν είναι μόνο οι ψηφοφόροι. Φοβισμένοι είναι και όσοι έχουν χρηματικές δοσοληψίες στη χώρα μας. Οι «αγορές» απέρχονται πανικόβλητες στο ρυθμό του πεντοζάλη που παίζει ο κ. Τσίπρας με τη λύρα του. Το πρακτορείο reuters αναφέρει ότι ο δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών διεύρυνε την πτώση του στο 10,7% μετά την Τρίτη άκαρπη ψηφοφορία, ενώ οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων εκτινάχθηκαν πάνω από το 9%. Το φάντασμα του Grexit, το οποίο ο κ. Σαμαράς μας βεβαίωνε ότι είχε εξαλείψει για πάντα, επέστρεψε απειλητικότερο.

Στις συνθήκες αυτές, δεν μπορεί προφανώς να γίνει καμία σκέψη για ανάκαμψη της οικονομίας. Μόνο το αντίθετο μπορεί να σκεφτεί, και μάλιστα ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών. Το χειρότερο σενάριό τους είναι καταστροφικό: να μην δώσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση και να επαναληφθούν μία ή και δύο φορές. Αλλά και με το καλύτερο σενάριο, οι προοπτικές δεν είναι αισιόδοξες. Αν βγει αυτοδύναμος ο κ. Σαμαράς, απλά θα αναπαραχθεί η κατάσταση διατήρησης των πελατειακών σχέσεων, αυτή που οδήγησε τους εταίρους – δανειστές μας να μην θέλουν ούτε να έρθουν να μας αξιολογήσουν. Αν βγει αυτοδύναμος ο κ. Τσίπρας, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα. Ο πρώην ηγέτης των Γερμανών Πρασίνων Γιόσκα Φίσερ υπήρξε σαφής: «ένα τέτοιο αποτέλεσμα [επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ] μπορεί να προκαλέσει πανικό στις αγορές, οδηγώντας σε ντόμινο που θα επηρεάσει αρχικά την Ιταλία και ύστερα τη Γαλλία, τις 2 από τις 3 μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης». Και τότε βέβαια η αντίδραση των Βρυξελλών θα είναι η άμεση αποπομπή μας για να μη μολυνθούν οι ίδιοι. Όπως κόβουμε το σάπιο πόδι με τη γάγγραινα για να μη μολυνθεί το υπόλοιπο σώμα. Μετά από πέντε χρόνια, οι Ευρωπαίοι θωρακίστηκαν απέναντι στην ελληνική γάγγραινα.

Την ίδια στιγμή, η Σουηδία, παρά τα οικονομικά της προβλήματα, είναι χώρα που συνεχίζει να δέχεται Έλληνες μετανάστες που ξενιτεύονται για να γλυτώσουν την καθ’ ημάς ανεργία. Η διαφορά των δυο χωρών φαίνεται ανάγλυφα.

Όμως, ας μην τα βλέπουμε όλα μαύρα! Η καθ’ ημάς Ανατολή αρκείται προς το παρόν σε αμοιβαίες λεκτικές επιθέσεις, μερικούς εμπρησμούς του κέντρου της πρωτεύουσας και σποραδικούς φόνους. Λίγο ανατολικότερα (και λίγο νοτιότερα), οι επιθέσεις είναι ένοπλες και οδηγούν σε σφαγές, η δε οικονομική απελπισία και η προσφυγιά έχει γίνει τρόπος ζωής. Ελπίζω ο κατήφορος της καθ’ ημάς Ανατολής να μην φτάσει μέχρι εκεί. Ας είναι αυτό η ευχή μου για τη νέα χρονιά.