Η «περίπτωση» Εφραίμ

Του Κώστα Γιαννακίδη, www.protagon.gr,2712.11

Η απόφαση για τον Εφραίμ, είναι έμφορτος ημεδαπών και αλλοδαπών σκοπιμοτήτων.» Η δήλωση προέρχεται από τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Θα μου πείτε ότι για πολλούς οι δηλώσεις Καρατζαφέρη είναι σαν το κρύο νερό στη μπανιέρα-σου προκαλεί ένα μικρό σοκ, αλλά φεύγει στην αποχέτευση. Όμως τώρα ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι πυλώνας κυβερνητικής σταθερότητας. Γι' αυτό, λοιπόν, καλό θα ήταν να μας εξηγήσει ποιες είναι οι σκοπιμότητες που περιέχονται στην απόφαση για τον Εφραίμ. Διότι αν ένας πολιτικός αρχηγός γνωρίζει ότι το Συμβούλιο Εφετών εξυπηρετεί ντόπια και ξένα συμφέροντα-όπως έλεγαν παλαιά-τότε καλό θα ήταν να το μάθουμε και εμείς οι υπόλοιποι.

Κατά τα λοιπά, η Δικαιοσύνη λειτουργεί ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη. Το επανέλαβε και ο πρόεδρος της 'Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, σημειώνοντας, βέβαια, με έμμεσο τρόπο, την αντίθεση του στην απόφαση που κρίνει προφυλακιστέο τον γέροντα. Όμως ο ίδιος λειτουργός δεν εκστόμισε ούτε φράση όταν αφέθηκε ελεύθερος ο Μάκης Ψωμιάδης, δεν έγραψε ούτε λέξη διαμαρτυρόμενος για την κατάχρηση του μέτρου από συναδέλφους του, όταν στοίβαζαν κακομοίρηδες στα κελιά.

Τώρα εσείς θα σημειώσετε ότι ο Εφραίμ δεν είναι μία περίπτωση όπως οι άλλες -το είδαμε και στην πράξη, όταν, όντας κρατούμενος, δέχθηκε επισκέψεις στο κελί του. Αν το πιστεύετε, τόσο το χειρότερο για τη Δικαιοσύνη. Περιπτώσεις όπως του Εφραίμ επιβεβαιώνουν ότι σε αυτόν τον τόπο η έννοια της ισονομίας είναι υποκειμενική και μάλλον προσχηματική. Όχι μόνο επειδή αλλοιώνεται στην πράξη, αλλά επειδή αυτό θεωρείται και μία λογική συνθήκη. Όταν ποινικοί με βουλευτική ασυλία και οι κατά συρροή εκμαυλιστές του πολιτικού συστήματος κυκλοφορούν ελεύθεροι, τότε οι υποστηρικτές του Εφραίμ μπορούν να ισχυριστούν ότι ο άνθρωπος τους υφίσταται μία άδικη μεταχείριση. Μπορούν, αλλά δεν δικαιούνται.

Ο άνεμος που σηκώνει η υπόθεση Εφραίμ μας επιτρέπει να δούμε για άλλη μια φορά πίσω από την κουρτίνα. Οι παθογένειες της Δικαιοσύνης αντανακλώνται στην ποιότητα της Δημοκρατίας, αυτό το ξέρουμε όλοι. Και από την άλλη, τα ελλείμματα Δημοκρατίας αποτυπώνονται σαν πληγές στο σώμα της Δικαιοσύνης. Κάπως έτσι, ο πολιτικός εγκαλεί τους δικαστές, εκείνοι απαντούν μέσω κύκλων και ο πολίτης ξέρει ότι δεν υπάρχουν, απλώς, πολλοί κανόνες, υπάρχουν και πολλά παιχνίδια.