Σε αδιέξοδο βρισκόμαστε. Η σύνοδος κορυφής δεν θα προσθέσει τίποτε περισσότερο από εκείνα που προπαρασκευαστικά αποφασίστηκαν από την προηγούμενη σύνοδο που έγινε. Όλα τα θέματα μετατοπίζονται στη σύνοδο κορυφής του θέρους, εκεί θα αντιμετωπιστεί επί της ουσίας το λεγόμενο ζήτημα της οικονομικής διακυβέρνησης εκ μέρους της ΕΕ και η Ελλάδα εκείνο που πρέπει να πράξει, εκείνο που βαρύνει την κυβέρνηση ως υποχρέωση είναι με έναν ολοκληρωμένο τρόπο να διεκδικήσει την αναδιάρθρωση του χρέους. Διαφορετικά θα είναι εξαιρετικά μεγάλος ο δρόμος μέχρι το σημείο εξόδου από την κρίση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική κοινωνία. Επιτρέψτε μου την εκτίμηση, η χώρα τυπικά δε θα χρεοκοπήσει, το ζήτημα είναι να μη χρεοκοπήσουν οι πολίτες.
Νομίζω ότι ο ΣΥΝασπισμός έχει τούτη την ώρα υιοθετήσει μια πολιτική που κατά τη γνώμη του θα του προσφέρει οφέλη αλλά έχω την εκτίμηση ότι δε θα έχει οφέλη. Και δε θα έχει οφέλη διότι αυτή η αγανάκτηση με τον τρόπο που εκφράζεται δε συνιστά δημοκρατικό λαϊκό κίνημα, δε συνιστά οργανωμένη πολιτική αντιπαράθεση αν θέλετε προς το περιεχόμενο μιας κυβερνητικής πολιτικής η οποία μπορεί τον καθένα να βρίσκει αντίθετο, εμένα με βρίσκει αντίθετο σε πάρα πολλά σημεία. Αλλά η έκφραση της αντίθεσης όχι μόνο χάνεται αλλά είναι δυνατόν με τον τρόπο που γίνεται να προκαλέσει και την έγερση των συντηρητικών αντανακλαστικών μιας κοινωνίας η οποία αναμφισβήτητα είναι τεμαχισμένη, δεν εκφράζεται συλλογικά. Το ζητούμενο είναι η διαμόρφωση ενός δημοκρατικού, στο πλαίσιο της δημοκρατικής βάσης, λαϊκού κινήματος. Και αυτό απουσιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου