Την περασμένη εβδομάδα υποστήριξα ότι η υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη για τη δημαρχία της Αθήνας θα μπορούσε να αναστρέψει, επιτέλους, τη διαρκή πορεία απαξίωσης της πόλης από κορυφαίους πολιτευτές της Δεξιάς, δεκαετίες τώρα. Στη Δημοκρατική Αριστερά σκέφθηκαν σοφότερα από εμένα: συζήτησαν με το ΠαΣοΚ και τους Οικολόγους και πρότειναν τον Γιώργο Καμίνη, Συνήγορο του Πολίτη, για τη θέση αυτή.
Ο Γιώργος Καμίνης έγινε γνωστός πανελληνίως όταν τον κάλεσε ο Γιώργος Παπανδρέου, στην πρώτη κιόλας συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εισηγηθεί για την κατάσταση της Δημόσιας Διοίκησης. Θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα, αν κριτήριο της διασημότητας ήταν το έργο που έχουν επιτελέσει οι διάσημοι. Δεν συμβαίνει αυτό.
Αν ήθελε όμως, θα ήταν διάσημος: χειρίστηκε για οκτώ χρόνια το μεγάλο ζήτημα των προβληματικών σχέσεων πολιτών- κράτους και θα μπορούσε να είναι συνεχώς στα πρωτοσέλιδα ανακοινώνοντας παραβιάσεις και παρανομίες, καταπώς πράττουν π.χ. οι κκ. Ζορμπάς και Ρακιντζής που καταγγέλλουν κάθε τόσο φοβερές και τρομερές ατασθαλίες, για να ξαναπούν τα ίδια λίγους μήνες μετά. Μηδενική αποτελεσματικότητα.
Ο Συνήγορος του Πολίτη, αντιθέτως, είναι ήσυχο ποτάμι: έχει επέμβει με επιτυχία σε δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεις αυθαιρεσιών και παρανομιών της Διοίκησης. Προτίμησε την αποτελεσματικότητα από το μεντιακό πατατράκ- αλλά δεν κατέκτησε την «αναγνωρισιμότητα» που θα τον καθιστούσε καλό υποψήφιο, σύμφωνα με κάποιους δημοσκοπούντες, που θεωρούν ότι ο θόρυβος είναι η ουσία της πολιτικής.
Η καθυστέρηση της δημόσιας υποστήριξης του κ. Καμίνη από το ΠαΣοΚ οφείλεται στην αντίδραση βουλευτών του που εκλέγονται στην Αθήνα και θεωρούν ότι οι εκλογές αποτελούν καλή ευκαιρία για την ενδυνάμωση των προσωπικών τους πολιτικών μηχανισμών και δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από την υποψηφιότητά του. Θα κερδίσουν όμως οι Αθηναίοι γιατί τα ήσυχα ποτάμια, όταν δυναμώσουν τα ρεύματα που συμβάλλουν, φουσκώνουν και γίνονται δύναμη αλλαγής. Ισως για τούτο τα φοβούνται οι βουλευτές.
Ο Γιώργος Παπανδρέου καλείται να αποφασίσει αν θα υπηρετηθεί το δημόσιο συμφέρον ή το συμφέρον ισχυρών στελεχών του, αν στη δημόσια ζωή μετρά ο θόρυβος ή η αποτελεσματικότητα. Θα είναι κρίμα να διαψεύσει τον ίδιο του τον εαυτό ακυρώνοντας και την εκτίμηση που έχει ήδη δείξει προς το πρόσωπο του κ. Καμίνη και τις ελπίδες που μας καλλιεργεί ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στα πολιτικά ήθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου