H EKT βγάζει την Ελλάδα από την πρίζα

Tου Νίκου Γ. Ξυδάκη, Καθημερινή, 24.7.12

Το μπαράζ γερμανικών δημοσιευμάτων περί εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ συμβαίνει μερικές ημέρες μετά τις σκοτεινές δηλώσεις του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε περί της Ελλάδος ως «ειδικής περιπτώσεως», λίγες ημέρες μετά τη φήμη ότι το ΔΝΤ δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε περαιτέρω βοήθεια προς την Ελλάδα, λίγες ημέρες μετά τις αλλεπάλληλες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων που αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο επιμήκυνσης του προγράμματος. Και βέβαια, λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την επίσκεψη του κλιμακίου της τρόικας στην Αθήνα, προκειμένου να αξιολογηθεί η πορεία του προγράμματος. Η γερμανική θύελλα δημοσιευμάτων για επικείμενη GRexit, που τη χρονολογούν μάλιστα περί το φθινόπωρο, έρχεται μετά μια μείζονος πολιτικής σημασίας πράξη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας: την περασμένη Παρασκευή, η ΕΚΤ απέκλεισε τις ελληνικές τράπεζες από την παροχή ρευστότητας, μη δεχόμενη ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις, και τις παρέπεμψε για ρευστότητα στον έκτακτο μηχανισμό ELA της Τραπέζης της Ελλάδος. Δηλαδή τις παρέπεμψε σε διπλασιασμένο επιτόκιο, περίπου 3%.

Στην πράξη, αυτή η απόφαση της ΕΚΤ σημαίνει στραγγαλισμό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ασφυξία του ελληνικού κράτους, το οποίο αντλεί βραχυχρόνια ρευστότητα μέσω των εντόκων γραμματίων που απορροφούν οι τράπεζες. Είναι προφανές πως η απόφαση της ΕΚΤ, ενός εκ των τριών μερών της τρόικας, είναι καθαρά πολιτική, και διόλου τεχνική. Προοιωνίζεται νέο κύκλο πιέσεων ή εκβιασμών προς την Ελλάδα, ίσως και έναν τρόπο πίεσης, τον πιο επαχθή, για «εθελουσία» έξοδο από το ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βγάζει την Ελλάδα από την πρίζα της ρευστότητας. Στεγνά.

Η ΕΚΤ δεν είναι ένας ουδέτερος τεχνοκρατικός οργανισμός· εκφράζει τους κεντρικούς τραπεζίτες και τις βουλήσεις των ισχυρών κρατών της Ευρωζώνης. O λόγος του διοικητή της Bundesbank είναι νόμος στο συμβούλιο της ΕΚΤ. Η τιμωρητική διάθεση της ΕΚΤ, άρα, όπως εκδηλώθηκε με την πρόσφατη απόφασή της, δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι–πιστωτές δεν προτίθενται να «κουρέψουν» περαιτέρω το ελληνικό χρέος, όπως τα περ. 70 δισ. ομόλογα που διακρατά η ΕΚΤ, ούτε να επιμηκύνουν τον δανεισμό με τρίτο μνημόνιο. Προτιμούν μάλλον να οδηγήσουν την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, ακόμη και αν η έξοδος σημαίνει πτώχευσή της και απώλεια πολύ μεγαλύτερων ποσών, ακόμη και αν η έξοδος σημαίνει βαθύτερη διακινδύνευση της Ευρωζώνης.

Αλλωστε, με το γερμανικής εμπνεύσεως PSI, μέγα μέρος του επικίνδυνου ελληνικού χρέους εξουδετερώθηκε μέσω υπαγωγής του σε ρήτρα ευρώ, σε καθεστώς βρετανικού δικαίου και με εμπράγματες εγγυήσεις. Η Γερμανία αγόρασε πολύτιμο χρόνο και τώρα εκτιμά πως είναι έτοιμη να ακρωτηριάσει την «ειδική περίπτωση» Ελλάδα, για πολιτική αξιοποίηση στο εσωτερικό της και για παραδειγματισμό των υπολοίπων PIIGS.

Φυσικά, οι υπολογισμοί της Γερμανίας και των άλλων σκληρών της Ευρωζώνης πιθανότατα θα αποδειχθούν ανεδαφικοί, ίσως και καταστροφικοί για την Ευρώπη, ακόμη και για τους ίδιους. Αυτό όμως ελάχιστα παρηγορεί την Ελλάδα, η οποία επέπρωτο να είναι το πρώτο πρόβατο της αγέλης που πέφτει στον γκρεμό.