Του Πέτρου Παπασαραντόπουλου, Μεταρρύθμιση, 20.6.12
Το σημείωμα που ακολουθεί είναι συνηγορία υπέρ της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ σε κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, με βασικό στόχο την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ μέσα από ένα πρόγραμμα μεγάλων μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος. Με το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου έγινε φανερό, με δραματικό τρόπο, ποια είναι η κύρια σύγκρουση, πολιτική και κοινωνική, στον τόπο μας. Είναι η μετωπική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκισμού, της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή από τη μια πλευρά και στις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και του αταλάντευτου ευρωπαϊκού προσανατολισμού της πατρίδας μας. Η σύγκρουση αυτή τέμνει οριζοντίως και αποσάθρωσε το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό. Ας ελπίσουμε ότι μια νέα σελίδα ανοίγει στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Αντικειμενικά όμως, αυτό που σηματοδοτεί μια κυβέρνηση συνεργασίας είναι η πλήρης άρνηση του κυρίαρχου πολιτικού παραδείγματος της μεταπολίτευσης, που βασίστηκε στους ακραίους διχασμούς ανάμεσα «στις δυνάμεις του φωτός και τις δυνάμεις του σκότους». Παράλληλα είναι η πλήρης δικαίωση του σκληρού πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ εσωτερικού και της ανανεωτικής αριστεράς, έτσι όπως διατυπώθηκε το 1974 και που ήταν η ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας με την υπέρβαση των κάθετων πολώσεων του πολιτικού συστήματος. Η πρόταση αυτή, που διατυπώθηκε τον Αύγουστο του 1974, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, αναπτύσσεται και αναλύεται στους «Στόχους του Έθνους», την «πλέον ανατρεπτική συμβολή του ΚΚΕ εσωτερικού στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας», όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο Λεωνίδας Κύρκος.
Μια πολιτική πρόταση που απορρίφθηκε πανηγυρικά, δεδομένου ότι η ανανεωτική Αριστερά απέτυχε πλήρως στο να πείσει τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και την ελληνική κοινωνία, για την ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών. Η δεύτερη ευκαιρία αυτής της πρότασης ήταν το 1989, που και πάλι απέτυχε, λόγω του μοιραίου λάθους της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν, αυτή η θέση συκοφαντήθηκε και τέθηκε στο περιθώριο. Στο Συνασπισμό και στο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησαν άλλοι προσανατολισμοί, κυτταρικά ασύμβατοι με το γενετικό κώδικα της ανανεωτικής αριστεράς. Η δημιουργία της ΔΗΜΑΡ, έστω και με ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, έδωσε ελπίδες ότι αυτός ο πολιτικός χώρος θα μπορούσε να αρθρώσει έναν διαφορετικό λόγο. Ότι θα έσπαζε τα δεσμά της δεοντολογικής και ηθικολογικής προσέγγισης του πολιτικού γίγνεσθαι και ότι θα εμπλούτιζε την ιστορική παράδοση του χώρου με τολμηρές επεξεργασίες και θέσεις.
Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στο βαθμό που θα ήταν επιθυμητός. Σήμερα όμως, με τις νέες συνθήκες που έχουν προκύψει, είναι η μεγάλη στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς και της ΔΗΜΑΡ. Ο αριστερός ευρωπαϊσμός δεν είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Δεν είναι στρογγυλεμένες θέσεις επί της διαδικασίας. Είναι πρώτα και κύρια πολιτική πράξη, ανεξάρτητα από το όποιο πολιτικό κόστος.
Με τον τρόπο αυτό θα βρεθεί ξανά το χαμένο νήμα της ιστορικής συνέχειας της πολιτικής πρότασης της ανανεωτικής αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. Μιας πρότασης, που ξεκινάει υβριδικά το 1965, με την πρόταση των 5 σημείων της ΕΔΑ, μπροστά στον κίνδυνο της επερχόμενης δικτατορίας, συνεχίζεται με τους «στόχους του Έθνους» και την Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα (ΕΑΔΕ) το 1974 και σταματάει το 1989 με το αποτυχημένο πείραμα της κυβέρνησης Τζανετάκη.
Πρόκειται για μια πολιτική πρόταση που, αναστοχαζόμενοι το που μας οδήγησε η επικράτηση του ακραίου λαϊκισμού στα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Είναι μια πρόταση που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που ίσως να μπορέσει να διδαχθεί από τα λάθη της.
Είναι μια πρόταση που απαντάει με καθαρότητα και σαφήνεια στα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα μιας χώρας που συνεχίζει να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
2 σχόλια:
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ; Θα γυρίσουμε στην δραχμή; Γράφει ο Μανούσος Γ.Δασκαλάκης Τον Νοέμβρη του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος προκηρύσσει εκλογές. Η Ελλάδα υπό την σθεναρή ηγεσία του Βενιζέλου, στο πλευρό των συμμάχων της «ΑΝΤΑΤ» είχε ελευθερώσει την Δυτική και Ανατολική Θράκη, και είχε πάρει «εντολή»από τους συμμάχους, για προστασία του Ελληνικού πληθυσμού της Σμύρνης. Το βασιλικό λαϊκό κόμμα είχε επιδοθεί σε μια μαύρη προπαγανδιστική εκστρατεία, με το σύνθημα «ΟΙΚΑΔΕ» δηλαδή το σταμάτημα του πολέμου και την επιστροφή των στρατιωτών στα σπίτια τους. Ο Ελληνικός λαός είχε κουραστεί με την μακροχρόνια επιστράτευση των παιδιών του, και επιθυμούσε την ειρήνη. Το κόμμα των «φιλελευθέρων» νικήθηκε και ο Εθνάρχης «Ε.Β» δεν βγήκε ούτε καν βουλευτής το 1920.Οι συντηρητικές δυνάμεις της εποχής, φοβήθηκαν μήπως κατηγορηθούν για ηττοπάθεια και εθνική μειοδοσία, και συνέχισαν τον πόλεμο μέχρι τα βάθη της Μικράς Ασίας. Η Ελλάδα τότε έχασε κατά κράτος από τους Νεότουρκους του Μουσταφά Κεμάλ –Ατατούρκ. Την μέρα εκείνη έπεσε σαν σκοτεινή σκιά πάνω από την χώρα, η μικρασιατική καταστροφή και ο «συνωστισμός» κατά την κ. Ρεπούση των Ελλήνων στην παραλία της Σμύρνης. Έχει ομοιότητες το σήμερα με το χθες; Μεγάλοι διανοητές όπως ο Καρλ Μαρξ, έχουν πει ότι¨ «όταν είναι να επαναληφθεί η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.» Φυσικά και δεν έχει ομοιότητα η εποχή μας. Σήμερα ο πόλεμος είναι οικονομικός. Όμως όπως τότε έτσι και τώρα είμαστε προσδεμένοι σε μια συμμαχία. Όπως τότε οι συντηρητικοί ωρυόταν, ότι θα σταματούσαν τον πόλεμο και έπειτα τον συνέχισαν. Έτσι και σήμερα οι συντηρητικές δυνάμεις με τα φιλικά τους Μ.Μ.Ε οργίασαν ότι αν ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψουμε στην δραχμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε δεύτερο κόμμα. Ποιος αποκλείει όμως ο Σαμαράς και τα συμμαχικά του κόμματα να μας επιστρέψουν στην δραχμή που απευχόταν προεκλογικά με φοβιστικές και τρομαλαγνικές κορώνες; Πως θα επιστέψουμε στην δραχμή; Αν η κ. Μέρκελ δεν δεχθεί να αναθεωρηθεί το μνημόνιο και συνεχιστεί η ύφεση κανένας στόχος δεν θα μπορεί να επιτευχθεί, και μόνοι μας θα αναγκαστούμε να επιστρέψουμε στην δραχμή. Γιατί μας φοβίζουν ότι θα πάμε στα τάρταρα του Άδη αν επιστέψουμε στην δραχμή; Το νόμισμα δεν είναι εικόνισμα για να το προσκυνούμε δογματικά. Είναι εργαλείο πολιτικής. Αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ τι θα γίνει; Στην αρχή θα είναι δύσκολα αλλά σιγά σιγά, θα βρούμε το δρόμο μας. Πως θα βρούμε τον δρόμο μας; Με ένα ευέλικτο και μικρομεσαίο παραγωγικό και σύγχρονο κράτος. Με ανοιχτή οικονομία και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης. Με υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Με αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Με ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Πάντα με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και χωρίς ελλείμματα. Με φορολογική δικαιοσύνη. Με πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Εάν δεν ασκείται από τις κυβερνήσεις εκσυγχρονιστική και συνετή οικονομική πολιτική, είτε με ευρώ είτε με δραχμή πάντα το κράτος μας θα βουλοπλέει.
ΟΥΤΕ ΧΑΡΤΙ ΥΓΕΙΑΣ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Διαβάστε τι μου διηγήθηκε ένας φίλος και να φρίξετε. "Πριν δύο ημέρες επισκέφθηκα το νοσοκομείο Χανίων για να δω ένα ασθενή συγγενή μου. Καθώς πήγαινα καθ,οδόν, οδηγώντας με το αυτοκίνητο μου με έπιασε έντονη επιθυμία για χέσιμο.Ρώτησα που έχει τουαλέτες και μου είπαν¨ "Δίπλα στο κυλικείο." Εισήλθα μέσα και ...ανακουφίστηκα δεόντως. Άμέσως κοιτάζω να πάρω το χαρτί υγείας για να σκουπίσω τον πισινό μου. Που να φορέσω σώβρακο μου λέει ο φίλος έτσι ασκούπιστος. Θα μυρίζω σαν ψοφίμι από απόσταση χιλιομέτρων. Αφήστε που θα είχα και την μουρμούρα της συζύγου μου που είναι μανιακή με την καθαριότητα και θα μου έλεγε¨ "Καημένε, ούτε τον πισινό σου δεν έμαθες ακόμη να σκουπίζεις τόσα χρόνια που είμαστε μαζί?. Πως θα κοιμάμαι δίπλα σου με τέτοια χάλια που έχεις; Για την κακή μου μοίρα μου λέει ο φίλος
η τουαλέτα του νοσοκομείου, δεν είχε ούτε ίχνος από χαρτί υγείας. Έτσι αναγκάστηκα να πλύνω τον πωπώ μου έξω στον κοινό νιπτήρα. Αν με έβλεπε κανείς θα του έλεγα. "Για κάνε μου την χάρη και κοίταζε την δουλειά σου." "Δικός μου είναι ο πισινός ότι θέλω τον κάνω." "Ευτυχώς δεν με είδε κανείς για να ντροπιαστώ και αποχώρησα τινάζοντας τα δάχτυλα μου ,για να φύγει το νερό του ξεπλύματος." Η ισχυρή Ελλάδα του τέως πρωθυπουργού Κ.Σημίτη δεν πάσχει μόνο από μεγάλα πολιτικά αναστήματα, αλλά και από το απαραίτητο για τον στοιχειώδη πολιτισμό , χαρτί υγείας.
Δημοσίευση σχολίου