Σύντροφοι, είμαστε φάουλ

Tου Λεωνίδα Καστανά, http://mhmadas.blogspot.gr

Δεν έχει άδικο ο Λιαρόπουλος που γράφει στη Μεταρρύθμιση:

«Ας μην ψάχνουν στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή για όσους υπονομεύουν τη Δημοκρατία. Καλύτερα να ψάξουν στο τέρας της αναξιοκρατίας που εξέθρεψε η (δική τους) κομματοκρατία και τώρα ψάχνει για τροφή σε άλλα θηριοτροφεία. Ο διορισμός ασχέτων στις ΔΕΚΟ που απόμειναν είναι τρανή απόδειξη ότι οι (ακόμη) κυβερνώντες δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει.» Ούτε και η Βάσω Κιντή έχει άδικο, που συμπληρώνει: «Τι χρειάζεται να πουν και να υποσχεθούν Δημάρ και Πασόκ σε οποιοδήποτε Φόρουμ όταν έχουν συμμετάσχει σε αυτή την επαίσχυντη μοιρασιά του κράτους; Γιατί πρέπει να πιστέψουμε ο,τιδήποτε υποστηρίξουν για το μέλλον όταν δεν κάνουν το σωστό σήμερα;»  Γιατί στο φόρουμ της μεγάλης Κεντροαριστεράς που θα σώσει την Ελλάδα εν αντιθέσει με το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ που θα την καταστρέψουν,  θα μας ρωτήσουν.  Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι αγαπητοί μου φίλοι. Στο Παιδείας ήμασταν υπερήφανοι που βάλαμε δικό μας άνθρωπο για να προχωρήσει σωστά τα θέματα της δευτεροβάθμιας. Είχε 3 μήνες να δώσει λύσεις στο υπ’ αριθμόν 1  πρόβλημα του χώρου. Την επάρκεια σε διδακτικό προσωπικό, την κάλυψη των περίφημων κενών. Και υπήρχαν λύσεις απλές και γρήγορες όπως δείξαμε και τις παραδέχονται και από μέσα. Αλλά φτάσαμε Χριστούγεννα και ακόμα υπάρχουν 2000 κενά και τα παιδιά γυρνάνε στους δρόμους. Και δεν υπάρχει ούτε μια εξήγηση, ούτε μια ανακοίνωση, ένα συγγνώμη στα παιδιά, κάτι. Και μετά θα γράφουμε ότι δεν πρέπει να γίνονται καταλήψεις και ότι φταίει ο ……….

Στο Υγείας  ήμασταν υπερήφανοι που βάλαμε δικό μας άνθρωπο για να προχωρήσει σωστά τα θέματα της ηλεκτρονικής συνταγογράφισης , του περιορισμού της σπατάλης, την εξυπηρέτηση των  πολιτών που υποφέρουν κλπ. Το ηλεκτρονικό σύστημα κολλάει, τα κυκλώματα βασιλεύουν, δεν έχει βρεθεί ένα μορατόριουμ με τους φαρμακοποιούς ώστε να μην ταλαιπωρείται ο κόσμος. Αντιθέτως η αριστερή εξουσία στο χώρο της Υγείας κάνει αποκαλύψεις, καταγγελίες, ξεσκεπάσματα, ωσάν δαιμόνιος ρεπόρτερ. Αλλά έχω την εντύπωση ότι εκεί μπήκε για να διορθώσει, να αλλάξει, να χτίσει κάτι νέο και όχι απλά να μας αποκαλύπτει το παλιό. Η καταγγελία αρμόζει στους απέξω. Οι εντός και μάλιστα οι έχοντες και εξουσία δεν καταγγέλλουν, αλλά δρουν και μάλιστα άμεσα και καταλυτικά. Διαφορετικά, αν δεν μπορούν, αν δεν τους αφήνουν, το δηλώνουν και  παραιτούνται.

Στο Δικαιοσύνης δεν ήμασταν απλά υπερήφανοι, πανηγυρίζαμε για την επιλογή. Επιτέλους κάποιος να χτυπήσει τη διαπλοκή με γρήγορη και καθαρή απονομή δικαιοσύνης, τουλάχιστον στις χοντρές περιπτώσεις διαφθοράς και διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Γιατί ξέρετε τώρα, χρονίζουν και όταν εκδικάζονται έχουν όλα χαθεί και πέφτουν στα μαλακά. Ακόμα περιμένουμε το νομοσχέδιο fast truckδικαιοσύνης. Και δεν θάρθει. Αντιθέτως μάθαμε ότι θα δοθούν τα αναδρομικά του 2011 στους δικαστές που τα είχαν κερδίσει στο Μισθοδικείο, δηλαδή στο δικαστήριο που οι ίδιοι αποφασίζουν για τους εαυτούς τους.

Και  δεν απορρίπτεται το αίτημα του δικαστικού κλάδου να ενταχθεί ένα από τα επιδόματά τους (επίδομα αποζημίωσης) στο βασικό μισθό τους, έτσι ώστε να αυξηθούν οι αποδοχές τους, αλλά δεν μπορεί αυτό να γίνει τώρα, πριν καταβληθεί η περιβόητη δόση από το ΔΝΤ.  

Και έλεγα και γω που θα πάει η πολυπόθητη δόση, που θα πάει; Μα και στους δικαστές.

Ακόμη, ανέφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης, ότι έχει γίνει μεγάλη αδικία σε βάρος του δικαστικού σώματος και δεσμεύτηκε ότι μέχρι την τελευταία μέρα που θα είναι υπουργός Δικαιοσύνης θα προσπαθήσει να ανατρέψει το σε βάρος τους κλίμα.

Και ήρθε ως καπάκι η ιστορία με τους νέους διευθυντές των ΔΕΚΟ. Δυο της προκοπής άνθρωποι υπήρχαν με βεβαιωμένο θετικότατο έργο. Ο του ΕΛΓΑ και ο τουΟΣΕ. Μάζεψαν τα καταχρεωμένα μαγαζιά, μείωσαν τη σπατάλη και ο ΕΛΓΑ βρέθηκε και με πλεονάσματα. Τι άλλο θέλαμε; Είχε 400 εκ το χρόνο έλλειμμα και βρέθηκε με 100 εκ. το χρόνο πλεόνασμα. Και τόφαγαν το παλληκάρι λάχανο γι αυτό; Για να ξαναγυρίσουν στα ελλείμματα, να χάνεται η μπάλα, να δουλέψουν τα ποντίκια; Και καθόμαστε σύντροφοι και κοιτάμε και δεν βγάζουμε άχνα; Και ψάχνουμε να μοιραστούμε θέσεις; Και δικός να είναι και όποιος νάναι; Και που είναι ο αγώνας κατά της κομματοκρατίας και του πελατειακού κράτους; Γιατί τώρα δεν είναι λόγια, είναι πράξεις, είναι πραγματικότητα. Ο κόσμος υποφέρει. Και το παράδειγμα; Ποιο είναι το παράδειγμα που θα του δώσει κουράγιο; Και αν οι μειώσεις της σπατάλης δεν είναι ισοδύναμα, τότε ποια είναι; Και είμαστε φάουλ.