Από τον Σεραφείµ στην Αλέκα

Του Σήφη Πολυμίλη, ΒΗΜΑ, 22.1.12

Τι κοινό µπορεί να έχει ένας µητροπολίτης, εκφραστής των πιο ακραίων συντηρητικών θέσεων της Εκκλησίας, µε το ΚΚΕ; Πώς γίνεται ένας κατ’ εξοχήν µισαλλόδοξος ιεράρχης να δηλώνει δηµοσίως ότι συµπλέει σε µια σειρά θέµατα µε το κόµµα που υποτίθεται ότι φιλοδοξεί να αλλάξει, σε προοδευτική µάλιστα κατεύθυνση, την ελληνική κοινωνία; Κι όµως, στη χώρα όπου βασιλεύουν η θολούρα, η εύκολη συνθηµατολογία και οι θεωρίες συνωµοσίας υπάρχει µια διαχωριστική γραµµή που διαπερνά σχεδόν όλα τα κόµµατα. Εν ονόµατι της αντίστασης στους επάρατους τροϊκανούς, στους Ευρωπαίους που µας πίνουν το αίµα και της υπεράσπισης του εθνικοπατριωτικού συµφέροντος, όπως το εννοούν αυτοί, συνασπίζονται κόµµατα και πρόσωπα που φαινοµενικά απέχουν ιδεολογικά πα ρασάγγας. Από τον Μίκη και τον σερ Βασίλειο ως τον Σεραφείµ, από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ ως τους «αριστερούς» του βαθέος ΠΑΣΟΚ και τους αντιµνηµονιακούς Φαήλους της ΝΔ.

Με ανοιχτή επιστολή του λοιπόν προς την κυρία Παπαρήγα αλλά και τους κκ. Τσίπρα και Κουβέλη, µετά τις συµβουλές που έδωσε στον Καντάφι και στη... βασίλισσα Ελισάβετ, ο πολέµιος του «σιωνιστικού τέρατος», ο εξορκιστής των σατανάδων, καλεί σε συµπαράταξη για τη «διάσωση της φιλτάτης πατρίδος εκ των αρπακτικών διαθέσεων των δανειστών και πιστωτών που θα οδηγήσουν αναποδράστως εις την απώλειαν της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας»... Και ποιο είναι το διακύβευµα αυτής της... ανίερης συµπαράταξης; Μα η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για τη «θεσµοθέτηση και ετέρου σεξουαλικού προσανατολισµού, εφεύρεση φρικώδης δαιµόνων»... Ετερο φρικώδες µέτρο για το οποίο συµπλέει µε το ΚΚΕ ο λαµπρός ποιµενάρχης που έχει σηκώσει επίσης τη σηµαία της αντίστασης κατά της δηµιουργίας τζαµιού είναι η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών... Είναι τέτοια η ταύτισή του µάλιστα ώστε επικαλείται και προσυπογράφει τα δηµοσιεύµατα του «Ριζοσπάστη»... Που για όσους δεν έχουν εντρυφήσει σηµειώνει ως απάντηση στην αποποινικοποίηση της χρήσης ότι «στην ελεύθερη χρήση ναρκωτικών βρήκαν τα κόµµατα της πλουτοκρατίας το φάρµακο για τη φτώχεια, την ανεργία, την κατανάλωση πολιτιστικών σκουπιδιών. Δηλαδή θολούρα στο µυαλό και τα κεφάλια κάτω»... Για τους απόβλητους βέβαια χρήστες, µε τους οποίους είναι γεµάτες οι φυλακές, ούτε κουβέντα.

Και τι φταίει το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ που κάποιοι αντιδραστικοί επιζητούν τη συµµαχία τους;» θα απαντήσουν κάποιοι. Μόνο που το έργο το έχουµε ξαναδεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια και σύµπτωση επαναλαµβανόµενη παύει να είναι σύµπτωση. Οπως δεν είναι σύµπτωση αυτή η λεπτή κόκκινη γραµµή που ενώνει αντιιµπεριαλιστές από τη µία και ακραιφνείς εθνικοπατριώτες από την άλλη, κατά µήκος σχεδόν όλων των κοµµάτων. Με πρώτη γραµµή σύµπτωσης να µην αλλάξει τίποτε στην ελληνική κοινωνία και δεύτερη ότι για όλα τα κακά που µας έχουν βρει µοναδικοί υπαίτιοι είναι οι ξένοι που µας εποφθαλµιούν µονίµως... Μήπως ήρθε η ώρα κάποιοι να αναρωτηθούν ότι κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Αριστεράς;