Του Κώστα Ρεσβάνη, www.protagon.gr
Ούτε οι συγκυβερνήτες Τσίπρας-Καμμένος νομίζω ότι πιστεύουν πως η σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για το Μνημόνιο θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να υπάρξουμε η μόνη χώρα πολιτισμένου κράτους που θα ποινικοποιήσει τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ πράξεις κυβερνήσεων. Ναι, αλλά τότε γιατί δημιουργούν αυτό το σκηνικό τη στιγμή που η χώρα κρέμεται από μια κλωστή; Η πρώτη -σωστή- απάντηση είναι ο αποπροσανατολισμός. Ήδη όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με αυτό το θέμα, παραμερίζεται προσωρινά η επικίνδυνη και αλλοπρόσαλλη πολιτική της συγκυβέρνησης, η κοστοβόρα αδυναμία ομοφωνίας μεταξύ των υπουργών της, περνάνε σε δεύτερο πλάνο οι αντικοινοβουλευτικές πρακτικές της Κωνσταντοπούλου και υποδεικνύονται οι μόνοι ένοχοι: Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς και Βενιζέλος. Είναι ταυτόχρονα ευδιάκριτη η υποκρισία αυτής της κίνησης. Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου, ο Τσίπρας ζήτησε δυο τρεις φορές τη στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης , δύο από τα οποία έχουν συμπτωματικά αρχηγούς από αυτούς που έστειλε μετά από λίγες ώρες στην Εξεταστική! Χθεσινοί παράκλητοι, σημερινοί καταδικαστέοι. Η υποκρισία εμπεριέχει και το ενσυνείδητο ψεύδος, γεγονός που αποτυπώθηκε στη διαφορετική γλώσσα που χρησιμοποιεί, μία για τους ιθαγενείς, άλλη για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Υποκρισία απολύτως ευδιάκριτη είναι και η εξαίρεση από την κλήση στην Εξεταστική Επιτροπή, του συνομιλητή του εδώ και καιρό Κώστα Καραμανλή και βασικού υπεύθυνου για την πτώση της χώρας με τα ψεύτικα ελλείμματα, τους εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς του Προκόπη Παυλόπουλου κ.α. Στόχος του εδώ η αποδυνάμωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μικροπολιτικά παιχνίδια θα πείτε, λίγο πολύ συνηθισμένα, που δεν προάγουν ωστόσο μια γενναία πορεία, μια πολιτική ομοψυχία που χρειάζεται όσο τίποτα άλλο αυτούς τους καιρούς. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως, κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο έγκλημα εκ προμελέτης, είναι αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εφαρμόσει, με επιτυχία ομολογώ, από το 2012: Ο κ ο ι ν ω ν ι κ ό ς δ ι χ α σ μ ό ς.
Το δηλητηριώδες «ή αυτοί ή εμείς» πλασάρεται πλέον με άλλο όνομα και γίνεται εφαρμοσμένη κυβερνητική πολιτική, από άλλο δρόμο, εξ ίσου ολισθηρό. Τα τηλεοπτικά πλάνα τριών πρώην πρωθυπουργών και ενός αντιπροέδρου κυβέρνησης να πηγαινοέρχονται στην Εξεταστική Επιτροπή απολογούμενοι, είναι το θέαμα που θα ενώσει και πάλι την Κουμουνδούρου με το κοινό της Πλατείας, με τους απροσδιόριστης προέλευσης ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που και πάλι θα ζητούν κρεμάλες για τους γερμανοτσολιάδες. Το Μαξίμου ποντάρει σε αυτόν τον κοινωνικό πολτό, ρίχνει κι άλλο κάρβουνο στη φωτιά, πιστεύοντας πως έτσι θα περάσει με στεγνά πόδια τις όποιες αποφάσεις του. Και αν αυτές είναι καταστροφικές για τη χώρα μικρό το κακό, οι κυρίως υπεύθυνοι θα είναι εκεί: Στο σκαμνί του Οίκου Κωνσταντοπούλου.
Με όλες αυτές τις επιπόλαιες αλλά όχι άδολες κινήσεις, τα ανεδαφικά αλλά και δολοφονικά καμώματα για τη Δημοκρατία, τα αστόχαστα τερτίπια για την απαξίωση πολιτικών προσώπων και φορέων, γιατί βλέπω να λάμπουν από άγρια χαρά τα πρόσωπα του Καμμένου, της Ζωής και του Μιχαλολιάκου;
Ούτε οι συγκυβερνήτες Τσίπρας-Καμμένος νομίζω ότι πιστεύουν πως η σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής για το Μνημόνιο θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Δεν γίνεται να υπάρξουμε η μόνη χώρα πολιτισμένου κράτους που θα ποινικοποιήσει τις ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ πράξεις κυβερνήσεων. Ναι, αλλά τότε γιατί δημιουργούν αυτό το σκηνικό τη στιγμή που η χώρα κρέμεται από μια κλωστή; Η πρώτη -σωστή- απάντηση είναι ο αποπροσανατολισμός. Ήδη όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με αυτό το θέμα, παραμερίζεται προσωρινά η επικίνδυνη και αλλοπρόσαλλη πολιτική της συγκυβέρνησης, η κοστοβόρα αδυναμία ομοφωνίας μεταξύ των υπουργών της, περνάνε σε δεύτερο πλάνο οι αντικοινοβουλευτικές πρακτικές της Κωνσταντοπούλου και υποδεικνύονται οι μόνοι ένοχοι: Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς και Βενιζέλος. Είναι ταυτόχρονα ευδιάκριτη η υποκρισία αυτής της κίνησης. Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου, ο Τσίπρας ζήτησε δυο τρεις φορές τη στήριξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης , δύο από τα οποία έχουν συμπτωματικά αρχηγούς από αυτούς που έστειλε μετά από λίγες ώρες στην Εξεταστική! Χθεσινοί παράκλητοι, σημερινοί καταδικαστέοι. Η υποκρισία εμπεριέχει και το ενσυνείδητο ψεύδος, γεγονός που αποτυπώθηκε στη διαφορετική γλώσσα που χρησιμοποιεί, μία για τους ιθαγενείς, άλλη για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Υποκρισία απολύτως ευδιάκριτη είναι και η εξαίρεση από την κλήση στην Εξεταστική Επιτροπή, του συνομιλητή του εδώ και καιρό Κώστα Καραμανλή και βασικού υπεύθυνου για την πτώση της χώρας με τα ψεύτικα ελλείμματα, τους εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς του Προκόπη Παυλόπουλου κ.α. Στόχος του εδώ η αποδυνάμωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μικροπολιτικά παιχνίδια θα πείτε, λίγο πολύ συνηθισμένα, που δεν προάγουν ωστόσο μια γενναία πορεία, μια πολιτική ομοψυχία που χρειάζεται όσο τίποτα άλλο αυτούς τους καιρούς. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως, κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο έγκλημα εκ προμελέτης, είναι αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εφαρμόσει, με επιτυχία ομολογώ, από το 2012: Ο κ ο ι ν ω ν ι κ ό ς δ ι χ α σ μ ό ς.
Το δηλητηριώδες «ή αυτοί ή εμείς» πλασάρεται πλέον με άλλο όνομα και γίνεται εφαρμοσμένη κυβερνητική πολιτική, από άλλο δρόμο, εξ ίσου ολισθηρό. Τα τηλεοπτικά πλάνα τριών πρώην πρωθυπουργών και ενός αντιπροέδρου κυβέρνησης να πηγαινοέρχονται στην Εξεταστική Επιτροπή απολογούμενοι, είναι το θέαμα που θα ενώσει και πάλι την Κουμουνδούρου με το κοινό της Πλατείας, με τους απροσδιόριστης προέλευσης ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που και πάλι θα ζητούν κρεμάλες για τους γερμανοτσολιάδες. Το Μαξίμου ποντάρει σε αυτόν τον κοινωνικό πολτό, ρίχνει κι άλλο κάρβουνο στη φωτιά, πιστεύοντας πως έτσι θα περάσει με στεγνά πόδια τις όποιες αποφάσεις του. Και αν αυτές είναι καταστροφικές για τη χώρα μικρό το κακό, οι κυρίως υπεύθυνοι θα είναι εκεί: Στο σκαμνί του Οίκου Κωνσταντοπούλου.
Με όλες αυτές τις επιπόλαιες αλλά όχι άδολες κινήσεις, τα ανεδαφικά αλλά και δολοφονικά καμώματα για τη Δημοκρατία, τα αστόχαστα τερτίπια για την απαξίωση πολιτικών προσώπων και φορέων, γιατί βλέπω να λάμπουν από άγρια χαρά τα πρόσωπα του Καμμένου, της Ζωής και του Μιχαλολιάκου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου