Α. Τσίπρας: Εγγυόμαστε τις καταθέσεις

Στην αρχή -προ κρίσης - ήταν η Φάνη- Πάλη Πετραλιά. Με εκείνη την αργή προφορά και νεοδημοκρατικό στόμφο να μας διαβεβαιώνει ότι οι συντάξεις είναι εγγυημένες και τα ταμεία μας ασφαλή, την ώρα που τα πιράνχας της υγείας τα λήστευαν μέρα μεσημέρι, αλλά η αριστερά και οι συνδικαλιστές απαξιούσαν να ασχοληθούν με τέτοια ταπεινά θέματα, γιατί προείχε η καταγγελία του καπιταλισμού. 
Μετά ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. «Λεφτά υπήρχαν» και γι αυτό με τα σπασμένα ελληνικά μας διαβεβαίωνε –«δεσμεύομαι και εγγυώμαι»- ότι οι συντάξεις όχι μόνον θα καταβάλλονται κανονικά αλλά θα αυξηθούν κιόλας. Δυστυχώς ήρθε η εποχή του Στρατούλη και του Τσίπρα οι οποίοι με περισσή προπέτεια και ύφος χιλίων καρδιναλίων εγγυώνται τις καταθέσεις μας και τις συντάξεις. Μου θυμίζουν όλοι τον Ροίδη: «Εκ πάντων των ανθρώπων ο Έλλην είναι ο μείζων έχων κλίσιν εις το να νομίζη εαυτόν μόνην αιτίαν παντός κύκλω του γινομένου θορύβου, ως ο μέθυσος εκείνος, όστις ουρών πλησίων βρύσεως έμεινεν εκεί όλην την νύκτα, νομίζων ότι εξ αυτού εκπορεύεται όλον το ύδωρ το οποίο ήκουε να τρέχη»
Οι ψηφοφόροι πάντως ξέρουν ότι οι εγγυήσεις και δεσμεύσεις όλων είναι για τα σκουπίδια. Μόνον οι ηγέτες και τα κόμματα δεν κατάλαβαν ότι σ΄αυτή την εποχή της κρίσης όλοι τους είναι αναλώσιμοι και θα καταλήξουν μαζί με τις "εγγυήσεις" τους στην ανακύκλωση.

"Gustave Flaubert"