Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει τόσες πολλές φορές παρουσιαστεί ως νεκρός στην ιταλική πολιτική σκηνή, έχει τόσο συχνά αναστηθεί εδώ καμιά εικοσαριά χρόνια, χρησιμοποιώντας την ατσαλένια του βεβαιότητα και τον ανεξάντλητο κυνισμό του έναντι όλων των δυσκολιών, που δεν θα ήταν σωστό να προβλέψει κανείς το πρόωρο τέλος της "βασιλείας" του. Ωστόσο ο Καβαλιέρε είναι πλέον αντιμέτωπος με μια θύελλα που είναι πολύ πιο απειλητική από τις προηγούμενες. Μόλις πριν από έξι μήνες, υπερηφανευόταν ότι είχε καταφέρει -καλύτερα από άλλους- να κρατήσει τη χώρα του μακριά από την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση. Στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι αυτό δεν ισχύει.
Μετά από την Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, η Ιταλία έγινε ο αδύναμος κρίκος της Ευρώπης και μια από τις βασικές πηγές νευρικότητας -και κερδοσκοπίας- των χρηματοπιστωτικών αγορών. Μέσα σε διάστημα 15 ημερών, το κόστος των δεκαετών δανείων του ιταλικού κράτους έκανε άλμα υπερβαίνοντας το 6% (δηλαδή πάνω από το διπλάσιο των επιτοκίων που απολαμβάνει η Γερμανία). Το Χρηματιστήριο του Μιλάνου έπεσε ξανά στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και πάνω από δύο χρόνια.
Την Τετάρτη 3 Αυγούστου, μετά από σιωπή εβδομάδων, ο Σ. Μπερλουσκόνι προσπάθησε να καθησυχάσει τις ανησυχίες. Ενώπιον των δύο σωμάτων της Βουλής, για άλλη μια φορά επανέλαβε ότι "οι βασικοί οικονομικοί δείκτες" της χώρας είναι στέρεοι. Δεν είναι λάθος αυτό, υπάρχουν όμως τρεις κρίσιμες λεπτομέρειες.
Καταρχήν, μπορεί το δημοσιονομικό της έλλειμμα να παραμένει υπό έλεγχο, ωστόσο η Ιταλία έχει ένα τεράστιο χρέος, περίπου 2.000 δισ. ευρώ, δηλαδή 120% του ΑΕΠ. Κατόπιν, και αυτό υποθηκεύει βέβαια την ικανότητα αποπληρωμής της, η ιταλική οικονομία είναι επικίνδυνα στάσιμη, με 0,8% ανάπτυξη να προβλέπεται για το 2011, και τις προοπτικές της να παραμένουν χλομές.
Τέλος, και κυρίως, η επιφυλακτικότητα των αγορών τροφοδοτείται από αμφιβολίες, κατανοητές, σχετικά με την πολιτική εξουσία και την ικανότητα δράσης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, της κυβέρνησής του και της πλειοψηφίας του. Σε τέτοιο βαθμό που, στην Ιταλία και την Ευρώπη, να θεωρείται πλέον ότι το "ιταλικό πρόβλημα" είναι ο ίδιος ο Καβαλιέρε.
Εβδομήντα πέντε ετών σε λίγο καιρό, ο Μπερλουσκόνι δεν είναι μόνο αναξιόπιστος λόγω των σεξουαλικών του σκανδάλων που του έχουν στοιχίσει μια δίκη για παρακίνηση ανήλικης σε πορνεία. Δεν είναι μόνο στο επίκεντρο άλλων δικών για διαφθορά και απάτες, όπως εκείνη που καταδίκασε, στις 9 Ιουλίου, τον όμιλό του Fininvest σε πρόστιμο 560 εκατομμυρίων ευρώ.
Έχει σήμερα σοβαρά αποδυναμωθεί από τις σοβαρές εκλογικές ήττες που υπέστη στα τέλη Μαΐου στις δημοτικές εκλογές και στα μέσα Ιουνίου κατά την ψηφοφορία για τρία δημοψηφίσματα. Επικεφαλής μας ετερογενούς πλειοψηφίας και μιας διαιρεμένης κυβέρνησης, ο Μπερλουσκόνι δεν φαίνεται να είναι σε θέση να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στην επιφυλακτικότητα των χρηματοπιστωτικών παραγόντων. Μάρτυρας του γεγονότος, η έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρής πρότασης κατά την ομιλία του, που ήταν ωστόσο πολυαναμενόμενη, της 3ης Αυγούστου.
Ο "Καβαλιέρε" μοιάζει να αφιερώνει την ενέργειά του στο να κρατηθεί στην εξουσία ώς το τέλος της θητείας του το 2013, χωρίς να ενδιαφέρεται για τους κινδύνους στους οποίους εκθέτει την Ευρώπη. Γιατί είναι πιθανό οι αγορές να μην έχουν απέναντί του την υπομονή που δείχνουν οι Ιταλοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου