Το Ρούσσου Βρανά, ΝΕΑ, 8.8.11
Σαν να ξυπνήσαμε και να ανακαλύψαμε ξαφνικά πως ολόκληρος ο κόσμος καταρρέει πάνω στα κεφάλια μας. Ομως, στην πραγματικότητα, τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε τόσο ξαφνικά όσο υποκρίνονται οι ηγέτες μας. Ειδήσεις των τελευταίων ημερών από τις ΗΠΑ: αμερικανικά αεροδρόμια δεν μπορούν πια να πληρώνουν για προσωπικό ασφαλείας, επειδή η αρμόδια Αρχή δεν έχει λεφτά. Σε πολλές πόλεις, τα φανάρια που ρυθμίζουν την κυκλοφορία στους δρόμους ανάβουν μόνο συγκεκριμένες ώρες, όχι για οικολογικούς λόγους, αλλά επειδή δεν υπάρχουν λεφτά. Στους σκοτεινούς και ανεξέλεγκτους δρόμους πληθαίνουν οι βιασμοί, επειδή έχουν περιοριστεί οι αστυνομικές περιπολίες για λόγους οικονομίας. Σχολεία κλείνουν. Και αναμένονται περισσότεροι θάνατοι από τη βαρυχειμωνιά στις βόρειες πολιτείες, επειδή οι τοπικές Αρχές έκοψαν το επίδομα θέρμανσης στους φτωχούς. Εργαζόμενοι που αποταμίευαν μια ζωή και έχασαν τις δουλειές τους το 2008, παραμένουν άνεργοι, ξόδεψαν όλα όσα είχαν στην άκρη και βρίσκονται πια αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας. Ειδήσεις που, μολονότι προέρχονται από τις ΗΠΑ, εκφράζουν πιστά και την κατάσταση που επικρατεί σήμερα σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Επειδή οι κυβερνήσεις θέλουν να μας πείσουν ότι τους έχουν τελειώσει τα λεφτά.
... Πάντως ο Ουίλιαμ Μίτσελ, καθηγητής των Οικονομικών στο αυστραλιανό Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ, δεν τις πιστεύει. Υποστηρίζει πως αυτή η οικονομική κρίση είναι εντελώς κατασκευασμένη και πως στις ρίζες της βρίσκεται η πλεονεξία των πλουσιότερων. Πράγμα που μας φέρνει στο άρθρο του διεθνολόγου του βρετανικού Κέμπριτζ Ταράκ Μπαρκάουι στο «Αλ Τζαζίρα», με τίτλο «Η μεγαλύτερη απειλή για τις δυτικές αξίες», που εξηγεί πώς φτάσαμε έως εδώ. «Μετέτρεψαν βαθμηδόν τα πάντα σε πράγματα που πουλιούνται και αγοράζονται, με μοναδικό μέτρο τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή. Μεγάλα επαγγέλματα της Δύσης, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, γιατροί, αφομοιώθηκαν και διεφθάρησαν από αυτό το σκεπτικό. Οι φοιτητές έγιναν "πελάτες", οι πολίτες "μέτοχοι". Απόφοιτοι κορυφαίων πανεπιστημίων, σπουδαγμένοι με τη γνώση των πιο μεγάλων διανοητών, στέλνονται να δουλέψουν σε επιχειρήσεις σαν του Μέρντοκ. Και εκεί μαθαίνουν να σωπαίνουν, να υπακούν και να συνεργάζονται με τις σκοτεινές δυνάμεις της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης, έναντι αδράς αμοιβής». Ολα αυτά ενισχύονται από «την αρπάγη με την οποία τα επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν περισφίξει τα μέσα ενημέρωσης και τα πολιτικά κόμματα», ενώ την ίδια ώρα «οι εισοδηματικές διαφορές ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς μοιάζουν ήδη με αυτές που παρατηρούσαμε κάποτε στις μπανανίες». Και όλα αυτά καταλήγουν στη λιτότητα που έχει για στόχο της μόνο τους φτωχούς: καλούνται να σφίξουν το ζωνάρι τους για να μην πέσουν τα παντελόνια των τραπεζιτών.
... Γι' αυτό οι ηγέτες μας «δυσκολεύονται» να βρουν λύση. Επειδή όσο αυτοί θα «δυσκολεύονται» τόσο η ολιγαρχία του χρήματος θα σιγουρεύεται πως όχι μονάχα δεν πρόκειται να χάσει τα λεφτά της, αλλά και πως αργά ή γρήγορα θα τα πάρει πίσω με ακόμη μεγαλύτερο τόκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου