Οι πλούσιοι χάνουν την υπομονή τους

Του Μιχάλη Μητσού, ΝΕΑ, 26.8.11

Από πρώτη ματιά, η είδηση ήταν εντυπωσιακή: η κυβέρνηση της Γαλλίας αποφάσισε να μην ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιταλίας, της Ισπανίας ή της Ελλάδας και, αντί να προχωρήσει σε περικοπή των κοινωνικών δαπανών όπως κάνουν εκείνες, να επιβάλει έκτακτο φόρο στους πολυεκατομμυριούχους. Στο κάτω κάτω εκείνοι το ζήτησαν, με γράμμα τους στον «Νουβέλ Ομπζερβατέρ». Η Λιλιάν Μπετανκούρ για παράδειγμα, η κληρονόμος της Λ' Ορεάλ, θεωρεί ότι θα μπορούσε να πληρώνει ένα λίγο μεγαλύτερο φόρο στα 34 εκατομμύρια ευρώ που βγάζει τον μήνα. Ανάλογη προθυμία έδειξαν οι πρόεδροι της Total, της Societe Generale, της Air France - KLM.

Με δάκρυα στα μάτια, ο γάλλος πρωθυπουργός ανακοίνωσε έτσι προχθές έναν πρόσθετο - και προσωρινό - φόρο 3% σε όσους κερδίζουν πάνω από 500.000 ευρώ τον χρόνο. «Το Παρίσι επιτίθεται στους πλούσιους», έγραψαν την άλλη ημέρα οι εφημερίδες. Αλλά η πραγματική εικόνα είναι κάπως διαφορετική. Πρώτα απ' όλα, το όφελος από το μέτρο αυτό δεν υπερβαίνει τα 200 εκατομμύρια ευρώ, ένα πολύ μικρό μέρος δηλαδή των 11 δισεκατομμυρίων που θέλει να εξοικονομήσει η κυβέρνηση το 2012. Και το ένα δέκατο του ποσού που υπολογίζεται ότι έχασε το κράτος από τη φορολογική μεταρρύθμιση που ανακοίνωσε πριν από λίγους μήνες.

«Ο φόρος αυτός είναι καλύτερος από το τίποτα, αλλά το ύψος του είναι γελοίο», λέει ο Κλοντ Περντριέλ, ο ιδρυτής του «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» και ένας από τους 16 πολυεκατομμυριούχους που υπέγραψαν το κείμενο. «Τουλάχιστον έσπασε το βλακώδες ταμπού που ήθελε να μην αυξάνονται οι φόροι. Αν όμως αποφασιζόταν αύξηση κατά 5% του φόρου που πληρώνει το πιο πλούσιο 1% των Γάλλων, θα συγκεντρώνονταν 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Και δεν θα επηρεαζόταν ούτε η ανάπτυξη ούτε η κατανάλωση».

Αλλά αυτό δεν έγινε γιατί άσκησε βέτο η προεδρία. Στην πραγματικότητα, η Γαλλία «προσέχει» τους πλούσιους πολύ περισσότερο απ' ό,τι η Γερμανία ή η Βρετανία, για να μη μιλήσουμε βέβαια για τις σκανδιναβικές χώρες. Ο ανώτατος φόρος στη Γαλλία είναι 41% (και θα αυξηθεί εκτάκτως για ένα ή δύο χρόνια σε 44%), έναντι 45% στη Γερμανία (το οποίο οι σοσιαλδημοκράτες θέλουν να αυξήσουν σε 49%), 50% στη Βρετανία και 56,6% στη Σουηδία. Ξεχάσαμε την Ελλάδα, όπου το αντίστοιχο ποσοστό είναι 45%. Αλλά και μόνο η αναφορά αυτού του αριθμού στο βασίλειο της φοροδιαφυγής προσβάλλει τη νοημοσύνη μας.

Το αίτημα των πλουσίων για μεγαλύτερη συνεισφορά τους στην κοινή προσπάθεια έμεινε έτσι ανεκπλήρωτο. Κάπως έτσι έχασε ο Μπάφετ την υπομονή του κι έριξε χθες 5 δισεκατομμύρια δολάρια στην Bank of America.