Διάβασα με προσοχή το άρθρο του φίλου πρύτανη Α.Π.Θ. Γιάννη Μυλόπουλου στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» της 8ης Αυγούστου. Διαφωνώ φυσικά μαζί του στα περί κατάργησης των δημοκρατικών διαδικασιών ή της δήθεν αντισυνταγματικότητας στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο. Άσχετα από το ποιος έχει δίκιο στα σημαντικά αυτά ζητήματα, θεωρώ ατυχή τη διάχυτη ειρωνεία του πρύτανη στο άρθρο αυτό, που βέβαια δεν τον εμποδίζει να γράψει και μια - ίσως πικρή - αλήθεια: Οι (κατά το Γ. Μυλόπουλο) ανιδιοτελείς πολίτες της Θεσσαλονίκης που, συμφωνώντας με το Γιάννη Μπουτάρη, πιστεύουν ότι επιβάλλεται μεταρρύθμιση των ΑΕΙ της χώρας, γνωρίζουν, σε μεγάλο τους ποσοστό, από προσωπικά βιώματα τον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων στο εξωτερικό (και μάλιστα σε χώρες με μεγαλύτερη δημοκρατική παράδοση από την Ελλάδα). Αυτό σίγουρα δεν συντρέχει για πολλούς αυτόχθονες πανεπιστημιακούς, που στερούνται ανάλογης εμπειρίας.
Επειδή ανήκω σ' αυτούς που υπέγραψαν το εν λόγω κείμενο (ως πολίτης της Θεσσαλονίκης, πέρα από τις ακαδημαϊκές μου ιδιότητες), θεωρώ ότι οι (κατά το Γ. Μυλόπουλο) έμπειροι άνθρωποι της αγοράς και της δράσης δεν άξιζαν αυτή την ειρωνική αντιμετώπιση εκ μέρους του πρύτανη, γιατί φαίνεται να «πονάνε» το ελληνικό πανεπιστήμιο περισσότερο από πολλούς πανεπιστημιακούς: Τους ενοχλεί το γεγονός ότι τα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων έχουν από καιρό πάψει να λειτουργούν αποτελεσματικά, υιοθετώντας αντιδημοκρατικές πρακτικές και, συχνά, καταντώντας έρμαια συντεχνιακών συμφερόντων. Τους πειράζει ότι καθηγητές παρεμποδίζονται στην εκτέλεση των καθηκόντων τους (π.χ. με αφορμή «καταλήψεις») και ότι η εικόνα των περισσοτέρων πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Διαφωνούν με την πρακτική οι κύριες αποφάσεις σ' ένα πανεπιστήμιο να εξαρτώνται από τη βούληση δυναμικών μειοψηφιών και καταδικάζουν την εν μέσω οικονομικής κρίσης κακή αξιοποίηση των χρημάτων του Ελληνικού λαού που δαπανώνται για την Ανώτατη Παιδεία. Και, πρώτιστα, επαναστατούν διαπιστώνοντας ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι απελπιστικά αποκομμένο από τις ανάγκες του παραγωγικού ιστού, παρά κάποιους μεμονωμένους αξιέπαινους θυλάκους που ως εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Εντυπωσιάζομαι, λοιπόν, που ο πρύτανης δεν αντιλαμβάνεται ότι με τον ειρωνικό τρόπο αντιμετώπισης του συνόλου της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, εδώ εκπροσωπούμενης από τους (κατά το Γ. Μυλόπουλο) 80 επιφανείς πολίτες, αποκόπτει το Α.Π.Θ. ακόμα περισσότερο από το φυσικό του περίγυρο. Δεν πιστεύω ότι έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα του ιστορικού πανεπιστημίου της Βόρειας Ελλάδας, ανεξάρτητα από την έκβαση της συζήτησης για τη μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ.
Ο κ. Νικόλαος Σ. Μουσιόπουλος είναι καθηγητής, τέως Κοσμήτορας Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου