Ένα βήμα μπρος, ένα πίσω.

 Του Φώτη Γεωργελέ, Athens Voice, 6.4.11

Αν ένας εξωγήινος μας παρατηρούσε από το διάστημα, θα έμενε άναυδος με την εικονική πραγματικότητα στην οποία ζούμε.  Κόμματα και Mέσα ενημέρωσης καταγγέλλουν κάθε μέρα την πώληση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Δεν έχει πουληθεί ούτε ένα οικόπεδο. Όχι να πουληθεί, δεν έχει καν ενοικιαστεί ένα ακίνητο απ’ αυτά που ρημάζουν. Όχι να ενοικιαστεί, δεν έχει γίνει ούτε μια μετεγκατάσταση δημόσιας υπηρεσίας σε ακίνητο δημοσίου από τα πανάκριβα γραφεία που νοικιάζουν. Ούτε μία. Το δημόσιο με την τεράστια ανεκμετάλλευτη περιουσία πληρώνει 200 εκατομμύρια το χρόνο ενοίκια και εισπράττει 20. Κι όμως, ο Αλαβάνος ζητάει τη σύσταση Προανακριτικής επιτροπής για να εξετάσει το σκάνδαλο πώλησης της ακίνητης περιουσίας. Θα είναι η πρώτη Εξεταστική επιτροπή που θα εξετάσει τη σκέψη. Η ελληνική πολιτική τάξη δεν φοβήθηκε ποτέ τη γελοιότητα. Γιατί ξέρει ότι η δικιά της πραγματικότητα είναι η εικονική, η πραγματικότητα των συνθημάτων. 

Κόμματα και Μέσα ενημέρωσης καταγγέλλουν το «ξεπούλημα των ασημικών», την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους. Δεν έχει γίνει ούτε μια ιδιωτικοποίηση. Δεν έχει πουληθεί ούτε μια μετοχή. Ο κρατικός συνδικαλισμός απεργεί μέρα παρά μέρα με το σύνθημα «μας παίρνουν τη δουλειά, το ψωμί, τη ζωή μας». Γιατί έχουν φτάσει αυτοί οι καλοί άνθρωποι στα όριά τους, απειλείται η ζωή τους; Όχι απλώς δεν έχει απολυθεί κανείς και καλώς νομίζω δεν έχει απολυθεί, αλλά δεν έχει γίνει ούτε μια μετάθεση ούτε ενός δημοσίου υπαλλήλου από μια μη χρήσιμη υπηρεσία σε μια παραγωγική θέση. Για τις μεταθέσεις 1.440 υπαλλήλων της συγκοινωνίας από μια δημόσια υπηρεσία σε άλλη, εξοντώθηκε η Αθήνα επί 3,5 μήνες. Οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής περιμένουν ακόμα, δυο χρόνια πληρώνονται χωρίς να εργάζονται. Δεν ξέρουν ούτε πόσους δημόσιους υπαλλήλους έχουν ούτε πόσο τους πληρώνουν. Έκαναν την απογραφή στο στενό δημόσιο τομέα και μόλις έφτασαν στον ευρύτερο, τρόμαξαν και σταμάτησαν. Ενιαία Αρχή πληρωμών θα εφαρμόσουν από το 2012, τρία χρόνια δηλαδή μετά τις εκλογές. 

Δεν ξέρουν πόσα είναι τα έξοδα του κράτους. Το έλλειμμα του 2010 έχει αναθεωρηθεί 3-4 φορές. Κάθε μήνα, ένα νοσοκομείο, ένας δήμος, θυμάται ότι χρωστάει ακόμα ένα δάνειο. Οι μισοί φορείς ακόμα και σήμερα δεν αποστέλλουν στατιστικά στοιχεία. Πανεπιστήμια, νοσοκομεία, δήμοι, ταμεία, συνεχίζουν τη σπατάλη χωρίς αύριο. Από τις δεκάδες χιλιάδες φορείς ανακοίνωσαν με τυμπανοκρουσίες την κατάργηση λίγων μετρημένων αστείων οργανισμών, Αεραθλητικές λέσχες και οργανισμούς Αργιλομάζης. Η κρατική γραφειοκρατία παραμένει ανενόχλητη, φορείς, οργανισμοί, νομικά πρόσωπα, επιτροπές, ομάδες εργασίας, δεκάδες χιλιάδες διοικητικά συμβούλια. Οι νόμοι για τον Καλλικράτη που θα εξοικονομούσαν εκατοντάδες εκατομμύρια δεν έχουν εκδοθεί ακόμα. Οι δημοτικές επιχειρήσεις, που από 6.000 θα μειωθούν σε 2.000, βρίσκονται ακόμα στη θέση τους. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τα διπλογραφικά, η μηχανοργάνωση των νοσοκομείων βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Αυτόν το μήνα είναι που θα παραιτηθεί ο υπουργός, αν θυμάμαι καλά τη δήλωσή του; 18 μήνες μετά, δεν έχει γίνει, δεν υπάρχει καν σχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, περιμένουν τους συνδικαλιστές να συντάξουν το σωστό νόμο. Ένα μήνα μετά την αποκάλυψη συνδικαλιστικών σωματείων που επιδοτούνται με 5 εκατομμύρια ετησίως από τη ΔΕΚΟ-εργοδότη τους, το Υπουργείο Εργασίας προϋπολογίζει κονδύλι 19,2 εκατομμυρίων προς «συνδικαλιστικές οργανώσεις». Τα προγράμματα ΕΣΠΑ συνεχίζουν να πηγαίνουν, αντί για τις επιχειρήσεις, προς το ίδιο το κράτος. Την εκκλησία, τις νομαρχίες, τα συνδικαλιστικά σωματεία, τις κρατικές εταιρείες. Για να οργανώσουν τα «αρχεία» τους, για να «εκπονήσουν μελέτες αντιμετώπισης της εργοδοσίας», για «προσκυνηματικό τουρισμό». Η κρατική διαφήμιση συνεχίζει να κατευθύνεται στον Τύπο του εκβιασμού, στα Μέσα που με την καταστροφολογία πιέζουν για συνέχιση της κρατικής χρηματοδότησης.

Η απελευθέρωση της κρουαζιέρας απέτυχε, η απελευθέρωση των δημόσιων μεταφορών μετατέθηκε για μετά από 3 χρόνια, όταν θα έχουμε χρεοκοπήσει, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα σύντομα ανέκδοτα. Οι ελεγκτικοί και φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί εξακολουθούν να μην εισπράττουν φόρους, μεγάλοι γκρίζοι τομείς του ευρύτερου δημοσίου αρνούνται να εργαστούν σε μια ιδιότυπη λευκή απεργία. Στις πρόσφατες προαγωγές αξιωματικών, δεκάδες στρατιωτικοί σε παραγωγική ηλικία αποστρατεύτηκαν πάλι νεότατοι. Στις ΔΕΚΟ ξεκινάνε νέα προγράμματα εθελούσιων εξόδων των εργαζομένων με πρόωρες συντάξεις, που θα χρεοκοπήσουν ακόμα περισσότερο τα ταμεία. Οι νέοι κανονισμοί εργασίας στις ΔΕΚΟ δεν έχουν εφαρμοστεί ακόμα. Συζητάνε αν θα παίρνουν 18,5 ή 17,5 μισθούς το χρόνο. Τα ασφαλιστικά ταμεία ακόμα συζητάνε τα νομοσχέδια για να εισπράξουν τις ανείσπρακτες οφειλές. Τα πρόστιμα από την Κοινότητα συνεχίζονται, η επιχείρηση δημιουργίας χώρων επεξεργασίας των σκουπιδιών που θα αντικαταστήσουν τις παράνομες χωματερές ναυάγησε στην Κερατέα. Αντί για χρηματοδότηση της εργασίας, ετοιμάζεται πάλι επιδότηση ανέργων για να απασχοληθούν επί εξάμηνο σε «βοηθητικές εργασίες» του Δημοσίου. Ετοιμάζονται δηλαδή οι επόμενες διαδηλώσεις και καταλήψεις με αίτημα τη μονιμοποίηση στο Δημόσιο μετά από 6 μήνες. 

Περίληψη προηγούμενων: Οι πρωτογενείς δαπάνες του δημοσίου κατά τη διάρκεια της 5ετίας διπλασιάστηκαν. Το ετήσιο έλλειμμα εκτινάχθηκε στα ύψη. Οι οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν την εικόνα. Όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές που συνιστά η ευρωπαϊκή κοινότητα και το νομισματικό ταμείο αναβάλλονται, μένουν μισές, εφαρμόζονται με τόση καθυστέρηση που έχουν χάσει τη δυναμική τους. Το πελατειακό κράτος, ο παρασιτισμός ως οικονομικό σύστημα, η σπατάλη και η λεηλασία του δημόσιου πλούτου, είναι πάντα μπροστά μας. Το «βαθύ κράτος» αντιδρά σε κάθε προσπάθεια αλλαγής, σε κάθε ορθολογικό περιορισμό του λειτουργικού κόστους, σε κάθε μείωση της γραφειοκρατίας, κάθε στροφή στην παραγωγικότητα. Σαμποτάρει όλες τις διαρθρωτικές αλλαγές και μετά λέει ότι το Μνημόνιο «δεν βγαίνει». Δεν έχει εφαρμοστεί τίποτα από τις συστάσεις της ευρωπαϊκής κοινότητας και το μέτωπο της ακινησίας λέει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική απέτυχε. 

Η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο. Στα λόγια συμφωνεί και εφαρμόζει το πρόγραμμα της ευρωπαϊκής κοινότητας, στην πράξη συντάσσεται με το «αντιμνημονιακό μέτωπο», κάνει κατενάτσιο, προσπαθεί να καθυστερήσει τις αλλαγές. Για το μέτωπο της καθυστέρησης έτσι κι αλλιώς είναι εχθρός, αλλά συγχρόνως χάνει και την άλλη Ελλάδα, αυτή που ελπίζει σε μια αλλαγή, που έχει κάθε συμφέρον να ξεφύγει από το χρεοκοπημένο, άδικο, παρασιτικό σύστημα. Σε λίγο δεν θα ’χει πουθενά φίλους. Η ίδια η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Οι αντίρροπες δυνάμεις έχουν οδηγήσει σε μια ισορροπία της ακινησίας. Ένα βήμα μπρος, ένα πίσω. Η «χρεοκοπία σε αναστολή» έρχεται πιο κοντά ως χρεοκοπία σκέτη.