Το τελευταίο διάστημα έχει εμφανιστεί το φαινόμενο ομάδες "αγανακτισμένων" πολιτών που είτε υβρίζουν είτε επιτίθενται σε νυν ή πρώην κυβερνητικά στελέχη με πρόσχημα την "καταδίκη" της κυβερνητικής πολιτικής. Χθες είχαμε την επίθεση εις βάρος του Νομπελίστα Ιατρικής και Φυσιολογίας καθηγητή κ. Τζέιμς Γουότσον στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Παλαιότερα είχαμε την επίθεση εναντίον του Γιάννη Πανούση.
Πρέπει να δηλώσουμε ότι τα φαινόμενα αυτά μόνο φασιστικά μπορούν να χαρακτηρισθούν και ειδικά στην Ελλάδα ομοιάζουν με τις αντισυγκεντρώσεις των τραμπούκων του παρακράτους της δεξιάς στο μετεμφυλιακό κράτος. Η αυτοαποκαλούμενη "ριζοσπαστική αριστερά" και οι κουκουλοφόροι "αναρχικοί" κάνουν ότι δεν γνωρίζουν την ύπαρξη και του αντίθετου πόλου. Της "ριζοσπαστικής δεξιάς". Εκτρέφουν έτσι με την συμπεριφορά τους το αυγό του φιδιού για λίγα ψίχουλα δημοσιότητας.
Η καταδίκη αυτών των φαινομένων πρέπει να είναι άμεση γιατί εισάγει τη βία στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες.
Ειδικά πρέπει να καταδικασθεί ο ρόλος των κουκουλοφόρων διότι οι επιδιώξεις και τα κίνητρα τους δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι καθαρά και ξάστερα.Και δεν είναι κοινοτυπία να επαναλάβουμε ότι ,μόνο με την δύναμη των δημοκρατικών ιδεών και των μαζικών αγώνων επιδιώκουμε την αντιπαράθεση με τους πολιτικούς μας αντιπάλους.
Υ.Γ
Δυστυχώς η Αριστερά δεν έζησε μόνο τη δεκαετία του '60 την πίεση από τους "αγανακτισμένους" πολίτες. Ήταν καλοκαίρι του '89 και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Ηρακλείου πραγματοποιούσε συγκέντρωση στην πλατεία Αγίου Τίτου. Ομιλητής ήταν ο Μίμης Ανδρουλάκης. Όταν δημιουργήθηκε ο ΣΥΝ ήμουν γραμματέας της Ε.ΑΡ Ηρακλείου. Διαφωνώντας με την δημιουργία του ,είχα παραιτηθεί. Νέο γραμματέα είχαμε εκλέξει τον Σπύρο Δανέλλη. Ο Σπύρος πιο έξυπνος από μένα , δεν είχε εμφανισθεί στη συγκέντρωση. Το ΚΚΕ με παρακάλεσε να καθίσω στο τραπέζι με τον ομιλητή και τον γραμματέα του ΚΚΕ Γιάννη Νιράκη. Δεν πρόλαβε να αρχίσει την ομιλία ο Ανδρουλάκης και εμφανίσθηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο ο εσμός των πράσινων "αγανακτισμένων" πολιτών. Επειδή η κοινωνία του Ηρακλείου είναι μικρή ,αναγνωρίσαμε ένα σωρό συμβασιούχους του δημοσίου που προφανώς η αντίθεσή τους στη συγκυβέρνηση τους έσπρωχνε στη διαμαρτυρία. Όλη η ομιλία του Μίμη συνοδευόταν από τις "γνήσιες" λαϊκές αποδοκιμασίες. Σε αυτές τις εποχές θέλουν να μας γυρίσουν οι "ριζοσπάστες" ;
Υ.Γ
Δυστυχώς η Αριστερά δεν έζησε μόνο τη δεκαετία του '60 την πίεση από τους "αγανακτισμένους" πολίτες. Ήταν καλοκαίρι του '89 και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Ηρακλείου πραγματοποιούσε συγκέντρωση στην πλατεία Αγίου Τίτου. Ομιλητής ήταν ο Μίμης Ανδρουλάκης. Όταν δημιουργήθηκε ο ΣΥΝ ήμουν γραμματέας της Ε.ΑΡ Ηρακλείου. Διαφωνώντας με την δημιουργία του ,είχα παραιτηθεί. Νέο γραμματέα είχαμε εκλέξει τον Σπύρο Δανέλλη. Ο Σπύρος πιο έξυπνος από μένα , δεν είχε εμφανισθεί στη συγκέντρωση. Το ΚΚΕ με παρακάλεσε να καθίσω στο τραπέζι με τον ομιλητή και τον γραμματέα του ΚΚΕ Γιάννη Νιράκη. Δεν πρόλαβε να αρχίσει την ομιλία ο Ανδρουλάκης και εμφανίσθηκε στο απέναντι πεζοδρόμιο ο εσμός των πράσινων "αγανακτισμένων" πολιτών. Επειδή η κοινωνία του Ηρακλείου είναι μικρή ,αναγνωρίσαμε ένα σωρό συμβασιούχους του δημοσίου που προφανώς η αντίθεσή τους στη συγκυβέρνηση τους έσπρωχνε στη διαμαρτυρία. Όλη η ομιλία του Μίμη συνοδευόταν από τις "γνήσιες" λαϊκές αποδοκιμασίες. Σε αυτές τις εποχές θέλουν να μας γυρίσουν οι "ριζοσπάστες" ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου