Οι Ισλανδοί αρνούνται να πληρώσουν τα χρέη τους

 Του Ρούσσου Βρανά, ΝΕΑ, 13.4.11

Οι Ισλανδοί έδειξαν ότι µπορεί να γίνει. Για δεύτερη φορά µέσα σε δύο χρόνια αρνήθηκαν να πληρώσουν αυτοί τα χρέη πουτους φόρτωσαν στους ώµους οι κυβερνήσεις και οι τραπεζίτες τους. Η εκφοβιστική εκστρατεία της πρωθυπουργού της Ισλανδίας, που απειλούσε µε «οικονοµικό και πολιτικό χάος», δεν απέτρεψε την αρνητική ψήφο των Ισλανδών στο πρόσφατο δηµοψήφισµα. «Υστερα από όλα αυτά, δεν θα αργήσουµε να δούµε την οικονοµία της χώρας να γίνεται η πιο ανθηρή της Ευρώπης την προσεχή δεκαετία ενώ άλλες ευρωπαϊκές οικονοµίες θα αποτυγχάνουν η µία µετά την άλλη, εξαιτίας της ανικανότητας, της απροθυµίας και της δειλίας των ηγετών τους να υποχρεώσουν τους τραπεζίτες να αναλάβουν τις ζηµιές τους» γράφει ο οικονοµικός αναλυτής Τάιλερ Ντάρντεν.

«Οσο για τις απειλές περί “αποµόνωσης” της Ισλανδίας, είµαστε βέβαιοι πως είναι απλώς ζήτηµα µηνών ώσπου να της ξαναχτυπήσο υν την πόρταφιλόδοξα κεφάλαια υψηλού ρίσκου καινα αρχίσουν να τηνξαναδανείζου ν».Να λοιπόν που ένα έθνοςµόλις 320.00

0 ψυχών σηκώνει τησηµαία της απελευθέρωσης από τιςσυµµορίες των τραπεζιτών, ενώοι πολίτεςάλλων πολύµεγαλύτερων χωρών περιορίζονται απλώς να παρατηρούν το κοντέρ του εθνικούχρέους ναπροσθέτει καθηµερινά δισεκατοµµύρια.

Τι ζήτησαν,...
... µε δυο λόγια,από τουςΙσλανδούς οι κυβερνήτες τους και οι τραπεζίτες τους πουπριν από λίγα χρόνια αποφάσισαν να κάνουν τη χώρα τους παγκόσµιο επενδυτικό κέντρο, προσφέροντας στους κερδοσκόπους αποδόσεις 50% παραπάνω από άλλες χώρες, ώσπου ναέρθει η κατάρρευση;Να ξεχάσουν πως η χώρα τουςήταν το2007 πρώτη στον κατάλογο των πιο προηγµένων χωρών που συντάσσει κάθε χρόνο ο ΟΗΕ µε βάση τον δείκτηανθρώπινηςανάπτυξης, πως οι κάτοικοί της ήταν από τους µακροβιότερους του πλανήτη µεπροσδόκιµο ζωής81,8 χρόνια και πως ζούσανσε µία από τις πιοανοιχτές και ανεκτικές κοινωνίες. Και να το πάρουν απόφασηπως στο εξής θα ζουν µε λιτότητα για να βουλώσουν τις «τρύπες» τους οι τραπεζίτες, πως το ένα τρίτο των Ισλανδών που έχασε στις τράπεζές τους το κοµπόδεµά του δεν θα το ξαναδεί ποτέ και πως οι νέοι που αναγκάστηκαν να πάρουν τουςδρόµουςτης ξενιτιάς δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ πίσω. Αντί να ξεχάσουν, αντί να το πάρουν απόφαση,οι Ισλανδοίπροτίµησαν να βγουν στους δρόµους και να διεκδικήσουν τον χαµένο τους παράδεισο, λέγοντας δύο φορές «όχι» στη λιτότητα καιστην υποδούλωση σε έναχρέος που δεν ήταν δικό τους.

Αν η κρίση...
... όµως µπορεί και απειλεί έτσι τους πολίτες της χώρας που, πριν από τηνκατάρρευση, είχε το τέταρτο υψηλότερο ατοµικό εισόδηµαστον κόσµο,αυτό σηµαίνει πως τα πράγµατα είναι πολύάσχηµα για τους πολύ φτωχότερους πολίτες άλλων χρεωµένων ευρωπαϊκών χωρών που ελπίζουν να γλιτώσουν από τα νύχια των αρπακτικών µε λιγότερες ζηµιές από όσες υπέστησαν οι Ισλανδοί, αν καθήσουν «φρόνιµα».