Του Γιάννη Παπαθεοδώρου
Ξεκίνησε ως ατυχές ευφυολόγημα και έγινε η κατεξοχήν πολιτική φάρσα των επικείμενων εκλογών. Αναφέρομαι στην πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης της «ενωμένης αριστεράς» με πρωθυπουργό την Αλέκα Παπαρήγα και με ψήφο ανοχής του Παν. Καμένου. Η Αλέκα Παπαρήγα, απάντησε πως όχι μόνο δεν θέλει να γίνει πρωθυπουργός αλλά δεν θέλει καν να αποδεχτεί την ενδεχόμενη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Στην κεντρική προεκλογική της ομιλία, μάλιστα, η κ. Παπαρήγα έκανε λόγο για τη «μπλόφα» του κ. Τσίπρα και απέρριψε οποιοδήποτε σενάριο αντιμνημονιακής συγκυβέρνησης, όσο δεν έχουν ωριμάσει οι αντικειμενικές συνθήκες – «βεβαίως, βεβαίως» -για «λαϊκή εξουσία». Όσο για τον «ανεξάρτητο Έλληνα» κ. Καμένο, η αντίδραση ήταν αναμενόμενη. Με το γνώριμο επικολυρικό τόνο του, απέκλεισε στην αρχή την πρόταση επειδή δεν θέλει δήθεν να γίνει «πατερίτσα» της αριστεράς. Λίγες μέρες αργότερα, όμως, ο ίδιος υπενθύμισε στο πολιτικό του ακροατήριο τον «Γοργοπόταμο» και την κοινή δράση του ΕΔΕΣ με το ΕΑΜ. (!) Είναι να μη ξεκινήσει κανείς τα ανέκδοτα ∙ μετά, η ευφάνταστη παρέα μπορεί να τα συνεχίσει την πλάκα ως τα όρια της γελοιότητας.
Δεν θα επιμείνω ιδιαίτερα στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο γιατί είναι ένα πυροτέχνημα αλλά κυρίως επειδή είμαι σίγουρος πως ούτε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας πιστεύει όσα λέει. Ποντάρει απλώς στα δύο ιδρωμένα άλογα που τρέχουν στον ιππόδρομο του προεκλογικού λαϊκισμού : στην «ενωμένη αριστερά» και στο «αντιμνημονιακό μέτωπο». Υπενθυμίζω, ωστόσο, μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της εφαρμογής αυτής της πρότασης : άρνηση των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει η χώρα, μονομερής καταγγελία του μνημονίου, μονομερής διαγραφή του («επαχθούς») χρέους, πιθανή στάση πληρωμών, κρατικοποίηση των τραπεζών, και στο βάθος…«σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα». Προφανώς, η πρόταση, μέσα στη βερμπαλιστική φούσκα της, αποκρύπτει μερικά πολύ επώδυνα ενδεχόμενα : την αποχώρηση της χώρας από την Ε.Ε., την έξοδο από το ευρώ, τη διεθνή απομόνωση, την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, το χαοτικό ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών, την οριστική χρεοκοπία και βέβαια την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Ας μη γελιόμαστε. Η κυβέρνηση της «μεγάλης αριστεράς» είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα χωρίς καμία πολιτική βάση και χωρίς κανένα προγραμματικό βάθος.
Παρ’ όλα αυτά το πιεστικό ερώτημα για την «επόμενη μέρα» των εκλογών εξακολουθεί να υπάρχει. Στην κατεύθυνση αυτή, η ΔΗΜΑΡ έχει καταθέσει τον πολιτικό πυρήνα για μια προγραμματική σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου, με άξονα τη σταθερή παραμονή της χώρας στο ευρώ, τη σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο με μια σειρά μέτρων για «δίκαια βάρη», με αναπτυξιακή προοπτική και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα. Η πρόταση αυτή, σαφής και κοστολογημένη, μπορεί να εξελιχτεί σε μια ηγεμονική πλατφόρμα για την έξοδο της χώρας από την κρίση, με ταυτόχρονη ανακοπή της διαφαινόμενης συντηρητικής και ακροδεξιάς στροφής, σε μια στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει ρότα. Οι προοδευτικές πολίτες που την Κυριακή θα οδηγηθούν στην κάλπη πρέπει να υπερβούν το δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» ως αποκλειστικό κριτήριο της εκλογικής συμπεριφοράς τους. Η κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα αλλά και η Ευρώπη είναι αρκετά πιο σύνθετη από την έκφραση της θυμικής οργής και την καταγγελία του πολιτικού συστήματος. Απαιτεί σημαίνουσες μετατοπίσεις και νέες συνθέσεις ∙ όχι δογματικές εμμονές και ευκαιριακές συμπράξεις. Και αυτή η διαδικασία δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Είναι προφανές πως η συμπερίληψη του ΠΑΣΟΚ στο μετεκλογικό χάρτη των προοδευτικών δυνάμεων προϋποθέτει τη μετακίνηση του από την αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική, πράγμα που μπορεί να συμβεί μόνο αν ηττηθεί στις εκλογές, σε επίπεδο κεντρικών επιλογών και συμβολικών προσώπων.
Η αποφασιστική ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ έχει, επομένως, ένα βασικό εκλογικό πλεονέκτημα. Συμβάλλει σε μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, που η εφαρμογή της λαμβάνει υπόψη τόσο τις ανάγκες της κοινωνίας όσο και τις συνθήκες της συγκυρίας, ανοίγοντας το δρόμο για βιώσιμες μετεκλογικές συνεργασίες σε προοδευτική κατεύθυνση. Η προγραμματική πρόταση της ΔΗΜΑΡ απευθύνεται σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες που πιστεύουν ότι η «κυβερνώσα αριστερά» είναι ρεαλιστική λύση και όχι ένα ακόμη «καμένο» στοίχημα, που θα προκύψει είτε από το πλεόνασμα του αντιμνημονιακού λαϊκισμού είτε από το αριστερό άλλοθι του μνημονιακού μονόδρομου. Καλή ψήφο, λοιπόν! Και μακριά από τους τζογαδόρους «της δραχμής».
-----
Ο Γιάννης Παπαθεοδώρου είναι υποψήφιος
στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΔΗΜΑΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου