Πίσω, γενναίοι μου

Του Νίκου Μπίστη, www.protagon.gr

1. Αν πριν έναν μήνα κάποιος σας έλεγε ότι υπήρχε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να πάμε για εκλογές το καλοκαίρι λόγω της... ΕΡΤ, θα τον βάζατε σε ταξί για το Δαφνί. Τώρα το «ατύχημα» είναι μπροστά μας παρότι ουδείς εκτός της Χρυσής Αυγής το επιθυμεί γιατί είναι βέβαιο ότι θα τιναχτεί στον αέρα η προσπάθεια του ελληνικού λαού, ενώ και η κάλπη θα γεννήσει το απόλυτο αδιέξοδο. Το πρώτο και ακλόνητο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι όλοι πρέπει να κόψουν τον λαιμό τους να βρεθεί λύση. Όλοι ένα βήμα πίσω.

2. Τη βασική ευθύνη για την εμπλοκή -όχι, όμως, την αποκλειστική- την έχει ο κ. Σαμαράς, που θυμήθηκε τον χειρότερο εαυτό του. Αυτόν που με προσπάθεια δική του και μεγαλύτερη δική μας είχαμε αρχίσει να λησμονούμε, κατάφερε με μια αυτοκτονική κίνηση να ανεβάσει πάλι στη σκηνή. Με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, που δύσκολα θα αποδεχτεί το Συμβούλιο Επικρατείας (όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές πιθανώς να ξέρετε την απόφασή του) και χωρίς πολιτική νομιμοποίηση από τους συγκυβερνώντες εταίρους. Του δείξανε μετρήσεις που λένε ότι το 75% των Ελλήνων είναι κατά της ΕΡΤ και της ΠΟΣΠΕΡΤ και έβγαλε το συμπέρασμα ότι το 75% επικροτεί τον αυταρχισμό και το στυλ «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Δεν διανοήθηκε ότι είναι δυνατόν να διαφωνούν και με την ΕΡΤ και με αυτόν. Θα μπορούσε κάποιος να προσυπογράψει πολλές από τις αιτιάσεις του για τον τρόπο λειτουργίας της ΕΡΤ, τις αλλεπάλληλες αδικαιολόγητες απεργίες, τη μη κάλυψη σημαντικών επισκέψεων και άλλα πολλά. Μόνο που ο πρότερος «ανέντιμος βίος» της ΝΔ και η πολιτεία του κ. Κεδίκογλου στα της ΕΡΤ για έναν χρόνο απονομιμοποίησαν το επιχείρημα.

Το «μαύρο» στις οθόνες προκάλεσε αντιδράσεις που οι «ευφυείς» και αψίκοροι σύμβουλοι του πρωθυπουργού προφανώς δεν είχαν προβλέψει. Οι δημοκρατικοί πολίτες δεν υπερασπίζονται την ΠΟΣΠΕΡΤ, αλλά τον θεσμό της δημόσιας τηλεόρασης. Παρεμπιπτόντως, είναι απορίας άξιο που βρέθηκαν τόσοι -εκ του ασφαλούς και εκ των υστέρων- υποστηρικτές των προτάσεων Αλιβιζάτου, Μόσιαλου, Καψή. Όταν έπρεπε να στηριχτεί η αναδιάρθρωση ήσαν άπαντες απέναντι, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

3. Η ΕΡΤ, όμως, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Μπορεί να διάλεξε λάθος κορυφή ο κ. Σαμαράς, αλλά το παγόβουνο είναι εκεί και έχει ονοματεπώνυμο: μνημονιακή υποχρέωση της χώρας για απολύσεις στο Δημόσιο, 2.000 μέσα στο καλοκαίρι, 4.000 μέχρι το τέλος του χρόνου. Ας το ονοματίσει ο καθένας όπως θέλει, η ουσία και ο αριθμός δεν αλλάζουν. Και αυτή δεν είναι υποχρέωση μόνο του Στουρνάρα, είναι υποχρέωση της τρικομματικής κυβέρνησης και όλων των Υπουργών. Πολλοί φωνάζουν καιρό τώρα ότι με τους λεγόμενους επίορκους δεν βγαίνει ο αριθμός. Όταν ναυάγησε το θέμα των συμβασιούχων, τα περιθώρια στένεψαν ακόμα περισσότερο. Έφτασε ο Ιούνιος και από τα 2.000 ονόματα υπήρχαν μόνο 88. Εν τω μεταξύ, έχουμε πάρει τη δόση με αυτή την προϋπόθεση. Αναγκαστικά η κυβέρνηση στράφηκε προς τους οργανισμούς και τις επιχειρήσεις του Δημοσίου. Είναι κοινό μυστικό ότι στην πρώτη σειρά μείωσης υπεράριθμου προσωπικού και συγχώνευσης ήσαν οι τρεις επιχειρήσεις στην αμυντική βιομηχανία (ΕΑΒ, ΑΣ και ΕΛΒΟ). Ήταν λογική επιλογή και ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο δεν πείθει το όψιμο εξυγιαντικό πάθος του κ Κεδίκογλου για την ΕΡΤ. Άλλη ήταν η προτεραιότητά τους. Προσέκρουσαν, όμως, σε ιδεολογικούς λόγους στο εσωτερικό της ΝΔ. Δεν είναι «πατριωτικό» να μειώνεις το προσωπικό στην αμυντική βιομηχανία, ελλοχεύει και η Χρυσή Αυγή, έκαναν λοιπόν στροφή 180 μοιρών και ξέσπασαν στην ΕΡΤ. Το πρόβλημα όμως παραμένει και αφορά όλους που συγκυβερνούν. Οι μνημονιακές δεσμεύσεις και η εφαρμογή των συμφωνηθέντων είναι υποχρέωση και των τριών.

4. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα πρέπει να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις. Τη μεγαλύτερη -μάλλον την πιο ορατή- πρέπει να κάνει ο πρωθυπουργός. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν στέκει, η ΕΡΤ πρέπει άμεσα να εξυγιανθεί εν λειτουργία με βάση τις ρυθμίσεις Αλιβιζάτου, Μόσιαλου, Καψή. Και όταν αρχίσει η εξυγίανση, θα δούμε πόσοι πράγματι ενδιαφέρονται για την ελευθερία του λόγου και τη δημόσια τηλεόραση και πόσοι για τη διαιώνιση μιας απαράδεκτης κατάστασης. Από την άλλη μεριά, οι δύο άλλοι πολιτικοί αρχηγοί και κυρίως οι Υπουργοί τους (ιδιαίτερα της ΔΗΜΑΡ) οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η οχύρωση πίσω από διαδικαστικά τερτίπια τελείωσε και ότι πρέπει να «λερώσουν» τα χέρια τους στο θέμα του Δημοσίου. Οι μεγάλες κρίσεις πάντα λύνονται με μεγάλους συμβιβασμούς, που ένα μέρος τους δεν είναι πάντα ορατό. Στην κρίση της Κούβας για παράδειγμα, οι Σοβιετικοί υποχώρησαν στο άμεσο διακύβευμα, πήραν πίσω τους πυραύλους τους. Όμως, εξασφάλισαν το μείζον: οι Αμερικάνοι δεσμεύτηκαν να μην επιτεθούν στην Κούβα και να αποσύρουν τους πυραύλους τους από την Τουρκία. Εδώ δεν κινδυνεύει η ανθρωπότητα. Καταφέραμε, όμως, να κινδυνεύει η κυβέρνηση με αφορμή την ΕΡΤ. Και, μάλιστα, όχι από αντίπαλο, αλλά εκ των έσω. Το έδαφος για τον συμβιβασμό υπάρχει. Ας το αξιοποιήσουν οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί και ας μην ακούνε τους διάφορους θερμοκέφαλους που έχουν λύσει το ζωνάρι τους για καυγά, ενώ δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους.