Του Τάσου Παππά, www.aixmi.gr
«Μα, θα ρίξεις την κυβέρνηση για το αντιρατσιστικό;», «καλά, θα φύγεις από την κυβέρνηση για την ΕΡΤ;».Όσοι τα έλεγαν αυτά -και ήταν πολλοί μέσα και έξω από το κόμμα του-στον Φώτη Κουβέλη δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ θα δημιουργούσε πρόβλημα στην κυβέρνηση για ένα τόσο ασήμαντο [κατά την άποψη τους] ζήτημα. Βεβαίως, ποτέ οι ίδιοι δεν είχαν προσδιορίσει ποιο ακριβώς είναι σημαντικό θέμα, για το οποίο αξίζει να πάρεις το ρίσκο να αποσταθεροποιήσεις μια κυβέρνηση. Δεν περίμεναν ότι θα κάνει το «απονενοημένο διάβημα» ο πολιτικός που στήριξε τα σκληρά πακέτα μέτρων, που ψήφισε τον προϋπολογισμό, που δέχθηκε -έστω και με γκρίνιες- το χαράτσι. Κι, όμως, τους διέψευσε. Προφανώς δεν ήταν μια απόφαση εν θερμώ. Από καιρό ψαχνόταν ο κ. Κουβέλης. Όσο τον έπαιρνε απέφευγε τον συγχρωτισμό με την τρόικα, έβαζε εμπόδια στις πρωτοβουλίες υπουργών της Νέας Δημοκρατίας που είχαν άρωμα ακροδεξιάς [ιθαγένεια], δοκίμαζε τις ιδεολογικές αντοχές της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας και των βουλευτών της με επιλογές στα όρια της πρόκλησης [αντιρατσιστικό νομοσχέδιο], διατύπωνε προκαταβολικά αντιρρήσεις για επερχόμενες ρυθμίσεις, εξέφραζε διαφωνίες κάθε φορά που το μέγαρο Μαξίμου προωθούσε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και επιστράτευε απεργούς.
Γενικώς, συμπεριφερόταν με τη λογική της συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης. Αυτή την τακτική δεν ήταν δυνατόν να την ακολουθεί στο διηνεκές, κυρίως γιατί η ανοχή των άλλων δύο εταίρων είχε αρχίσει να εξαντλείται, αλλά και επειδή γνώριζε ότι κάθε φορά που θα ερχόταν στην επικαιρότητα θέματα που δεν θα είχαν σχέση με τα Μνημόνια, οι διαφωνίες θα εμφανίζονταν και θα απειλούσαν τη συνοχή του σχήματος. Αναζητούσε, λοιπόν, μια ισχυρή αφορμή για να ρηγματώσει το τρικομματικό μπλοκ εξουσίας. Του την έδωσαν οι ερασιτέχνες σύμβουλοι του πρωθυπουργού που τον έπεισαν να κάνει επίδειξη πυγμής και να κλείσει με μια κίνηση την ΕΡΤ.
Ο κ. Κουβέλης αμέσως άρπαξε την ευκαιρία και μετέφρασε την πρωθυπουργική οίηση ως πρόβλημα που αφορά τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Επί της ουσίας είχε δίκιο. Ο τσαμπουκάς του πρωθυπουργού συνάντησε τοίχο και, έτσι, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για το πολυδιαφημισμένο μοντέλο συνεργασίας. Το αν θα δικαιωθεί ή όχι ο κ. Κουβέλης είναι νωρίς να το πούμε. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι οι χτεσινοί φίλοι του θα γίνουν ορκισμένοι εχθροί του. Όσοι τον αποθέωναν ως σοβαρό και υπεύθυνο ηγέτη, ως τον εκπρόσωπο της «λογικής Αριστεράς», τώρα θα τον στήσουν στα πέντε βήματα και θα τον πετροβολούν. Αισθάνονται προδομένοι. Έτσι συμβαίνει καμιά φορά με τους παθιασμένους έρωτες. Μόλις η μία πλευρά κάνει κάτι «ανάρμοστο», η άλλη πλευρά περνάει από το φλογερό πάθος στο απύλωτο μίσος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου