Η Ελλάδα που γερνάει μέσα στο φόβο και την άρνηση.

Του Φώτη Γεωργελέ, Athens Voice

Tα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είναι ελαφρώς έκπληκτα με την Κύπρο. Δεν βλέπουν σκηνές πανικού, δεν υπάρχουν επεισόδια βίας, δεν κάνουν ούτε καν ουρές στις τράπεζες. Έκαναν δυο διαδηλώσεις για να ξεσπάσουν και μετά, σιωπηλά, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Μιλάω με φίλους, με τους δικούς μου ανθρώπους στο νησί. Για σας προσωπικά η ζημιά είναι μεγάλη; Ναι. Και τι θα κάνετε; Είναι μόνο λεφτά, θα δουλέψουμε, θα το ξεπεράσουμε. Έχουμε περάσει και χειρότερα. Η λιτότητα των απαντήσεων με καθησυχάζει, δεν υπάρχουν κραυγές, μόνο αποφασιστικότητα. Κι όμως, και αυτοί έχουν μετατρέψει τη θυματοποίηση σε πολιτική, και αυτοί έχουν αναπτύξει τη λατρεία του ηρωισμού της ήττας για να εξωραΐζουν τις λανθασμένες επιλογές. Όμως είναι ρεαλιστές, έχουν ως κοινωνία ακόμα δυναμισμό, ξέρουν να οικοδομούν από το τίποτα. Το ’χουν ξανακάνει.

Από τη δεύτερη μέρα ανακοινώνουν μέτρα για να κάνουν ακόμα πιο εύκολη την ίδρυση επιχειρήσεων, ετοιμάζουν σχέδια για την ίδρυση καζίνο. Γελάνε με τους διάφορους Κρούγκμαν που από την ασφάλεια του Άπερ Ιστ Σάιντ προτείνουν έξοδο της Κύπρου από το ευρώ και επιστροφή στη γεωργία. Στις μέρες μας, η δήθεν προοδευτική αντιμετώπιση της κρίσης περιλαμβάνει σχεδόν πάντα μια τρομαγμένη φυγή από την παγκοσμιοποίηση του 21ου αιώνα, μια επιστροφή στο 1950, δραχμούλες, κυπριακές λίρες και πορτοκάλια. Ίσως είναι ελπίδα μου μόνο, αλλά έχω την εντύπωση ότι η Κύπρος, αθόρυβα, σε λίγα χρόνια, μπορεί να έχει μετατραπεί από Νησιά Κέιμαν της Μεσογείου σε Μόντε Κάρλο της Ανατολικής Μεσογείου.

Στη διπλανή πατρίδα μας, την ίδια ώρα, η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει την πρώτη της (αριθμός 1) αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Μια περιοχή στην Κέρκυρα παραχωρείται σε ξένους επενδυτές για δημιουργία τουριστικών μονάδων. Φευ, μπλόκαρε κι αυτή. Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν ενέκρινε την αποκρατικοποίηση με το υπέροχο σκεπτικό πως το «οχυρό» που βρισκόταν μέσα στην περιοχή προς παραχώρηση είναι απολύτως απαραίτητο για την εθνική ασφάλεια της χώρας, καθώς ελέγχει τα στενά προς Αλβανία. Τα ελληνικά δικαστήρια σε ρόλο στρατάρχη Ρόμελ αγρυπνούν για το αξιόμαχον του ανάδελφου, περικυκλωμένου από εχθρούς έθνους μας. Κι ας έχει αποφασίσει το ναυτικό συμβούλιο ότι πρόκειται απλώς για ένα ραντάρ που θα μεταφερθεί 70 μέτρα πιο πάνω. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από το στρατό τις επιχειρησιακές ανάγκες του. Κοροϊδευόμαστε. Τέταρτος χρόνος κρίσης και ακόμα κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Θα έρθει η τρόικα, νέες διαπραγματεύσεις, διαφωνούν οι κυβερνητικοί εταίροι με τις απαιτήσεις για την επιβολή και φέτος του χαρατσιού στη ΔΕΗ. Όταν ακούς τη φράση «οι απαιτήσεις της τρόικας», ξέρεις ότι σε κοροϊδεύουν. Την ίδια ώρα μαθαίνουμε ότι μετά από 2-3 απογραφές που κράτησαν 3 χρόνια και ακόμα συνεχίζονται, ανακάλυψαν 54.000 μαϊμού συντάξεις οι οποίες κοστίζουν γύρω στα 450 εκατομμύρια το χρόνο. Δηλαδή μόνο σ’ αυτά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, ίσαμε ένα χαράτσι της ΔΕΗ. Αλλά δεν τελειώνει εδώ, γιατί τώρα βρήκαν άλλους 335.000 συνταξιούχους που δεν έχουν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Πώς γίνεται αυτό το πράγμα, ένα φάρμακο θέλεις να πάρεις, χρειάζεσαι αριθμό ασφάλισης, φορολογική δήλωση χωρίς ΑΦΜ δεν μπορείς να κάνεις, πού χαθήκανε 335 χιλιάδες άνθρωποι; Κοροϊδευόμαστε πάντα, η κυβέρνηση δίνει ηρωικές μάχες με την τρόικα που θέλει χαράτσια, η «ανάλγητη», και η αντιπολίτευση καταγγέλλει τους «γκάνγκστερς».

Δεν πληρώνουμε το χαράτσι της ΔΕΗ γιατί το θέλει η τρόικα. Πληρώνουμε το χαράτσι για να παρέχουμε συντάξεις σε ανύπαρκτους συνταξιούχους. Και αν είχαμε απομακρύνει με συνοπτικές διαδικασίες και όλους αυτούς που έστηναν τις μηχανές, που έδιναν τις συντάξεις και λεηλατούσαν εκ του ασφαλούς τη δημόσια περιουσία, δεν θα χρειαζόταν τώρα να μιλάμε και για απολύσεις στο Δημόσιο. Αλλά εδώ δίνουμε μισθό ακόμα και στους δολοφόνους που βρίσκονται στη φυλακή, τους «επίορκους» θα απομακρύνουμε; Δύσκολα πράγματα, χρειάζονται χρόνο που λέει και ο κύριος Μανιτάκης, πολύ χρόνο, μακρύ χρόνο, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα από τη μια μέρα στην άλλη. Έχουμε καιρό, τι είναι 4 χρόνια μπροστά στην ιστορία ενός έθνους;

Οι εφημερίδες έχουν τεράστιους τίτλους, ζητάει η τρόικα να μην καταβάλλεται η σύνταξη στους κάτω των 60 ετών. Οι ίδιες εφημερίδες, με άλλους, θριαμβευτικούς αυτή τη φορά τίτλους, στα ίδια πρωτοσέλιδα, γράφουν ότι 250.000 μητέρες ανήλικων τέκνων στο δημόσιο και τις ΔΕΚΟ βγαίνουν στη σύνταξη στο 50ό έτος της ηλικίας τους. Δηλαδή γυναίκες 49 ετών και ενός μηνός, μόλις έχει μεγαλώσει το παιδί τους, έχει γίνει 15-17 ετών, μόλις απελευθερώνονται και είναι έτοιμες για την πιο ώριμη δεκαετία τους, βγαίνουν στη σύνταξη. Δεν είναι μόνο αυτές, άλλοι θριαμβευτικοί τίτλοι μάς πληροφορούν ότι και 350.000 εργαζόμενοι του ΙΚΑ μπορούν να βγουν στα 55, αναγνωρίζοντας μέχρι και 12 έτη πλασματικής ασφάλισης.

Έτσι, να βάλουμε κανένα εκατομμύριο ακόμη συνταξιούχους στα ήδη χρεοκοπημένα ταμεία που δεν μπορούν να πληρώσουν συντάξεις ούτε στους ήδη συνταξιούχους. Μετά ξέρουμε: Η τρόικα θα «απαιτεί» νέες μειώσεις συντάξεων. Κοροϊδευόμαστε. Μια ολόκληρη χώρα κοροϊδεύεται μεταξύ της. Το μόνο στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση που έχουμε είναι να βγούμε όλοι στη σύνταξη. Ο χρόνος θα λύσει το πρόβλημα του δημοσίου, λέει ο αρμόδιος υπουργός, θα συνταξιοδοτηθούν όλοι. Ποιοι θα πληρώνουν τις συντάξεις μας, κανείς δεν αναρωτιέται.

Εντωμεταξύ, κλείνει το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ Ηρακλής, φεύγει η Michelin, θέλουν να φύγουν οι Γερμανοί της Χόχτιφ από το αεροδρόμιο, έφυγαν οι γαλλικές τράπεζες, έφυγαν οι αεροπορικές εταιρείες, έφυγαν οι εταιρείες καυσίμων, έφυγαν τα γερμανικά πολυκαταστήματα, έφυγαν οι Γάλλοι από τα Καρφούρ, πουλάνε τα καινούργια καράβια οι ακτοπλοϊκές εταιρείες και γυρνάμε στα παλιά της δεκαετίας του ’80, κλείνουν κάθε μέρα οι επιχειρήσεις. Μια ολόκληρη χώρα αδρανής, δεν κάνει τίποτα για να λύσει τα προβλήματά της, παρακολουθεί τον υποβιβασμό της προσπαθώντας να διατηρήσει ένα πεθαμένο παρελθόν. Αυτοκτονικά, αυτιστικά, όλη η πολιτική ζωή, η δημόσια ζωή, έχει συρρικνωθεί σε μια αντίθεση, όλοι εναντίον Ευρώπης. Γιατί δεν μας αφήνετε να ζήσουμε το όνειρό μας; Το όνειρο της τρίτης ηλικίας. Μια κύρια και μια επικουρική.

Αφίσα στους δρόμους: Δεντροφύτευση. Ελάτε να φυτέψουμε μια ρίζα ελιάς. Για να «ριζώσουμε» στο χώρο του Ελληνικού. Υπογραφή, οι γειτονικοί δήμοι. Κατάλαβες το υπονοούμενο. Η «επαναστατική» καταπάτηση δημόσιας περιουσίας. Γιατί να κάνουμε το Ελληνικό την αθηναϊκή Ριβιέρα; Ας φυτέψουμε καλύτερα ελιές. Ο Κρούγκμαν και η γεωργία του. Η επανάσταση της τρίτης ηλικίας. Ο κόσμος είναι δύσκολος κι εμεις πολύ μεγάλοι πια για τέτοια. Όπισθεν ολοταχώς, που έλεγε και ο μακαριστός. Με τις δραχμούλες, τις ελίτσες μας, τους κλητήρες του δημοσίου, τις συντάξεις και τα επικουρικά. Η Ελλάδα που γερνάει μέσα στο φόβο και την άρνηση.