Ταιριάζει η δημοκρατία στην Ευρώπη;

Του Αντώνη Παπαγιαννίδη, www.protagon.gr

 Στην τελική ευθεία πριν τις Ιταλικές εκλογές, και με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν συσπείρωση στην Κεντροδεξιά (άρα… επάνοδο του «φάσματος Μπερλουσκόνι»), που προκύπτει να βρίσκεται σε μικρή πλέον απόσταση από την Κεντροαριστερά (του στηριζόμενου – αλλά όχι και απόλυτα – από τον Μάριο Μόντι Πιερ-Λουϊτζι Μπερζάνι) και που συνεχίζει να παρενοχλείται από το κίνημα του (σοβαρότατου) κωμικού Μπέππε Γκρίλλο, ανέβηκαν στην επιφάνεια μερικά περίεργα και δυσάρεστα. Έτσι, για παράδειγμα, με δεδομένη την απόρριψη ακόμη και του ενδεχόμενου να μην επικρατήσει κάτι σαν «καλός» συνασπισμός Μπερζάνι – Μόντι, ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς (Γερμανός, Σοσιαλδημοκράτης, μετρημένος), περιέγραφε περίπου ως επικείμενη καταστροφή μια επάνοδο στο προσκήνιο του Μπερλουσκόνι, του οποίου επέκρινε – δημόσια, επίσημα – την προσωπική ζωή. Ο Μπερλουσκόνι είχε παρομοιάσει τον Σούλτς με ηθοποιό σε ρόλο Κάπο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης… Ακόμη πιο ολισθηρό: ο ίδιος ο Μάριο Μόντι (Ιταλός, υποψήφιος, Κεντρώος, σοβαρός, μετρημένος) έβγαλε προς τα έξω ότι η κυρία Μέρκελ (Γερμανίδα, Χριστιανοδημοκράτης, πολιτικά βαρύτατη, προσεκτική) στηρίζει/θα στήριζε μιαν νίκη της Κεντροαριστεράς με συμμαχία προς συνέχιση των μεταρρυθμίσεων Μόντι.

Βέβαια, η καγκελαρία έσπευσε να επαναλάβει την άποψη Μέρκελ περί ουδετερότητας, ύστερα ο Μόντι διόρθωσε ότι την άποψη Μέρκελ, δεν την είχε από συνάντηση ή επαφή μαζί της – ήταν δική του εκτίμηση.

Και, αφήνουμε εντελώς στην άκρια την θύελλα επιθέσεων από τον διεθνή Τύπο, ιδίως τον Αγγλοσαξονικό, κατά των κινδύνων που θα προέκυπταν από «λάθος» ετυμηγορία των Ιταλών. Ομοίως τους καθ’ ημάς αναλυτές. [Για να συνεννοούμεθα: τα τελευταία επιτρεπόμενα γκάλοπ έδιναν 33,1% στον συνασπισμό περί τον Μπερζάνι, 24,7% στον Μπερλουσκόνι με την Λέγκα του Βορρά, 12,7% στον συνασπισμό περί τον Μόντι (συμπεριλαμβάνει τον Φίνι: θυμάται κανείς τι του σούρναμε παλιότερα;) – α, ναι, και 18,8% στην Μ5 του Γκρίλλο.

Φυσικά, οι Ιταλοί θα ψηφίσουν στις Ιταλικές κάλπες για Ιταλικά κόμματα και θα δώσουν Ιταλικά αποτελέσματα για Ιταλική Κυβέρνηση (ή ακυβερνησία…). Φυσικά, το track record Μπερλουσκόνι και η υπόσχεσή του να επιστρέψει στους φορολογούμενους τον καταβληθέντα φόρο ακινήτων – φαντάζεσθε κάποιος να κατεβαίνει αύριο στην Ελλάδα με αντίστοιχο τάξιμο! – μπορεί εύκολα να φέρει ρίγος. Απ’ εκεί όμως, μέχρι να επιχειρείται με τόσο ωμό τρόπο ο επηρεασμός στην κάλπη, ή μάλλον η καταδίκη μιας «λάθος» ψήφου, είναι κάτι που θάταν καλό να προβληματίσει.

Τελικά… ταιριάζει η δημοκρατία στην Ευρώπη, όπου τόσο κεντρικό ρόλο θεωρούμε ότι παίζει;

Τι σημαίνει «σεβασμός στην λαϊκή κυριαρχία» (των άλλων, άμα δεν μας αρέσει η ψήφος);

Αυτές οι Ιταλικές εκλογές ήταν πολύτιμες για λίγο αναστοχασμό μεταξύ «Ευρωπαίων». Ανεξαρτήτως αποτελέσματος.