"Καλοί μου άνθρωποι
πώς μπορείτε να σκύβετε
και να μη χαμογελάτε;
Ανοίχτε τα παράθυρα"
Γ. Ρίτσος, Εαρινή συμφωνία
Σ'αυτή την κρίσιμη φάση για τη χώρα, τα αριστερά κόμματα αποφάσισαν να βγάλουν τα εσώψυχά τους, αφήνοντας τον αριστερό πολίτη μόνο κι απροστάτευτο. Ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αριστερών πολιτικών δεν μπορεί να γίνεται με ιστορική αυτο-αναφορικότητα. Πρέπει να γαλβανιστεί μέσα στο αμόνι των ανασυνθέσεων και στο εκστρατευτικό σώμα των ανοικτών οριζόντων και ανοικτών συνεργασιών και όχι της κλειστής (περικυκλωμένης ή και αγκυλωμένης) εσωστρέφειας.Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλείται να συνδυάσει τη φαντασία των κινημάτων με ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο διακυβέρνησης. Η ηθική, η αισθητική και οι ευαισθησίες της Αριστεράς δεν κινδυνεύουν τόσο από την προγραμματική συμμετοχή της σε συνεργασίες διακυβέρνησης όσο από την αυτο-ακύρωση της πολιτικής της, εάν περιοριστεί στο να καταγγέλλει την άδικη κοινωνία, χωρίς να δέχεται να διαχειριστεί τα προβλήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.
Η ΕΞΟΥΣΙΑ δεν είναι αυτοσκοπός. Ούτε όμως και η μη-εξουσία. Οι καταγγελίες δεν αρκούν. Χρειάζεται και ανάληψη του ρίσκου στην εφαρμογή των ιδεών. Οποιος ασκεί εξουσία, δεν απεμπολεί υποχρεωτικά τις αρχές του, αν γνωρίζει το πώς και το γιατί.
Η «ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ» των μικρών κομμάτων, ως ιστορική συνέπεια της μακρόχρονης παράνομης δραστηριότητας και ως αντέρεισμα στην αλαζονεία των μεγάλων κομμάτων, εξηγείται, μεν, αλλά από ένα σημείο και μετά καθίσταται αυτοκαταστροφικός παράγοντας. Ο,τι και όποιος δεν ανοίγεται ή ασφυκτιά ή παραμορφώνεται.
ΕΙΝΑΙ αδιανόητο τα μεγάλα κόμματα να «κάθονται πάνω στα ποσοστά τους» και να ζητούν -στο όνομα της δημοκρατικής αρχής και νομιμοποίησης- να καταβροχθίσουν τα μικρά κόμματα. Θεωρώ, όμως, εξίσου λαθεμένο τα μικρά κόμματα να διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια και το «αμόλυντο» και να αρνούνται να θέσουν τις απόψεις τους στο αμόνι της σύνθεσης. Στο κάτω κάτω, τα κόμματα στις Δημοκρατίες δεν συνιστούν αυτοεξυπηρετούμενους θεσμούς, αλλά κρίνονται από την αποτελεσματική, για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, δράση τους.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει ιστορικό, πολιτικό και ηθικό χρέος να μας δείξει τι το διαφορετικό ξέρει να κάνει. Πώς απαντάει στην πράξη και όχι στα λόγια στην κρίση Κράτους και Κοινωνίας. Μάθημα πολιτικής ηθικής για αριστερούς ή λιγότερο αριστερούς. Με την ευθύνη της διακυβέρνησης και όχι με την ευκολία και το ευχολόγιο της αποχής.
ΥΓ.: Αυτά τα γράφω ως προ-κατα-βολή, καθώς έρχεται ο Μάρτης, όπου (φαίνεται ότι) ο καθείς θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με την Ιστορία (ή με το μαγαζάκι του;).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου