Το «Debtocracy» είναι μια πολιτική παρέμβαση. Παρουσιάζει μια συγκεκριμένη άποψη για το πώς εξελίχθηκαν τα γεγονότα που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Ο αντίλογος απουσιάζει εντελώς, και αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή των συντελεστών, οι οποίοι από τα πρώτα κιόλας λεπτά παρουσιάζουν την οπτική τους: «Μέσα σε σχεδόν σαράντα χρόνια, δύο κόμματα, τρεις πολιτικές οικογένειες και ορισμένοι επιχειρηματίεςοδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία,κήρυξαν στάση πληρωμών στους πολίτες επιχειρώντας να σώσουν τους δανειστές τους».
Οι «συνένοχοι» δεν μιλούν
Οι δημιουργοί του ντοκυμαντέρ δεν δίνουν την ευκαιρία σε όσους θεωρούν «συνενόχους» να εκφράσουν την άποψή τους. Ως προς αυτό, το «Debtocracy» διαφέρει, επί παραδείγματι, από τα ντοκυμαντέρ της σειράς «Εξάντας» του κ. Γ.Αυγερόπουλου . Κατά την πρόσφατη «επιστροφή» του «Εξάντα» στα γεγονότα της Αργεντινής παρουσιάστηκε συνέντευξη του πρώην υπουργού Οικονομικών της χώρας κ. Ντομίνγκο Καβάλο. Πρόκειται για τον εμπνευστή και δημιουργό του Νόμου της Μετατρεψιμότητας (ισοτιμία 1 προς 1, δολαρίου και πέσο), ο οποίος διέταξε τη δέσμευση των καταθέσεων κατά την κρίση του 2001 και θεωρείται (προφανώς) βασικός υπεύθυνος για τα δεινά που υπέστησαν οι πολίτες της χώρας. Ο «Εξάντας» δίδει στον Καβάλο την ευκαιρία να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή και στους θεατές να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Στο «Debtocracy» συμβαίνει το αντίθετο. Αυτό που πρωτεύει είναι η άποψη των δημιουργών. Οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Οικονομικών των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα, παρουσιάζονται ως κρίκοι σε μια αλυσίδα συνενόχων που «έσπρωξαν» τη χώρα στον γκρεμό.
Ο δικτάτορας Γ.Παπαδόπουλος (ο...
«ορθοπαιδικός» που έβαλε τη χώρα στον γύψο) παρομοιάζεται με τον επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Ντομινίκ ΣτροςΚαν , ο οποίος αυτοσυστήθηκε στους Ελληνες ως γιατρός. Ο παραλληλισμός γίνεται με αξιοσημείωτη «ευκολία» στην αρχή της ταινίας, ανάμεσα σε ρήσεις πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης για το χρέος. Ρωτάμε τους συντελεστές γιατί δεν παρουσιάζουν την άλλη άποψη.
«Αυτή είναι μια ερώτηση η οποία θα έπρεπε να απευθυνθεί σε πολλά μέσα ενημέρωσηςτα οποία τον τελευταίο χρόνο προβάλλουν συστηματικά μόνο τη μία άποψη των πραγμάτων. Θεωρούμε απλώςότι αυτό που παρουσιάζουμε είναι μια διαφορετική προσέγγιση,που έλειπε τόσο καιρό» αντιτείνει η κυρία Κατερίνα Κιτίδη.
Μας εξηγούν πώς συγκέντρωσαν τα χρήματα για την παραγωγή και γιατί αποφάσισαν να προβάλλουν δωρεάν την ταινία στο Διαδίκτυο. «Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά» σημειώνει ο κ. Α. Χατζηστεφάνου και προσθέτει: «Προκειμένου να αποφύγουμε δεσμεύσεις στο περιεχόμενο, τις οποίες ίσως να απαιτούσε η χρηματοδότηση από εταιρείες, φορείς ή κόμματα, στραφήκαμε στον κόσμο για να καλύψουμε το κόστος της παραγωγής.Στους “συμπαραγωγούς” μας λοιπόν ανήκει το ντοκυμαντέρ, γι΄ αυτό και δεν εγείρεται κανένα ζήτημα δικαιωμάτων. Εξάλλου, στόχος μας είναι το ντοκυμαντέρ να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους αποδέκτες, γι΄ αυτό και διατίθεται χωρίς δικαιώματα».
Το ντοκυμαντέρ χρησιμοποιεί τα παραδείγματα του Ισημερινού και της Αργεντινής για να στηρίξει το επιχείρημα ότι τα πορίσματα μιας ΕΛΕ μπορούν να χρησιμεύσουν ως διαπραγματευτικό χαρτί για τη διαγραφή μέρους του χρέους και τη στάση πληρωμών. «Προσπαθούμε να φέρουμε εικόνες από χώρες όπως η Αργεντινή και ο Ισημερινός, οι οποίες είπαν “όχι” στο ΔΝΤ και στους ξένους δανειστές και έφεραν έστω και προσωρινά τον πολίτη στο προσκήνιο. Γι΄ αυτό συνομιλούμε με τους ανθρώπους που καθόρισαν τη συγκεκριμένη πολιτική στον Ισημερινό δημιουργώντας επιτροπές λογιστικού ελέγχου και αποδεικνύοντας ότι μεγάλο τμήμα του χρέους είναι παράνομο ή μη νομιμοποιημένο» εξηγεί η κυρία Κιτίδη. Ωστόσο η «Χρεοκρατία» αποφεύγει να σημειώσει ακόμη και «οφθαλμοφανείς» διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και στον Ισημερινό. Μία από αυτές είναι ότι ο Ισημερινός διαθέτει πετρέλαιο. Υποστηρικτές και πολέμιοι του ντοκυμαντέρ «συγκρούονται» και στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Τwitter. «Το “Debtocracy” πρόσφερε μια κρίσιμη πολιτική χροιά και αφορμή για δημόσια συζήτηση που παραείχε γίνει οικονομίστικη» γράφει ένας από τους χρήστες. «Προσέφερε μια δήθεν προοδευτική χροιά αφελούς λαϊκισμού» απαντάει ένας άλλος...
«Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή»
Ο καθηγητής Οικονομικών κ. Γ.Βαρουφάκης αισθάνθηκε την ανάγκη να εξηγήσει γιατί δεν συμμετείχε στο ντοκυμαντέρ. Σε άρθρο του στην ιστοσελίδα protagon.gr, με τίτλο «“Debtocracy”: Γιατί δεν συνυπέγραψα», γράφει: «Χαιρετίζω τους προβληματισμούς του ντοκυμαντέρ “Debtocracy” αλλά απορρίπτω την κεντρική του ιδέα-πρόταση. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η Ελλάδα δεν είναι Αργεντινή- σε πείσμα τόσο εκείνων που επισείουν τη στάση πληρωμών ως μπαμπούλα για να αποδεχθούμε τη λογική του μνημονίου (και να πουληθούν γρηγορότερα τα δημόσια φιλέτα στους επιτήδειους) όσο και εκείνων που μοιράζουν φρούδες ελπίδες για μια μονομερή διαγραφή του χρέους». Διαβάστε στο tovima.gr ολόκληρη τη συνέντευξη των δημιουργών του «Debtocracy» Κατερίνας Κιτίδη και Αρη Χατζηστεφάνου ΥΠΕΡ
«Εχω ενθουσιαστεί»
Ο γνωστός blogger pitsirikos συμφωνεί με όσους θεωρούν τη δημιουργία μιας ΕΛΕ αναφαίρετο δικαίωμα για οποιαδήποτε διεκδίκηση.Σε ανάρτησή του με τίτλο «Ποιος φοβάται το“Debtocracy”;» σημειών ει τα εξής:«Παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε και προκαλεί το “Debtocracy” και έχω ενθουσιαστεί. Ενα ανεξάρτητο ντοκυμαντέρ που προβλήθηκε στο Διαδίκτυο και διανέμεται δωρεάν έχει καταφέρει να ξεβρακώσει ένα ολόκληρο σύστημα.Εντάξει,ένα χρεοκοπημένο σύστημα». ΚΑΤΑ
«Τραβάω τα μαλλιά μου»
Ενας blogger που χρησιμοποιεί το όνομα «Gatouleas» σχολιάζει:«Βλέποντας προχτές το πολυδιαφημισμένο “Debtοcracy”,δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω...Να κλάψω ή να γελάσω;Να κλάψω που πήγε άπατη και στα σκουπίδια η πρώτη σοβαρή προσπάθεια εκλαΐκευσης (α λα “Ζeitgeist”) της μάχης ενάντια στο μνημόνιο;Να τραβάω τα μαλλιά μου για τη φτώχεια των επιχειρημάτων,τις ανακρίβειες και τις παραχαράξεις του βίντεο;Να λυπηθώ που χρησιμοποιήθηκαν σημαντικά ονόματα, όπως ο Αγγελάκας(σ.σ.: ο Γιάννης Αγγελάκας υπογράφει τη μουσική), για μια ερασιτεχνική συρραφή ανακόλουθων επιχειρημάτων;»γράφει. Ρεπορτάζ ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ, ΛΙΝΑ ΨΑΪΛΑ
3 σχόλια:
Είναι μια άλλη πλευρά του νομίσματος. Είναι εκείνη που δεν αναλύειται και δεν αναφέρεται στα δελτία ειδήσεων.
Δεν είναι κακό, αλίμονο, να υπάρχουν τέτοιες προσωπικές έρευνες που αναζητούν και παρουσιάζουν αποψεις έστω και αν δεν είναι πλήρεις.
Δεν είναι για κλάματα ούτε για γέλια.
Δεν εμπεριέχει, ίσως, την "απόλυτη αλήθεια", αλλωστε ποιά είναι αυτή και ποιοί την έχουν στο τσεππάκι τους;;
Στην εποχή μας η ενημέρωση δεν είναι δυνατόν να προέρχεται μόνο από τα Μ.Μ.Ε πρέπει να ακούμε και άλλες φωνές.
Δεν βλάπτει, ούτε μας σώζει, βέβαια από την παγκόσμια δύσκολη κατάσταση που η πολτική -όλων των χωρών- βρίσκεται στα χέρια και στον έλεγχο των ασύδοτων χρηματιστηριακών ανεξέλεγκτων αγορών.
Πραγματικά με εντυπωσιάζει η επιθετικότητα της παρουσίασης του ντολιμαντέρ από το συγκεκριμένο άρθρο. Η πρόταση για διαγραφή του χρέους ή για την ΕΛΕ είναι μια πρόταση που απουσιάζει εντελώς από τα επίσημα ΜΜΕ. Χρειάζεται λοιπόν ένας τρόπος να παρουσιαστεί αυτή η άποψη. Συνεπώς, το επιχείρημα ότι δεν εμπεριέχει την άποψη των κυβερνούντων είναι μάλλον μια λαϊκιστική κριτική απλά μόνο και μόνο για να θίξει εμμέσως την αξιοπιστία του ντοκιμαντέρ. Από εκεί και πέρα ούτε έχουν αξία κριτικές που απλά κατηγορούν το ντοκιμαντέρ περί ηλιθιοτήτων. Νομίζω ότι επιτέλους υπάρχει η ανάγκη να συζητάμε με επιχειρήματα. Το ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ένα επιχείρημα. Ας απαντούν με επιχειρήματα και όχι με λαϊκισμό.
Ούτε αυτήν την άποψη περιέχει: Ένα "βιώσιμο σχέδιο" για το χρέος έχει ως βάση ένα πρωτογενές πλεόνασμα Του Γιώργου Σταθάκη (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=611300)
mikroapories
Δημοσίευση σχολίου