Για όσους σκανδαλιστούν με τον ασυνήθιστο τίτλο του μονοτονικού, παρέχεται η λεξικογραφική πληροφορία ότι πρόκειται για αρχαία λέξη, τόσο ως κύριο όνομα όσο ως και επίθετο. Δεν θα την βρείτε στα ομηρικά έπη, όπου δεν λείπουν εντούτοις αναλογικά σύνθετα της μιας και της άλλης κατηγορίας. Λόγου χάριν: Φιλοίτιος, Φιλοκτήτης αλλά και: φιλόξεινος, φιλομμειδής,φιλοκτέανος,φιλοπτόλεμος . Θα τη συναντήσετε ωστόσο στον Αριστοφάνη και σε μεταγενέστερους συγγραφείς, άλλοτε με θετική, συνήθως όμως ειρωνική σημασία, όπως: φιλόδημος, φιλοδημία, φιλοδημόσιος, φιλοδημώδης.
Εχει τον λόγο του το λεξικό αυτό σκαλιστήρι, γιατί προάγει μια πρώτη ομολογία: στη συγκεκριμένη περίπτωση το επίθετο φιλόδημος νοείται απερίφραστα θετικό. Μιλώντας σαφέστερα: δύο σπάνιες και μάλλον απροσδόκητες υποψηφιότητες στις επικείμενες δημαρχιακές εκλογές αποτελούν ευάγωγη αφορμή για συμβολικού τύπου πολιτική ανακούφιση, για να μην πω: αισιοδοξία. Ο λόγος για την υποψηφιότητα του Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, και την αντίστοιχη υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη στην Αθήνα- η πρόταξη της γενέθλιας πόλης οφείλεται στο γεγονός ότι εξακολουθώ να είμαι δημότης Θεσσαλονίκης και ψηφίζω, όταν ψηφίζω, εκεί.
Ως παραδειγματική πάντως υποστήριξη της προσωπικής φιλόδημης διάθεσης, επιστρατεύονται καταρχήν τρία σχετικά κείμενα. Δημοσιευμένα στο καθημερινό «Βήμα», μεταφέρονται σήμερα εδώ, κατ΄ ανάγκην αποσπασματικά, με την προδήλωση ότι προσυπογράφονται και τα τρία ανεπιφύλακτα.
Το πρώτο (7 τρέχοντος) ανήκει στον Ριχάρδο Σωμερίτη, επιγράφεται απλά «Καμίνης και Μπουτάρης» και ο πυρήνας του συμπυκνώνεται ήδη στην πρώτη παράγραφο: «Το ΠαΣοκ αποφάσισε προχθές να στηρίξει για τον Δήμο Αθηναίων την υποψηφιότητα του κ. Γιώργου Καμίνη, και για τον Δήμο Θεσσαλονίκης την υποψηφιότητα του κ. Γιάννη Μπουτάρη. Ξεκάθαρα πράγματα: για όσους Αθηναίους και Σαλονικιούς το ζητούμενο αυτής της εκλογής είναι να απαλλάξουν επιτέλους τις πόλεις τους από τις δεξιές και ακροδεξιές ομάδες, που από τόσες δεκαετίες τις νέμονται και τις καταστρέφουν, η απόφαση αυτή δημιουργεί ελπίδες αλλαγής εποχής. Αρκεί τα κομματικά “κομματόσκυλα” κάποιων υπόγειων μηχανισμών να μη δουλέψουν, όπως τόσες φορές δούλεψαν στο παρελθόν για την επιβίωση του σημερινού συστήματος».
Τα άλλα δύο κείμενα, ισότιμα σε έκταση και προβολή, είναι της Λώρης Κέζα. Το πρώτο κατά σειρά εμφανίσεως (7/9 πάλι) επιγράφεται «Προοδευτική επιλογή», και καταλήγει: «Ορισμένοι επέκριναν τον κ. Καμίνη που δεν αποδέχτηκε να είναι υποψήφιος δήμαρχος με την αποκλειστική στήριξη της Δημοκρατικής Αριστεράς· ζήτησε δημόσια τη βοήθεια του κυβερνώντος κόμματος. Γιατί αυτό είναι ένδειξη ενός ανικανοποίητου χαρακτήρα και όχι δείγμα ρεαλισμού και ωριμότητας; Δεν είχε κανένα λόγο να παρατήσει τη δουλειά του, για να πειραματιστεί με ένα κόμμα που δεν έχει καταγράψει ακόμα τις δυνάμεις του. Κατέρχεται στις εκλογές με σκοπό να κερδίσει, οπότε αναζητεί συμμαχίες στον ιδεολογικό χώρο από τον οποίο προέρχεται. Ορισμένοι τον επέκριναν, επειδή δηλώνει ότι είναι υπερκομματικός. Γιατί αυτό είναι δείγμα υπεροψίας και περιφρόνησης των υποστηρικτών του και όχι δείγμα ακεραιότητας;».
Το τρίτο κείμενο (8/9 τώρα) φέρει τον τίτλο «Ενωτικός, εναλλακτικός», και αφορά στην υποψηφιότητα του Γιάννη Μπουτάρη. Αντιγράφεται το θαρραλέο συμπέρασμά του χωρίς περικοπές: «Είναι γνωστό ότι ο κ. Μπουτάρης δεν θα κολακέψει τα τοπικά συμπλέγματα με αναφορές στο “αθηναϊκό” κράτος. Δεν θέλει μια Θεσσαλονίκη σε ανταγωνισμό με την πρωτεύουσα· τη θέλει μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή πόλη. Στο μεταξύ οι επικριτές του έχουν να του προσάψουν μόνο αστεία πράγματα. Σοκάρονται από το σκουλαρίκι και ένα τατουάζ σαύρας· σοκάρονται από την ειλικρίνειά του, όταν αναφέρεται στο πρόβλημα που είχε με το ποτό. Σ΄ αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να βρει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της προσωπικότητάς του. Χρειάζονται σεβαστά αποθέματα αυτοπεποίθησης και δύναμης για να ξεπεράσει κανείς τον αλκοολισμό, ζώντας σε αμπελώνες και κάβες. Οπότε ακόμη και οι ανοίκειες επιθέσεις στρέφονται υπέρ του εναλλακτικού υποψηφίου».
Αναβάλλονται για την άλλη Κυριακή κάποια επί πλέον στοιχεία της προκείμενης υπόθεσης, που μεταφέρουν το κέντρο βάρους από τα δημαρχικά πρόσωπα στα δημαρχικά πράγματα. Με το ερώτημα: πρόκειται για διακριτό και διαιρετό στους δύο όρους του ζεύγος; ή για εσκεμμένο συμφυρμό, που επαυξάνει την φθορά και διαφθορά και του συγκεκριμένου θεσμού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου