Ορθόδοξες ΜΚΟ

 Του Ηλία Κανέλλη, ΝΕΑ

Μία ακόμα φορά ο Ελληνισμός πέφτει από τα σύννεφα όταν διαπιστώνει ότι χρήματα που δίνονταν «για καλό σκοπό» χρησιμοποιούνταν είτε για προσωπικά οφέλη είτε για την εξυπηρέτηση πολιτικών (και γεωπολιτικών) παιχνιδιών. Μια πασίγνωστη ΜΚΟ που βρέθηκε στο στόχαστρο τα χρόνια του πάρτι, όταν το χρήμα ήταν άφθονο και (νομίζαμε) ατελείωτο, ήταν η Αλληλεγγύη της Εκκλησίας της Ελλάδος, ιδρυθείσα με πρωτοβουλία του Χριστόδουλου το 2002. Το 2007, όταν παρτίδα 340 τόνων με κατεψυγμένα και ληγμένα κοτόπουλα που έπρεπε να έχουν καταστραφεί βρέθηκε σε ψυγείο του Πειραιά έτοιμη να σταλεί ως επισιτιστική βοήθεια στο Ιράκ, έγινε πολύς θόρυβος. Ενώ, μάλιστα, είχε ζητηθεί η επιστροφή ποσού που έφτανε περίπου στα 6 εκατ. ευρώ από την Ντόρα Μπακογιάννη, τότε υπουργό Εξωτερικών, η Αλληλεγγύη έκλεισε από τον νυν Αρχιεπίσκοπο και, από όσο ξέρω, οι δραστηριότητές της δεν διερευνήθηκαν αναλυτικά. Είναι προφανές, οι υποθέσεις της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας δεν σηκώνουν επ' άπειρον διασυρμό. Υποθέσεις της Ορθοδοξίας και της Ελλάδας υποτίθεται ότι εξυπηρετούσε και το Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης (ΔΚΑ), η ΜΚΟ που αποκαλύφθηκε τις προάλλες ότι μέρος των επιχορηγήσεών της για την αχρήστευση ναρκοπεδίων χρησίμευε, από δόλιχους δρόμους, στη χρηματοδότηση της διαφυγής του Κάρατζιτς από τις διεθνείς διωκτικές Αρχές.

Τι σχέση έχει ο Κάρατζιτς με τον περήφανο Ελληνισμό; Ηταν ένα από τα πρόσωπα του γιουγκοσλαβικού δράματος, επί χρόνια καταζητούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με φρικτότερο τον θάνατο 8.000 αμάχων βόσνιων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, στις 8 Ιουλίου 1995 - μάλιστα, υπάρχουν μαρτυρίες ότι στις επιχειρήσεις εκείνες συμμετείχαν και μερικοί έλληνες εθελοντές εθνικιστές εγκληματίες, πρόδρομοι ή οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Ακόμα και σήμερα, ο πολιτικός υπεύθυνος και για εκείνο το έγκλημα, στη δικαιοδοσία του ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της Χάγης πλέον, θεωρείται από πολλούς στην Ελλάδα θύμα όσων κακών Δυτικών επιβουλεύονται την Ορθοδοξία.

Ενώ, όμως, από τα πράγματα κατέρρευσε η συνωμοσιολογία εκείνων των καιρών, μεταλλάχθηκε σε άλλες εκδοχές - η πιο δημοφιλής από τις οποίες σήμερα, διαδεδομένη στο λεγόμενο «αντιμνημονιακό στρατόπεδο», και στην Αριστερά, ισχυρίζεται ότι οι ξένοι κερδίζουν από την ελληνική χρεοκοπία, γι' αυτό να πάψουμε να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Οπως αποδεικνύεται αυτές οι απόψεις, εκτός από τη διεθνή καχυποψία, κόστισαν στην Ελλάδα και αρκετό χρήμα.

Τα παραδείγματα του ΔΚΑ (και της Αλληλεγγύης), πάντως, δείχνουν ανάγλυφα πώς μια χώρα όπως η Ελλάδα χρησιμοποίησε μια ευρωπαϊκή κατάκτηση, τη δυνατότητα δημιουργίας επιδοτούμενων ανεξάρτητων οργανώσεων που θα αναλαμβάνουν χωρίς εξαρτήσεις κοινωφελές έργο, με στρεβλό, ελληνικό τρόπο: προσοδοθηρικά, από ευνοημένες ομάδες του συστήματος, ημέτερους και επιτήδειους. Ακόμα μία χρεοκοπία.