Ο εθνοπατριωτισμός του κ. Τσίπρα

 Του Γιάννη Σιδέρη, www.protagon.gr, 21.2.12
Κάποτε θα συνέβαινε! Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας, δεν έρχεται από την Ανανεωτική Αριστερά - από εκείνη την Αριστερά που δοκίμασε τις ιδέες της στο καμίνι της ιδεολογικής πάλης. Για την Αριστερά λέω που έτρωγε για πρωινό τα βιβλία του Γράμσι, (αφού το βράδυ είχε ξενυχτίσει σε μπαράκια, όπου η συζήτηση ήταν για Σοσιαλισμό με Δημοκρατία, με υπόκρουση ροκ. Για  τότε λέω, που για τους νεολαίους του ΠΑΣΟΚ το ροκ ηταν συνώνυμο του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού και για την ΚΝΕ αμερικανοφερτη μουσική - ώσπου και αυτή, υποκύπτοντας στους καιρούς, ανακάλυψε και πρόβαλε στα φεστιβάλ της ΚΝΕ το ροκ της Ρήξης!). Ο κ. Τσίπρας βρέθηκε στον ΣΥΝ μετά την διάσπαση του ενιαίου Συνασπισμού, όταν το ΚΚΕ, μετά το πείραμα του βρώμικου ’89, αναδιπλώθηκε στον εαυτό του και επέστρεψε στον Περισσό.
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, ανδρωμένος στις τάξεις της ΚΝΕ, το μόνο που εγκολπώθηκε από πλούσια παράδοση της Ανανεωτικής Αριστεράς, στην οποία βρέθηκε εν μια νυκτί, ήταν ο  ακτιβισμός των μαθητικών καταλήψεων και ο φετιχισμός των πολιτικών χάπενινγκ .
Πήρε το δαχτυλίδι  της προεδρίας από τον μέντορά του, προερχόμενον από το ίδιο κόμμα,  Αλ. Αλαβάνο, την στιγμή που κατηγορούσε τον Παπανδρέου για την αποδοχή δακτυλιδιού – ενώ ταυτοχρόνως διακήρυττε στεντορείως ότι  «στην Αριστερά δεν ταιριάζουν τα δαχτυλίδια»!(έλα μου ντε!) 
Λίγο πριν τις εκλογές του 2009 είχε «λύσει» το πρόβλημα της ανεργίας ζητώντας να μπαίνουν κάθε χρόνο στο - ήδη χρεοκοπημένο - Δημόσιο εκατό χιλιάδες νέοι. Για να καλυφθεί η λεκτική υπερβολή, στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε η υπόσχεση  της δημιουργίας εκατό χιλιάδων θέσεων εργασίας το χρόνο...
Με την οδυνηρή είσοδο της χώρας στο μνημόνιο ο κ Τσίπρας διακήρυττε ότι η χρεοκοπία είναι παραμύθι με δράκο, αλλά προσφάτως κατήγγειλε τους πολιτικούς αρχηγούς ότι δεν συμπεριφέρονται όπως αρμόζει στην σοβαρότητα  της στιγμής, καθώς η χώρα βρίσκεται στο παρά ένα της χρεοκοπίας!
Παράλληλα στον ΣΥΡΙΖΑ και στους «πέριξ» χώρους, η αντίθεση προς τον μνημόνιο, άρχισε να προσλαμβάνει ηθολογικά χαρακτηριστικά, εθνικοπατριωτικής πιστοποίησης! Η λέξη «προδότες» εμφανιζόταν με επιταχυνόμενη συχνότητα σε συζητήσεις, μπροσούρες και ατάκες στο διαδίκτυο. Ένας πούρος εθνοπατριωτισμός αντικατέστησε τις αναγκαίες προτάσεις για την εναλλακτική λύση. Επικεντρωνόταν στην κατακραυγή για το θεωρούμενο ως βέβαιο, ξεπούλημα Δημόσιας Περιουσίας, ενώ την ίδια στιγμή θεωρούσε εθνικιστική παρεκτροπή το ενδιαφέρον για τα άλλα εθνικά θέματα (Σκοπιανό, Αιγαίο, ΑΟΖ, Κυπριακό κλπ.), αφήνοντας έτσι προνομιακό πεδίο στους δεξιούς και ακροδεξιούς χώρους, να τα αξιοποιούν και να τα λυμαίνονται ως οι ακροτελεύτιοι υπερασπιστές τους!
Σε αυτό το κλίμα, ο κ. Τσίπρας, που από την αρχή της θητείας του, επιδόθηκε σε έναν ανταγωνισμό με τον κ. Αλαβάνο, για τις πιο εντυπωσιακές τηλεοπτικές ατάκες, το διέπραξε:  Δήλωσε χθες, «Μπορεί οι Ευρωπαίοι να λένε ότι είμαστε όλοι Έλληνες, αλλά μάλλον κάποιοι Έλληνες  δεν είναι και τόσο Έλληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν».
Ιστορία ξέρει, αλλά επίγνωση έχει, ο νεαρός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε τι ατόπημα υπέπεσε; Συνειδητοποιεί πόσοι και πόσο οι τραγικοί παλιοί, από αυτούς που ονομάζει συντρόφους του και θεωρεί εαυτόν συνεχιστή τους, ρημάχτηκαν  στα κολαστήρια της μετεμφυλιακής Δεξιάς, με την κατηγορία του προδότη και του ΕΑΜοβούλγαρου; Θυμάται πόσες ζωές πήγανε χαράμι, από την κατάπτυστη, εγκληματική και ρατσιστική πρακτική των κοινωνικών φρονημάτων που στοίχειωσε τη χώρα και τους προοδευτικούς πολίτες της της ως το τέλος της δικτατορίας; Πώς επέτρεψε στον εαυτό του να υποπέσει στο ίδιο άγος;
Όχι ο κ. Τσίπρας δεν εζήλωσε δόξαν στρατονόμου κοινωνικών φρονημάτων. Δεν εντάσσεται στην κουλτούρα του και την πολιτική του στόχευση μια τέτοια προοπτική. Απλώς η ανάγκη πολιτικού εντυπωσιασμού στους καιρούς της τηλεοπτικής ατάκας, τον εξέτρεψε σε ανεπίτρεπτους ατραπούς. Μόνο που είναι πολιτικός αρχηγός και τα εντυπωσιοθηρικά συνθήματα που εκπέμπει γίνονται πεποίθηση στους οπαδούς του. Μια ανόητη σπίθα ήταν η χθεσινή. Ας μείνει εκεί…
ΥΓ1 : Δεν υπάρχουν λιγότερο έλληνες, δεν υπάρχουν προδότες. Υπάρχει απλώς διαφορά πολιτικής σκέψης. Π.Χ ο σύντροφος του κ. Τσίπρα, Οσκαρ Λαφονταίν είπε πως η Μέρκελ καταστρέφει την Ευρώπη και η καγκελάριος δεν τον χαρακτήρισε προδότη. Στα καθ΄ημάς, ο έλληνας πρωθυπουργός έχει την άποψη ότι μόνο μέσω εκπλήρωσης των στόχων του μνημονίου θα σώσει την πατρίδα. Λάθος - και κατ΄ εμέ- αλλά αυτό δεν τον καθιστά προδότη. Και είναι αήθης τέτοιος ισχυρισμός, αφού εμμέσως επεκτείνεται και στα δυο μεγάλα κόμματα που τον στηρίζουν, ότι είναι λιγότερο έλληνες από τους οπαδούς του κ. Τσίπρα.
ΥΓ 2: Έχουν οι καιροί γυρίσματα. Σύντομα θα σκάσουν μύτη και τα εθνικά θέματα. Τότε θα κληθούν οι πολιτικές δυνάμεις να αποφασίσουν. Ε, κ. Τσίπρα;