Παπούλιας και Θεοδωράκης: τα στερνά και τα πρώτα

Του Γιώργου Καρελιά, www.protagon.gr, 17.2.12

Ο Κάρολος Παπούλιας και ο Μίκης Θεοδωράκης είναι δυο πρόσωπα σεβαστά - όχι λόγω της ηλικίας τους. Κουβαλάνε αγώνες και πείρα δεκαετιών. Άρα ο,τι λένε και πράττουν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Ας δούμε τι είπαν τις τελευταίες μέρες. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εξοργίστηκε από τις  τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και είπε ενώπιον ακροατηρίου αξιωματικών (προφανώς επέλεξε να το πει εκεί, για να προσδώσει μεγαλύτερη βαρύτητα): «Ποιος είναι οκ. Σόιμπλε που λοιδορεί την Ελλάδα;». Το ερώτημα είναι, προφανώς, ρητορικό, διότι ο πρόεδρος γνωρίζει καλά την απάντηση. Έχει  ζήσει στη Γερμανία, άρα γνωρίζει καλά τι συμβαίνει εκεί και ως αναγνώστης του γερμανικού Τύπου, πώς βλέπουν την Ελλάδα. Ας δούμε, λοιπόν, ορισμένες απαντήσεις στο ερώτημα: Πρώτον, ο Σόιμπλε είναι ο υπουργός Οικονομικών της χώρας εκείνης που αποφασίζει, κυρίως, για τα δάνεια  που δίνει η Ευρώπη στην Ελλάδα. Δεύτερον, είναι υπουργός σε μια χώρα που, αν και δεν είναι χρεοκοπημένη, δεν αμείβει με 300 και πλέον χιλιάδες το χρόνο τους άρχοντές της.
Τόση είναι η αμοιβή που δίνει η χρεοκοπημένη Ελλάδα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της. Ο κ. Παπούλιας αποφάσισε μόλις προχτές να ζητήσει να σταματήσει η καταβολή της και ορισμένοι κακεντρεχείς έσπευσαν να πού ότι το έκανε για να μπορέσει να πάει στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου χωρίς να γίνουν παρατράγουδα.

Τρίτον, ο Σόιμπλε είναι υπουργός που δανείζει και βλέπει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ο δανειζόμενος δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που δίνει και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Υπάρχει κάπου στον κόσμο δανειστής που δεν θα έκανε τα πάντα για να διασφαλιστεί;

Τέταρτον, ο Παπούλιας είναι πρόεδρος της χώρας που λοιδορεί ο Σόιμπλε. Τι έκανε, όμως,  ο ίδιος-και οι λοιποί που απαρτίζουν το λεγόμενο πολιτικό σύστημα- όλα αυτά τα χρόνια, για να μπορούν σήμερα να πουν στον κάθε Σόιμπλε «δεν δικαιούσαι να ομιλείς, βούλωσέ το»; Το είπε ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας Μόντι, ο οποίος επέκρινε τους ευρωπαίους, δηλαδή πρωτίστως τους Γερμανούς, για υπερβολική σκληρότητα απέναντι στην Ελλάδα. «Δεν πρέπει να ξεχνάμε-είπε- ότι η πολιτική τάξη στην Ελλάδα ακολούθησε πολιτικές που έφεραν διαφθορά, νεποτισμό, φοροδιαφυγή, έλλειψη ανταγωνιστικότητας».

Αυτά έκανε η πολιτική τάξη και δίνει το δικαίωμα στον Γερμανό Σόιμπλε να θεωρεί αναξιόπιστη την Ελλάδα του Παπούλια. Φταίει ο Σόιμπλε γι’ αυτό; Αν φταίει να τον πούμε και «σακάτη», όπως τον είπαν, παιδιαρίζοντας στο Τουίτερ, δυο δημοσιογραφίνες,μια παλιά και μια νεότερη. Ντροπή.

Κι ερχόμαστε τώρα στον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος έγραψε την Κυριακή (στο «Βήμα») ένα άρθρο που άρχιζε ως εξής: «Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου». Αυτή η «διεθνής συνωμοσία»-εξηγεί- ξεκίνησε το 1975!

Οπότε ανακύπτουν τα εξής εύλογα ερωτήματα:

-Πότε ανακάλυψε ο Μίκης αυτή τη συνωμοσία; Ένα χρόνο μετά την ιστορική φράση του «Καραμανλής ή τάνκς»; Μερικά χρόνια αργότερα, όταν υποστήριζε τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο αργότερα κατακεραύνωσε; Το 1990, όταν έγινε υπουργός του Μητσοτάκη; Το 2004, όταν τάχθηκε στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή;

-Ο Μίκης δεν πρωταγωνιστεί στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό από το 1974; Δεν στήριξε όλους τους πρωθυπουργούς της Μεταπολίτευσης;

-Ο Μίκης δεν είναι ο πιο ευνοημένος καλλιτέχνης τα Μεταπολίτευσης; Η ορχήστρα που  φέρει το όνομά του δεν έχει επιχορηγηθεί με εκατομμύρια ευρώ από το κατά τα άλλα χρεοκοπημένο, ελληνικό κράτος; Δεν είχε καταλάβει τίποτα για χρέη και ελλείμματα; Ένας καλλιτέχνης και πολιτικός του δικού του διαμετρήματος δεν πήρε τίποτα χαμπάρι από την κατάσταση που βρισκόταν η χώρα και το 2009 κατέθεσε προσφυγή για να πάρει μερικές  χιλιάδες ευρώ αναδρομικά ως συνταξιούχος βουλευτής;

-Πότε ανακάλυψε ο Μίκης ότι ήταν σάπιο το πολιτικό σύστημα, το οποίο τόσα χρόνια στήριζε απολαμβάνοντας τα αγαθά του; Για την κακοδαιμονία όλων αυτών των χρόνων έφταιγε ο Σόιμπλε;

Με όλο τον σεβασμό και στους δύο, αυτά που λένε σήμερα Παπούλιας και Θεοδωράκης έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα έλεγαν και έκαναν επί 37 χρόνια.

Κι αν τα στερνά δεν τιμούν τα πρώτα, γιατί οι νεότεροι να τους πιστέψουν σήμερα;