Ν’ αλλάξουμε ταχύτητα

Tου Ευθύμη Δημόπουλου, Μη μαδάς τη μαργαρίτα

Βρισκόμαστε σε φάση εκδίπλωσης των συνεπειών της κρίσης και της χρεοκοπίας και μάλιστα υπό την πίεση του χρόνου και των υποχρεώσεων προς δανειστές και εταίρους. Σε περίοδο που οι αλλοπρόσαλλοι κυβερνητικοί χειρισμοί σε συνδυασμό με τους σπασμούς των 

δομών του υπάρχοντος καθεστώτος και τις έκδηλες ελλείψεις στη λειτουργία της διοικητικής μηχανής οδηγούν σε μεγάλη αναστάτωση και αναταραχή την κοινωνική ζωή.

Η συνθήκη αυτή παράγει τρεις πολύ επικίνδυνες συνέπειες, των οποίων ήδη ζούμε όψεις τους.

·    Πρώτη, η παραλυσία της κρατικής μηχανής

·    Δεύτερη, η γενίκευση της βίας στην καθημερινή ζωή της χώρας

·    Τρίτη, μια συνολικότερη, μονιμότερη και διαρκώς «νομιμοποιούμενη», από έναν εξτρεμιστικό λαϊκισμό, ακύρωση των αρχών του δημοκρατικού κοινωνικού συμβολαίου, από την  εργασία και την εκπαίδευση μέχρι τα συναλλακτικά ήθη.

Ο πολιτικός ρόλος της Δημοκρατικής Αριστεράς θα κριθεί από τη στάση της απέναντι σε αυτές τις συνέπειες που όχι μόνο παρεμποδίζουν την πραγμάτωση των μεταρρυθμίσεων αλλά υποθηκεύουν την κοινωνική συνύπαρξη και συνοχή. Ωστόσο, ως κόμμα, δείχνουμε αδύναμοι και απροετοίμαστοι, όχι απλώς να ηγεμονεύσουμε στον πολιτικό αγώνα εναντίον αυτού του διαλυτικού κλίματος αλλά ακόμη και να αντιδράσουμε. Περιχαρακώσαμε το πολιτικό μας ακροατήριο και μας κατάπιε η μεγάλη χοάνη της δημοσκοπικής πολιτικής. Παγιδευτήκαμε στο «μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας».

Και όμως στο θεωρητικό πυρήνα της ΔΗΜΑΡ βρίσκονται οι διακηρύξεις για  τη μη βία ως αντίληψη και πολιτική πρακτική σε συνδυασμό με την τόλμη και την ευθύνη. Οι αρχές αυτές αναδεικνύονται ως μείζονα χαρακτηριστικά από την πρώτη κιόλας σελίδα καταγραφής του ιδρυτικού πολιτικού μας στίγματος. Πολύ λίγα όμως κάνουμε για να τα προβάλλουμε και να τα υπερασπίσουμε. Χρειάζεται να αλλάξουμε ταχύτητα.

Για να είναι αποτελεσματική η πολιτική μας δράση εναντίον της διαλυτικής και βίαιης ατμόσφαιρας χρειάζεται η ΔΗΜΑΡ :

·         να μην παραιτείται από την κριτική της κυβερνητικής πολιτικής αλλά και να μη σιωπά απέναντι σε δραστηριότητες που αναιρούν την κοινοβουλευτική νομιμότητα και παρεμποδίζουν κρίσιμες λειτουργίες της κοινωνικής ζωής (καταλήψεις σχολείων και σχολών, απεργία ΠΟΕ – ΟΤΑ)

·         να καταγγείλει τη διαρκή απόπειρα ιδεολογικού ισοσκελισμού κυβερνητικής ανικανότητας  και καταστροφής του κράτους (π.χ. η έλλειψη βιβλίων δεν μπορεί να δικαιολογεί ως αντίδραση το κλειστό ή κατεστραμμένο σχολείο) . Αυτός ο ισοσκελισμός είναι συνένοχος για την κοινωνική διάλυση

·         να αναδειχθεί σε κύριο εκφραστή της  κοινωνικής φωνής που ζητά ενότητα, συνεννόηση, αλληλέγγυες δράσεις για τη συντεταγμένη αντιμετώπιση των συνεπειών της χρεοκοπίας και της κρίσης, για τη συντεταγμένη αντιμετώπιση των συνεπειών της ήττας και της κατάρρευσης του καθεστώτος. Και αυτό σήμερα σημαίνει πρωτίστως λειτουργία του κράτους. Σημαίνει σεβασμό του κοινωνικού συμβολαίου. Δεν βρισκόμαστε σε προεπαναστατική περίοδο για την ανατροπή του συστήματος ούτε την επιδιώκουμε. Ζητάμε τη μεταρρύθμισή του.

Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται να επεξεργαστούμε και να αναλάβουμε άμεσα πολιτικές πρωτοβουλίες σε ηγετικό κομματικό – κοινοβουλευτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο οργανώσεων, χώρων εργασίας, σπουδών και καθημερινής διαβίωσης για  την ανάσχεση αυτών των φαινομένων.

Περιγράφουμε πρόχειρα ορισμένες από αυτές τις πρωτοβουλίες:

·         Κοινοποιούμε με ανακοίνωση και συνέντευξη τύπου τις θέσεις μας απέναντι στο υπάρχον διαλυτικό κλίμα.

·         Απευθυνόμαστε, μέσω του προέδρου, στα κοινοβουλευτικά κόμματα που εμφανίζονται υπερασπιστές της δημοκρατικής αστικής νομιμότητας και προτείνουμε να υπογράψουμε κοινή διακήρυξη κατά των διαλυτικών φαινομένων.

·         Επιδιώκουμε συμπαράταξη με μικρές αλλά πολιτικά παραγωγικές δυνάμεις και προσωπικότητες που βρίσκονται εκτός κοινοβουλίου και υπερασπίζονται την ορθολογική διαχείριση της χρεοκοπίας (π.χ. Σημίτης, ΔΡΑΣΗ)

·         Καλούμε σε κοινή δράση και κοινές εκδηλώσεις για την εκπαίδευση οργανώσεις φοιτητών, μαθητές, διευθυντές ή καθηγητές σχολείων και σχολών που τάσσονται υπέρ των ανοιχτών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Επιδιώκουμε την προβολή αυτών των εκδηλώσεων από την τηλεόραση.

·         Απευθυνόμαστε στο Δήμαρχο Αθηνών, στις οργανώσεις που έχουν αναλάβει καινοτόμες δράσεις για την πόλη (π.χ.Atenistas, ποδηλάτες) στεκόμαστε πλάι τους και συνδιοργανώνουμε εκδηλώσεις ή καθιστικές διαδηλώσεις σε περιοχές του ιστορικού κέντρου που μαστίζονται από τη βία του εμπορίου ναρκωτικών και της σωματεμπορίας.

·         Επιδιώκουμε, μέσω του διαδικτύου, την προπαρασκευή και την διοργάνωση μιας μεγάλης (χωρίς μέγεθος είναι καταδικασμένη) διαδήλωσης κατά της βίας και της κοινωνικής διάλυσης σύμφωνα με τα πρότυπα των ισπανικών "Basta ya" (φθάνει πια) )

Ο Ευθύμης Δημόπουλος είναι δάσκαλος και μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς