tag:blogger.com,1999:blog-44977751314776817312024-02-21T06:18:11.485+02:00Πολιτική Επιθεώρηση..........................................<i> <b>Greek Political Review </b> </i>Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.comBlogger5784125tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-30152994407011959022015-10-06T00:00:00.000+03:002015-10-06T15:38:49.028+03:00Η επαγγελία της αδύνατης μεταρρύθμισης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgenaSp9MGgtF-tFKVNGKybOjEW0WDFTtRyMonKy5fmcgd_N2ClJ2-u3ZAjKWomvLTE11865Gph06EXWUC1JkOCTX7C-1oP2hWHLamhtTKjVLDzeIHopgfh3K1Vo4hd5ox-09NUAP-kEvtM/s1600/1441424_1442175482676273_899456947_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgenaSp9MGgtF-tFKVNGKybOjEW0WDFTtRyMonKy5fmcgd_N2ClJ2-u3ZAjKWomvLTE11865Gph06EXWUC1JkOCTX7C-1oP2hWHLamhtTKjVLDzeIHopgfh3K1Vo4hd5ox-09NUAP-kEvtM/s400/1441424_1442175482676273_899456947_n.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #0b5394;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>Πίνακας Κώστας Ντιος</b></span></span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red;"><b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Σημειώσεις για την καχεξία του πολιτικού λόγου <br />την εποχή της κρίσης - <span style="color: #0b5394;">Μέρος 2<span style="font-size: xx-small;">ο</span></span><span style="font-size: xx-small;"> </span></span></span></b></span><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Του <b>Μάκη Καραγιάννη </b></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b><span style="color: #cc0000;"> </span></b>
</span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Η</span></b></span> <b><i>Πολιτική Επιθεώρηση</i></b> μετά από πέντε χρόνια και τρεις μήνες καθημερινής παρουσίας, 61o1 κείμενα και 1.206.169 προβολές σελίδων, έφτασε στο τέλος της. Όταν ξεκινούσε, μαζί με την κρίση, το καλοκαίρι του 2010 φιλοδοξούσε «να αναδείξει την κριτική σκέψη και τις ιδέες της ανανεωτικής δημοκρατικής αριστεράς, μέσα σε έναν κοινωνικό τοπίο στο οποίο κυριαρχoύσε ο θόρυβος των πληροφοριών και ο λαϊκισμός». Στα πέντε αυτά χρόνια όπου επικράτησε η πολεμική ρητορική περί χούντας και η συνωμοσιολογία, όπου οι λέξεις ιπτάμενα στιλέτα - «εθελόδουλοι», «δοσίλογοι», προδότες», "γερμανοτσολιάδες" - στόχευαν κάθε διαφορετική άποψη η <i>Πολιτική Επιθεώρηση</i> προσπάθησε να είναι μια νησίδα νηφάλιας σκέψης.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από την θέση αυτή θέλω να ευχαριστήσω θερμά τους συνεργάτες της <i>Πολιτικής Επιθεώρησης</i>, όλους όσους της εμπιστεύθηκαν τα κείμενά τους, πολλές φορές ακόμη και επιστημονικά, όπως ο κ. Α. Μανιτάκης, αλλά και όσους -χωρίς την άδειά τους- αναδημοσίευσα κείμενα τους από τον τύπο. Είναι φανερό ότι το έκανα γιατί με εξέφραζαν πολιτικά, αλλά πολλές φορές με γοήτευσαν και θα ήθελα να τα έχω γράψει ο ίδιος. Παραφράζοντας τον Σεφέρη θα έλεγα ότι η πολιτική τα χρόνια της κρίσης, για όσους ήταν από την πλευρά της λογικής, ήταν μια πράξη απέραντης αλληλεγγύης. <br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Σ</span></b></span>τα πέντε αυτά χρόνια η Ελλάδα ξυπνούσε με τα εμβατήρια του Τράγκα. Μεσουρανούσαν οι δωρεάν διαγραφές χρέους, τα παραμύθια του Σώρα και οι κραυγές του εθνολαϊκισμού για κρεμάλες στο Σύνταγμα. Προσπαθούσε μάταια να καταπολεμήσει την κρίση, αναπαράγοντας τον λόγο της χρεοκοπίας του παρασιτικού καταναλωτισμού. Ένα ολόκληρο σύστημα οργάνωσης και πολιτικής στην οποία στηρίχτηκε η μεταπολίτευση. Διότι δεν επρόκειτο μόνον για οικονομική χρεοκοπία, <a href="http://politicalreviewgr.blogspot.gr/2011/03/blog-post_593.html">αλλά για τη χρεοκοπία των μυαλών και των συνειδήσεων.</a> </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι πάντως λυπηρό, και ενδεικτικό για το επίπεδο της κοινωνίας μας, ότι για το μείζον πρόβλημα που δίχασε βαθιά την ελληνική ψυχή πέντε χρόνια τώρα, δεν έγινε ούτε ένας σοβαρός δημόσιος διάλογος ανάμεσα στους μεταρρυθμιστές και τους αντιμνημονιακούς, όπως έγινε το 1938 ανάμεσα στον Σεφέρη και τον Τσάτσο για την αντίληψη περί «ελληνικότητας». Δεν υπήρξε καν μια απλή αντιπαράθεση στον τύπο. Μόνον τόνοι μελάνης με ύβρεις, μονόπλευρες καταγγελίες και άπειρα χτυπήματα στα πλήκτρα, γεμίζοντας με τοξικό μίσος ολόκληρο το ίντερνετ και τον αέρα που αναπνέαμε.<br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Ο</span></b></span>ι μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις απέτυχαν γιατί απέναντι στις αντιμνημονιακές χίμαιρες τα φθαρμένα πολιτικά κόμματα, πέραν του Σύριζα, δεν τόλμησαν ποτέ να πουν έως τώρα την απλή αλήθεια. Ότι χωρίς μια δίκαιη λιτότητα και χωρίς δομικές αλλαγές στο μοντέλο που μας χρεοκόπησε δεν θα μπορούσε να υπάρξει έξοδος από την κρίση. Από την άποψη αυτή οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι όσοι με τα καθημερινά τους κείμενα, έγραφαν επώδυνες αλήθειες, πολλές φορές με προσωπικό κόστος, συγκρότησαν ένα άτυπο μέτωπο της λογικής και επωμίστηκαν το δύσκολο βάρος της ορθολογικής σκέψης, όταν η χώρα κοίταζε με ίλιγγο την άβυσσο.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ενδεικτικά μόνον -και προφανώς αδικώντας πάρα πολλούς- αναφέρω τον Γιάννη Βούλγαρη, τον Φώτη Γεωργελέ και την αρθρογραφία της «Athens Voice», τα κείμενα της Καθημερινής γενικότερα, τη «Books’ Journal», τη «Μεταρρύθμιση», το «protagon», την «Athens Review of Books», το "Μη μαδάς τη μαργαρίτα" κ.ά. Ωστόσο, τα περισσότερα κείμενα κινούνταν σε ένα γενικόλογο πολιτικό επίπεδο και στην καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή το «μέτωπο των μεταρρυθμιστών» έπαιζε ως αντίπαλος στο ίδιο γήπεδο και χωρίς πειστικά όπλα. Απέναντι στις καταγγελίες των αντιμνημονιακών για την κακούς ευρωπαίους, υπήρχε η καταγγελία για τον κακό Σύριζα. <br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Ό</span></b></span>σο κι αν φαίνεται παράδοξο στα χρόνια της κρίσης το μοναδικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση -καλό ή κακό, με αστοχίες και λάθη- κατατέθηκε από την τρόικα. Το μνημόνιο και η μεθοδολογία του εκφράζει μια άλλη αντίληψη που ξαφνιάζει την καφενειακή ελληνική πολιτική νοοτροπία: Ανάδειξη όλων των προβλημάτων, μακροοικονονικό σενάριο για την επόμενη τριετία, στόχοι μετρήσιμοι με πρωτογενή πλεονάσματα και ελλείμματα, σχέδιο για το χρέος, ποσοτικοποιημένες μεταρρυθμίσεις σε όλα τα πεδία. Απουσίαζε δηλαδή και από το «μέτωπο της λογικής» ο αποδεικτικός λόγος με αριθμούς και στοιχεία, όπως τα κείμενα του Κ. Καλλίτση, του Α. Δοξιάδη ή τα εύστοχα άρθρα του Μάνου Ματσαγγάνη <a href="http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%25">«Η κυβέρνηση δίνει μάχη, κατά των φτωχών, κατά των ανέργων και κατά των νέων»</a> με τα οποία κατέρριπτε τους προσφιλείς μύθους τους «αντιασφαλιστικών μνημονιακών νόμων». Διότι πολιτική, αριστερή, κεντρώα ή δεξιά, δεν γίνεται με γενικόλογες πομφόλυγες και αναφορές σε ένα «άλλο» σχέδιο ή σε μια «άλλη» ανάπτυξη, χωρίς στοιχεία και αριθμούς για το πρωτογενές έλλειμμα, το πώς και από ποιους αυτό θα καλυφθεί.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι σχεδόν όλα τα άρθρα στη «Μεταρρύθμιση», στην «Athens Voice», στο «protagon», κινούνται σε ένα στενό εσωτερικό πολιτικό - κομματικό ορίζοντα. Δεν υπάρχει ούτε ένα κείμενο ευρωπαίου διανοούμενου που θα άνοιγε ένα παράθυρο στον κόσμο, επιδεικνύοντας μια επικίνδυνη αυτάρκεια. Εξαίρεση αποτελούν τα κείμενα του Γιώργου Σιακαντάρη, ο οποίος προσπαθεί κάθε φορά να εντάξει τα κείμενά του σε έναν γενικότερο θεωρητικό ή φιλοσοφικό ορίζοντα.<br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Σ’</span></b></span> αυτό το περιβάλλον δεν προσέχθηκαν από το πλατύ κοινό ενδιαφέροντα βιβλία τα οποία άρχισαν να θέτουν τα δάκτυλα επί τον τύπον των ήλων και ανατρέπουν την παραδεδεγμένη «σοφία» ή τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης, όπως το «Κράτος και ομάδες συμφερόντων» του Χρυσάφη Ιορδάνογλου, το «Αόρατο ρήγμα» του Αρίστου Δοξιάδη, «Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας» του Κώστα Κωστή κ.ά. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, που μέσα στους τόνους φλυαρίας για τον νεοφιλελευθερισμό, το μνημόνιο και τις μεταρρυθμίσεις, πέρασε εκκωφαντικά απαρατήρητος ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο άνθρωπος που από 1992 πρόβλεψε τη μοίρα της Ελλάδας και ανέδειξε με ιστορικό βάθος την καχεξία και την κακοδαιμονία της. <br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Θ</span></b></span>α μπορούσε, παρ’ όλα αυτά, με ένα διαφορετικό πολιτικό λόγο να υπάρξει μια διαφορετική πορεία; Η απαισιοδοξία της γνώσης λέει πώς όχι. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν πολιτικό, αλλά πολύ βαθύτερο. Μια κοινωνία που ξυπνούσε από τον λήθαργο της μπελ εποκ ενός καταναλωτικού ευδαιμονισμού που στηρίχτηκε στον υπερδανεισμό, δεν μπορούσε να αλλάξει με παραινέσεις, αλλά να ταρακουνηθεί με τραγωδίες. Μια κοινωνία που δημιουργεί εμφυλίους και δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα των σκουπιδιών τα οποία όζουν καθημερινά στους δρόμους και τις χωματερές – και για τα οποία η χρηματοδότηση είναι εξασφαλισμένη- φοβάμαι ότι δεν μπορεί να δει και να σχεδιάσει το μέλλον της. Κάτω από την πολιτική επιφάνεια προβάλλει μεγαλοπρεπώς η ελληνική ιδιαιτερότητα για την οποία έχουν μιλήσει μεγάλοι έλληνες στοχαστές όπως ο Κώστας Αξελός, ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Στέλιος Ράμφος κ. ά. Ένας ελληνοκεντρισμός αποκομμένος ως νησίδα από τον υπόλοιπο κόσμο που υπεραναπληρώνει τα ψυχολογικά του κενά με φορτία εθνικού εγωισμού, βρίζοντας τους ξένους για την κακοδαιμονία του.<br /><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Ό</span></b></span>μως, οι ψευδαισθήσεις που ζωγραφίζει με λέξεις η ρητορική του λαϊκισμού καταρρέουν με πάταγο, όταν τελειώνουν τα δανεικά. Ο ουρανός χαμηλώνει, ο ορίζοντας των προσδοκιών στενεύει επικίνδυνα και ριζώνει η εθνική μελαγχολία. Τότε η αναίρεση της ατομικής και εθνικής ταπείνωσης πρέπει να ξεκινήσει από την αυτογνωσία. Η «αλλαγή παραδείγματος» θα έρθει με μια νέα γλώσσα και μια καινούρια σκέψη. Γιατί η κρίση απέδειξε ότι «οι λέξεις δεν εφάρμοζαν πια πάνω στα πράγματα» (Γ. Ρίτσος).</span></span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-80723009041397621672015-10-05T00:00:00.000+03:002015-10-05T15:40:23.159+03:00Οι Έλληνες ριζοσπάστες και τα μαθηματικά χειρόγραφα του Καρλ Μαρξ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoXAHEVMzIYjt_vZ25s_vQm_bZpKdjWh49bgzzfAVRO5NW5DoRMUdM6J_FT1ZwmN1K-YlJ22TcBVtCcVvvYU_vMPwwcwJFHdIcIv_PqEpsi5hROnaS1rT1biqHJ4Sthyo-D9i5Ov9NK3AP/s1600/1377027_1429885710571917_1670176294_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoXAHEVMzIYjt_vZ25s_vQm_bZpKdjWh49bgzzfAVRO5NW5DoRMUdM6J_FT1ZwmN1K-YlJ22TcBVtCcVvvYU_vMPwwcwJFHdIcIv_PqEpsi5hROnaS1rT1biqHJ4Sthyo-D9i5Ov9NK3AP/s400/1377027_1429885710571917_1670176294_n.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: #0b5394;"><b>Πίνακας Κώστας Ντιος</b></span></span></span></td></tr>
</tbody></table>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: center;">
<span style="color: red;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σημειώσεις για την καχεξία του πολιτικού λόγου</span></span></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: center;">
<span style="color: red;"><b><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> την εποχή της
κρίσης- <span style="color: #0b5394;">Μέρος 1<sup>ο</sup></span> </span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #002060;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Μάκη Καραγιάννη </b></span></span></span></span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="color: #002060; font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Τ</span></b></span>ώρα
που η καμπύλη φαινόμενου <i>ΣΥΡΙΖΑ </i>διέγραψε το μέγιστο σημείο
της τροχιάς της, μπορούμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις για τη ρητορική του
δημόσιου λόγου που άρθρωσε. Η απουσία μιας συγκεκριμένης ανάλυσης της
συγκεκριμένης κατάστασης, που θα παρείχε μια αξιόπιστη ερμηνεία της ελληνικής
πραγματικότητας, η υποτίμηση των ελληνικών παραμέτρων της κρίσης, η στοιχειώδης
άγνοια της λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών και της οικονομίας, οδήγησε στην εντυπωσιακή στροφή μετά το δημοψήφισμα και την
εκκωφαντική πτώση πάνω στον τοίχο της πραγματικότητας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ποια ήταν η ανάλυση του για τη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομική κρίση
των τελευταίων δεκαετιών, στο επίκεντρο της οποίας ήταν η χώρα μας; Όταν ο Καρλ
Μαρξ προσπαθούσε να μελετήσει το κεφάλαιο και
τις αγορές με επιστημονικά μέσα, για να αναλύσει τις κρίσεις της εποχής
του και να διατυπώσει τους νόμους της πτώσης του ποσοστού κέρδους, εδώ
αντιμετωπίζαμε την κρίση με τη μεγαλοφυή σκέψη του Φλαμπουράρη ότι «θα τους
πληρώσουμε με αέρα». Όποιος διαβάσει τα «Μαθηματικά χειρόγραφα» του Καρλ Μαρξ
θα εκπλαγεί. Είχε πλήρη γνώση του διαφορικού λογισμού που διδάσκεται στο
πανεπιστήμιο και προσπαθούσε να τον χρησιμοποιήσει στην πολιτική οικονομία για
να εκφράσει με μαθηματικό τρόπο τους νόμους για τις κρίσεις, γιατί ήταν
σημαντικό γι’ αυτόν<i> «να πετάξει το πέπλο της ασάφειας στην επιστήμη»</i>. </span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Κ</span></b></span>ι
ενώ όλη Ελλάδα κρατούσε την αναπνοή της για την έκβαση του δημοψηφίσματος και
τις τρομερές συνέπειες του, ο Λαφαζάνης, αρνούνταν να μας αποκαλύψει το μυστικό
σχέδιο της κυβέρνησης για όλο το χρυσάφι του κόσμου. Φευ! Τι κρίμα! Κι όταν
στις εκλογές άνοιξε το στόμα του, τι μας είπε; <i>«</i><a href="http://www.skai.gr/mobile/article?aid=292037"><i>η μετάβαση από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα δεν
είναι τίποτα το παράξενο ή περίεργο το οποίο απαιτεί ειδική μελέτη</i></a><i>».</i> Εξ άλλου είπαμε να κάνουμε ένα
πείραμα. Από τον Μαρξ μέχρι τον Λαφαζάνη και
τον Φλαμπουράρη η σκέψη διαγράφει μια τροχιά πυροτεχνήματος από τα μαθηματικά στην αμπελοφιλοσοφία. Έχουν
σημασία άραγε οι αριθμοί και οι μελέτες;
Κι όμως η ακροτελεύτια πρόταση από τις 732 σελίδες του βιβλίου του Τομά Πικετί <i>«Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα» </i>είναι η εξής: <i>«Η άρνηση να μετράμε σπάνια λειτουργεί προς όφελος των πιο φτωχών».</i></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i> </i></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο ΣΥΡΙΖΑ
αντί για μια ουσιαστική ανάλυση της
κρίσης και τη διατύπωση ενός ορθολογικού σχεδίου για την έξοδο, προτίμησε μόνο την
καταγγελία, την αντιμνημονιακή ρητορική και την εισαγωγή εξ εσπερίας έτοιμων
αντιλήψεων περί νεοφιλελευθερισμού, σε μια Ελλάδα που αγκομαχούσε και πέθαινε
από την υπερβολική δόση κρατισμού. Στη
θέση της απόδειξης, η ηθική επίκληση. Στη θέση του συγκεκριμένου, η
αοριστολογία. Στη θέση της αυτεπίγνωσης και της δύσκολης αλήθειας, οι βολικές
ψευδαισθήσεις και τα τρυφερά ψέματα που λέμε στο εαυτό μας.<span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;"> </span></b></span></span></span><br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Α</span></b></span>ντί
να αναγνωρίσει ότι η εσωτερική όψη της κρίσης ήταν η χρεοκοπία της
μεταπολίτευσης και μαζί της η ιδεολογία του λαϊκισμού που την εξέθρεψε, αποδείχτηκε
ο πιο επάξιος συνεχιστής. Ο ΣΥΡΙΖΑ
άδραξε τη σκυτάλη του εθνολαϊκισμού και όρμησε πάνω στο ρεύμα της απογοήτευσης,
του φόβου και της ταπείνωσης προσφέροντας μια απλουστευμένη κατασκευή της
αλήθειας. Η απλοϊκότητα και η συνωμοσιολογική προσέγγιση ακύρωνε στην πράξη την δίκαιη κριτική του για τα πραγματικά προβλήματα που προκύπτουν από την
παγκόσμια κρίση, τη λιτότητα χωρίς ανάπτυξη, την αρχιτεκτονική του ευρώ, το
έλλειμμα δημοκρατίας στην Ευρώπη. Την έφοδο
στα χειμερινά ανάκτορα τώρα είχε υποκαταστήσει η μάχη ενάντια στο
νεοφιλελευθερισμό. Γι’ αυτό και η λατρεία της δράσης. Καμιά μεταρρύθμιση δεν
είχε σημασία εκτός από την τελική λύση και τη «μεγάλη ρήξη». Η διαλεκτική, η ανάλυση
της συγκεκριμένης κατάστασης και οι αριθμοί είχαν υποκατασταθεί από τα μυστικά
σχέδια του Λαφαζάνη και τις δηλώσεις της Ραχήλ ότι θα τυπώσουμε μόνοι μας
δισεκατομμύρια ευρώ. </span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν η έκθεση της περίφημης Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής
για το Δημόσιο Χρέος μετρούσε το πρωτογενές έλλειμμα θα
ήταν υποχρεωμένη να αναγνωρίσει <a href="http://www.capital.gr/story/3033988">ότι
τη δεκαετία 2001-2009 ανέρχονταν στα 135 δις </a>, τα οποία ο Αλογοσκούφης και ο
Παυλόπουλος πετούσαν από το ελικόπτερο υπό τις ιαχές των ελλήνων ψηφοφόρων. Έλλειμμα
το οποίο, εκτός των άλλων, οφειλόταν στα χαμηλά
επίπεδα είσπραξης δημόσιων εσόδων τα οποία ήταν κοντά στο 34% του ΑΕΠ όταν το αντίστοιχο ποσοστό στις χώρες της ευρωζώνης ξεπερνούσε το 40%, διότι
όλα τα κόμματα -συμπεριλαμβανομένου του
τότε ΣΥΡΙΖΑ- εκραύγαζαν ενάντια στην «φορομπηχτική πολιτική της κυβέρνησης»
σε οποιοδήποτε μέτρο αύξησης της φορολογίας. Τα 135 δισεκατομμύρια αποτυπώνουν ανάγλυφα την
παθολογία της μεταπολίτευσης. Είναι το κόστος του <i>«επαίσχυντου κοινωνικού συμβολαίου»,</i> -όπως εύστοχα το αποκάλεσε ο
Παναγιώτης Κονδύλης- προκειμένου διατηρηθεί με δάνεια ο παρασιτικός
καταναλωτισμός.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;"><b>Ο</b></span></span>
Φλωμπέρ δεν θα το χαρακτήριζε λάθος πολιτική, αλλά σκανδαλώδη βλακεία χωρίς
όρια. Το πέπλο των κοινών τόπων έπεσε
πάνω στην αριστερά και σκότωσε τη σκέψη της: το χρέος είναι «απεχθές και
επονείδιστο», για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός και οι κακοί ξένοι. Μια
έμμισθη νωθρή κομματική γραφειοκρατία, η οποία έχει να πιάσει βιβλίο στα χέρια της
από τα εφηβικά της χρόνια της δεκαετίας του ’70, έκανε πολιτική, συνοδεία φραπέ,
από τα πάνελ του Τράγκα και του
Χατζηνικολάου. «<i>Θυμάσαι</i> που βαλάντωνες <i>εκεί στην εξορία</i> και διάβαζες
και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;» Δεν είναι τυχαίο που «μεγαλουργεί» σε αγαστή
συνεργασία τους ψεκασμένους των ΑΝΕΛ η οποία, όπως κατέδειξε και η παρούσα
βουλή, δεν έγινε από ανάγκη, αλλά αποτελεί συνειδητή επιλογή και εκφράζει
πλήρως τις «εκλεκτικές συγγένειες». Η
αριστερά δεν είναι πια αδιάβροχη από τις θεωρίες συνομωσίας και τον εθνικισμό. Η
ρηχότητα της σκέψης, ο μανιχαϊστικός τρόπος ανάγνωσης της πραγματικότητας είναι
το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο κάρπισε το φαινόμενο του εθνολαϊκισμού. Τα
σύμβολα αυτής της επιμειξίας αποτελούν η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Ραχήλ Μακρή,
το ύφος των οποίων αντικατέστησε το ήθος παλιών αριστερών με τα τρύπια
παπούτσια που έκαναν τη θητεία τους στις φυλακές και τις εξορίες. Το μπλουζάκι
του Τσε εναλλάσσεται πια με τις αντισημιτικές δηλώσεις. Το όλο φαινόμενο
εκφράζεται με εμβληματικό τρόπο από τον Μίκη Θεοδωράκη<i>. «Η πρόσφατη οικονομική κρίση δεν οφείλεται σε εσωτερικά αίτια αλλά
είναι αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνωμοσίας (ΗΠΑ, Ευρώπη) με στόχο την οικονομική
εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της
ελληνικής κοινωνίας».</i> (Αύγουστος 2010, <i>«Η
έρευνα για την κρίση 2010-2014</i>», εκδ. Κέδρος σελ. 29)</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 14.2pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Δ</span></b></span>εκαετίες
αγώνων, ηρωισμού και εξοριών για να καταλήξει σ’ αυτό συμπέρασμα! Αιώνες
διαφωτισμού, ακόμη και μαρξιστικών αναλύσεων, πετιούνται στα σκουπίδια για να
υποκατασταθούν από τα φληναφήματα και τις θεωρίες της συνωμοσίας. Νομίζω ότι οι
τέσσερις αυτές γραμμές και η υπογραφή τους είναι μια από τις πιο σημαντικές
όψεις της πολύπλευρης ελληνικής κρίσης. Ο Μ. Θεοδωράκης ανακαλεί στη μνήμη μας τον οίκτο που ένιωσε ο Φλωμπέρ όταν αντίκρυσε
από κοντά στην Αθήνα τον μύθο του Κωνσταντίνου
Κανάρη, αυτόν που ο Βίκτωρ Ουγκώ αποκαλούσε στα ποιήματά «ημίθεο ακτινοβόλου
δόξας»: <i>«Θλιβερή επίσκεψη! Να ωστόσο ένας
άνθρωπος αιώνιος, απαθανατισμένος!».</i> Δεν
είναι τυχαίο που ο Δημήτρης Ραυτόπουλος,
ένας από τους πιο σημαντικούς διανοούμενους και ανθρώπους της αριστεράς,
δήλωσε ότι <i><a href="http://www.kathimerini.gr/824220/opinion/epikairothta/politikh/an-ayto-einai-aristera">«αν
αυτό είναι Αριστερά, δεν δέχομαι την ιδιότητα του αριστερού»</a>.</i> Είναι φανερό
ότι η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά βαθύτατα πολιτική και πολιτιστική.
Και αν δεν απαλλαγούμε
από την σκουριά του δημόσιου πολιτικού λόγου, θα ανακυκλώνουμε τον λαϊκισμό που
μας οδήγησε πλησίστιους στην κρίση.</span></span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-32330961231642341702015-10-04T00:00:00.001+03:002015-10-04T00:00:00.888+03:00Αυτός, αυτοί και τα …μυστήρια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQeD_kxYP1bg_3VhNoPXxrneudgIuYAJ04NFRaJNxGjW5N7OCEJ" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQeD_kxYP1bg_3VhNoPXxrneudgIuYAJ04NFRaJNxGjW5N7OCEJ" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Θανάση Γεωργακόπουλου,</b> http://metarithmisi.gr/ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΑΥΤΟΣ ….</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Β</span></b></span>λέπω
δεξιά και αριστερά ανθρώπους να υποστηρίζουν πως παρά την πρόσφατη
εκλογική νίκη Τσίπρα (ο …”αυτός” του τίτλου), το αργότερο ως την άνοιξη
θάχουμε ξανά εκλογές. Δεν το στηρίζουν μόνο ή κυρίως στην άθλια
κυβέρνηση που σχημάτισε, στο επεισόδιο με το Δ. Καμμένο, στο κάζο της
επίσκεψης στις ΗΠΑ κ.ο.κ. Η πρόβλεψη, κατά κύριο λόγο, γίνεται επειδή
θεωρούν πως ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να πληρώσει βαρύ πολιτικό κόστος
μόλις αρχίσουν να καταφθάνουν τα “ραβασάκια” της Εφορίας (τα οποία
επιμελώς απέφυγε να σταλούν πριν διεξαχθούν οι εκλογές) και ιδίως όταν
ξεκινήσουν να ψηφίζονται και να εφαρμόζονται όσα προβλέπονται στο 3ο
Μνημόνιο. Επιπρόσθετο επιχείρημα γι αυτή την πρόβλεψη είναι πως ούτε ο
κ. Τσίπρας ούτε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν την κουλτούρα, τη
διανοητική προετοιμασία, τη γνωστική επάρκεια και το αξιακό εύρος, ώστε
να μετασχηματισθούν οργανικά σε κόμμα της αριστερής -έστω-
σοσιαλδημοκρατίας ή, πολύ περισσότερο, της Κεντροαριστεράς κι έτσι να
υπερασπισθούν πιο πειστικά τις πολιτικές που θα κληθούν να εφαρμόσουν ή
να χαράξουν κάποιες κανούριες. Βλέπω,
επίσης, άλλους να υποστηρίζουν πως μετά από τρεις εκλογικές νίκες μέσα
σε εννιά μήνες, εισήλθαμε πλησίστιοι στην εποχή Τσίπρα. Δεν το στηρίζουν
μόνο στο ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τη διάσπαση και την
επτάμηνη –όχι ιδιαίτερα- επιτυχή διακυβέρνηση ούτε στη διαφορά με τη
δεύτερη Νέα Δημοκρατία που μειώθηκε ελάχιστα από τις εκλογές του
Ιανουαρίου και παρέμεινε στο δυσθεώρητο ύψος του 7,4%. </span></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η εκτίμηση αυτή,
κυρίως, γίνεται επειδή οι τρεις συνεχόμενες νίκες εμπεδώνουν αισθήματα
ταύτισης σε ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος, η εκλογική του
γεωγραφία έχει ισορροπήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό, η διείσδυσή του στις
νεώτερες αλλά και τις παραγωγικές ηλικίες είναι αξιοζήλευτη και
αντιστρόφως ανάλογη από τις επιδόσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αλλά και
επειδή η αντιπολίτευση δείχνει εγκλωβισμένη και αδύναμη να παρουσιάσει
εναλλακτική λύση. Οι προβλέποντες “εποχή Τσίπρα” απαντούν στις ενστάσεις
για την αδυναμία “σοσιαλδημοκρατικοποίησης” του ΣΥΡΙΖΑ πως αυτό δεν
είναι αναγκαίο να συμβεί, υποννοώντας πως αρκεί ένας λαϊκισμός περονικού
τύπου και οι τακτικισμοί ελιγμοί για συνεργασία σήμερα με την ευρωπαϊκή
σοσιαλδημοκρατία και αύριο με την εγχώρια Κεντροαριστερά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Επιπλέον
αυτών, από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είχε εναντίον του τα πεπραγμένα
της επτάμηνης διακυβέρνησης είχε, όμως υπέρ του τη …διάρκειά της. Θα
ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία να εκπαραθυρωθεί μία κυβέρνηση επτά, μόλις,
μήνες αφότου εξελέγη και, μάλιστα, σε εκλογές που η ίδια προκάλεσε. Η
δεύτερη ευκαιρία ήταν ατράνταχτο επιχείρημα για ψηφοφόρους που παρά τα
σοκ ήταν δύσκολο να αποδεχθούν πως έκαναν λάθος σε τόσο σύντομο χρονικό
διάστημα. Τρίτη ευκαιρία είναι αδύνατο να δοθεί, αναφέρουν οι δυσοίωνα
προβλέποντες για το μέλλον του κ. Τσίπρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Από
την άλλη, όμως, το πρόσωπο του κ. Τσίπρα αναδεικνύεται πράγματι σε
κυρίαρχο, μοιάζει Tefal, κατορθώνει να συμπυκνώνει τα πάντα και τα
αντίθετά τους, να γοητεύει και να πείθει, ακόμα κι όταν έχει ένδεια
επιχειρημάτων και story, όπως στις πρόσφατες εκλογές. Το πως και το
γιατί το ανέλυσε έξοχα ο Δ. Κούρτοβικ (ΝΕΑ 26/9) και δε χρειάζεται να
επεκταθώ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">*****</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Θα
μπορούσαν να προστεθούν και άλλα επιχειρήματα που θα ενίσχυαν τη
φαρέτρα των μεν ή των δε. Θα αποπροσανατολιζόμασταν, όμως, αν συνεχίζαμε
κατ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί θα χάναμε το δεύτερο μεγάλο γεγονός αυτών
των εκλογών που ήταν η εκτίναξη της αποχής. Το δυσθεώρητο ύψος της, σε
συνδυασμό με τη ψήφο διακωμώδησης του πολιτικού συτήματος (βλ. Λεβέντης)
και, κυρίως, το εκτεταμένο φαινόμενο της ψήφου «με μισή καρδιά» ή «με
κλειστή τη μύτη», υποδηλώνει μια γιγαντιαία κρίση πολιτικής
εκπροσώπησης, η οποία είναι άγνωστο πως θα συνεχισθεί και που μπορεί να
οδηγήσει. Η κρίση αυτή, άλλωστε, συνδυαζόμενη με την κατάρρευση και τον
κατακερματισμό των παραδοσιακών πολιτικών και κομματικών ταυτοτήτων και
ταυτίσεων είναι, άλλωστε, που εξηγεί και την «αποτυχία» των
δημοσκοπήσεων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι αυτή η κρίση
εκπροσώπησης που δικαιολογεί τη λέξη «μυστήρια» του τίτλου μας. Όσο το
κοινωνικό και εκλογικό σώμα περιδινίζεται σε αυτήν και μοιάζει με
κινούμενη άμμο, οι ασφαλείς προβλέψεις για την επόμενη μέρα είναι πολύ
δύσκολες αν όχι αδύνατες. Έτσι το κυβερνητικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει
να περιγράφεται άριστα από το «… σούρσιμο και τη στασιμότητα …», όπως
εύστοχα το διατύπωσε ο Γ. Βούλγαρης (ΝΕΑ 26/9), χωρίς, όμως, αυτό να
προδικάζει ποια από τις δύο προβλέψεις για το «μέλλον» του κ. Τσίπρα θα
δικαιωθούν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η απροσδιοριστία όσον αφορά
τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις θα επηρρεασθεί, βέβαια, και από
άλλους παράγοντες. Κατά πρώτον από τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς οι
οποίοι θα διαμορφωθούν σε συνάρτηση και σε σχέση με την πορεία εφαρμογής
των συμφωνηθέντων. Συσχετισμοί που θα επηρρεασθούν, βέβαια, ταυτόχρονα
και από την ύπαρξη ή όχι και άλλων εναλλακτικών λύσεων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">*****</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">…ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ερχόμαστε, λοιπόν, στη λέξη «αυτοί» του τίτλου, η οποία έχει να κάνει με τα κόμματα της αντιπολίτευσης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν
είναι αντικείμενο αυτού του άρθρου η ανάλυση των βαθύτερων διεργασιών
και αιτίων που εξηγούν την εκλογική στασιμότητα –μιλώντας με γενικούς
όρους- των κομμάτων της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Αν, όμως,
περιορισθούμε στα πολιτικά επιφαινόμενα της προηγούμενης περιόδου έκαναν
–άθελά τους- ότι μπορούσαν για να καταστήσουν τον κ. Τσίπρα κυρίαρχο
παίκτη του πολιτικού παιχνιδιού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ας
σταθούμε σε μερικά. Δε σκέφτηκαν καν την πρόταση για αποχή από το
απαράδεκτο δημοψήφισμα του Ιουνίου. Στη συνέχεια δεν κατάφεραν να
συντονισθούν, με αποτέλεσμα η μάχη υπέρ του ΝΑΙ να δοθεί με πρωτοβουλίες
«από τα κάτω» με ότι αυτό συνεπάγεται και χωρίς, επιπλέον, να
παρακολουθούνται οι μεταμορφώσεις της τακτικής του «αντιπάλου». Στη
συνέχεια, ενώ ορθά βοήθησαν, μέσω και της σύσκεψης κορυφής τη στροφή
180 μοιρών της κυβέρνησης, έμειναν στο «εθνικό καθήκον» χωρίς να
διασφαλίσουν τα νώτα τους. Έτσι, αφού ο κ. Τσίπρας έφερε τη συμφωνία
που, εν πολλοίς, σφραγιζόταν από την προηγούμενη δική του πρόταση, δεν
απαίτησαν τη διενέργεια δεύτερης σύσκεψης, ώστε να συζητήσουν για τους
μετέπειτα χειρισμούς και εκεί να θέσουν ως όρο για την υπερψήφισή της
την κατάργηση του bonus των 50 εδρών. Κι αυτό ενώ ήταν προφανές πως, με
δρομολογημένη τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, η κατάργηση ήταν μονόδρομος ώστε
να απεικονισθεί πολιτικά η νέα πλειοψηφία που διαμορφωνόταν στη Βουλή.
Δεν το έκαναν, χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία αναδιαμόρφωσης του πολιτικού
τοπίου, ο κ. Τσίπρας εισέπραξε το δώρο και τους έσυρε, όπως ήταν
αναμενόμενο, σε εκλογές. Τέλος, παρότι το προηγούμενο ήταν το κορυφαίο
λάθος, επειδή «εξ όνυχος το λέοντα», η αντιπολίτευση απέδειξε ότι έχει
παραδώσει την πολιτική πρωτοβουλία στα χέρια του κ. Τσίπρα, με την
άρνησή της να καταθέσει πρόταση μομφής στην πρώην –σε λίγες ώρες-
Πρόεδρο της Βουλής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σ’ αυτά τα
προεκλογικά λάθη των κομμάτων της αντιπολίτευσης δε νομίζω πως πρέπει να
προστεθεί –όπως καλόπιστα θεωρούν ορισμένοι- η άρνηση στη συγκρότηση
(εκλογικού) ευρωπαϊκού μετώπου. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε στο
παρά πέντε τη στροφή δεν υπήρχε ο αποχρών λόγος και η νομιμοποιητική
βάση για κάτι τέτοιο. Το θέμα, πλέον, ήταν η κατάργηση του bonus αλλά,
πέραν των προηγουμένων, άρκεσε το «παραμύθιασμα» του κ. Τσίπρα ενώπιον
και του Προέδρου της Δημοκρατίας στις 24/7 πως δεν πρόκειται …να
προσφύγει σε εκλογές!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αντίθετα, θα
μπορούσε να υπάρξει κοινή κάθοδος των κομμάτων του «ενδιάμεσου χώρου» με
επικεφαλής τρίτο πρόσωπο, πράγμα, όμως που όταν καν συζητήθηκε από τις
ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, αφού φαίνεται πως κυριάρχησε η …νοσταλγία
του κατακερματισμού του Κέντρου τη δεκαετία του ’50.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ας
έρθουμε, όμως, στην επόμενη –των εκλογών- ημέρα. Τα κόμματα της
αντιπολίτευσης μοιάζουν ακόμα ζαλισμένα. Δείχνουν να ποντάρουν στην
πρώτη από τις προβλέψεις που αναφέρθηκαν εισαγωγικά, δηλαδή, στη γρήγορη
πρόσκρουση του κ. Τσίπρα στη μνημονιακή πραγματικότητα και στην εξ
αυτής πτώση του σαν …ώριμο φρούτο. Σ’ αυτή τη βάση φλερτάρουν με μια
πολιτική business as usual. Είναι αρκετές οι δηλώσεις και οι
ανακοινώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης που υποδηλώνουν ανάληψη της
«αντιμνημονιακής σκυτάλης», παρότι όχι μόνο υπερψήφισαν το μνημόνιο
αλλά, επιπλέον, εγκαλούσαν το ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν κατέληγε νωρίτερα σε
συμφωνία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν αυτή η τάση κυριαρχήσει
τελικά στα κόμματα της αντιπολίτευσης δε θα τους προσθέσει αξιοπιστία,
κύρος και ισχύ. Αντίθετα θα μειώσει την όποια ελκτικότητά τους και θα
ενισχύσει τη διογκούμενη κρίση εκπροσώπησης. Είναι αλήθεια πως οι
προεκλογικοί χειρισμοί έχουν εγκλωβίσει, σε μεγάλο βαθμό τις
μετεκλογικές κινήσεις τους. Δε σημαίνει, όμως, αυτό πως πρέπει να
συνεχίσουν στο δρόμο των λαθών, αλλάζοντας απλώς το πρόσημό τους. Ας
προσπαθήσουν να ισορροπήσουν, έστω και σε λεπτή κλωστή. Να επιμείνουν,
δηλαδή, στην εθνικά υπεύθυνη στάση και όπου χρειάζεται να
διαφοροποιηθούν να το κάνουν είτε προτείνοντας πολύ συγκεκριμένα και
κοστολογημένα …«ισοδύναμα» είτε θέτοντας συγκεκριμένους όρους, μείζονος,
όμως, σημασίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τα προηγούμενα ισχύουν
ακόμα περισσότερο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης που μας αφορούν,
δηλαδή το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι. Αν το ΠΑΣΟΚ που
ήταν το κόμμα το οποίο σήκωσε μόνο του το βάρος του πρώτου μνημονίου και
υπερψήφισε και τα τρία αρχίσει το ….αντιμνημονιακό τσάμικο έχει
εξασφαλισμένη τη χλεύη των πολιτών. Ανάλογα ισχύουν και για το Ποτάμι,
το οποίο επί ένα επτάμηνο καταγράφηκε να δηλώνει πως θα υπερψηφίσει την
οποιαδήποτε συμφωνία υπογράψει ο κ. Τσίπρας με τους ευρωπαίους εταίρους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">*****</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πέραν,
όμως, του κεντρικού πολιτικού θέματος τα συγκεκριμένα κόμματα
βρίσκονται ενώπιον μιας μεγάλης πρόκλησης, αυτής του συντονισμού, της
συνεργασίας και της ενότητας. Παρότι ανήκουν στην ίδια Ομάδα -τη
Σοσιαλιστική- στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εγχωρίως οι ηγεσίες τους
δείχνουν να μην το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα. Οι περί την κ.
Γεννηματά μοιάζουν να αντιμετωπίζουν αφ υψηλού το πρόβλημα επαναπαυμένοι
στην υπέρβαση του 6% (!!) Ο δε κ. Θεοδωράκης ζαλισμένος από την πτώση
μοιάζει να επαναλαμβάνει τη σειρά των προεκλογικών λαθών του και να
ομνύει στη μοναχική –και ολοφάνερα, πλέον, αδιέξοδη- πορεία του. Και σα
να μην έφταναν αυτά επιδίδονται και σε αντιπαραθέσεις μεταξύ τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όταν,
βέβαια, αναφερόμαστε σε συντονισμό, συνεργασία και ενότητα δεν εννοούμε
κάτι το οποίο πρέπει ή μπορεί να γίνει αύριο. Αναφερόμαστε κατ’ αρχάς
στη συνειδητοποίηση της ιστορικής πρόκλησης κι έπειτα σε μια πορεία
σταθερή αλλά χωρίς βιασύνες που παράγουν αδιέξοδα. Σε μια πορεία που δε
θα οδηγήσει σε τεχνητή συγκόληση αλλά σε υπέρβαση και των δύο προς κάτι
καινούριο. Σε μια πορεία που προϋποθέτει ως sine quo non όρο επιτυχίας
τη δημιουργία μιας νέας αφήγησης για την πορεία της χώρας ως την κρίση,
για τα χρόνια της κρίσης αλλά και για τη διέξοδο και την επόμενη μέρα.
Μια αφήγηση που ούτε θα δικαιώνει «αβλεπί» τα παρελθόντα ούτε θα τα
ισοπεδώνει άκριτα και απολίτικα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτή η
πορεία μπορεί να ξεκινήσει με τον απλό συντονισμό στο Κοινοβούλιο, με
κοινές συναντήσεις και εκδηλώσεις ώστε να υπάρξει ο αναγκαίος
συγχρωτισμός και η «ανίχνευση εδάφους», με την παραγωγή και υποβολή
κοινών προτάσεων. Στη συνέχεια, εφόσον βρισκόταν ο κοινός βηματισμός, θα
μπορούσε να προχωρήσει σε σύμπηξη ενιαίας Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η
οποία θα αποτελούσε την τρίτη δύναμη στο Κοινοβούλιο. Στον ορίζοντα
φυσικά πρέπει να βρίσκεται, ως ενδιάμεσο στάδιο, η δημιουργία μιας
Συνομοσπονδίας της προοδευτικής, μεταρρυθμιστικής παράταξης με κοινά
όργανα αλλά και διατήρηση –σε αυτή τη φάση- της αυτοτέλειας όλων των
συνιστωσών της και των δικών τους διαδικασιών πέραν των κοινών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όσοι
βλέπουν δυσκολίες σ’ αυτό το εγχείρημα λόγω της διαφορετικότητας ΠΑΣΟΚ
και Ποταμιού σε επίπεδο πολιτικού προφίλ και εκλογικού κοινού, δεν
αντιλαμβάνονται πως, αντίθετα, ακριβώς εδώ βρίσκεται η δυναμική του. Το
ΠΑΣΟΚ είναι ισχυρό στις μεγάλες ηλικίες, το Ποτάμι στις πιο παραγωγικές.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ισχυρό στην περιφέρεια το Ποτάμι στα αστικά κέντρα.
Αντίστοιχα, δε, ισχύουν και όσον αφορά τις κοινωνικές ομάδες που έλκουν
το ένα και το άλλο κόμμα. Όσον αφορά το πολιτικό προφίλ το μεν ΠΑΣΟΚ
εκπροσωπεί τη μεταπολιτευτική ιστορία του κεντροαριστερού χώρου ενώ το
Ποτάμι την κριτική στάση προοδευτικών πολιτών απέναντί της. Ο
συντονισμός και η συνεργασία τους, καθώς μάλιστα τμήματα της
μεταρρυθμιστικής αριστεράς υπάρχουν ένθεν κακείθεν, μπορεί να οδηγήσει
σε μια νέα σύνθεση, η οποία θα περιλαμβάνει έναν αναγκαίο κριτικό
αναστοχασμό για τη μεταπολιτευτική πορεία. γειώνοντας, όμως, αυτή την
αυτοκριτική στα βιώματα των πολιτών και την πραγματικότητα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εν
ολίγοις, αυτός ο συντονισμός, η συνεργασία και –τελικά- η ενότητα
μπορεί να οδηγήσει στη συγκρότηση μιας προοδευτικής μεταρρυθμιστικής
παράταξης με μεγάλες φιλοδοξίες. Μιας παράταξης που θα διεκδικήσει την
ηγεμονία του κεντροαριστερού χώρου ώστε μέσω αυτής να αποτελέσει τον
έναν από τους δύο βασικούς πόλους του πολιτικού συστήματος. Μιας
παράταξης, δηλαδή, η οποία χωρίς να παραβλέπει το εθνικό καθήκον της
διάσωσης και ανόρθωσης της χώρας θα λειτουργήσει ευθέως ανταγωνιστικά με
το ΣΥΡΙΖΑ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Υπάρχει, βέβαια, και ο άλλος
δρόμος της …μοναξιάς και της παράδοσης της πολιτικής πρωτοβουλίας και
πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι τον προκρίνουν θα πρέπει, βέβαια, να γνωρίζουν
ένα επιπλέον ενδεχόμενο. Αυτή την περίοδο τα κοινοβουλευτικά προβλήματα
φαίνεται πιθανότερο να προέλθουν από την πλευρά των ΑΝΕΛ παρά από το
κόμμα Τσίπρα. Σ’ αυτή την περίπτωση θα αναζητηθεί άλλος/οι
κυβερνητικός/οί εταίρος/οι. Ξέρουμε τις …υποψηφιότητες. Ελπίζω να
αντιλαμβάνονται και οι υποψήφιοι εταίροι και …εταίρες τις δυσκολίες της
κατά μόνας αντιμετώπισης αυτού του ενδεχομένου. Και να καταλαβαίνουν,
επίσης, πως δε θα πρόκειται περί συνεργασίας αλλά κατ’ ουσίαν περί
προσχώρησης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τους ελκύει αυτή η
αδιέξοδη προοπτική; Ή μήπως προτιμούν να συμβάλλουν στην επανασυγκρότηση
της προοδευτικής παράταξης. Στην πρώτη περίπτωση θα περάσουν στις
υποσημειώσεις της ιστορίας. Στη δεύτερη, θα έχουν προφανώς καλύτερη
τύχη.</span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-16462308022993638462015-10-04T00:00:00.000+03:002015-10-04T00:00:01.076+03:00Ο Φίλης, τα «ψάρια», και άλλα παραμύθια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.tokarfi.gr/wp-content/uploads/2015/05/filis_2905.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.tokarfi.gr/wp-content/uploads/2015/05/filis_2905.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του<b> Κωνσταντίνου Ζούλα,</b> Καθημερινή</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">«Α</span></b></span>ναπαράγετε τις σαχλαμάρες για τη λίστα Λαγκάρντ και δεν βλέπετε τι γίνεται γύρω σας με την κατάρρευση των εσόδων από τον ΦΠΑ». Ηταν πολύ ενδιαφέρουσα μια συζήτηση που είχα με έναν πολύπειρο εφοριακό
και κρίνω σκόπιμο να σας τη μεταφέρω, διότι δείχνει τους πραγματικούς
λόγους της νέας φοροεπιδρομής που εξελίσσεται σε βάρος των επιχειρήσεων
και κυρίως ημών των μισθωτών, δηλαδή των γνωστών υποζυγίων. Αφορμή της
κουβέντας ήταν η ατάκα του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, ότι «αν
ολοκληρωθούν 2-3 μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής μπορεί τελικά να μην
επιβληθεί ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση». Ρώτησα τον συνομιλητή μου «αν
όντως είναι τόσο εύκολο να βρεθούν από 2-3 υποθέσεις περί τα 170
εκατομμύρια ευρώ». Χαμογέλασε πικρά και ιδού τι μου απάντησε: «Αυτό που δεν αναδεικνύετε σχεδόν ποτέ οι δημοσιογράφοι είναι ότι το
πρόβλημα της φοροδιαφυγής δεν είναι οι λίστες Λαγκάρντ, αλλά η πλήρης
απουσία ενός κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού με στόχο να εμπεδωθεί
τελικά στους πολίτες μια νέα νοοτροπία. Θα στο πω με ένα παράδειγμα: Στα
νησιά το φετινό καλοκαίρι ο τζίρος εκτιμάται ότι ήταν διπλάσιος από
πέρσι, αλλά τα έσοδα από τον ΦΠΑ ούτε τα μισά από όσα προέβλεπε η
κυβέρνηση. Ξέρεις γιατί συνέβη αυτό; Γιατί στη ΔΟΥ της Μυκόνου π.χ.
υπάρχουν μόνον τέσσερις υπάλληλοι, ενώ με το που φτάνει ένα έκτακτο
κλιμάκιο από την Αθήνα, ολόκληρο το νησί έχει τον τρόπο να ενημερώνεται
ανά πάσα στιγμή όχι μόνο για το πού βρίσκονται οι εφοριακοί, αλλά, που
λέει ο λόγος, και πότε κάνουν την ανάγκη τους. Εν ολίγοις αυτό που σου
επισημαίνω είναι ότι αν η κυβέρνηση έβαζε ως κεντρικό της στόχο να
αυξήσει έστω κατά 20% την εισπραξιμότητα του ΦΠΑ, θα αποκόμιζε 20 φορές
περισσότερα χρήματα από τον έλεγχο όλης της λίστας Λαγκάρντ που βάζω
στοίχημα ότι δεν θα αποφέρει πάνω από 200 εκατομμύρια».</span></div>
<a name='more'></a><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Calibri;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span>Ο συνομιλητής μου μου περιέγραψε
σχηματικά και τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα οι εφορίες. «Ολος ο σχεδιασμός
είναι λάθος», μου είπε. «Η νέα μόδα είναι να έχουν βάλει τους περισσότερους
εφοριακούς να ασχολούνται με παρελθούσες υποθέσεις ακόμη και για υποθέσεις που
έχουν συμβεί πριν από 15 χρόνια. Δεκάδες έμπειρα στελέχη στις ΔΟΥ χάνουν μήνες
από τη ζωή τους ψάχνοντας πρόσωπα και στοιχεία που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν
μπορούν να αποδώσουν οτιδήποτε στο κράτος, αντί η κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει
ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνον αν επικεντρωθεί στο σήμερα με στόχο να
αλλάξει τη νοοτροπία μας. Θα σου ξαναφέρω το παράδειγμα της φοροδιαφυγής των
νησιών για να μη νομίζεις ότι μιλώ θεωρητικά. Από την πείρα μου σου λέω ότι αν
η κυβέρνηση το δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου προσελάμβανε 100 εποχικούς υπαλλήλους
και έπειτα από σύντομη εκπαίδευση τους έστελνε ανά είκοσι στα πέντε
δημοφιλέστερα νησιά που ξέρουμε ότι έχουν τον μεγαλύτερο τζίρο, τα έσοδα από
τον ΦΠΑ θα διπλασιάζονταν και μόνον από τη φυσική τους παρουσία εκεί. Το δε
κόστος αυτών των προσλήψεων –ας πούμε ότι είναι 300.000 ευρώ- θα φαινόταν
σήμερα αστείο μπροστά στα εκατομμύρια ευρώ που είναι βέβαιον ότι θα σου
ανταπέδιδαν το ίδιο διάστημα».<br />
<br />
Επιστρέφοντας σπίτι θυμήθηκα και αναζήτησα ένα ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου
ακριβώς γι’ αυτό το θέμα. Στα τέλη Αυγούστου ο συνάδελφος βρήκε και ανέδειξε
στοιχεία αποκαλύπτοντας π.χ. ότι στη Ρόδο, την Κω και τη Σαντορίνη δεν
εισπράχθηκε ούτε το 50% από τους προβλεπόμενους στόχους, στη δε Μύκονο τα έσοδα
από τον ΦΠΑ ήταν κατά 66,2% κάτω του αναμενόμενου! Κι όλα αυτά –που αναλογούν
σε κάποιες δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τα οποία χάθηκαν από τα δημόσια ταμεία–
αφορούν το πρώτο εξάμηνο του 2015. Δηλαδή πριν αρχίσει επί της ουσίας η
τουριστική περίοδος.<br />
<br />
Ποιο είναι το συμπέρασμα με λίγα λόγια; Οτι πίσω από τις ιδεοληπτικές εμμονές
του ΣΥΡΙΖΑ για τις λίστες Λαγκάρντ κρύβεται η πιο δύσκολη δουλειά που πρέπει να
γίνει και γι’ αυτήν δυστυχώς δεν μιλάει ούτε η αντιπολίτευση. Ο έμπειρος
εφοριακός μού το ’πε με δυο λόγια. «Δεν λέω να μην ασχοληθούν με τα μεγάλα
ψάρια. Ας επιλέξουν τα πρώτα 100 ονόματα της κάθε λίστας Λαγκάρντ και ας τις
τελειώσουν το γρηγορότερο για να πάψουμε να παραμυθιαζόμαστε. Αν δεν βγάλουν
όμως τους εφοριακούς στον δρόμο, δηλαδή έξω από τις ΔΟΥ και κυρίως από τα
κεντρικά που βρίσκονται εκατοντάδες βολεμένοι των κομμάτων, οι δημοσιογράφοι θα
εξακολουθείτε να ψάχνετε για ισοδύναμα και ο κάθε Φίλης θα σας “παραμυθιάζει”
ότι έχει βρει δύο πρόθυμους μεγάλους φοροφυγάδες που θα πληρώσουν όλο τον ΦΠΑ
της εκπαίδευσης».</span></span></span></div>
<span title="Έντυπη"></span></div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-13609476807266748582015-10-03T00:54:00.001+03:002015-10-03T00:54:06.899+03:00Μετά τα συχαρίκια, ο λογαριασμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-10/00_003_am_081320151439493077-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-10/00_003_am_081320151439493077-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Γιώργου Καρελιά, </b>www.protagon.gr</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Οι εκλογές πέρασαν, τα
συγχαρητήρια στην επανεκλεγείσα κυβέρνηση δόθηκαν, έρχεται η ώρα της
αλήθειας. Ήδη τα πρώτα καμπανάκια από την Ευρώπη (Βρυξέλλες και
Βερολίνο) χτύπησαν και ασκούνται πιέσεις στην κυβέρνηση να προχωρήσει
στην ταχεία ψήφιση και υλοποίηση των συμφωνηθέντων μέτρων.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Η πίεση είναι ακριβώς η ίδια που ασκούσαν και στις προηγούμενες
κυβερνήσεις: εκπληρώστε τα προαπαιτούμενα για να πάρετε τις δόσεις. Μόνο
που τώρα υπάρχουν δύο πρόσθετοι μοχλοί πίεσης. Η εφαρμογή των προαπαιτουμένων θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ:</span>
<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">1. Για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Και γι’
αυτό το θέμα εκτοξεύθηκε ήδη η πρώτη απειλή, από ευρωπαίο αξιωματούχο:
αν η ανακεφαλαιοποίηση δεν γίνει ως το τέλος του χρόνου, ελλοχεύει ο
κίνδυνος να κουρευτούν καταθέσεις (άνω των 100 χιλιάδων
ευρώ). Η κυβέρνηση, πάντως, θεωρεί ότι δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος,
καθώς η ανακεφαλαιοποίηση - διαβεβαιώνει - θα προχωρήσει κανονικά.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">2. Για να αρχίσει η συζήτηση για την αναδιάρθρωση
του χρέους, που αποτελεί το «μεγάλο στοίχημα» για την κυβέρνηση, όπως
φάνηκε καθαρά από τις συνεχείς επ‘ αυτού αναφορές του Πρωθυπουργού κατά
την επίσκεψή του στις ΗΠΑ.</span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Oλα αυτά συνιστούν ένα πολύπλοκο και δυσεπίλυτο παζλ. Οι πτυχές του
είναι ευρωπαϊκές, διεθνείς (εμπλέκεται και το ΔΝΤ), αλλά συνδέεται και
με τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Και αυτό επειδή οι δεσμεύσεις
έχουν μεν αναληφθεί με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, αλλά πρέπει να
γίνουν νομοσχέδια και να ψηφιστούν από τη Βουλή. Ο κ. Τσίπρας έχει
δηλώσει ότι αυτό θα γίνει κι παράλληλα θα αναζητηθούν <strong>«ισοδύναμα»</strong>, ώστε να απαλύνονται τα πιο επώδυνα.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και οι δύο αυτές επιδιώξεις κρύβουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας:</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Η λίστα </strong>των προαπαιτούμενων περιλαμβάνει μέτρα όπως η
ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων, η αλλαγή επί τα χείρω στη φορολόγηση
των αγροτών, επώδυνες παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό, που οδηγούν σε νέες
μειώσεις συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις που οι αρμόδιοι υπουργοί δεν θέλουν
να κάνουν(π.χ. πώληση του ΑΔΜΗΕ, που ουσιαστικά σημαίνει ιδιωτικοποίηση
της ΔΕΗ), άνοιγμα και άλλων κλειστών επαγγελμάτων.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Η αναζήτηση «ισοδυνάμων» </strong>κάθε άλλο παρά εύκολη
υπόθεση είναι, όπως φαίνεται από τη μεγάλη δυστοκία στο θέμα του 23% ΦΠΑ
στην ιδιωτική εκπαίδευση. Παρά την προεκλογική σαφέστατη υπόσχεση του
κ. Τσίπρα ότι δεν θα επιβληθεί και θα βρεθεί ισοδύναμο, λύση δεν έχει
ακόμα βρεθεί. Και ο υπουργός Παιδείας συνέδεσε την κατάργησή του με την
εύρεση του ποσού από τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, κάτι όμως εντελώς
αμφίβολο.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όλα αυτά τα μέτρα πρέπει να περάσουν από τη Βουλή μόνο από τους <strong>155 βουλευτές</strong>
του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, αφού όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης που
είχαν ψηφίσει το καλοκαίρι το Μνημόνιο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) έχουν
καταστήσει σαφές ότι δεν θα τα ψηφίσουν, τουλάχιστον όσα περιέχουν νέους
φόρους και μειώσεις εισοδημάτων.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η κυβέρνηση θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης την ερχόμενη εβδομάδα, μετά τη
συζήτηση επί των Προγραμματικών Δηλώσεων. Στην πρώτη συνεδρίαση του
Eurogroup για την Ελλαδα, τη Δευτέρα, δεν προβλέπονται εκπλήξεις. Oμως, η
συνέχεια θα είναι δύσκολη. Η πίεση των Ευρωπαίων στην κυβέρνηση θα
είναι μεγάλη. Και η πίεση επί των βουλευτών που θα ψηφίζουν, ακόμα
μεγαλύτερη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-26366853725935182372015-10-03T00:52:00.000+03:002015-10-03T00:52:04.483+03:00 Ο φιλοαμερικανικός αντιευρωπαϊσμός του Πρωθυπουργού <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.aixmi.gr/wp-content/uploads/2015/10/keri-tsipras.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.aixmi.gr/wp-content/uploads/2015/10/keri-tsipras.jpg" height="222" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Γιώργου Λακόπουλου ,</b> www.capital.gr<strong><br /></strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Π</span></b></span>ρώτα ο Αλέξης Τσίπρας ομολόγησε ότι
κατά τη διάρκεια των κρισίμων διαπραγματεύσεων με τους εταίρους στην
Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ανοικτή γραμμή με την αμερικανική κυβέρνηση -από
όπου έπαιρνε γραμμή, σύμφωνα με δημοσιεύματα που προηγήθηκαν. Μετά
δήλωσε ότι στην Ουάσινγκτον βρήκε "περισσότερο ευήκοα ώτα από τις
Βρυξέλλες". </span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i> </i>Ευρισκόμενος επί αμερικανικού εδάφους
έριξε και μερικές αδέσποτες κατά των Γερμανών και ειδικά κατά του
Σόιμπλε που "ήθελε να διαιρέσει την Ευρώπη". Στο καπάκι η κυβερνητική
προπαγάνδα υπερτονίζει ότι ο Πρωθυπουργός αναμένει "αμερικανική
υποστήριξη στις ελληνικές θέσεις" που σχετίζονται με τις διαβουλεύσεις
του στην Ευρωζώνη.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Το πρώτο που αντιλαμβάνεται κανείς είναι
ότι αποκτήσαμε την πρώτη φιλο-αμερικανική αριστερή κυβέρνηση στην
Ιστορία. Λίγο το κακό. Το ζητούμενο είναι που ακριβώς το πάει.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και της Ευρωζώνης, οι χώρες της οποίας τη δάνεισαν τρεις φόρες με
ιλιγγιώδη ποσά για να μην πέσει στο γκρεμό. Με αυτές τις χώρες τη
δένουν όχι μόνο εταιρικές και πολιτικές σχέσεις, αλλά και συμβατικές
υποχρεώσεις στο πλαίσιο των Συνθηκών και των Μνημονίων. </span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Σ' αυτές τις χώρες ελπίζει να βρει
κάποια στιγμή το δρόμο για την έξοδο από την κρίση. Μετέχει στα ίδια
όργανα μαζί τους, υπόκειται στην ίδια νομοθεσία, έχει τους ίδιους
στόχους για το μέλλον της κοινοτικής Ευρώπης. Σε ό,τι αφορά το μείζον
πρόβλημα του ελληνικού χρέους η ενδεχόμενη ελάφρυνση στην αποπληρωμή του
μπορεί να προέλθει μόνο από τις ευρωπαϊκές χώρες που χορήγησαν αυτά τα
δάνεια -δεδομένου ότι το τμήμα που προέρχεται από το ΔΝΤ δεν αγγίζεται. </span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Που κολλάει σ' αυτά η αμερικανική
παρέμβαση; Με ποιο τρόπο μπορεί να συμβάλει η αμερικανική κυβέρνηση στην
ενδοκοινοτική διαπραγμάτευση; Από που προκύπτει ότι οι Αμερικανοί
αξιωματούχοι μπορεί να είναι ωσεί παρόντες στις συνεδριάσεις των
ευρωπαϊκών οργάνων και θεσμών -δια της υπόγειας ενημέρωσής τους από την
ελληνική κυβέρνηση; Πως θα επηρεάσουν οι Αμερικανοί στα κοινοβούλια των
ευρωπαϊκών χωρών που επικυρώνουν τις αποφάσεις; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι παράδοξο ότι ο Πρωθυπουργός
συνεχίζει την αντιευρωπαϊκή ρητορική του, υπέρ των... Αμερικανών αυτή τη
φορά. Επιχειρεί να αναδείξει ότι είναι περισσότερο φίλοι και
περισσότερο χρήσιμοι για την Ελλάδα, εν αντιθέσει με τους Ευρωπαίους
που τη βασανίζουν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Πρόκειται για επικίνδυνη τακτική που
επιτείνει το πρόβλημα εμπιστοσύνης που δημιούργησε στους εταίρους της
χώρας ο ίδιος το περασμένο διάστημα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Οι Αμερικανοί μπορεί να βάζουν κάποια
καλά λόγια υπέρ της Ελλάδας και ο πρόεδρος τους να διαθέτει ένα - δυο
λεπτά για μια χειραψία και μια φωτογραφία με το ημέτερο πρωθυπουργικό
ζεύγος. Αλλά η Ευρώπη βάζει τα κονδύλια, την πολιτική υποστήριξη, τη
θεσμική αναβάθμιση και την κοινή στρατηγική πορεία -ή μήπως όχι;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εμμέσως ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να
ταυτίσει τις ελληνοκοινοτικές σχέσεις με τις σχέσεις της κυβέρνησής του
με τους κοινοτικούς θεσμούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Παραβλέπει ότι η χώρα και η οργανική
παρουσία της στην κοινοτική Ευρώπη, υπήρχε πριν από αυτόν και θα υπάρχει
και μετά από αυτόν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<em><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">* Ο κ. Γιώργος Λακόπουλος είναι δημοσιογράφος </span></em></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-69600552437453151792015-10-02T00:15:00.000+03:002015-10-02T00:15:17.830+03:00 Η Πολεμική Αρετή δεύτερη φορά Αριστερά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="itemIntroText isFontDroid">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://booksjournal.gr/media/k2/items/cache/3511a15ab52c89d8883bcff6c07cb25a_L.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://booksjournal.gr/media/k2/items/cache/3511a15ab52c89d8883bcff6c07cb25a_L.jpg" height="265" width="400" /></a></td></tr>
<tr align="justify"><td class="tr-caption"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="itemImageCaption">O υπουργός Εθνικής Αμύνης Πάνος Καμμένος
στη σεμνή τελετή εις ανάμνησιν της νικηφόρου ναυμαχίας της Σαλαμίνος
κατά των βαρβάρων Περσών. Το στέλεχος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖα-ΑΝΕΛ Νο2
πατά σε λερό κόκκινο χαλί στηριγμένο σε παλέτες, τιμές αποδίδουν δυο
ναύτες αμφοτέρων των φύλων και ένας ακόμα με στολή στρατιωτική, ενώ στο
βάθος διακρίνονται 11 σάρισες μπηγμένες στο έδαφος. Από τη φωτογραφία
απουσιάζουν οι καραγκούνες με σημαίες συμμάχων χωρών, όπως οι ΗΠΑ ή η
Κούβα, ο παππούλης που διάβασε τρισάγιο (εις μνήμην του δωδεκαθεϊστού
Θεμιστοκλέους), οι αμαζόνες και ο κ. Τραγάκης, της ΝΔ, που πήγε εκεί για
να τονίσει την εθνική ομοψυχία στο κιτς.</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<em><span style="font-family: georgia, palatino; font-size: 14pt;"> </span></em><span style="font-family: georgia, palatino; font-size: 14pt;"><span style="font-size: small;">Του <b>Ηλία Κανέλλη,</b> http://booksjournal.gr</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #0b5394;"><span style="color: red;"><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;"><span style="font-size: x-large;">Ό</span></span></span></i></span><b><i><span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;">ταν
ο Πάνος Καμμένος δίνει ιδεολογικό και αισθητικό περιεχόμενο στη
διακυβέρνηση της εποχής του Τρίτου Μνημονίου (ή της Δεύτερης Φοράς
Αριστερα).</span></span></i></b></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div class="itemFullText isFontDroid fullSize">
<span style="font-size: small;">
</span><span style="font-size: small;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;">Ο
Πάνος Καμμένος επελέγη για δεύτερη φορά από τον Αλέξη Τσίπρα,
πρωθυπουργό μιας κυβέρνησης με κορμό τον αυτοτοποθετημένο στην
κινηματική Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνητικός εταίρος και χρίσθηκε
υπουργός Εθνικής Άμυνας. Η επιλογή αυτή του πρωθυπουργού και του
κόμματός του επικρίθηκε από ευρωπαίους πολιτικούς, μεταξύ των οποίων ο
κ. Σουλτς και ο κ. Πιτέλα – αλλά επειδή του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν
υπομένει οι περήφανοι αριστεροί που μας κυβερνούν δεν δέχονται τέτοιες
παρατηρήσεις και θεωρούν ότι αν μιλάνε «οι ξένοι» για την Ελλάδα στην
ουσία επεμβαίνουν στην εσωτερική ζωή του τόπου, υπονομεύοντας την εθνική
ανεξαρτησία.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;"> Τις
προάλλες, ο λαμπρός αυτός κυβερνητικός εταίρος έκανε τη νέα δημόσια
πολιτική παρουσία του, στο ύφος των ανάλογων παρουσιών του του πρώτου
επταμήνου της διακυβερνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Επέλεξε τη Σαλαμίνα για να
σκηνοθετήσει μια τελετή τιμής στους αρχαίους ημών προγόνους, που
κατατρόπωσαν τους Πέρσες στη ναυμαχία της Σαλαμίνας! Η τελετή, η οποία
δεν περιγράφεται αλλά, ευτυχώς, έχει απαθανατιστεί σε υπέροχες
φωτογραφίες, είναι εφάμιλλη, ίνα μη είπω και καλύτερη των τελετών για
την Πολεμική Αρετή των Ελλήνων, που διοργάνωνε στο Στάδιο η άλλη
Εθνοσωτήριος Διακυβέρνησις, του Γεωργίου Παπαδοπούλου – ο Στυλιανός
Παττακός, εν ζωή ακόμα διαπρεπής χουνταίος, θα πρέπει να τρίβει τα χέρια
του αν διαπίστωσε ότι το πνεύμα της Εθνοσωτηρίου έχει μεταλαμπαδευτεί
στη Δεύτερη Φορά Αριστερά Διακυβέρνηση.</span></span></div>
<a name='more'></a>
<br />
<span style="font-size: small;"></span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;">Το
εθνικό κιτς τείνει να γίνει η επίσημη αισθητική του σημερινού
κυβερνητικού μορφ’ωματος, που αδυνατώντας να κοιτάξει μπροστά είναι
έτοιμο να γυρίσει τη χώρα πίσω, πολύ πίσω – κάνοντας πράξη το σύνθημα
του άλλου μεγάλου του ελληνορθόδοξου ακτιβισμού, του Χριστόδουλου.</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;">Υπενθυμίζω
ότι οι αριστεροί διανοούμενοι, οι τυφλωμένοι δημοσιογράφοι του
σημερινού καθεστώτος στο όνομα της Αριστεράς (πολλοί από τους οποίους
κάνουν καριέρα στην ΕΡΤ, το φερέφωνο της κυβερνητικής προπαγάνδας) και
πολλοί τυφλοί, εθελότυφλοι ή απλώς αφελείς, συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η
χώρα κινδυνεύει από τους ακροδεξιούς Βορίδη και Γεωργιάδη – τη στιγμή
που επίσημη ιδεολογία της κυβέρνησης τείνει να γίνει η μελανόλευκος
(κατά την έκφραση του Μίνου Αργυράκη).</span></span></div>
<span style="font-size: small;">
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: georgia,palatino;">Και η Πολεμική Αρετή των Ελλήνων η επίσημη αισθητική της. </span></span></div>
</div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-1316528275819370132015-10-02T00:00:00.000+03:002015-10-02T00:00:00.172+03:00ΣΥΡΙΖΑ: Ένα πουκάμισο αδειανό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/20150521091532_img_30661432242756-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/20150521091532_img_30661432242756-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Γιάννη Παντελάκη</b>, www.protagon.gr</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Μ</span></b></span>ετά την υπογραφή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
του τρίτου Μνημονίου και την εφαρμογή του, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει μ’ ένα
πουκάμισο αδειανό (δανεισμένη η έκφραση, αλλά δεν βρίσκω καλύτερη). Όλο
το οικοδόμημα που είχε στήσει για πολλά χρόνια και ιδιαίτερα λίγο πριν
και λίγο μετά τις εκλογές, κατέρρευσε. Το αντιμνημονιακό αφήγημα που
αποτελούσε το αντίπαλο δέος στα μνημονιακά ως τότε κόμματα, δεν υπάρχει
πια. Όσο κι αν προσπάθησαν ή προσπαθούν να ωραιοποιήσουν το Μνημόνιο και να
ψελλίζουν διάφορα -χωρίς αντίκρισμα- επιχειρήματα για ισοδύναμα μέτρα
που θα αντικαταστήσουν τα σκληρά επί δικαίων και αδίκων μέτρα που
ψήφισαν, η αλήθεια είναι πως ο «αντιμνημονιακός» λόγος από τον ΣΥΡΙΖΑ
δεν έχει βάση. Και αυτό το βιώνουν μεγάλες ομάδες της κοινωνίας όσο
κυλάνε οι εβδομάδες και έρχεται η εφαρμογή αυτών των μέτρων. Και πώς γεμίζει ένα πουκάμισο αδειανό, από ένα κόμμα που επιμένει να
αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό και παράλληλα ως το καινούργιο που
αντιπαρατίθεται στο παλιό; Φαντάζομαι με μερικές πολιτικές και τακτικές
που θα βρεθούν απέναντι σε πολιτικές που ακολουθούσαν οι παλιοί και
είχαν σημαντική συμβολή στη σημερινή (όχι μόνο οικονομική) χρεοκοπία. Σε
θέματα εκσυγχρονισμού του κράτους, αντιμετώπισης της διαπλοκής,
στήριξης των πιο αδύναμων οικονομικά, στον διαχωρισμό των εξουσιών
κ.ο.κ. Εκεί, υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να βρεθούν όλα εκείνα που
χρειάζονται για να γεμίσει αυτό το πουκάμισο.</span><br />
<a name='more'></a> <br /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
Νομίζω πως δεν χρειάζεται απαρίθμηση πολιτικών που ακολουθήθηκαν στο
επτάμηνο (Ιανουάριος-Σεπτέμβριος), αλλά και τώρα, για να πειστούμε πως ο
ΣΥΡΙΖΑ, δεν σκοπεύει να κάνει κάτι τέτοιο. Σε όποιο επίπεδο και αν το
δει κάποιος. Ενδεικτικά μόνο να αναφερθούμε: 1) στη λογική νεποτισμού
και τακτοποίησης ημετέρων που ακολουθήθηκε πρώτα απ’ όλα από τον ίδιο
τον Τσίπρα (με τον διορισμό του εξαδέλφου του) αλλά και από πολλά
στελέχη που πήραν θέσεις εξουσίας 2) στην άρνησή του να περιορίσει την
Εκκλησία στον ρόλο της και να μην εμπλέκεται σε θέματα διαμόρφωσης της
εκπαίδευσης για παράδειγμα 3) στην επιλογή του να προκρίνει στρατιωτικές
προμήθειες (απόφαση για την οποία επικρίθηκε ακόμα και από τον τότε
αναπληρωτή υπουργό Άμυνας) έναντι της αντιμετώπισης της φτώχειας (για το
πρώτο έδωσε 500 εκατ. για το δεύτερο 200 εκατ. ευρώ) 4) στην ανύπαρκτη
επί της ουσίας (και όχι φραστικά) αντιμετώπιση της διαπλοκής, όπου όλα
δείχνουν πως απλά θα μοιραστεί η τράπουλα και σε νέους παίκτες 5) στην
ταύτισή του με εθνικολαϊκές εκδηλώσεις (όπως τα πανηγύρια της 25ης
Μαρτίου) τις οποίες οργανώνει μεν ο Καμμένος, αλλά συμμετέχουν με
ικανοποίηση και δικά του στελέχη (π.χ. Δούρου) 6) στην αποδοχή ή
ανεκτικότητα φαινομένων ή προσώπων που είχαν ταυτιστεί με αυτό που οι
ίδιοι αποκαλούν παλιό 7) στην ανυπαρξία παρουσίασης ενός νέου
παραγωγικού μοντέλου για τη χώρα που θα αντικαταστήσει εκείνο που
απέτυχε 8) στην μη άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής που θα λύνει
αδιέξοδα που δημιούργησαν οι προηγούμενοι (π.χ. σχέσεις με FYROM).</span><br />
<br /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
Η απαρίθμηση θα μπορούσε να έχει μεγάλη συνέχεια, αλλά δεν έχει νόημα.
Τα έχουμε δει όλα στους λίγους μήνες που βρίσκονται στην εξουσία. Όπως
έχουμε δει και τη διάθεσή τους, να έχουν σαν αυτοσκοπό την παραμονή στην
εξουσία και μάλλον τίποτα περισσότερο...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-3062609151634811772015-10-01T00:29:00.001+03:002015-10-01T00:29:49.496+03:00Yπάρχει άνθρωπος που διανοείται να πει μια εφημερίδα «φιλομνημονιακή»;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="single-article-content" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.lamiakos-typos.gr/sites/default/files/field/image/article/4455_2763.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.lamiakos-typos.gr/sites/default/files/field/image/article/4455_2763.jpg" height="267" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="firstletter">Του <b>Φώτη Γεωργελέ, </b>Athens Voice </span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;"><span class="firstletter">Π</span></span></b></span>αρακολουθώντας τις τηλεοπτικές εκπομπές,
έχω βάσιμες υποψίες ότι και αυτοί οι δοσίλογοι που μας κυβερνούν,
ετοιμάζονται να κόψουν τις συντάξεις. Από την άλλη, είδα την κυρία Θεανώ
Φωτίου να επιτίθεται σε υψηλούς τόνους στον Παπαδάκη ρωτώντας «ξέρετε
εσείς κανέναν άλλο τρόπο;» και μου φάνηκε πειστική. Τα ίδια ακριβώς,
άλλωστε, έλεγαν και όλοι οι υπουργοί των προηγούμενων κυβερνήσεων
γερμανοτσολιάδων.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Φυσικά, υπάρχει άλλος τρόπος, τώρα μπορούμε να τους
απαντήσουμε. Αλλά μόνο από δω και πέρα μπορεί να ακουστεί. Όσο διαρκούσε
η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης, η αντιμνημονιακή, κανείς δεν
ήθελε να ακούσει. Υπήρχαν οι καλοί άνθρωποι, οι «φίλοι του λαού» που
έλεγαν τα «μεγάλα Όχι», αυτοί που «αντιστέκονταν», και υπήρχαν και οι
κακοί που «ήθελαν λιτότητα». Τώρα που όλοι βάζουν φόρους και κόβουν
συντάξεις, ίσως αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Δεν απαντάω συνήθως σε άλλα Μέσα Ενημέρωσης, πιστεύω
ότι αυτοί οι μικροί «media wars» είναι μίζεροι και αυτοαναφορικοί. Ο
καθένας κάνει τη δουλειά του, λέει αυτά που νομίζει και οι αναγνώστες
ξέρουν να κρίνουν και καταλαβαίνουν. Κι αυτό τώρα θα το πω απλώς ως
παράδειγμα, γιατί είναι χαρακτηριστικό για το πώς χτίστηκε η παραπλάνηση
5 χρόνια τώρα. Την ημέρα που η κυβέρνηση υπέγραφε το μνημόνιο, μια
φιλική της εφημερίδα, η «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν είχε κανένα τίτλο
«Προδοσία» με μεγάλα γράμματα όπως θα περίμενε κανείς επηρεασμένος από
τη μέχρι τότε αρθρογραφία της. Παραδόξως, είχε ένα άρθρο εναντίον της
Athens Voice που την κατηγορούσε γιατί στο δημοψήφισμα υποστήριξε το
Ναι, αναφέροντας μάλιστα ότι κυκλοφόρησε ένα «ειδικό τεύχος» πράγμα το
οποίο δεν συνέβη ποτέ. Δεν είναι περίεργο, έτσι λειτουργούν συνήθως οι
κομματικές προπαγάνδες, την ώρα που κάνουν την πολιτική στροφή οξύνουν
τη ρητορεία εναντίον των «άλλων» ώστε να μην μπορεί να αντιληφθεί ο
αναγνώστης το παράλογο του «Όχι που στην πραγματικότητα σημαίνει Ναι».</span></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Η A.V. στο άρθρο,</strong> λοιπόν, εκτός από «νεοφιλελεύθερη»
και «life style» τα οποία δεν σχολιάζω, γιατί μαντεύω ότι ο συντάκτης
δεν ξέρει τι σημαίνουν, για τους περισσότερους ανθρώπους στη χώρα μας
αυτές οι λέξεις είναι κάτι σαν βρισιές, είναι όμως και «φιλομνημονιακή».
Μα η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, η Athens Voice
είναι η μνημονιακή; Πριν απ’ αυτούς, ο «αντιμνημονιακός» Α. Σαμαράς των
Ζαππείων υπέγραφε τα μνημόνια και ακόμα πριν από αυτόν το Πασόκ υπέγραφε
το πρώτο μνημόνιο. 7 κόμματα, και 4-5 κυβερνήσεις, 5 χρόνια υπογράφουν
συνεχώς καινούργια μνημόνια γιατί δεν μπορούν να τελειώσουν ένα, και
υπάρχει άνθρωπος που διανοείται να πει μια εφημερίδα «φιλομνημονιακή»;</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Στην προκειμένη περίπτωση, </strong>είναι και ολοφάνερη η
προπαγάνδα που παραποιεί την πραγματικότητα. Γιατί εδώ σ’ αυτή την
εφημερίδα, όχι τώρα με τον Σύριζα, αλλά από το 2010, από το πρώτο
μνημόνιο, όλοι σχεδόν οι αρθρογράφοι, αλλά εγώ τουλάχιστον σίγουρα και
μονότονα, δεν έπαυα να γράφω κάθε βδομάδα ότι τα μνημόνια μεταφέρουν με
τη φορολογία το βάρος στον ιδιωτικό τομέα αντί για τη μείωση των
δαπανών, με αποτέλεσμα την εξόντωση της οικονομίας και την ανεργία. Ότι
δεν προχωράνε στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται με αποτέλεσμα την
επιβάρυνση των ασθενέστερων και την προστασία των ισχυρότερων. Πώς
γράφει λοιπόν το άρθρο ότι η A.V. «κάνει διαρκή προπαγάνδα για τη
διαιώνιση της υπάρχουσας αθλιότητας στην οικονομική ζωή του τόπου», αφού
λέμε ακριβώς το αντίθετο, ότι το πολιτικό προσωπικό 5 χρόνια τώρα
αρνείται να αλλάξει και προστατεύει το υπάρχον σύστημα εξουσίας μέχρι
τελικής πτώσης;</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Το γράφει γιατί σ’ αυτό</strong><strong> ακριβώς</strong>
συνίστατο η πολιτική απάτη της αντιμνημονιακής πολιτικής. Να «αρνείται»
το πρόβλημα, λες και θα εξαφανιστεί από μόνο του, να κατηγορεί τους
«ξένους», να «αντιστέκεται». Μέχρι να φθαρεί ο προηγούμενος και να
ανέβει ο επόμενος στην εξουσία για να διορίσει κι αυτός το σόι του
πρόεδρο στις ΔΕΚΟ και τους συνδικαλιστές του με 7,5 χιλιάδες μισθό στις
τράπεζες. Και μετά, για να διατηρήσει το σύστημα αυτό των προνομίων, των
πελατειακών σχέσεων, του κρατισμού και του συντεχνιασμού, να κόβει τις
συντάξεις και να βάζει φόρους. Για να έρχεται μετά η κυρία Θεανώ, να
πέφτει από τα σύννεφα και να εξανίσταται: Μα ξέρετε εσείς κανέναν άλλο
τρόπο;</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Βεβαίως, ξέρουμε. </strong>Ακριβώς να «μη διαιωνίσουμε την
υπάρχουσα αθλιότητα» μειώνοντας μισθούς και συντάξεις, αλλά να την
αλλάξουμε. Να αλλάξουμε δηλαδή, ας πούμε, το χειρότερο ασφαλιστικό
σύστημα της Ευρώπης που αυξάνει αντί να μειώνει τις ανισότητες. Με τις
πρόωρες συντάξεις στα 50 και τα 55 στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, με τα
«ευγενή ταμεία», με τις τεράστιες ανισότητες άλλοι να βγαίνουν στη
σύνταξη με 25 κι άλλοι με 37 χρόνια, με τους «φόρους υπέρ τρίτων» που
χρηματοδοτούν τις συντάξεις των προνομιούχων, με την επιλεκτική
τριπλάσια χρηματοδότηση κάποιων από το κράτος εις βάρος κάποιων άλλων.
Αυτά είναι όσα προσπάθησε να κρύψει η «συντηρητική ριζοσπαστικότητα» των
προνομιούχων. Αυτές είναι οι αλλαγές που προσπάθησε να καθυστερήσει.
Αυτά τα προνόμια που προσπάθησε να καμουφλάρει με τις ηρωικές κορόνες
για «κοινωνική γενοκτονία» και «τιμωρητική λιτότητα».</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Κι αυτά προσπαθεί ακόμα</strong> να προασπίσει η οπισθοφυλακή
του συστήματος που ετοιμάζεται να επιβάλει άλλο ένα μνημόνιο γεμάτο
φόρους. Πρώτη φορά αριστερό αυτή τη φορά, εξίσου αδιέξοδο.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Τώρα που κανείς απατεώνας</strong> δεν θα μπορεί να κρυφτεί
πίσω από κραυγές και κατάρες για τα «μνημόνια και τους
νεοφιλελεύθερους», υπάρχει μια ελπίδα να ακουστούν οι προοδευτικές φωνές
που θα απαντήσουν στο «δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός των μνημονίων»
που λένε τώρα όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί. Τα μνημόνια, οι
συμφωνίες χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση δηλαδή, ήταν σωτήρια.
Το τι πολιτική εφαρμόζεται όμως για να επιτευχθούν οι στόχοι, δηλαδή η
βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς δανεικά, ήταν πάντα δική μας δουλειά. Κι αυτό το
έκρυβαν όλοι γιατί μόνο φόρους ήξεραν να βάζουν και μειώσεις συντάξεων
για να χρηματοδοτήσουν το κομματικό τους κράτος, ο καθένας το δικό του.
Κατηγορώντας συγχρόνως ως «φιλομνημονιακούς» όσους έλεγαν ότι η ελληνική
οικονομία δεν μπορεί πια να συντηρήσει κανένα κομματικό κράτος.</span></span></div>
</div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-13293562413268599902015-10-01T00:21:00.000+03:002015-10-01T00:21:07.048+03:00 You φάουλ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image_easyjet_630x384/article/109148-242894.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image_easyjet_630x384/article/109148-242894.jpg" height="203" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="firstletter"> Του <b>Ανδρέα Παπαδόπουλου,</b> Athens Voice</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;"><span class="firstletter">Η</span> </span></b></span>εικόνα του πρωθυπουργού
κατά τη συνάντησή του με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ ήταν ως και
ντροπιαστική. Για τη χώρα, αλλά και για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Είναι,
όμως, και ενδεικτική της αλαζονείας που τον διακατέχει και η οποία τον
κάνει να πηγαίνει σε μια τέτοια συνάντηση χωρίς ίχνος προετοιμασίας και
με πλήρη άγνοια του τρόπου με τον οποίο γίνονται οι συζητήσεις σε αυτό
το επίπεδο.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Η συνάντηση με τον κ. Κλίντον (θα) ήταν μια καλή
ευκαιρία για να παρουσιάσει ο κ. Τσίπρας ένα σχέδιο για την ανάπτυξη και
να στείλει μηνύματα προς τους επενδυτές. Τίποτα από αυτά δεν έκανε.
Αντιθέτως, προσπάθησε να καλύψει την απουσία θέσεων και σχεδίου με τα
αμήχανα γελάκια και τις αφόρητες κοινοτοπίες, τύπου «η Ελλάδα θα γίνει
ένας πολύ ελκυστικός επενδυτικός προορισμός». Δεν είπε τίποτα για τη
φορολογία, τίποτα για τη σταθερότητα, τίποτα για τη γραφειοκρατία,
τίποτα για την αποενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας που καλλιέργησε
όλα τα προηγούμενα χρόνια, και πολύ περισσότερο δεν είπε τίποτα για τους
τομείς εκείνους που η κυβέρνησή του φιλοδοξεί να αναδείξει. Προφανώς,
για να θυμηθούμε και τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο (σ.σ.
Τζένη-Τζένη) δεν είπε τίποτα διότι δεν είχε τίποτα απολύτως να πει.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί εδώ και οχτώ μήνες «έτσι,
χωρίς πρόγραμμα», με τον ίδιο τρόπο συνεχίζει να πορεύεται ακόμα και
μετά τη μνημονιακή στροφή και την εκλογική νίκη της 20ής Σεπτεμβρίου.</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Η κυβέρνηση αυτή δεν έχει κανένα σχέδιο.</strong> Τσαλαβουτά
στα μνημονιακά νερά, αμολά ανοησίες περί μετώπου με τα συμφέροντα και τη
διαπλοκή, κάνει εξαγγελίες, όπως αυτή για το μάθημα των θρησκευτικών
και μετά η αρμόδια υπουργός υπό «το φόβο του Θεού» λέει ότι
παραφράστηκαν οι δηλώσεις της. Και το κυριότερο: Επιλέγει συνειδητά να
συνεργάζεται με τους ΑΝΕΛ, το πλέον λαϊκίστικο, συνωμοσιολάγνο και
ρατσιστικό κόμμα. Κοινώς, τα ίδια και τα ίδια με το προηγούμενο
διάστημα, απλώς τώρα απουσιάζει το «φάντασμα του Λαφαζάνη» και είναι
βέβαιο ότι σύντομα θα αναζητηθεί ο επόμενος εσωτερικός εχθρός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<strong>Κάποιοι-αφελείς-πιστεύουν</strong> ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξει,
ότι πήρε το μήνυμα, ότι θα γίνει η νέα κεντροαριστερά, ότι θα προχωρήσει
σε μεταρρυθμίσεις. Την απάντηση σε όλα αυτά έδωσε με τον πλέον σαφή
τρόπο ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης (ΝΕΑ, 26 Σεπτεμβρίου) σημειώνοντας
ότι «ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δεν μπορούν να τροχοδρομήσουν τη
νέα εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Άλλωστε, η εκκίνηση μετά την
εκλογική νίκη δεν επιτρέπει πολλή αισιοδοξία». Και αφού περιέγραψε όλα
όσα συνθέτουν τα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης κατέληξε στο αυτονόητο
συμπέρασμα: «<em>Όποιος περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε
μεταρρυθμιστικό κόμμα στο προσεχές μέλλον μάλλον περιμένει τον λάθος
άνθρωπο, σε λάθος μέρος, τη λάθος ώρα</em>». Το προσυπογράφω...</span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-32495120706026908092015-09-30T00:20:00.000+03:002015-09-30T00:20:06.433+03:00Πιέτρο Ινγκράο, ένας κομμουνιστής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://content-mcdn.imerisia.gr/filesystem/images/20150927/low/imerisia_LARGE_t_1061_44269400.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://content-mcdn.imerisia.gr/filesystem/images/20150927/low/imerisia_LARGE_t_1061_44269400.JPG" height="222" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Κώστα Καρακώτια,</b> Έθνος</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Τ</span></b></span>ην Κυριακή έφυγε από τη ζωή σε ηλικία εκατό χρόνων ο Πιέτρο Ινγκράο,
ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες και θεωρητικούς του ιταλικού και
ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος. Ο Ινγκράο γεννήθηκε το μακρινό
1915, σπούδασε Νομική και Φιλολογία και από το 1936 συμμετείχε στον
παράνομο αντιφασιστικό αγώνα και στην αντίσταση. Από το 1947 μέχρι
το 1957 ήταν διευθυντής της Unita, της εφημερίδας του άλλοτε κραταιού
Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, και από το 1948 μέχρι το 1992
βουλευτής του. Διαφώνησε όμως με πολλές από τις επιλογές και τις
μεταλλάξεις του κόμματος τις τελευταίες δεκαετίες και λόγω και της
ηλικίας του αποσύρθηκε σταδιακά από την άμεση πολιτική. Παρέμεινε όμως
ενεργός στον χώρο της θεωρίας και των ιδεών. Αλλωστε, παράλληλα
πάντα με την πολιτική του δράση, συνέγραψε πολυάριθμα και σημαντικά
δοκίμια, πολλά μυθιστορήματα και ποίηση ακόμα. Τις δεκαετίες του 1960
και του 1970 εξέφρασε την αριστερή ανανεωτική τάση στο εσωτερικό του ΙΚΚ
και οι αναζητήσεις του ήταν στην κατεύθυνση ενός τρίτου δρόμου, πέρα
από τη σοσιαλδημοκρατία και την τραγική εμπειρία του υπαρκτού
σοσιαλισμού. Σ” ένα από τα τελευταία του βιβλία, το «Η αγανάκτηση
δεν αρκεί (Εκδ. Εύμαρος, 2011), διέτρεξε στοχαστικά την πολιτική και
θεωρητική του διαδρομή. Ενα από τα κεντρικά σημεία της προβληματικής του
βιβλίου είναι η ήττα του κομμουνιστικού κινήματος. «Βρεθήκαμε»,
αναφέρει, «στο κέντρο ενός μεγάλου έργου, μιας μεγάλης υπόθεσης, αλλά
ηττηθήκαμε». Αναγνωρίζει ότι ένα από τα όρια του κομμουνιστικού
κινήματος ήταν η δυσκολία του να κρατήσει «τον πλούτο και την ποικιλία
του ανθρώπινου όντος, με την πολύμορφη ουσία και την εσωτερική ελευθερία
του».</span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ως το σημαντικότερο δε χαρακτηριστικό της συνολικής
διαδρομής του θεωρεί αυτό που ονομάζει «πρακτική της αμφιβολίας».
Δηλώνει ότι οφείλει στην αμφισβήτηση των πάντων και στη γονιμότητα της
αμφιβολίας την όποια συμβολή του στην πολιτική σκέψη και δράση αλλά και
τη λιγότερη κατανόηση από τους άλλους, ακόμα και από συντρόφους του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Διότι,
όπως σημειώνει, οι κομμουνιστές της εποχής του διεκδίκησαν «τα
δικαιώματα ελευθερίας στους χώρους εργασίας, στους χώρους της κοινωνικής
ζωής, αλλά όχι στην οργάνωση και στην πρακτική του πολιτικού
υποκειμένου, όπου αντίθετα οι απαιτήσεις του αρραγούς και της αντοχής
υπερίσχυαν πάντοτε».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο Πιέτρο Ινγκράο συμμετείχε σ” ένα από τα
μεγαλύτερα εγχειρήματα του περασμένου «αιώνα των άκρων» αλλά και
αναστοχάστηκε πικρά την αποτυχία του. Οσοι τη δεκαετία 1975-1985, νέοι
τότε, ψηλαφούσαν τη δική τους «πολιορκία του ουρανού» του οφείλουν
πολλά.</span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-24353752821934880192015-09-30T00:16:00.002+03:002015-09-30T00:16:29.808+03:00Τι μας λέει η κακή εμφάνιση Τσίπρα στο φόρουμ Κλίντον;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/ddsf-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/ddsf-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Χρήστου Μιχαηλίδη</b>, www.protagon.gr </span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Β</span></b></span>ασικά, το πρόβλημά μας εδώ είναι ότι θεωρούμε πως το πρόβλημά μας είναι στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος! Βασικά πάλι, το πρόβλημά μας κατ’ επέκταση είναι ότι δεν έχουμε ιδέα ποιο είναι στ' αλήθεια το «διεθνές ενδιαφέρον». Η τρέχουσα επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ, και η τραγική του παράσταση στο
φόρουμ του Κλίντον, καταδεικνύει ότι η έλλειψη στοιχειώδους επαφής με το
τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και, κυρίως, πώς αντιμετωπίζονται ή
και λύνονται τα προβλήματα αλλού, πώς μιλάς και τι λες όταν απευθύνεσαι
σε ένα διεθνές και μάλιστα ειδικευμένο ακροατήριο, είναι ο βασικός λόγος
που η χώρα αυτή, όσο θα κυβερνάται από ανθρώπους που δεν έχουν
«κυκλοφορήσει» ποτέ στη ζωή τους εκτός Ελλάδας, θα παραμένει πάντοτε
στην πικρή της απομόνωση. Δεν μπορεί, δεν γίνεται, ο πρωθυπουργός της χώρας, συμμετέχοντας σ’
ένα πάνελ που μεταδίδεται απευθείας από το CNN και που του γίνονται
ερωτήσεις-πάσες για να προσελκύσει η χώρα ξένους επενδυτές, να μιλάει
σαν να 'ναι σε υπουργικό συμβούλιο, στη Βουλή των Ελλήνων, στην Κ.Ε του
ΣΥΡΙΖΑ ή σε debate της ΕΡΤ. Κάποιοι τον δασκάλεψαν λάθος. O ίδιος δεν έχει ακόμα επίγνωση του
ρόλου του. Και οι υποστηρικτές του δεν κατάλαβαν ποιο ήταν το λάθος! Και επειδή οι κυβερνήσεις εκλέγονται από πολίτες, το ίδιο περί
«ελληνικής απομόνωσης» ισχυρίζομαι και για αυτούς. Δεν είναι άμοιροι
ευθυνών. Στην… μπροστινή δε μεριά της αλυσίδας, βρίσκουμε και πολλούς
εκπροσώπους των Mέσων ενημέρωσης που επίσης ζουν από γεννησιμιού τους σε
κλειστούς ορίζοντες.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><br />
<a name='more'></a><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν αρκεί πλέον να εντρυφείς σε ξένη λογοτεχνία, ή να σουλατσάρεις
στο διαδίκτυο, αν δεν ζήσεις για λίγο έξω, είτε για σπουδές είτε για
εργασία, ή έστω να επισκέπτεσαι όποτε μπορείς άλλες χώρες για να δεις
εκεί, επί τόπου:</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- πώς αντιμετωπίζονται προβλήματα όμοια με τα δικά σου<br />
- πώς λειτουργούν και ποιες δυσκολίες έχουν τα συστήματα Υγείας<br />
- τι μαθαίνουν τα παιδιά τους στα σχολεία<br />
- πώς είναι οι πανεπιστημιακές σπουδές<br />
- πώς είναι οι δημόσιες συγκοινωνίες<br />
- ποια θέματα συζητούνται σε τηλεοπτικές εκπομπές<br />
- τι ισχύει στον αθλητισμό.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και πέραν αυτών:</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">- Να μπεις σ’ ένα φαρμακείο<br />
- Να πάρεις ένα ταξί<br />
- Να μιλήσεις μ’ έναν επιχειρηματία<br />
- Να ακούσεις τι λένε οι φοιτητές για τις σπουδές τους<br />
- Να φας σ’ ένα εστιατόριο<br />
- Να δεις τηλεόραση.<br />
- Να καταγράψεις μια συνηθισμένη μέρα ενός απλού, εργαζόμενου ανθρώπου.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν ισχυρίζομαι πως όλα όσα μπορεί να εισπράξει κάποιος από μία ξένη
εμπειρία πρέπει αναγκαστικά να αντιγραφούν και να εφαρμοστούν στην
Ελλάδα. Υπάρχουν και κακά παραδείγματα. Ή και ανεφάρμοστα, όντως.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Λέω όμως ότι αποτελούν πολύτιμη γνώση, που μπορεί να αλλάξει τον
τρόπο σκέψης κάποιου, που είναι μόνιμα εγκλωβισμένος στην «ελληνική του
πραγματικότητα».</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτή η «πραγματικότητα», αντί να είναι το πολυτιμότερο λιθάρι μας,
έχει καταντήσει να είναι ο πιο ασήκωτός μας βράχος. Αμετακίνητος.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό το «εμείς είμαστε άλλο, είμαστε διαφορετικοί», που το έχουμε
εισπράξει άπειρες φορές, είτε μιλάμε για τα άθλια πανεπιστήμια μας, είτε
για τα φαρμακεία που σου δίνουν αντιβίωση χωρίς συνταγή, είτε για την
παραβίαση του νόμου περί καπνίσματος, είτε για την οδική μας
συμπεριφορά, είναι απλώς ένα βολικό άλλοθι για να μην αλλάξουμε τίποτα
και ποτέ. Ο βράχος που λέγαμε…</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι όμως, ταυτόχρονα, και ένας από τους βασικούς λόγους που θα
συνεχίσουμε να βράζουμε στο ίδιο μας το ζουμί, μένοντας πίσω από όλες
τις διεθνείς εξελίξεις, παρακολουθώντας από τα άθλια τηλεοπτικά πάνελ
μας συζητήσεις επί συζητήσεων άνευ καμιάς ουσίας, και βεβαίως βρίζοντας
τα «στραβά του τόπου» που έχουμε οι ίδιοι επιφέρει..</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Κάποιος μου έστειλε ένα μέιλ, γράφοντάς μου «είμαι σίγουρος ότι θα
ενοχλήθηκες από την κακή παράσταση του Τσίρπα στο φόρουμ του Κλίντον,
αλλά είδαμε και τον άριστο αγγλομαθή σου τον Γιωργάκη πόσο θάλασσα τα
έκανε όταν κυβέρνησε».</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Το μέιλ αυτό με λύπησε και με θύμωσε συνάμα. Διότι εμπεριέχει,
ακριβώς, όλη τη μιζέρια που προσπάθησα να περιγράψω πιο πάνω. Την
ελληνική μιζέρια του «ναι, είδαμε τα χαΐρια και του άλλου».</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι σαφές πως όσα ισχυρίζομαι δεν έχουν να κάνουν μόνο και
αποκλειστικά με την καλή γνώση της αγγλικής ή άλλης γλώσσας. Ούτε και
αρκεί να ζήσει κάποιος λίγα ή περισσότερα χρόνια έξω για να έχει
ανοικτούς πνευματικούς ορίζοντες. Και η περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου,
που ήξερε άριστα τα αγγλικά και δίδαξε και σε αμερικανικό πανεπιστήμιο,
είναι άλλης προσέγγισης θέμα, άλλης εποχής, άλλων δεδομένων. Και
σίγουρα, δεν την θεωρώ και «καλή περίπτωση».</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Εκείνο όμως που λέω είναι ότι τα τελευταία χρόνια, ακόμα και προ της
κρίσης, έχουμε παρακλειστεί στον εαυτό μας. Έχουμε συνδέσει την αιτία
αλλά και την επίλυση των προβλημάτων μας με άλλους – εγχώριους ή ξένους.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όσον φορά, δε, τους πρώτους, λησμονούμε ότι και αυτοί είναι σάρκα εκ
της σαρκός μας. Πολλοί μάλιστα, μετανοημένοι ειλικρινώς ή
συμφεροντολογικώς, μετοίκησαν στο στρατόπεδο που σήμερα στηρίζει σχεδόν
όλη την ύπαρξή του στην καταδίκη του παλιού!</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτή η εσωστρέφεια, όπως τη λέμε, αν είχε κάτι από την
αυτοσυγκράτηση, καρτερία, ταπεινότητα και αγώνα αυτογνωσίας των μοναχών,
θα έλεγα «εντάξει», κάπου καλά θα μας βγάλει.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι όμως θορυβώδης και απρεπής εσωστρέφεια. Αλαζονική και
εγωιστική. Δεν παράγει τίποτα καλό. Μόνο αντιπαλότητα και αντιπαράθεση
ανούσια και αισχρή.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η γνώση είναι εχθρός της. Η τεκμηρίωση δεν την αφορά. Ο διάλογος με
το «έξω», ανύπαρκτος. Όλα λέγονται και αποφασίζονται σε κλειστές
συσκέψεις. Επικοινωνούνται με άθλια non papers και Δελτία Τύπου.
Αναπαράγονται από τα ΜΜΕ όπως έχουν με μόνο γνώμονα την πρόκληση
αντιδράσεων. Και συζητούνται μέσω μονολόγων σε μία Βουλή όπου οι άξιοι
είναι η εξαίρεση και οι ανάξιοι ο κανόνας.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν ήμασταν τουλάχιστον αυτάρκεις, θα 'λεγα «ΟΚ, ας κλειστούμε και
λίγο στον εαυτό μας». Μιλάμε όμως για μία χώρα που ζει με 80% εισαγόμενα
προϊόντα, και για έναν λαό που αν του στερήσεις το κινητό, τη
φιλιπινέζα, το αυτοκίνητο, το tablet, και τον φραπέ, θα πάθει ταραχή,
που λέει κι ο Λε-Πα!</span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-44531223218739459602015-09-29T00:00:00.001+03:002015-09-29T00:00:00.868+03:00Τα όρια μιας εκλογικής νίκης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div id="intext_content_tag">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.fonien.gr/wp-content/themes/sharp/timthumb.php?src=http%3A%2F%2Fwww.fonien.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2015%2F09%2F21-9-tsipras-kammenos-klauthmonos.jpg&q=90&w=750&h=350&zc=1" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.fonien.gr/wp-content/themes/sharp/timthumb.php?src=http%3A%2F%2Fwww.fonien.gr%2Fwp-content%2Fuploads%2F2015%2F09%2F21-9-tsipras-kammenos-klauthmonos.jpg&q=90&w=750&h=350&zc=1" height="186" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Νικόλα Σεβαστάκη,</b> ΒΗΜΑ </span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">H</span></b></span> έκκληση του Αλέξη Τσίπρα κατά τη
σύντομη προεκλογική περίοδο εισακούστηκε: ένα πολύ συρρικνωμένο εκλογικό
σώμα έδωσε εν τέλει τη δεύτερη ευκαιρία για μια κυβέρνηση με τη
σφραγίδα του αρχηγού του «μετά τη διάσπαση» ΣΥΡΙΖΑ.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Κάθε πρωθυπουργός, ωστόσο, στο δικό μας πολιτικό σύστημα τουλάχιστον,
είναι φορέας πολιτικών πρωτοβουλιών. Μετά την επιβεβαίωση της νίκης την
περασμένη Κυριακή είχε έτσι τη δυνατότητα για κάποιες δημιουργικές τομές
σε σχέση με τις αποτυχίες και τα απαράδεκτα λάθη του επταμήνου. Η
εντολή που πήρε δεν ήταν εντολή ακινησίας και στασιμότητας. Στο μέτρο
μάλιστα που οι κήρυκες του αντιευρωπαϊκού ριζοσπαστισμού αποχώρησαν –
στην πλειονότητά τους –, η καινούργια περίοδος θα μπορούσε να δώσει ένα
δείγμα χειραφέτησης από τις «ατμόσφαιρες» του παρελθόντος.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Το στίγμα ωστόσο της νέας κυβέρνησης, με κάποιες θετικές εξαιρέσεις,
βρίσκεται στους αντίποδες της αληθινής ευρυχωρίας. Δεν είναι μόνο η
ακραία και εξοργιστική περίπτωση του Δημήτρη Καμμένου, για τον οποίον
γράφτηκαν πολλά και δικαίως, μέχρι να αποπεμφθεί. Είναι πολλά τα πρόσωπα
που ενσαρκώνουν ένα μείγμα αδράνειας και συντηρητισμού ακατάλληλο για
την περίσταση και τις ανάγκες της. Με μια έννοια, το αντιμνημόνιο ως
πολιτικοψυχολογική κουλτούρα συνεχίζει να είναι κυρίαρχο, ενώ από την
άποψη των «μέτρων πολιτικής» έχει ξεπεραστεί. </span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Δεν εννοώ φυσικά ως αντιμνημόνιο τις εύλογες ιδεολογικές ευαισθησίες για
το μοντέλο της ανταγωνιστικής λιτότητας ή για τις λογικές ενός ακραίου
καπιταλισμού. Αριστερά δίχως τη διάσταση κριτικής προς αυτές τις λογικές
και ιδιαίτερη μέριμνα για το κοινωνικό ζήτημα δεν είναι νοητή. <a name='more'></a></span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Στην Ελλάδα όμως η εμπειρία της κρίσης χρησιμοποιήθηκε προπαγανδιστικά
και ανερμάτιστα. Βοήθησε να θεμελιωθεί απλώς μια πιο επιθετική εκδοχή
της εθνικής ιδεολογίας: η ιδέα για τον σχεδόν ιερό χαρακτήρα της
αντίστασης και η βεβαιότητα για το «δίκιο μας» έναντι όλων των άλλων.
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Από αυτή τη σαθρή πηγή άντλησε ισχύ και βρήκε νομιμοποίηση η συνάντηση
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Το αυθόρμητο χειροκρότημα των συγκεντρωμένων στον Πάνο
Καμμένο το βράδυ της εκλογικής νίκης ήταν πολύ αληθινό στη θέρμη του. Η
συνάντηση αυτή δεν υπήρξε λοιπόν μια απλή συμμαχία ελέω εκλογικής
αριθμητικής αλλά μια βαθύτερη επιλογή. Είναι, όπως φαίνεται, επιλογή που
ανταποκρίνεται σε μετασχηματισμούς στάσεων και μέσα στον λαό της
Αριστεράς αλλά και μέσα σε τμήμα του κόσμου της παραδοσιαρχικής Δεξιάς. Η
ρητορική του «προοδευτικού» Διαφωτισμού και η αντιδιαφωτιστική και
εθνορομαντική Δεξιά σμίγουν και αλληλοεπηρεάζονται εδώ και πέντε χρόνια
τουλάχιστον. Εχει διαμορφωθεί άλλωστε ένας υβριδικός αντιφιλελευθερισμός
της συγκινημένης καταγγελίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Αυτή η νέα, αντιδραστική κοινωνική - πολιτισμική βάση δεν αλλάζει με μια
«εξ ανάγκης» ρεαλιστική στροφή στην οικονομία. Χωρίς πρωτοβουλίες για
πολιτική ανασύνθεση και διανοητικές τομές η ρήξη με τον δρόμο της
δραχμής δεν κυοφορεί άλλη πολιτική κουλτούρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Υπάρχει όμως μια αφελής ιδέα που ταυτίζει την ευρωπαϊκή οπτική με έναν
κάπως πιο προσγειωμένο τεχνοκρατισμό. Αρκεί, λένε, ένα οικονομικό
επιτελείο δίχως τυχοδιωκτισμούς και με κάποια πρόσωπα εμπιστοσύνης για
να ξεφύγουμε από τη λάσπη της προηγούμενης περιόδου. Ολα όμως δείχνουν
ότι το πολιτικό πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Δεν είναι ζήτημα μεμονωμένης
συνδρομής από «αστούς τεχνοκράτες», πράγμα που το αποδέχεται, υπό όρους,
ακόμη και μια λενινιστική ορθοδοξία. Σχετίζεται με την αδυναμία του
ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί την αντικειμενική του θέση ως πολιτικής δύναμης στη
νέα κατάσταση. Με τα σύνδρομα, για παράδειγμα, ακραίας περιφρόνησης προς
τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και το προοδευτικό Κέντρο, παρά την
προσέγγιση σε κοινούς τόπους ως προς τα «διαχειριστικά». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Η πολιτική κουλτούρα της Αγανάκτησης είναι πάντα ζωντανή και διαμορφώνει
τους στραβισμούς της ελληνικής πολιτικής. Σε κάθε δυσκολία και εμπόδιο
ανασύρεται η ιδέα της σκευωρίας ή της περικύκλωσης της αριστερής
κυβέρνησης. Οι προνομιακοί συνομιλητές του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ είναι
λοιπόν οι ευαισθησίες που στη Γαλλία εντάσσονται στον λεγόμενο
souvérainisme (στενή αντίληψη περί εθνικής / κρατικής κυριαρχίας). Ενώ
υπάρχει ζωτική ανάγκη για σύνθετες πολιτικές αποκρίσεις σε ένα
απαιτητικό πλαίσιο διεθνών υποχρεώσεων της χώρας, ο έλληνας πρωθυπουργός
μοιράζει ρόλους σε έναν τέτοιο θίασο ποικιλιών. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Σε αυτές τις συνθήκες ακόμη και εκείνα τα πρόσωπα που δείχνουν επάρκεια
και ετοιμότητα - στο Μεταναστευτικό ή στα οικονομικά - «χάνουν» σε ισχύ
και πολιτικό κύρος, αφού η συμμετοχή τους δεν εντάσσεται οργανικά σε μια
άλλη αντίληψη για τη διακυβέρνηση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Με αυτά και με αυτά μένει κανείς με την εντύπωση ότι η πραγματική
μετα-μνημονιακή στιγμή θα αργήσει πολύ. Οσο δεν αναδεικνύεται πιο ισχυρή
στην κοινωνία μια διαφορετική αντίληψη για τις κοινωνικές αλλαγές και
τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις τόσο θα δυσκολεύει και η έξοδος από την
κρίση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Η κληρονομημένη κουλτούρα του αριστερού «δημοκρατικού» εθνικισμού και
της δεξιάς συνωμοσιολογίας - που συχνά εναλλάσσουν ρόλους και συνθήματα
- δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε κοινωνική συνοχή ούτε την ανάκτηση του
νοήματος της κοινωνικής προόδου. Επιμέρους επιτυχίες και μεμονωμένα καλά
βήματα στη νομοθεσία ή σε άλλους τομείς είναι πολύ δύσκολο να
απελευθερώσουν μια νέα δυναμική αν δεν αποτυπώνουν πειστικά και μια
καινούργια πολιτική σύνθεση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε και την άλλη πικρή αλήθεια: η μαζική
αποχώρηση χιλιάδων ανθρώπων από τη σκηνή της αντιπροσωπευτικής
δημοκρατίας, μαζί με το στέριωμα και την τοπική ενδυνάμωση του
νεοναζιστικού μορφώματος, μαρτυρούν τον εύθραυστο χαρακτήρα μιας
εκλογικής νίκης σε αυτούς τους καιρούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο κ. Νικόλας Σεβαστάκης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ.</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span><br />
</div>
</div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-58085666174098003162015-09-28T23:30:00.000+03:002015-09-29T00:00:02.024+03:00Νικητής χωρίς ιδεολογία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQoT5okOhMib5X9fe9n-cQ2vvtGnUqiu0wPzG_H04-VseFmCrvX" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQoT5okOhMib5X9fe9n-cQ2vvtGnUqiu0wPzG_H04-VseFmCrvX" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Γιώργου Σιακαντάρη,</b> ΒΗΜΑ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Ο</span></b></span> κ. Τσίπρας πουλώντας το πρόσωπό του αντί της ιδεολογίας του
κόμματός του νίκησε ακόμη και το ίδιο του το κόμμα. Ακόμη και αν
δεχθούμε ότι στη σύγκρουση «Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο» υπήρχε μια μικρή
δόση ιδεολογίας, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση του «νέου» με το
«παλιό» επικράτησε η απόλυτη αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής. Αυτή και
ο κ. Τσίπρας είναι οι μεγάλοι νικητές των εκλογών.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από το απολίτικο «ξεμπερδεύουμε με το
παλιό - κερδίζουμε το αύριο», ήταν και το «συμφέρον όλων μας είναι να
μην υπάρχουν συμφέροντα». Η εποχή της τηλεδημοκρατίας επιβάλλει ακόμη
και σε έναν «αριστερό» σχηματισμό να μιλά για τα συμφέροντα μιας
υπερβατικής κοινότητας, «το συμφέρον όλων μας», και όχι για τα
συμφέροντα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Ενα «αριστερό» κόμμα
ομογενοποιεί τα συμφέροντα σε καλά και κακά. Τα «καλά» συμφέροντα είναι
αυτά που συνδέονται με εμάς και τα «κακά» είναι αυτά όσων δεν είναι με
εμάς. </span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Βεβαίως αυτό «πουλάει», όπως αποδεικνύουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Από
αυτήν την αποϊδεολογικοποίηση κερδίζει ο κ. Τσίπρας, αλλά χάνουν η
Αριστερά, οι πολίτες και οι δημοκρατίες. Η κρίση αξιοπιστίας της
πολιτικής, η μεγάλη αποχή, η αδιαφορία των πολιτών οφείλονται στο ότι
επικρατεί ένας γενικός καταγγελτικός λόγος κατά της διαφθοράς και όχι
μια συζήτηση για την πραγματική οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.
Κάθε μάλιστα προσπάθεια να μιλήσει κανείς για τη δομική και όχι την
ατομική διαφθορά αυτομάτως κατατάσσεται στο «παλιό» και στο ξεπερασμένο.
</span><br />
<a name='more'></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές συζητήσεις και τις προσπάθειες απαξίωσης
του αντιπάλου, τη μονομέρεια, την απουσία οποιασδήποτε κριτικής σκέψης
και αυτοκριτικής, το επίπεδο μιας αντιπαράθεσης στείρων μονολόγων, που
θυμίζουν παιδικά παιχνίδια όπου εμείς τους «κλέβουμε μια όμορφη κοπέλα»
και αυτοί μας παίρνουν «μια παλιοκατσιβέλα», εξηγεί γιατί αυτή η
δημοκρατία, αυτή η πολιτική, δεν πείθει, «δεν αρέσει». </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Αν ο κόσμος των ιδεών (και των επί μέρους συμφερόντων που κινούνται γύρω
τους) δεν τεθεί ξανά στο προσκήνιο, αν συνεχιστεί αυτή η απαξίωση όσων
μέσα ή και έξω από τα κόμματα μιλούν για ιδέες, για ταξικά ή κοινωνικά
συμφέροντα, τότε το πρόβλημα δεν θα είναι η επικράτηση των τεχνοκρατών
της πολιτικής αλλά η μονιμοποίηση της κυριαρχίας των
αποϊδεολογικοποιημένων κομμάτων και πολιτικών. Και αυτό είναι η
μεγαλύτερη απειλή για τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Ο Μαρξ μιλώντας για τον Λουδοβίκο Βοναπάρτη έγραφε για εκείνες «τις
συνθήκες και σχέσεις» που έδωσαν σε «μέτρια και γελοία πρόσωπα τη
δυνατότητα να παίζουν τον ρόλο του ήρωα». Για να αποτραπεί η διαιώνιση
συνθηκών που παράγουν τέτοιους «γελοίους ήρωες» θα πρέπει να
ξαναμιλήσουμε για ιδέες. Ο κυοφορούμενος σοσιαλδημοκρατικός πόλος δεν θα
υπάρξει, αν πέσει στην παγίδα να απαξιώσει και αυτός τις ιδέες στο
όνομα της πρακτικής πολιτικής και ιδίως της αιώνιας «επιστροφής στο
σπίτι». </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Χωρίς ιδέες δεν υπάρχει κίνηση. Πολύ δε περισσότερο τις ιδέες τις
χρειάζεται αυτός που ενδιαφέρεται για την πρόοδο και όχι για τη
συντήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να
υπάρχει Σοσιαλδημοκρατία εκεί όπου δαιμονοποιείται μια διαφορετική
ιδεολογική ανάγνωση, όπως είναι ο νεοφιλελευθερισμός, για το πώς
επιτυγχάνουν οι κοινωνίες. Εδώ υποκρύπτονται δύο πράγματα. Αντί να
αναλυθούν οι αιτίες της ελληνική κρίσης, πράγμα που απαιτεί πνευματικό
κόπο, κατηγορείται ο νεοφιλελευθερισμός ως αιτία της ελληνικής κρίσης
(ενώ αυτός είναι το πρόβλημα της επικρατούσας παγκοσμιοποίησης) και όχι ο
εθνολαϊκισμός, ο κρατισμός, οι πελατειακές σχέσεις, αλλά και η
υποβάθμιση της ζωής ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων. Υποκρύπτει όμως και
κάτι ακόμη πιο αρνητικό. Με το πρόσχημα της κριτικής στον «βάρβαρο(sic)
νεοφιλελευθερισμό» απορρίπτεται ο φιλελευθερισμός, στοιχείο απαραίτητο
για την ανασυγκρότηση της όποιας Σοσιαλδημοκρατίας, της όποιας
δημοκρατικής Αριστεράς. </span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Αυτό συμβαίνει όταν οι ιδέες θεωρούνται περιττές. Ταυτοχρόνως ο
συνδυασμός της άμεσης πολιτικής συμμετοχής με την αμφισβήτηση της
ανάγκης κριτικής απόστασης από τα πράγματα δυσκολεύει τη θέση των
παραγωγών ιδεών, των διανοουμένων. Οτι είναι, μέχρι σήμερα, το
κράτος-έθνος για τη λαϊκή κυριαρχία, είναι η κριτική απόσταση των
διανοουμένων από την άμεση πολιτική. Η κριτική απόσταση από την άμεση
πολιτική πραγματικότητα είναι η «λαϊκή κυριαρχία» των διανοουμένων. Οταν
αυτή παραβιάζεται, τότε η πολιτική μαραίνεται. Οταν όμως μαραίνεται η
πολιτική, τότε τα σοσιαλδημοκρατικά και αριστερά κόμματα γίνονται
περιττά. Το οξυγόνο αυτών των κομμάτων είναι οι ιδέες τους. Χωρίς αυτές
θα κυριαρχούν για πολύ οι «γελοίοι ήρωες» του Μαρξ.</span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
Ο κ. Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, συγγραφέας.</span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-34018504133927766102015-09-28T00:00:00.001+03:002015-09-28T00:00:00.886+03:00Η θανάσιμη έλξη του τέλματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://7gym-laris.lar.sch.gr/ergasies/KARLA/files/limnes_files/varka.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://7gym-laris.lar.sch.gr/ergasies/KARLA/files/limnes_files/varka.JPG" height="242" width="400" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Στάθη Καλύβα,</b> Καθημερινή</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Μ</span></b></span>έχρι πρόσφατα θεωρούσα πως αν ποτέ γίνονταν εκλογές με κλειστές τράπεζες
θα προκαλούσαν αυτόματα πολιτικό κατακλυσμό, αφού καμιά κυβέρνηση δεν θα
μπορούσε να απορροφήσει το οικονομικό κόστος που συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Αυτό
με τη σειρά θα πυροδοτούσε ραγδαίες πολιτικές διεργασίες που σε συνδυασμό με
την απομυθοποίηση της αντιμνημονιακής ατζέντας και την αντίστοιχη απομάγευση
μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου θα είχε καταλυτικές πολιτικές συνέπειες. Στη θέση αυτή με οδήγησε κυρίως η εμπειρία της Αργεντινής, η οποία κατέρρευσε
πολιτικά μόλις ανακοινώθηκε το κλείσιμο των τραπεζών και ξέσπασαν πολύνεκρες
ταραχές. Και προφανώς έπεσα έξω: οι εκλογές του Σεπτεμβρίου ήταν εκλογές
αποδοχής και έγκρισης της κυβερνητικής πολιτικής, όχι εκλογές ανατροπής. Η
κυβέρνηση με άλλα λόγια πέτυχε να απορροφήσει έναν κραδασμό που κανονικά δεν
απορροφάται. Πώς εξηγείται αυτό; Αυτό δεν οφείλεται βέβαια στη χαρισματική προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα, αλλά
σε ορισμένες καίριες διαφορές ανάμεσα στην εφαρμογή των κεφαλαιακών ελέγχων
στην Αργεντινή και την Ελλάδα. Στη χώρα μας το οικονομικό σοκ ήταν μειωμένο,
έμμεσο και βραδυφλεγές συγκριτικά με αυτό της Αργεντινής. Εκεί, οι κεφαλαιακοί
έλεγχοι σήμαναν άμεσα κούρεμα των καταθέσεων λόγω της άμεσης υποτίμησης του
νομίσματος, ενώ στην Ελλάδα η προοπτική αυτή αποφεύχθηκε λόγω του τρίτου
μνημονίου. Συγχρόνως, η έκρυθμη κατάσταση που δημιούργησε η «περήφανη
διαπραγμάτευση», έπεισε πολύ κόσμο να αποσύρει τις καταθέσεις του από τις
τράπεζες, ενώ για διάφορους λόγους ο ανεφοδιασμός των αγορών συνεχίστηκε χωρίς
ιδιαίτερα προβλήματα. </span></span></div>
<a name='more'></a><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Τέλος, η δημογραφική σύνθεση της χώρας μας είναι
ιδιάζουσα καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού εξαρτάται πλέον από το Δημόσιο.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Μάνου Ματσαγγάνη, αν στους 2.656.000
συνταξιούχους και τους 640.000 δημοσίους υπαλλήλους προσθέσει κανείς και τους
423.000 αγρότες που ουσιαστικά ζουν από το κράτος, τότε η επιβίωση της
πλειοψηφίας του πληθυσμού είναι συνάρτηση της ικανότητας του δημοσίου (και όχι
του ιδιωτικού τομέα) να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις. Προφανώς, ένα τέτοιο
κράτος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς παραγωγή πλούτου από τον ιδιωτικό τομέα.
Βραχυπρόθεσμα, όμως, οι παράγοντες αυτοί μας βοηθούν να κατανοήσουμε και το
αποτέλεσμα των εκλογών και το παράδοξο μιας εκλογικής αναμέτρησης στην οποία
κανένα κόμμα δεν είχε ως κεντρικό του σύνθημα τη δημιουργία θέσεων εργασίας
(και το ακόμη μεγαλύτερο παράδοξο, μια τέτοια απουσία να περνάει απαρατήρητη).<br />
<br />
Προς το παρόν η θέση μας στο επίκεντρο των Ευρωπαϊκών εξελίξεων μας γλίτωσε,
για άλλη μια φορά, από τα χειρότερα. Αλλά εκεί έγκειται και η κακοδαιμονία μας:
επειδή κάθε φορά αποφεύγουμε τα χειρότερα, καταλήγουμε στα λάθος συμπεράσματα
και κάνουμε εσφαλμένες επιλογές. Η επιβράβευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ
είναι ένα ακόμη βήμα στον ατέρμονο κατάλογο των εσφαλμένων επιλογών. Με βάση,
λοιπόν, τα δεδομένα αυτά, ποιες είναι οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές που
ανοίγονται μετά τις εκλογές; Διακρίνω τρεις.<br />
<br />
Η πρώτη (αισιόδοξη) προοπτική βασίζεται στην υπόθεση ενός «ενάρετου»
οικονομικού και πολιτικού κύκλου. Στο σενάριο αυτό, η φιλοδοξία και ηγετική
ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα τον ωθεί τελικά στην υιοθέτηση ορισμένων
μεταρρυθμιστικών τομών που θα απελευθερώσουν τις υπάρχουσες οικονομικές
δυνάμεις και θα επιτρέψουν τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος, κάτι που δεν
πολύ πιο εύκολο απ’ όσο νομίζουμε καθώς έχει προηγηθεί μια τεράστια ύφεση. Μια
τέτοια επιτυχία θα οδηγούσε σε αλυσίδα θετικών αλλαγών και συνολική βελτίωση της
κατάστασης, κάτι αντίστοιχο δηλαδή με αυτό που έγινε τη δεκαετία του ’90, στη
διάρκεια της δεύτερης διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Οπως έχω σημειώσει,
οι αμφιβολίες μου ως προς την προοπτική αυτή σχετίζονται με τις ιδέες του Αλέξη
Τσίπρα και την ποιότητα του κυβερνητικού επιτελείου.<br />
<br />
Η δεύτερη (εφιαλτική) προοπτική αφορά το ενδεχόμενο μιας ολοκληρωτικής
οικονομικής κατάρρευσης. Προς το παρόν έχει απομακρυνθεί αλλά αν δεν σημειωθεί
κάποια βελτίωση της οικονομίας στα επόμενα δύο χρόνια, θα επανέλθει.<br />
<br />
Η τρίτη προοπτική, που έχω περιγράψει στο παρελθόν ως «τέλμα», περιγράφει μια
πραγματικότητα αντίστοιχη αυτής πολλών μετακομμουνιστικών κοινωνιών που ζουν
μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μέσα σε μια αργή μεν αλλά σταθερή παρακμή, όπου
επικρατεί η γενικευμένη απογοήτευση και μιζέρια, η μόνιμη διαφθορά και η
απουσία της ελπίδας για το μέλλον. Στο τέλμα φθάνει κανείς όταν επιτυγχάνει μια
μικρή οικονομική ανάκαμψη που αποτρέπει μεν την κατάρρευση, αλλά δεν αρκεί για
τη δημιουργία ενός «ενάρετου» κύκλου. Το χειρότερο είναι πως μια πολιτικά ικανή
κυβέρνηση μπορεί να επιβιώσει μέσα σε ένα οικονομικό τέλμα, διαιωνίζοντάς το
διαμέσου μιας τεχνητής πόλωσης και ενός πελατειακού συστήματος βασισμένου στην
αναδιανομή της φτώχειας, όπου τα ρουσφέτια αφορούν πλέον μόνο την αποφυγή του
χειρότερου, π.χ. μιας κακής μετάθεσης στην επαρχία, μιας εισαγωγής σε ένα
διαλυμένο νοσοκομείο κ.λπ.<br />
<br />
Το κακό με το τέλμα, είναι πως διαρκεί, όπως άλλωστε υποδηλώνει η ίδια η λέξη:
όταν βρεθείς εκεί, βαλτώνεις. Από την άποψη αυτή, το τέλμα μπορεί να αποδειχθεί
χειρότερο από μια ολοκληρωτική καταστροφή που ενέχει κάποιο σπέρμα δημιουργίας.
Από την άλλη όμως και η αποφυγή της καταστροφής διασώζει το ενδεχόμενο ενός
ενάρετου κύκλου.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><i>* Ο κ. Στάθης Ν. Καλύβας είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο
Yale.</i></span></span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-71744194884393409732015-09-28T00:00:00.000+03:002015-09-28T00:00:02.003+03:00Προς τα πού πάει ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://news247.gr/incoming/article3270875.ece/BINARY/w660/ekso.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://news247.gr/incoming/article3270875.ece/BINARY/w660/ekso.jpg" height="273" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Του <b>Γιάννη Βούλγαρη,</b> ΝΕΑ </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Τ</span></b></span>ο περιώνυμο «μήνυμα της κάλπης» έχει όλη την αμφισημία της
κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μετά τη μνημονιακή στροφή του
ΣΥΡΙΖΑ. Εκ πρώτης όψεως μπορείς να το διαβάσεις με τη ματιά «πάλι τα
ίδια βγήκανε». Ο κόσμος ξαναψήφισε Τσίπρα με το ίδιο ποσοστό και ο
Τσίπρας έκανε πάλι μια οπισθοδρομική κυβέρνηση, χωρίς βεβαίως εκείνους
και εκείνες που ο λαός έστειλε ευτυχώς στο περιθώριο. Μπορείς όμως να
διαβάσεις το «μήνυμα» και από άλλη σκοπιά. Οτι μεταξύ του Ιανουαρίου και
του Σεπτεμβρίου έχει επέλθει μια πολιτική τομή στην Ελλάδα. Το
αντιμνημόνιο ηττήθηκε πολιτικά καθόσον αποδείχθηκε διαμαρτυρία χωρίς
εναλλακτικό σχέδιο. Τα κόμματα της δραχμής εξαερώθηκαν, παρά τον θόρυβο
που έκαναν στο προσκήνιο και τις πραξικοπηματικές κινήσεις που έκαναν
στο παρασκήνιο. Η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και η επικύρωσή της από
το εκλογικό σώμα δημιούργησε εκ των πραγμάτων έναν κοινό παρονομαστή
πολιτικής συναίνεσης και ένα νέο πλαίσιο, εντός του οποίου θα κινηθεί ο
κομματικός ανταγωνισμός. Με καθυστέρηση έξι χρόνων επικρατεί και στην
Ελλάδα αυτό που ήταν από την αρχή κεκτημένο στην Ιρλανδία, στην
Πορτογαλία και στην Κύπρο. Αλλαγή εποχής; Μεγάλη κουβέντα. Αλλαγή
φάσης σίγουρα. Η περίοδος της αντίθεσης Μνημόνιο – αντιμνημόνιο πέρασε
στο παρελθόν, όπως και η «σκληρή διαπραγμάτευση» με χαρτί το Grexit α λα
Βαρουφάκη και «συμμορία της δραχμής». Δεν αποκλείεται εντελώς να
επανέλθει το Grexit, ξένοι παρατηρητές δίνουν πιθανότητες 20%-30%, αλλά
μάλλον θα αποδειχθούν υπερβολικές. </span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: small;">Η φάση εκείνη αντιστοιχούσε σε μια
κατανοητή διάθεση άμυνας της κοινωνίας που έβλεπε να παρασύρεται από τα
κύματα της χρεοκοπίας. Μιας κοινωνίας που, όπως και άλλες φορές στο
παρελθόν, δυσκολεύεται ή αργεί να προσανατολιστεί όταν το διεθνές
περιβάλλον αποσταθεροποιείται. Γιατί δυσκολεύεται; Γιατί το δυναμικό
τμήμα του ελληνικού καπιταλισμού είναι μικρό και επομένως η κοινωνία δεν
εμπιστεύεται τις δυνάμεις της στον διεθνή ανταγωνισμό. Γιατί το
πολιτικό σύστημα αναδεικνύεται σε παράγοντα επιδείνωσης της κρίσης, παρά
σε καθοδηγητή της υπέρβασης. Γιατί επικρατεί μια πολωτική πολιτική
κουλτούρα και αναθερμαίνεται ο εθνικολαϊκισμός, που ενδημεί στη
συλλογική μας ταυτότητα. Γιατί ο ρόλος των διεθνών δυνάμεων σε φάσεις
αποσταθεροποίησης γίνεται εξ ορισμού περισσότερο αντιφατικός και
συγκρουσιακός. Ολες οι ευρωπαϊκές χώρες που δοκιμάστηκαν από τη διεθνή
κρίση αντέδρασαν αρχικά με άμυνα. Σε όλες η κοινωνική δυσαρέσκεια
εκδηλώθηκε με «τιμωρητική ψήφο» προς την εκάστοτε κυβέρνηση, ανεξαρτήτως
χρώματος. Μόνο όμως στην Ελλάδα η συντήρηση του παλαιού διεκδικήθηκε με
τόσο αδιάλλακτο και ριζοσπαστικό τρόπο, παρατείνοντας την ύφεση και την
κοινωνική υποβάθμιση.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Η φάση αυτή τέλειωσε, αλλά δεν έχει ανοίξει
η νέα εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Με τη στροφή του Τσίπρα
εξασφαλίστηκε μια σημαντική προϋπόθεση. Η κοινή αποδοχή ότι η υπέρβαση
της κρίσης απαιτεί τη συνεννοημένη με τους εταίρους εφαρμογή του
Μνημονίου και την επιστροφή σε συμπεριφορές κανονικού κράτους-μέλους της
ΕΕ. Η συνθήκη είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή. Μπορεί να οδηγεί στην
επιθυμητή φάση της εθνικής ανασυγκρότησης, μπορεί όμως εξίσου να
καταλήγει σε παρατεταμένο «σούρσιμο», σε στασιμότητα και επισφαλή
ανάκαμψη.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Υπάρχουν τουλάχιστον τρία κριτήρια που θα καθορίσουν ποιον από τους δύο δρόμους θα ακολουθήσουμε.<br /> – Το πρώτο είναι η διοικητική επάρκεια της κυβέρνησης.<br />
– Το δεύτερο είναι αν το Μνημόνιο θα εφαρμοστεί με μεταρρυθμιστικό
πνεύμα και στο πλαίσιο μιας στρατηγικής ευρύτερων διαρθρωτικών αλλαγών ή
αν θα επικρατήσει η δομική ακινησία.<br /> -Το τρίτο είναι η συναινετική
με τους εταίρους διόρθωση του Μνημονίου Τσίπρα στα μέρη εκείνα που
φορολογεί υπερβολικά και που αποθαρρύνει τις επενδύσεις.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Χωρίς την
ικανοποίηση αυτών των τριών κριτηρίων θα εμπλακούμε στη γνωστή αγωνία
για τη διεκπεραίωση του δημοσιονομικού και μόνο σκέλους, παραμένοντας
στον φαύλο κύκλο της ύφεσης χωρίς μεταρρυθμίσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο
επίκεντρο της αμφισημίας και των διλημμάτων της σημερινής φάσης. Το
ίδιο και ο Τσίπρας προσωπικά, καθώς το 35% των ψηφισάντων ανανέωσε την
εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του παρέχοντας μια γενική εξουσιοδότηση να
διαχειριστεί τη νέα φάση. Προς τα πού θα προσανατολιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Η έως
τώρα θητεία του δείχνει προς το «σούρσιμο» και τη στασιμότητα. Τον
προδιαθέτει το DNA του. Υπήρξε γέννημα και εκφραστής του ριζοσπαστικού
συντηρητισμού με τον οποίο η ελληνική κοινωνία απάντησε στην κρίση. Η
συμβολή του Τσίπρα στην επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καθοριστική. Οχι μόνο
λόγω της πολιτικής του ικανότητας. Πρακτικά, έκανε το παλαιό να
φαίνεται νέο. Η εικόνα του νέου, ωραίου και επικοινωνιακού Πρωθυπουργού
να περιστοιχίζεται από την ηλικιωμένη στελέχωση μιας μερίδας της
Αριστεράς της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου και από τους καμμένους
αποτυπώνει το πρόβλημα και τις αντιφάσεις του φορέα. Δεν ήταν λοιπόν
παράξενο που η επτάμηνη κυβερνητική θητεία τους κατέληξε όπως κατέληξε.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Και
μετά τη στροφή, οι προσδοκίες από τον Τσίπρα και αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι
περιορισμένες. Περιμένουμε να υπερβεί οριστικά την προηγούμενη φάση της
αμυντικής περιχαράκωσης και της αντιμνημονιακής δημαγωγίας.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Περιμένουμε
να βάλει τελεία στο γκραν γκινιόλ κεφάλαιο της Ελλάδας. Από κει και
πέρα, πρόσθετες προσδοκίες φαίνονται λιγότερο πιθανές να εκπληρωθούν. Ο
σημερινός ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας μέσα σε αυτόν δεν μπορούν να
τροχοδρομήσουν τη νέα εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Αλλωστε, η
εκκίνηση μετά την εκλογική νίκη δεν επιτρέπει πολλή αισιοδοξία.
Κυβέρνηση εμφανούς ανεπάρκειας, με επιλογές που συντόμως θα προκαλέσουν
προβλήματα. Εσωτερικές διαιρέσεις που μεταφράζονται ήδη σε διεκδικήσεις
θέσεων και τιμαρίων. Νοοτροπίες που τείνουν στην οικοδόμηση κομματικού
κράτους. Καλλιέργεια «διπλής γλώσσας» προκειμένου να καλυφθεί το χάσμα
μεταξύ ιδεολογικού λόγου και κυβερνητικής – κομματικής πρακτικής. Οποιος
περιμένει από τον ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε μεταρρυθμιστικό κόμμα στο
προσεχές μέλλον μάλλον περιμένει τον λάθος άνθρωπο, σε λάθος μέρος, τη
λάθος ώρα.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;">Ας είμαστε λοιπόν ολιγαρκείς προσδοκώντας ο ΣΥΡΙΖΑ να
παραμείνει τουλάχιστον στη σωστή κατεύθυνση χωρίς τυχοδιωκτισμούς και
οπισθοχωρήσεις που μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες. Σε αυτό το πλαίσιο,
τα κόμματα της φιλευρωπαϊκής αντιπολίτευσης οφείλουν να παίξουν τον δικό
τους ρόλο. Το εκλογικό αποτέλεσμα τα απάλλαξε από ευθύνες
συγκυβέρνησης. Η αντίθεση κυβέρνηση – αντιπολίτευση επανέρχεται ως
βασική γραμμή αντιπαράθεσης. Αυθόρμητη εξάλλου βγαίνει η ψυχολογική
αντίδραση «τώρα λουστείτε εσείς τα Μνημόνια», καθώς επί πέντε χρόνια τα
φιλευρωπαϊκά κόμματα υπέστησαν τη χυδαία επιθετικότητα των συριζαίων.
Ωστόσο η χώρα πρέπει να γυρίσει συνολικά σελίδα. Και ο χαρακτήρας της
ασκούμενης αντιπολίτευσης, η ποιότητα του κομματικού ανταγωνισμού
περιλαμβάνονται στις αναγκαίες αλλαγές. Αυτή όμως είναι μια συζήτηση που
ήδη έχει ανοίξει και ασφαλώς θα συνεχιστεί.</span></span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-85205186037537760342015-09-27T00:28:00.001+03:002015-09-27T00:28:09.058+03:00Βλέπετε κι εσείς στον ύπνο σας τον Ζντάνοφ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.7imeres.gr/wp-content/uploads/2015/06/tsipras-mpaltas.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.7imeres.gr/wp-content/uploads/2015/06/tsipras-mpaltas.jpg" height="242" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Κωνσταντίνου Ζούλα, </b>Καθημερινή</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Α</span></b></span>ν σας ρωτούσε κάποιος «πέραν της οικονομίας, ποιοι είναι οι δύο πιο
προβληματικοί τομείς της χώρας που τα κόμματα θα όφειλαν να έχουν
διαμορφώσει εδώ και χρόνια ένα στοιχειώδες, έστω, πλαίσιο κοινής
πολιτικής συμφωνίας;». Είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι θα αναφέρατε
αυθόρμητα την Παιδεία και την Υγεία. Διότι απλούστατα όλοι γνωρίζουμε
ότι -αν ο μη γένοιτο- προκύψει μια σοβαρή ασθένεια σε κάποιον συγγενή
μας, θα προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο να νοσηλευτεί σε ιδιωτικό
νοσοκομείο, ενώ εδώ και δεκαετίες όλοι φυσικά έχουμε συνειδητοποιήσει
όχι μόνον την κατάντια των σχολείων και των πανεπιστημίων, αλλά κι ότι η
φράση «δωρεάν Παιδεία» είναι στην Ελλάδα το συντομότερο ανέκδοτο.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Τώρα λοιπόν που συνομολογήσαμε τα αυτονόητα, ας απαντήσουμε ειλικρινά
και σε ένα δεύτερο ερώτημα. Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός που
υποτίθεται ότι προετοιμαζόταν επί χρόνια να κυβερνήσει, να αλλάζει σε
επτά μήνες τους υπουργούς του και στα δύο αυτά υπουργεία;</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Η απάντηση είναι και εδώ προφανής και δυστυχώς θλιβερή. Το επιβεβαίωσε η
επανάληψη της συνεργασίας με τους ανερμάτιστους ΑΝΕΛ και η «νέα»
κυβερνητική «σύνθεση». Δεν υπάρχει πλέον λόγος να παραμυθιαζόμαστε. Ο κ.
Αλ. Τσίπρας, όπως ακριβώς δεν είχε κανένα σχέδιο στην οικονομία και
πίστευε μέχρι πρότινος τις μπαρούφες του κ. Βαρουφάκη, έτσι ακριβώς δεν
έχει την παραμικρή ιδέα τι σκοπεύει να πράξει για όλο το φάσμα των
σοβαρών προβλημάτων της χώρας.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Θα σταθώ στον χώρο της Παιδείας και θα σας διηγηθώ δύο πρόσφατες
ιστορίες. Οταν ορκίστηκε υπουργός ο κ. Αρ. Μπαλτάς ζήτησαν ραντεβού μαζί
του για να του εκθέσουν μια σειρά προτάσεών τους οι εκπρόσωποι των
ιδιωτικών σχολείων.</span></div>
<a name='more'></a> Ξέρετε τι τους είπε όταν μπήκαν στο γραφείο του;
Αντί μιας καλημέρας ο κ. Μπαλτάς εκστόμισε το εξής απίστευτο: «Δεν θα
σας κλείσω αμέσως, αλλά θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου, ώστε σε λίγο
καιρό να μην υπάρχει λόγος να υφίστασθε». Εμειναν άφωνοι οι άνθρωποι -
δεν είχαν καταλάβει ότι είχαν ραντεβού με τον Ζντάνοφ.<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Λίγο καιρό αργότερα και ενώ ο κ. Μπαλτάς είχε αποκαλέσει ρετσινιά την
αριστεία και είχε αρχίσει να ξηλώνει τον νόμο Διαμαντοπούλου, τον κ.
Τσίπρα επισκέφθηκε ο Στ. Θεοδωράκης. Κι όταν άρχισε να ρωτά επίμονα τον
πρωθυπουργό «τι ακριβώς κάνετε στην Παιδεία;» επισημαίνοντάς του «πόσο
αναγκαίο είναι να συνεχιστεί η διακομματική συμφωνία τουλάχιστον στην
εκπαίδευση» ο κ. Τσίπρας όχι μόνον φάνηκε να αγνοεί πλήρως τις επιλογές
Μπαλτά, αλλά φέρεται να είπε μια εξίσου απίστευτη ατάκα: «Ντάξει μωρέ,
δίκιο έχεις, θα κάνουμε διαβούλευση και θα τα δούμε όλα αυτά κάποια
στιγμή».</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Επικαλούμαι τα δύο αυτά περιστατικά για να καταδείξω την ελαφρότητα των
ανθρώπων που μας κυβερνούν σε σχέση με το μέγεθος των προβλημάτων που
καλούνται να αντιμετωπίσουν. Κι είναι πραγματικά να απορεί κανείς, καθώς
ο πρωθυπουργός είναι ένας νέος άνθρωπος. Δεν αντιλαμβάνεται άραγε ότι
ειδικώς στον τομέα της πολύπαθης Παιδείας θα έπρεπε να τοποθετηθεί ένας
καταρτισμένος άνθρωπος, που να έχει ήδη μελετήσει τα επιτυχημένα
εκπαιδευτικά συστήματα του εξωτερικού, να έχει γνώση και άποψη για όλες
τις βαθμίδες και κυρίως να μπορεί να προτείνει λύσεις εθνικού χαρακτήρα;
Μπορεί ο Νίκος Φίλης να τα κάνει όλα αυτά όταν οι μόνες προσλαμβάνουσές
του αρχίζουν και τελειώνουν στην έκδοση της Αυγής; Δεν έχει δει ο κ.
Τσίπρας έστω ένα βίντεο θεατρικής παράστασης του ανεκδιήγητου Θεοδ.
Πελεγρίνη; Τι ακριβώς περιμένει και τον διόρισε υφυπουργό Παιδείας; Ή
μήπως θα πληροφορηθεί πάλι εκ των υστέρων ότι η θεολόγος Στ. Ξουλίδου,
την οποία ο κ. Καμμένος επιθυμεί να του επιβάλει ως γ.γ. Παιδείας, έχει
αφιερώσει τη «διατριβή» της «στον Αμερικανοεβραίο Χένρι Κίσινγκερ που
θέλει να μας αφελληνίσει»;</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Φίλες και φίλοι όσα παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες, δείχνουν ότι η
κυβέρνηση όχι μόνον δεν έχει καταλάβει τι της συνέβη το τελευταίο 7μηνο,
αλλά ότι τελεί σε πλήρη άγνοια για το τι την περιμένει τους επόμενους
μήνες. Η δε Ν.Δ. αντί να συνειδητοποιήσει έστω τώρα ότι υπέστη μια νέα
συντριβή, διότι κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι ακριβώς θα έκανε ως
κυβέρνηση, νομίζει ότι το πρόβλημά της είναι ο επικεφαλής της. Και όχι
ότι εξακολουθεί να ετεροπροσδιορίζεται από τα Μνημόνια κι ότι το
βαθύτερο πρόβλημά της είναι ότι δεν είχε και δεν έχει κανένα δικό της
σχέδιο εξόδου από την κρίση.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Με όλα τούτα, δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας, αλλά τις τελευταίες
μέρες μεταξύ ύπνου και ξύπνιου κάνω την ίδια τρελή σκέψη. Οταν ξυπνήσω
να βρίσκομαι με την οικογένειά μου σε μια άλλη χώρα. Οποιαδήποτε άλλη
χώρα κι ας μην ξέρω καν τη γλώσσα της.</span></div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-60684216260830544072015-09-27T00:23:00.003+03:002015-09-27T00:23:42.277+03:00Μπορούν οι υπουργοί να σώσουν τη χώρα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/yp-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/yp-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Κώστα Γιαννακίδη,</b> www.protagon.gr</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Ο</span></b></span> Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνήθιζε να διηγείται
ένα περιστατικό από υπουργικό συμβούλιο επί Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Τόλμησε, λέει, να ζητήσει θερινή άδεια και ο Καραμανλής κάλεσε τους
κουρασμένους να πάνε σπίτι τους. Ο Ανδρέας ήταν ο πρώτος που χώρισε τα
υπουργεία σε κύκλους, εισήγαγε τον όρο «αναδόμηση» και έβρισκε εξωτικά
ονόματα, πινακίδες στον τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό. Κάτι περίεργα
με κύκλους έκανε και ο Σημίτης, ενώ ο Κώστας Καραμανλής επανίδρυσε το
κράτος, σεμνά και ταπεινά. Ο ΓΑΠ τους καλούσε να είναι αντιεξουσιαστές
στην εξουσία, ο Σαμαράς τους έφερε ολόκληρη Παναγιά. Ο Τσίπρας τους είπε
να μη βγαίνουν στην τηλεόραση, να δουλεύουν σκληρά και πώς θα τους
αξιολογεί αυστηρά. Όμορφα. Όμως, δεδομένης της κατάστασης στην οποία
βρίσκεται η χώρα, φαίνεται ότι θα ήταν καλύτερο ο Καραμανλής να τους
έστελνε για μπάνια.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Όλοι οι πρωθυπουργοί λένε πάντα τα ίδια. Δουλειά, όχι τηλεόραση,
τακτικές αξιολογήσεις και αναλυτικές εκθέσεις. Ένα πληκτικό τελετουργικό
για μία αρχή που πρέπει να δείχνει καινούργια. Ωστόσο τίποτα από όλα
αυτά δεν λειτουργεί. Και είναι λογικό. Αν ήταν οι υπουργοί να σώζουν τη
χώρα, τώρα θα είχαμε γίνει Σκανδιναβία με ζέστη. Δεν είναι, όμως, οι
υπουργοί αυτοί που θα σύρουν το κάρο. Συχνά δε, δεν είναι εις θέση να
δείξουν και την κατεύθυνση. Τα υπουργεία είναι δαιδαλώδεις, χαώδεις και
χαοτικοί, γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που «τρέχουν» μόνο από στελέχη τα
οποία ξέρουν πρόσωπα και πράγματα. Κοινώς η δουλειά γίνεται από τους
γενικούς γραμματείς και τους διευθυντές. </span><br />
<a name='more'></a>Οι γενικοί γραμματείς αλλάζουν
τακτικά, πολλές φορές μαζί με τους υπουργούς ή την ταμπέλα του
υπουργείου. Και τα στελέχη, ικανά ή ανεπαρκή, ευσυνείδητοι ή αδιάφοροι,
στριμώχνονται σε κακοφωτισμένους διαδρόμους, με ευτελείς μισθούς, χωρίς
ουσιαστική αξιολόγηση.<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span>
<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ας μην αδικούμε τον υπουργό. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα από εκεί που
βρίσκεται. Μπορεί να κάνει πολλά, αν κατέβει κάτω, στη βάση του
μηχανισμού. Και αν εργαστεί, μαζί με τον πρωθυπουργό του, για τη
δημιουργία ενός δημοσίου τομέα που θα λειτουργεί με αυτοματισμούς,
αποτελεσματικά, σαν μηχανή που δεν την άγγιξε χέρι κομματάρχη. Μετά οι
πρωθυπουργοί δεν θα χρειάζεται να αναπαράγουν τις ίδιες φαιδρότητες στο
υπουργικό συμβούλιο. Και ναι, οι υπουργοί θα βγαίνουν όσο θέλουν στην
τηλεόραση, χορεύοντας, αν γουστάρουν, κλακέτες στο τραπέζι του πάνελ. </span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-32883553960555180132015-09-26T01:06:00.002+03:002015-09-26T01:06:26.027+03:00Η Ευρώπη μετά την επανεκλογή Τσίπρα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://ethnikismosblog.files.wordpress.com/2013/07/tsipras-soible.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://ethnikismosblog.files.wordpress.com/2013/07/tsipras-soible.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <span class="col-md-2 author vcard"><b>Παναγιώτη Ιωακειμίδη,</b> ΝΕΑ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Η</span></b></span> Ευρώπη παρακολουθεί και στοχάζεται πάνω στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ και,
ειδικότερα, στο φαινόμενο Τσίπρας. Και προσπαθεί να αφομοιώσει τις
συνέπειες ξεκινώντας από την παραδοχή ότι το φαινόμενο είναι πολύ πιο
σταθερό και μόνιμο απ’ ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί. Ο Αλέξης Τσίπρας
ουσιαστικά επανεξελέγη με αλώβητες τις δυνάμεις του ως «θύμα της
Ευρώπης». Το κύριο προεκλογικό του αφήγημα υπήρξε αυτό της
«θυματοποίησης» (victimization), ότι δηλαδή υπήρξε το «ηρωικό θύμα» των
ευρωπαίων εκβιαστών, ότι για επτά μήνες και ιδιαίτερα για δεκαεπτά ώρες
(στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 11-12ης Ιουλίου) αντιστάθηκε, αλλά τελικά
υπέκυψε στο μοιραίο, στην «υπεροχή του χρήματος και των τραπεζών», στον
ευρωπαϊκό εκβιασμό. Αποδέχθηκε έτσι ένα μνημόνιο που δεν ήθελε ως
αναγκαίο κακό για να μην περάσει το ειδεχθές σχέδιο του Βόλφγκανγκ
Σόιμπλε για την έξοδο της χώρας από το ευρώ (Grexit). Θυσιάστηκε για το
καλό της χώρας. Και το εκλογικό σώμα πίστεψε αυτό το αφήγημα, παρά το
κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls και άλλα πολλά δυσάρεστα. Δεν
θα πρέπει να προκαλεί και πολύ μεγάλη έκπληξη, ιδιαίτερα σε μια εποχή
«συναισθηματικής πολιτικής» (emotional politics). Ειδικότερα στην
Ελλάδα, μια ασφαλής συνταγή για εκλογική επιτυχία συγκροτείται από το
«σύνδρομο της θυματοποίησης» και τη δαιμονοποίηση των άλλων, των ξένων.
Όποιος καταφέρει και «πλασαρισθεί» ως το θύμα των ξένων, των υπέρτερων,
άτεγκτων ευρωπαϊκών δυνάμεων, σχεδόν αυτόματα κερδίζει σε συμπάθεια και
απήχηση.</span></div>
<a name='more'></a> Εάν παράλληλα δαιμονοποιήσει και τους Ευρωπαίους, ιδιαίτερα σε
ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ( π.χ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε), τότε έχει
πολλαπλασιάσει σημαντικά τα εκλογικά του πλεονεκτήματα. Όπως έχει
αναλύσει ο Νικηφόρος Διαμαντούρος (που, τι κρίμα, δεν θα είναι στη
Βουλή), η ελληνική κοινωνία διοχετεύει τη συμπάθεια και την υποστήριξή
της στον θεωρούμενο «αδικημένο», στο θύμα, καθώς διέπεται από την
«κουλτούρα των αποκάτω» (underdog culture). Επομένως, η Ευρώπη ως ο
οιονεί θύτης «συνέβαλε» στην επανεκλογή του Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο
θα πρέπει απ’ εδώ και πέρα να συμβιώσει. Αλλά η συμβίωση αυτή
προϋποθέτει ότι θύτης και θύμα<br /> βγαίνουν από τους ρόλους αυτούς και εκπληρώνουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις και τις δεσμεύσεις τους.<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αυτό
σημαίνει πρωτίστως ότι η νέα κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να προωθήσει τις
μεταρρυθμίσεις και να εφαρμόσει το μνημόνιο που υπέγραψε. Στη βάση αυτή,
η Ευρώπη πρέπει να ενταφιάσει οριστικά τα σχέδια για Grexit,
λαμβάνοντας υπ’ όψη άλλωστε ότι η Ελλάδα έχει, αριθμητικά τουλάχιστον,
αυτή τη στιγμή, την πλέον φιλοευρωπαϊκή Βουλή (και κοινωνία) απ’ όλες
τις 28 χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς ουσιαστικά «μνημονιακούς»
και «αντιμνημονιακούς»…</span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-59315331669746100722015-09-26T00:30:00.000+03:002015-09-26T01:11:23.600+03:00Τομή ή αναπαλαίωση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://40.media.tumblr.com/d6e651d596ad7e477e05e490d23e7552/tumblr_nc9sdwsoWK1ts7it9o1_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://40.media.tumblr.com/d6e651d596ad7e477e05e490d23e7552/tumblr_nc9sdwsoWK1ts7it9o1_1280.jpg" height="335" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2278"><span id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2279">Του <b>Γιώργου Σιακαντάρη</b>, </span></span>TA NEA </span></div>
<div id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2129" style="text-align: justify;">
<div id="yiv8691384893article-content">
<div id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2156">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η
Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Κινήσεις Πολιτών) κατέγραψε
ένα ποσοστό που της επιτρέπει να ελπίζει για το μέλλον της, αρκεί να
συνειδητοποιήσει πως αυτό το ποσοστό πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία
για κάτι καινούργιο και να μη δοθεί μήνυμα εφησυχασμού. Γιατί είναι καλό
να υπάρχει αίσθηση της Ιστορίας. Και η Ιστορία βαραίνει. Η επανάληψή
της ως φάρσα συσπειρώνει τους μηχανισμούς, αλλά όχι την κοινωνία και
τους πολίτες. Αυτός
ο χώρος για να υπάρξει χρειάζεται να προχωρήσει σε μια βαθύτατη
πολιτική επανεξέταση των πεπραγμένων του. Οχι μια απολιτική κριτική του
τύπου «κάναμε και λάθη», αλλά μια κριτική για το ότι αυτά ήταν γέννημα
και θρέμμα ιδεών και πρακτικών που οδηγούσαν το ΠΑΣΟΚ στον κρατισμό, τη
ΔΗΜΑΡ στον φόβο έναντι της μεταρρυθμιστικής κυβερνησιμότητας και των
Κινήσεων στην αδυναμία κατανόησης των κοινωνικών επιπτώσεων του
εκσυγχρονισμού. Στην προγραμματική συμφωνία ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, στην οποία η
τηλεδημοκρατία μας λίγη προσοχή απέδωσε, αναφέρεται ότι «καμία
προοδευτική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να πετύχει αν δεν τη στηρίξουν οι
ίδιοι οι πολίτες». Στην εφαρμογή αυτής της αντίληψης βρίσκεται το μέλλον
αυτού του χώρου. Για
το πώς όμως θα προχωρήσει καλύτερα η Δημοκρατική Συμπαράταξη υπάρχουν
δύο αφηγήσεις. Η μία αφορά ένα κάλεσμα για αναπαλαίωση των παλαιών
σπιτιών και η άλλη ένα κάλεσμα για να κτιστεί με προσεκτικά βήματα που
θα σέβονται την Ιστορία ένα νέο σπίτι. Η πρώτη αφήγηση αφορά το πολύ ένα
6% με 7% της κοινωνίας. Η δεύτερη αφορά τουλάχιστον εκείνο το 25% των
πολιτών που αυτοκαθορίζονται ως κεντροαριστεροί, συμπεριλαμβανομένων
φυσικά πολλών πολιτών και στελεχών που τώρα συντάχθηκαν με Το Ποτάμι. <a name='more'></a></span></div>
<div id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2159">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Για
να πείσει η Δημοκρατική Συμπαράταξη ότι δεν αποτελεί ένα εγχείρημα
αναπαραγωγής μηχανισμών, φθαρμένων συμβόλων, διάσωσης ή ναρκισσιστικής
αυτοεπιβεβαίωσης προσωπικών διαδρομών, για να μη σκοντάφτει σ' ερωτήματα
του τύπου «μα μ' αυτόν;», πρέπει να αποδείξει πως το όλο εγχείρημα
αποτελεί τομή και όχι αναπαλαίωση. Σ' αυτή τη φάση αυτός ο χώρος δεν
χρειάζεται ένα οργανωτικό Επινέ (εκεί το 1971 ανασυστάθηκε το νέο
γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα), αλλά ένα ιδεολογικό Μπαντ Γκόντεσμπεργκ
(εκεί το 1959 το γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα απαλλάχτηκε από τον
κρατισμό).</span></div>
<div id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2160">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτορας Κοινωνιολογίας, μέλος της Επιτροπής για την Ανασυγκρότηση της Σοσιαλδημοκρατίας</span></div>
</div>
</div>
<div dir="ltr" id="yiv8691384893yui_3_16_0_1_1443163703585_2163" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span><br clear="none" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></div>
<br clear="none" /> </div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-39983848510316082752015-09-25T00:00:00.001+03:002015-09-25T00:00:00.711+03:00To τρις εξαπατάν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/20150921150132_img_32601442839206-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/20150921150132_img_32601442839206-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Τoυ <b>Γιώργου Καρελιά, </b>www.protagon.gr</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Ε</span></b></span>ίπε ποτέ ο Μεϊμαράκης ότι ΔΕΝ θα μειωθούν οι
μισθοί και οι συντάξεις; Όχι. Είπε ότι ΔΕΝ θα αυξηθούν οι φόροι, που
πληρώνουν τα συνήθη υποζύγια; Όχι. Αυτός είπε ότι δεν μπορεί να δώσει
υποσχέσεις, γιατί έχουν αναληφθεί δεσμεύσεις με το τρίτο Μνημόνιο. Ο
Μεϊμαράκης είναι<strong> δεξιός </strong>και <strong>παλιός</strong>.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Ποιος τα είπε αυτά; Μα, ο Τσίπρας, που είναι-τρομάρα μας-<strong> αριστερός</strong> και <strong>νέος</strong>. Αυτός διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους -από την πρώτη μέρα που έγινε πρωθυπουργός (<a href="http://www.stokokkino.gr/article/1000000000004147/A-Tsipras-Ametakliti-apofasi-tis-kubernisi-i-efarmogi-olon-ton-programmatikon-desmeuseon" target="_blank">εδώ</a>) μέχρι και το τέλος (<a href="http://www.protothema.gr/politics/article/486617/skourletis-kamia-meiosi-se-epikourikes-kai-vasikes-sudaxeis/" target="_blank">εδώ</a>)-
ότι αυτά που έκαναν οι κακοί προηγούμενοι τελείωσαν. Ότι δεν θα
μειωθούν άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, ότι δεν θα επιβληθούν άλλοι
φόροι στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Οι εκλογές έγιναν, τα ψέματα τελείωσαν και τώρα θα γίνει ακριβώς το
αντίθετο από αυτά που έλεγαν ο Τσίπρας και τα πρωτοπαλίκαρά του. Και
είτε το παραδέχονται ξεδιάντροπα οι ίδιοι (<a href="http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=449147&catID=1" target="_blank">εδώ</a>) είτε το πετάνε στην πιάτσα μέσω διαφόρων σεναρίων (<a href="http://www.kathimerini.gr/832063/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/me-eniaia-forologikh-klimaka-mis8oi-synta3eis-enoikia" target="_blank">εδώ</a>).
Ερχεται νέα εξοντωτική φορολόγηση των εισοδημάτων και μειώσεις στις
συντάξεις, που ήδη μειώθηκαν με την επιβολή εισφοράς υπέρ του ΕΟΠΥΥ(συν
2% στις κύριες και 6% στις επικουρικές).</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Η πολιτική εξαπάτηση ολοκληρώνεται τώρα. Αρχισε τον Δεκέμβριο του
2014, όταν ο κ. Τσίπρας αρνήθηκε να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και
προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, υποσχόμενος ότι θα
σκίσει τα Μνημόνια των άλλων, αλλά έφερε το δικό του. Συνεχίστηκε(η
εξαπάτηση) με τις νέες εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, όταν υποσχέθηκε ότι
θα παρακάμψει το Μνημόνιο με «παράλληλο πρόγραμμα» και «ισοδύναμα»,
ώστε να μην πληρώσουν το μάρμαρο ξανά οι ίδιοι και οι ίδιοι. Τώρα οι
ανεκδιήγητοι υπουργοί του επαναλαμβάνουν το ίδιο παραμύθι, αλλά ποιός
τους πιστεύει;</span><br />
<a name='more'></a>
<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όμως, τους πίστεψαν (ξανά) προεκλογικά οι αφελείς και όσοι συνειδητά
ήθελαν να εξαπατηθούν. Και θα δούμε τι θα πουν τώρα που θα ‘ρθει ο
λογαριασμός.</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η λαϊκή παροιμία το λέει πολύ καθαρά: <strong>« Εγέλασές με μια φορά, ανάθεμα σε σένα. Εγέλασές με δυο φορές, ανάθεμά μου εμένα».</strong></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Τώρα είμαστε στην τρίτη φάση της εξαπάτησης. Εις υγείαν των κορόιδων...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span class="signature">ένα άρθρο των πρωταγωνιστών</span></span></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-59382937376181169302015-09-25T00:00:00.000+03:002015-09-25T00:00:04.124+03:00Επιχείρηση Alexis Τefal<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/08_015_img_3149_201412291419892652-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/08_015_img_3149_201412291419892652-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Του <b>Κώστα Ρεσβάνη,</b> www.protagon.gr</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Α</span></b></span>πό τη στιγμή που έσκασε η υπόθεση του Δημήτρη Καμμένου τα στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησαν με σπουδή και αγωνία την επιχείρηση «άσπιλος Τσίπρας»,
ώστε να αποδείξουν την άγνοια του πρωθυπουργού για τον βίο και την
πολιτεία ενός ακροδεξιού, ρατσιστή, ομοφοβικού και αντισημίτη, που μόλις
είχε υπουργοποιηθεί. Δικαιολογούνται απόλυτα, διότι κατανοούν ότι
ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Τσίπρας και τ’ ανάποδο. Τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να
θαμπώσει το άστρο αρχηγού γιατί γνωρίζουν άριστα ότι θα αμφισβητηθεί
και η δική τους κυβερνητική παρουσία.</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Το μοτίβο που τραγουδούσαν τις τελευταίες ώρες με άψογο συγχρονισμό
κατέληγε στο ίδιο ρεφρέν: « Ο Τσίπρας δεν γνώριζε τίποτα για τα τουίτ
του Καμμένου». Άκουγα λ.χ. τον Στέλιο Κούλογλου που σαν δαιμόνιος
ρεπόρτερ γνώριζε από τις Βρυξέλλες τι γινόταν στα υπόγεια του Μαξίμου
και της Κουμουνδούρου και αποφάνθηκε « Αποκλείεται… αποκλείεται δεν
ήξερε τίποτα ο Τσίπρας.» Αλλά και η βουλευτής Νίνα Κασιμάτη, που είχε
καταγγείλει την υπουργοποίηση, στέναζε αργότερα στο ραδιόφωνο: «Μα
αλλοίμονο, που να το γνωρίζει ο πρόεδρος… Ξέρετε πως γίνονται αυτά, με
βιασύνη, ε τους ξέφυγε… Άλλωστε εμείς είμαστε μια αριστερή κυβέρνηση…»</span><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Λοιπόν, ξέρουμε από δημοσιογραφική πείρα «πως γίνονται αυτά». Πριν
συνταχθεί ο τελικός κατάλογος έχει προηγηθεί επιμελής και πολύπλευρος
έλεγχος κυρίως αυτών που υπουργοποιούνται για πρώτη φορά. Καριέρα,
γραφτά, ποινικό μητρώο (ναι!), εμπλοκή σε επιχειρηματικές δραστηριότητες
και τα τελευταία χρόνια ξεσκόνισμα της δραστηριότητάς τους στα
κοινωνικά δίκτυα.</span></div>
<a name='more'></a> Δουλειές με τις οποίες ασχολούνται ειδικοί συνεργάτες
και σε «ιδιαίτερες» περιπτώσεις κάποιοι από το επιτελείο. Ποτέ μα ποτέ,
έστω και την τελευταία ώρα, δεν περνάει κάποιος νέος υπουργός χωρίς face
control.<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Και για δες κάτι συμπτώσεις με έναν άλλο αστέρα του συγκυβερνήτη Πάνου
Καμμένου που έγινε υπουργός για πρώτη φορά. Πάλι έπεσαν από τα σύννεφα
όταν έμαθαν για την offshore εταιρεία του Παύλου Χαϊκάλη. Και τότε όπως
και τώρα ό Καμμένος έμεινε άναυδος! «Δεν γνωρίζαμε τίποτα ούτε εγώ ούτε ο
πρωθυπουργός…» Όλα αυτά και ίσως άλλα που θα δούμε στο μέλλον ξεκινάνε
από την ενσυνείδητη «παρά φύσιν» συγκατοίκηση ενός αριστερού(λέμε…)
πρωθυπουργού με τον ακροδεξιό συγκυβερνήτη του. Μια σχέση πρωτοφανής
στην πολιτική ιστορία αλλά αμοιβαία επωφελής. Ο Καμμένος, ένα άτομο που
πολιτικά-και όχι μόνο- δεν αποδέχεται το μεγαλύτερο μέρος της
κοινωνίας, γνωρίζει ότι δίχως τους εναγκαλισμούς του Τσίπρα δεν έχει
ούτε παρόν ούτε μέλλον. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη βολεύεται να
συνεργάζεται με τον απολύτως χειραγωγήσιμο συνεταίρο του.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Είναι γνωστό πως για τις μεγάλες υποθέσεις, όπως είναι ο σχηματισμός
κυβέρνησης, ο Τσίπρας συζητάει με πολλούς, δέχεται εισηγήσεις, αλλά τις
τελικές αποφάσεις παίρνει με τον Νίκο Παππά και τον Αλέκο
Φλαμπουράρη-βοηθητικός ο Νίκος Βούτσης. Γνωρίζουν και μέσω υπηρεσιών τα
πάντα. Αποκλείεται να μη γνώριζαν τις χυδαιότητες του Δ.Καμμένου, όταν
από τον Ιούνιο τις γνώριζε όλη η Ελλάδα. Πιστεύω ότι γνώριζε και ο
Τσίπρας το πασίγνωστο. Άλλωστε το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο είχε
στείλει επιστολή για το φρικτό αντισημιτικό τουίτ σε όλα τα μέλη της
κυβέρνησης Τσίπρα και στους 300 βουλευτές. Όμως προχώρησαν, έχοντας
κατά νου πως όσο μεγάλη γκάφα και να γίνει, όσα αυταπόδεικτα ψέματα κι’
αν πουν, όσες καταστροφές κι’ αν φέρουν ο Τσίπρας έχει αποκτήσει τις
ικανότητες σκεύους tefal: Δεν κολλάει τίποτα πάνω του.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Αν σκεφθούμε το τελευταίο επτάμηνο και τις τελευταίες εκλογές, δυστυχώς έχουν δίκιο.</span></div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-37859488249758798142015-09-24T00:00:00.002+03:002015-09-24T00:00:03.855+03:00Αυτή ήταν η τελευταία φορά που οι πολίτες ψήφισαν Τσίπρα κρίνοντας ακόμα τους αντιπάλους του<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="single-article-content" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwVi3iWHHVDS3gY0YlIve0AyfAkba08YTHeLw1llnnnB4dAz8l_thOkDcr1FO8WPyKRNq9DejbEJ83VQZdvVbmzQmx7v1yDWOoQfg4nwafJXsSCgPYonhJuwyEGKscZPSh6-Qs81Pl7W9M/s1600/aggalia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwVi3iWHHVDS3gY0YlIve0AyfAkba08YTHeLw1llnnnB4dAz8l_thOkDcr1FO8WPyKRNq9DejbEJ83VQZdvVbmzQmx7v1yDWOoQfg4nwafJXsSCgPYonhJuwyEGKscZPSh6-Qs81Pl7W9M/s400/aggalia.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="firstletter"> <span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Φώτη Γεωργελέ, </b>Athens Voice</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;"><span class="firstletter">Ό</span></span></b></span>ταν ο πρωθυπουργός
προκήρυξε εκλογές, η Μέρκελ δήλωσε ότι οι εκλογές είναι μέρος της λύσης
και όχι της κρίσης. Ο Ντάισεμπλουμ επίσης, ότι με τις εκλογές ο
ελληνικός λαός θα βρεθεί πιο κοντά στη συνειδητοποίηση των προβλημάτων.
Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που κατηγορούν το ελληνικό πολιτικό σύστημα ότι δεν
κάνει τη δουλειά του αλλά υπεκφεύγει με πολιτικά παιχνίδια, αυτή τη
φορά επικρότησαν. Έτσι, τώρα, η παρέμβασή τους δεν κατηγορήθηκε από
κανέναν ως «ωμή επέμβαση» στα εσωτερικά μας. Η αντιπολίτευση από τη
μεριά της, σύσσωμη, όταν ο Α. Τσίπρας έχασε την πλειοψηφία υπερψήφισε το
μνημόνιο, στήριξε την κυβέρνηση και δήλωσε ότι δεν ζητάει εκλογές.</span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> Παρά τη συνήθη κυβερνητική προπαγάνδα περί σκοτεινών
κύκλων που απεργάζονται σχέδια «αριστερής παρένθεσης», η Ευρώπη, η
αντιπολίτευση και τα media στηρίζουν με αξιοσημείωτη συνέπεια τον
πρωθυπουργό. Από τον Ιούνιο παρακολουθούμε τη διαχείριση του
εσωκομματικού προβλήματος του Σύριζα. Όπως επιβάλλουν οι περιστάσεις και
τα ελληνικά ήθη, στήνονται ηρωικές «μάχες» ανάμεσα στην πρόοδο και την
αντίδραση, το παλιό και το νέο, τη δεξιά και την αριστερά, τους φίλους
και τους εχθρούς του λαού. Το πανηγύρι παίρνει μπρος, πολλοί άνθρωποι
βρίσκουν δουλειά, τα μέσα παίρνουν φωτιά, αλλά στο τέλος της ημέρας ένας
ήταν ο στόχος και αυτός επετεύχθη: Ο Αλέξης Τσίπρας απαλλάχθηκε από τον
Σύριζα του 3%. Ο «κοινωνικός» Σύριζα νίκησε τον κομματικό και τον
εξαφάνισε.</span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Μόνο ο Ολυμπιακός </b>κερδίζει το πρωτάθλημα με
υπηρεσιακό προπονητή. Δεν έχει ξανακουστεί ποτέ στην ιστορία, πουθενά
στον κόσμο, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να πηγαίνει σε εκλογές
με μεταβατικό αρχηγό και να δηλώνει ότι θα εκλέξει αρχηγό μετά τις
εκλογές. Όλα τα συστήματα, ελληνικά και ξένα, επιθυμούν το τρίτο
μνημόνιο να το διαχειριστεί αυτός που το συμφώνησε. Γι’ αυτό η Δευτέρα
είναι ίδια ακριβώς με το Σάββατο. Είναι λογικό και δίκαιο. Ο Αλέξης θα
τιμωρηθεί εφαρμόζοντας το τρίτο μνημόνιο. Θα βάζει ΕΝΦΙΑ, θα κόβει
συντάξεις, θα τον κατηγορούν για την ανεργία και θα απολογείται για τα
κότερα, τις βίλες και τα νηπιαγωγεία. Θα είναι άλλος ένας πρωθυπουργός
μνημονίων. Δεν είναι καθόλου ηρωικό αλλά αυτός βιαζόταν, δεν του φταίει
κανείς. Το θέμα είναι αν αυτή η συγκεκριμένη πολιτική ομάδα μπορεί να
λύσει και κανένα πρόβλημα. Η σύνθεση της κυβέρνησης δείχνει ότι
πιθανότερη είναι η επανάληψη του σπασμωδικού, συνεχώς
αμφιταλαντευόμενου, καταστροφικού επταμήνου.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Τα κόμματα της αντιπολίτευσης</b> έχασαν ακόμα μια φορά,
αρκετά δικαιολογημένα. Όχι μόνο γιατί σε 6 μήνες δεν αλλάζει η
κατεύθυνση του εκλογικού σώματος. Αλλά και γιατί ίσως ήθελαν να χάσουν.
Δεν έχω ξαναδεί πιο περίεργη αντιπολίτευση από αυτή των τελευταίων
μηνών. Μπέρδεψαν την υποστήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας με την
υποστήριξη της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, σαν να μεταμορφώθηκαν σε
ευρωπαϊκή συνιστώσα του Σύριζα, αντίπαλη προς τη συνιστώσα της δραχμής.
Έτσι κι αλλιώς αυτά ιστορική σημασία έχουν πια μόνο, το γεγονός είναι
ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που οι πολίτες ψήφισαν Τσίπρα κρίνοντας
ακόμα τους αντιπάλους του.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ,</b> ίσως σε λίγους μήνες να
βρεθούμε στην ίδια κατάσταση, αλλά κάποτε πρέπει και αυτή η κυβέρνηση
να κυβερνήσει. Προς το παρόν προσπαθεί να αποφύγει τη φθορά και να
οδηγήσει το κόμμα και το εκλογικό της ακροατήριο στην πραγματικότητα
χωρίς απώλειες για την πολιτική καριέρα του πρωθυπουργού. Το επιτυγχάνει
με τρόπο επώδυνο για την ελληνική οικονομία και τη χώρα.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Οι δυστυχείς πρώην σύντροφοι</b> της ΛΑΕ δεν κατάλαβαν
τίποτα από τους πολιτικούς σχεδιασμούς του πρωθυπουργού, τίποτα και για
τον ελληνικό λαό. Τα πίστευαν όλα αυτά, πίστευαν ότι ο ελληνικός λαός
έγινε αριστερός και θα τον οδηγούσαν στο σοσιαλιστικό παράδεισο της
δραχμής, στη Β. Κορέα της Μεσογείου. Δεν είχαν καταλάβει ότι η συνταγή
επιτυχίας του Αλέξη Τσίπρα ήταν ακριβώς το αντίθετο: Ήταν τα λόγια χωρίς
τις επιπτώσεις. Ήταν η συμπύκνωση ολόκληρης της μεταπολίτευσης σ’ ένα
λόγο κενό που ενώνει όλους τους Έλληνες γιατί μ’ αυτά τα περήφανα οικεία
Τίποτα μεγαλώσαμε. Το Αύριο που παίρνει εκδίκηση, μας κλέβουν τα όνειρά
μας, αποφάσισαν για μας χωρίς εμάς, αξιοπρέπεια, η ελληνική σημαία που
κυματίζει σε κάθε πρωτεύουσα του κόσμου, το μέλλον που μας ανήκει,
δείξαμε στην ανθρωπότητα τι σημαίνει Έλληνας, ο ελληνικός λαός που είναι
συνώνυμο του αγώνα, η νίκη του λαού, σηκώνουμε ψηλά τον ήλιο πάνω από
τη χώρα, απέναντι στις σκοτεινές δυνάμεις που απεργάζονται δεινά για τον
ηρωικό λαό, τον πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο. Δάκρυ.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Μια χώρα</b> - Βασίλης Παπακωνσταντίνου, μεγαλώνει
τραγουδώντας την εφηβεία της. Συντηρητική με «αντισυστημικές» κορόνες,
έτοιμη για αγώνες με τις καταθέσεις στα στρώματα και τις θυρίδες,
ανίκανη για την παραμικρή αλλαγή, αντιμεταρρυθμιστική, έτοιμη πάντα να
κατηγορήσει τους άλλους, ποτέ τον εαυτό της. Αυτή ήταν η διαπαιδαγώγηση
της μεταπολίτευσης και αυτό τον ανώδυνο ηρωισμό της πρόσφερε τώρα ο
εθνικός κανακάρης με τα αγωνιστικά «Όχι» που γίνονται την άλλη μέρα
«Ναι». Χάνουμε όχι γιατί δεν προσπαθούμε, γιατί κάνουμε λάθος, γιατί
κάποιος άλλος έχει δίκιο, αλλά γιατί το παλικάρι δεν ήξερε, ξεγελάστηκε,
τον πρόδωσαν οι δικοί του, οι εχθροί ήταν ισχυρότεροι, ο διαιτητής ήταν
αντίθετος, το γήπεδο έγερνε. Αλλά μάτωσε για τη νίκη. Αυτό το
«ματώσαμε» που συνεχώς επαναλαμβάνεται, είναι τα πρωτοσέλιδα των
αθλητικών εφημερίδων που μας μεγάλωσαν: Χάσαμε 3-0 αλλά αγωνιστήκαμε σαν
λιοντάρια. «Έπεσαν σαν θεοί του Ολύμπου».</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Οι «ηρωικές μάχες» </b>συνεχίζονται έτσι αέναα, με την
ίδια αγωνιστική σφοδρότητα, τον ίδιο τοξικά διχαστικό λόγο: Η «Αυγή»
έχει τους δύο μονομάχους, Τσίπρας με τίτλο ο αγωνιστής, Μεϊμαράκης ο
υπηρέτης πολλών αφεντάδων. Εμείς ή αυτοί, εμείς ήρωες - αυτοί
πουλημένοι. Αλλά χωρίς περιεχόμενο. Την άλλη εβδομάδα θα ψηφίζουν
εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου. Έτσι όμως η καθυστέρηση συνεχίζεται,
η χώρα δεν μπορεί να βγει από το τέλμα. Γιατί δεν είναι μόνο το ερώτημα
αν αυτή η πολιτική ομάδα έχει την επάρκεια και τη θέληση να οδηγήσει
στη λύση. Είναι ότι για τη λύση χρειάζεται πρώτα η συμμετοχή της
κοινωνίας. Η οποία όμως όλα αυτά τα χρόνια ανάμεσα σε εμφυλίους,
«δικαιολογημένη βία», συνωμοσίες, γερμανοτσολιάδες και δοσίλογους,
ψεκασμούς, «ηρωικές μάχες» και «αποικίες χρέους», έχει αποτρελαθεί
τελείως. Με κύριο χαρακτηριστικό τη σύγχυση που οδηγεί στην κούραση, την
απαθή χαλάρωση, έναν περίεργο εφησυχασμό ότι όλα θα γίνουν ερήμην μας, η
κοινωνία χάνει 1,5 εκατομμύριο ψηφοφόρους τα τελευταία χρόνια και από
το μισό εκλογικό σώμα που εξακολουθεί να ψηφίζει, ένα 20%, σχεδόν ένα
τέταρτο μαζί με τους γραφικούς, στρέφεται σε νεοναζί, νεομπολσεβίκους
και ψεκασμένους. Αυτή η κοινωνία εν συγχύσει αναπαράγει αυτό το πολιτικό
σύστημα το οποίο με τη σειρά του κρατάει την κοινωνία καθηλωμένη.
Φαύλος κύκλος.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Ας παρηγορηθούμε </b>με τα θετικά αυτών των εκλογών.
Παρά τους φόβους, η αναμενόμενη μνημονιακή στροφή του Σύριζα και των
ΑΝΕΛ δεν οδήγησε την αντιμνημονιακή παραζάλη στα αντικοινοβουλευτικά
άκρα του προηγουμένου αιώνα. Έχουν φτάσει στα όριά τους γιατί έδειξαν το
δολοφονικό τους χαρακτήρα τα μεν και τον αυταρχισμό, τον υπερφίαλο
εγωισμό που κρύβεται πίσω από τα ηρωικά λόγια τα δε.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Ωστόσο το πολιτικό σύστημα</b> συνεχίζει να παίζει με τη
φωτιά. Έχει χάσει την κοινωνία, όμως η Ελλάδα θα ξεφύγει από την παγίδα
μόνο αν η κοινωνία καταλάβει τι συμβαίνει και αντιδράσει. Γυρνάμε 6
χρόνια γύρω από την ουρά μας, δίνουμε άχρηστες πολιτικές μάχες που δεν
λύνουν τα προβλήματα αλλά αλλάζουν τους διαχειριστές της εξουσίας. Ακόμα
κι όταν καθυστερημένα, με μισές αλήθειες, προσπαθούν να στρίψουν προς
την πραγματικότητα, τα προηγούμενα ψέματα δημιουργούν ματαιώσεις και
ανατροφοδοτούν τον ανορθολογισμό.</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Δεν ήταν ούτε αυτές οι εκλογές</b> που θα αποφασίζαμε
ότι θέλαμε να αλλάξουμε. Ήταν άλλωστε πολύ φανερό. Στη Βουλή και στις
τηλεοράσεις βλέπουμε τον Λεβέντη, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις
τραγουδάνε το «Μπέλα τσάο», στο Σύνταγμα χορεύουν αντάρτικα τραγούδια,
μέχρι και στα ντιμπέιτ εμφανίστηκε ο Μάκης Γιαμπαζολιάς. Καθηλωμένοι
στην αρχή της μεταπολίτευσης, όπως στην εφηβεία, αναπολούμε τις παλιές,
καλές μέρες.</span></span></div>
</div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-14005414685118923392015-09-24T00:00:00.001+03:002015-09-24T00:00:00.780+03:00 Έκκληση στον Σταύρο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="single-article-content" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 15px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image_easyjet_630x384/av_article/108445-241286.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.athensvoice.gr/sites/default/files/imagecache/image_easyjet_630x384/av_article/108445-241286.jpeg" height="253" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="firstletter">Του <b>Ανδρέα Παπαδόπουλου</b>, Athens Voice </span></span></span></div>
<blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Τ</span></b></span>ώρα, φρονώ ότι το Ποτάμι έχει μια
επιλογή: Αυτή της ισότιμης συνεργασίας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η
κοινοβουλευτική ομάδα που έχει εκλέξει είναι εξαιρετική και σχεδόν όλοι
οι βουλευτές του κινούνται στον άξονα της κεντροαριστεράς. Άρα, σχετικά
εύκολα μπορεί να υπάρξει αρχικώς η κοινοβουλευτική όσμωση με τους
αντίστοιχους της Συμπαράταξης και, εν συνεχεία, η ενοποίηση του χώρου.
Έστω και με καθυστέρηση, αν συμβεί κάτι τέτοιο ο χώρος θα ξαναγίνει
μεγάλος, ελκυστικός και, γιατί όχι, πλειοψηφικός. </i></span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span></span></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span class="firstletter">Ο</span>ι εικόνες με τους πανηγυρισμούς
των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανακοίνωση των εκλογικών
αποτελεσμάτων έφεραν στη μνήμη τις αντίστοιχες το βράδυ του
δημοψηφίσματος. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, κάθε σοβαρός άνθρωπος
γνωρίζει ότι κυριολεκτικά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Διότι η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καλείται έως το τέλος του έτους να ψηφίσει και να εφαρμόσει
πάρα πολύ σκληρά μέτρα και αυτά με οριακή πλειοψηφία 155 εδρών. Το
δυστύχημα είναι ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε και τώρα, που τελείωσαν οι
αντιμνημονιακές ανοησίες, να συνεργαστεί με το λαϊκίστικο μόρφωμα του κ.
Καμμένου και όχι με τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της λογικής, που
είναι φυσικά η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι. Η επιλογή του
αυτή μας οδηγεί στην εκτίμηση ότι πολύ σύντομα η ιστορία θα επαναληφθεί
ως φάρσα.</span></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-size: small;"> «Ίδια πρόσωπα, ίδια λάθη», θα μου πεις. Ωστόσο, υπήρχε η
ελπίδα ότι μετά τους καταστροφικούς 7 μήνες η «πρώτη φορά αριστερά» θα
είχει βάλει μυαλό και θα επιδίωκε να συγκροτήσει μια κυβέρνηση κανονική,
με κόμματα που έχουν έμπειρους, ικανούς και αποτελεσματικούς ανθρώπους.
Αντιθέτως. Ο κ. Τσίπρας επέλεξε την εύκολη λύση της συμπόρευσης με τους
λαϊκιστές. Προφανώς θα σκέφτηκε ότι η Συμπαράταξη και (πιο πιεστικά) το
Ποτάμι θα του έβαζαν βέτο για συγκεκριμένα πρόσωπα και θα πίεζαν για
μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Η λογική λέει</b> ότι το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν θα
μακροημερεύσει. Η οριακή πλειοψηφία θα φέρει σύντομα στο προσκήνιο τα
ίδια ζητήματα με αυτά των περασμένων μηνών. Υπάρχουν δεκάδες βουλευτές
του ΣΥΡΙΖΑ που θα ξαναβρεθούν ενώπιον διλημμάτων. Σχετικά σύντομα θα
(ξανα)χρειαστούν οι ψήφοι είτε της ΝΔ, είτε της Συμπαράταξης, είτε του
Ποταμιού.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Πέραν όμως</b> από τα ζητήματα των επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ,
οι εκλογές αυτές έδειξαν και τα όρια των υπολοίπων κομμάτων. Ας αφήσουμε
τη ΝΔ και ας εστιάσουμε στο χώρο μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Ο γράφων εγκαίρως</b> είχε προβλέψει ότι το Ποτάμι έχει
φτάσει τα όριά του και ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος του. Και αυτό, παρά
το γεγονός ότι είχε στις τάξεις του πιθανότατα το καλύτερο ανθρώπινο
δυναμικό, ενώ και η δουλειά που έκανε σε επίπεδο επεξεργασιών ήταν πολύ
μπροστά από τα υπόλοιπα κόμματα. Κατά τη γνώμη μας, έκανε το λάθος ο
Σταύρος Θεοδωράκης να αρνηθεί το διάλογο με τις δυνάμεις της
κεντροαριστεράς. Αυτό, δηλαδή, που αντιλήφθηκαν η Φώφη Γεννηματά με τον
Θανάση Θεοχαρόπουλο και προχώρησαν σε μια εκλογική συνεργασία των
δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς, η οποία
φαίνεται ότι θα έχει και μέλλον. Με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας
ισχυρός πόλος με ξεκάθαρο ιδεολογικό περίγραμμα και ο οποίος κατέγραψε
ένα καλό ποσοστό στην κάλπη.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Ο Στ. Θεοδωράκης </b>με το ιδεολογικό ανακάτεμα
προκάλεσε μεγάλη σύγχυση στους ψηφοφόρους, με αποτέλεσμα να χάνει από
όλες τις πλευρές. Και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, και προς τη ΝΔ, αλλά και προς τη
Δημοκρατική Συμπαράταξη. Θεώρησε πως αν ρίξει στα νερά του Ποταμιού
στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς, κεντρώους, ακραίους φιλελεύθερους,
αλλά και απολίτικα πρόσωπα που πιπιλούσαν την κακόγουστη ρητορική περί
παλαιού και νέου θα φουσκώσει η κοίτη του. Πέτυχε, όπως αποδείχτηκε,
ακριβώς το ανάποδο και τώρα κινδυνεύει με εξαέρωση. Δεν είναι τυχαίο το
γεγονός ότι μπέρδεψε ακόμα και τους Ευρωπαίους εταίρους, που έβλεπαν με
εύλογη απορία τις ταυτόχρονες επαφές με τους σοσιαλδημοκράτες, τους
φιλελεύθερους και τους πράσινους. Μολονότι δεν είμαστε στην εποχή της
ιδεολογικής καθαρότητας, τα πολιτικά σύνορα ακόμα υπάρχουν ή έστω δεν
μπορούν να ακυρώνονται πλήρως. Τώρα, φρονώ ότι το Ποτάμι έχει μια
επιλογή: Αυτή της ισότιμης συνεργασίας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η
κοινοβουλευτική ομάδα που έχει εκλέξει είναι εξαιρετική και σχεδόν όλοι
οι βουλευτές του κινούνται στον άξονα της κεντροαριστεράς. Άρα, σχετικά
εύκολα μπορεί να υπάρξει αρχικώς η κοινοβουλευτική όσμωση με τους
αντίστοιχους της Συμπαράταξης και, εν συνεχεία, η ενοποίηση του χώρου.
Έστω και με καθυστέρηση, αν συμβεί κάτι τέτοιο ο χώρος θα ξαναγίνει
μεγάλος, ελκυστικός και, γιατί όχι, πλειοψηφικός. </span></span></div>
</div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4497775131477681731.post-59795313829742126412015-09-24T00:00:00.000+03:002015-09-24T00:00:01.313+03:00Μετά τον κατακλυσμό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/20150528144227_img_76271432820426-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://s.protagon.gr/resources/2015-09/20150528144227_img_76271432820426-thumb-large.jpg" height="266" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Του <b>Μάνου Ματσαγγάνη,</b> www.protagon.gr</span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: x-large;">Τ</span></b></span>ο αποτέλεσμα των εκλογών -ιδίως εάν κανείς
ανήκει στους ηττημένους, όπως ο υποφαινόμενος- δεν προσφέρεται για
βιαστικές αναλύσεις. Μου φαίνεται προφανές ότι ο προοδευτικός μεταρρυθμιστικός φιλοευρωπαϊκός
χώρος, που βρίσκεται ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει χάσει την
επαφή του με τους φόβους, τις αγωνίες και τις ελπίδες της μεγάλης μάζας
των πολιτών: ειδικά όσων διατηρούν μια χαλαρή σχέση με την πολιτική, και
ψηφίζουν διαισθητικά και ίσως συναισθηματικά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πώς αποκαθίσταται μια τέτοια επαφή.
Εκτός από τις γνωστές «υποκειμενικές» αδυναμίες (με οφθαλμοφανέστερη την
αμοιβαία δυσπιστία που χωρίζει τα διάφορα κομμάτια του), ο χώρος
αντιμετωπίζει επίσης «αντικειμενικές», αν όχι δομικές, δυσκολίες. Στις
τελευταίες, συγκαταλέγεται η αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης εξαιτίας της
μαζικής ανεργίας, καθώς και του ότι η απώλεια θέσεων εργασίας έπληξε
σχεδόν αποκλειστικά τον ιδιωτικό τομέα.<br />
Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η Ελλάδα είναι όλο και περισσότερο -και
οπωσδήποτε περισσότερο παρά ποτέ- μια χώρα ανθρώπων που εξαρτώνται από
το κράτος. Έχουμε 2.656.000 συνταξιούχους και 640.000 δημοσίους
υπαλλήλους. Σε αυτούς θα έπρεπε να προστεθούν και οι 423.000 αγρότες
(πλην μισθωτών γεωργών, δηλ. «αγρεργατών»), οι οποίοι με τον έναν ή τον
άλλο τρόπο έχουν συνηθίσει να απευθύνονται στο κράτος σαν να είναι ο
εργοδότης τους – και ίσως να είναι πράγματι, εάν λάβει κανείς υπόψη τις
επιδοτήσεις, τις φορολογικές ελαφρύνσεις, τα ασφαλιστικά προνόμια κ.λπ.</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
[Εάν είχαμε ένα κοινωνικό κράτος δυτικού τύπου, ίσως θα έπρεπε να
προσθέσουμε και τους δικαιούχους κοινωνικών παροχών, ιδίως σε μακρόχρονη
βάση. Αλλά δεν έχουμε.]</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Έχουμε λοιπόν ένα στιβαρό κοινωνικό μπλοκ 3,7 εκατομμυρίων,
συνταξιούχων, δημοσίων υπαλλήλων και αγροτών, τους οποίους η αβέβαιη
(παρότι μόνη ρεαλιστική) προοπτική της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου
μέσω του εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας τους φοβίζει, ή
τουλάχιστον δεν τους συγκινεί – αν και τους αφορά, τους ίδιους και τα
παιδιά τους.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Ως αντίβαρο σε αυτό το μπλοκ έχουμε μόλις 2,5 εκατομμύρια εργαζομένων
του ιδιωτικού τομέα, εκ των οποίων τα δύο τρίτα είναι μισθωτοί και οι
υπόλοιποι αυτοαπασχολούμενοι. Επιπλέον, η δυνατότητα προσαρμογής πολλών
από αυτούς είναι επίσης περιορισμένη, αφού η μοίρα τους είναι
συνδεδεμένη με οικονομικές δραστηριότητες που χωρίς βαθιές αλλαγές δεν
έχουν μεγάλο μέλλον.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Δεν ισχυρίζομαι ότι η παραπάνω διάκριση συνιστά τον μοναδικό (ούτε ίσως
τον κυριότερο) προσδιοριστικό παράγοντα της πολιτικής συμπεριφοράς.
Υποψιάζομαι απλώς ότι συμβάλλει στην παγίωση ενός τοπίου περίκλειστου,
φοβικού, χωρίς ελπίδα άλλη από την διάσωση των κεκτημένων, μικρών ή
μεγάλων.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Βέβαια, οι μεγάλες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του εικοστού αιώνα έγιναν
μεγάλες ακριβώς επειδή ήξεραν να συνταιριάζουν ένα δυναμικό εγχείρημα
εθνικής εμβέλειας, με την προστασία των κοινωνικών στρωμάτων που δεν
ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν τις (αναγκαίες) αλλαγές. Αλλά οι
πιθανότητες επιτυχούς αναβίωσης μιας σοσιαλδημοκρατικού τύπου
στρατηγικής -μικρές πλέον στη βόρεια Ευρώπη- μου φαίνονται αμελητέες σε
μια χώρα όπως η Ελλάδα.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε μια τέτοια μεγάλη μεταρρυθμιστική
δύναμη; Νομίζω πως όχι. Το κόμμα αυτό απέδειξε ότι ξέρει να κάνει
εκλογές, και να τις κερδίζει. Απέδειξε όμως επίσης ότι δεν πιστεύει στις
μεταρρυθμίσεις. Μπορεί να αντισταθεί στις αλλαγές που προβλέπει η
συμφωνία που υπέγραψε. Μπορεί ίσως να τις υπονομεύσει ελληνοπρεπώς. Αλλά
δύσκολα θα μπορέσει να τις συνδιαμορφώσει – πολύ περισσότερο να
αναλάβει δικές του μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες. Δεν είναι μόνο ότι
στερείται της απαραίτητης κουλτούρας. Δεν διαθέτει καν τις αναγκαίες
πνευματικές δυνάμεις για μια ειλικρινή ενδοσκόπηση και αυτοκριτική,
προϋπόθεση κάθε επιτυχούς αλλαγής προσανατολισμού. Μου φαίνεται
πιθανότερο να μετεξελιχθεί σε ένα παραδοσιακό κυβερνητικό κόμμα, που
κάποτε ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, αλλά εν τω μεταξύ απολαμβάνει τα όχι
ευκαταφρόνητα οφέλη, νόμιμα ή όχι, που απορρέουν από τη νομή της
εξουσίας.</span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
Όσο για τον προοδευτικό μεταρρυθμιστικό φιλοευρωπαϊκό χώρο, η ενίσχυσή
του δεν φαίνεται να είναι ζήτημα τακτικών χειρισμών ή θεαματικών
κινήσεων. Η παρτίδα θα είναι μακράς διάρκειας, για υπομονετικούς
παίκτες, που θα εμπνεύσουν με το παράδειγμά τους όσους σήμερα είναι
εκτός παιγνιδιού, κερδίζοντας τελικά την εμπιστοσύνη τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Gustave Flauberthttp://www.blogger.com/profile/17212974176697432075noreply@blogger.com0