Του "Gustave Flaubert"
Ήμουνα στο δείπνο. Τους άκουγα αρκετά λεπτά. Απέναντί μου είχα τον Τ. Κ. που έχει περάσει εφτά φυλακές, τρεις εξορίες και δεκαεφτά τμήματα μεταγωγών. Δίπλα μου τον Ν. με άλλα τόσα. Και όλα αυτά για να μπορούν να μιλούν ελεύθερα και να έχουν την δική τους άποψη. Και είχαμε μπροστά μας δέκα φασιστοειδή με τον μανδύα του αγανακτισμένου που τους θεωρούσαν προδότες γιατί είχαν άλλη άποψη από τη δική τους. Τους έκραζαν «Ούστ» και τους αποκαλούσαν αλήτες. Δεν άντεξα και άρχισα να τους φωνάζω. Αρκετά ανεχτήκαμε αυτούς τους «ανεύθυνους αγανακτισμένους» που ξύπνησαν ξαφνικά, αλλά ξέχασαν να μας πουν τι έκαναν τόσα χρόνια; Ποιους ψήφιζαν; Ποιους έγλειφαν;
Η αντίδραση στα σκληρά και άδικα μέτρα δεν μπορεί να γίνεται χωρίς αρχές και αξίες. Αυτό λέει η δική μου αριστερά. Γιατί ο σεβασμός στην διαφορετική άποψη είναι η κατάκτηση της νεωτερικότητας και η κληρονομιά του Διαφωτισμού. Όσοι εξορίζουν τη λογική, τη σκέψη και την άλλη άποψη, όσοι ερωτοτροπούν με έναν αριστερίστικο σταλινισμό ισοδύναμο με τον μεσαιωνικό σκοταδισμό του Άνθιμου δημιουργούν όχι πολίτες αλλά κοπάδια για τις εκκλησίες και τα γκουλάγκ.
Όσοι «δήθεν» αριστεροί εισάγουν τον χουλιγκανισμό στην πολιτική, όσοι ξεθάβουν τις εκοφίτικες αντισυγκεντρώσεις πρέπει να τους θυμίσουμε ότι και αυτοί που σκοτώσαν το Λαμπράκη "αγανακτισμένοι" ήταν. Όταν χαϊδεύεις τη διάχυτη βία και την ανομία, όταν αφήνεις τις αρχές και υιοθετείς την αυτοδικία, πρέπει να ξέρεις ότι το λίγο ποτέ δεν είναι αρκετό. Το έδειξε καθαρά η Ιστορία. Το δοκίμασαν οι αγανακτισμένοι μια άλλης εποχής: «Η Γαλλία μέθυσε με αίμα και ξέρασε εγκλήματα» -George Gordon Byron.
Και τότε οι πάντες είναι προδότες και η μοίρα όλων η γκιλοτίνα.
Ακόμη κι αν είσαι ο Δαντών ή ο Ροβεσπιέρος.
Ακόμη κι αν είσαι ο Δαντών ή ο Ροβεσπιέρος.
13 σχόλια:
Δεν θα άλλαζα ούτε γράμμα!
Σας ενόχλησε τόσο το σχόλιό μου ώστε το απαλείψατε;
σωστα ..Ελπίζω να μην πειραζει να το αναδημοσιευσω
Katapliktiko!!!!
M.T
Εξαιρετικό κείμενο, προσυπογράφω...
Η ιστορία επαναλαμβάνεται -αλλά ως συνήθως, ως φάρσα.Ούτε μια "αντισυγκέντρωση" της προκοπής δεν μπορούν να στήσουν πια. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή καταφέρουν κάτι "καλύτερο", έτσι κι αλλιώς, δεν φοβόμαστε...
Τιμή στους αγώνες του καθένα αναμφισβήτητα
Αναρωτιέμαι είναι όλοι οι αγανακτισμένου έτσι?
Μήπως γίνεστε ισοπεδωτικός?
Αγαπητέ Ηλία
Είναι προφανές ότι δεν είναι όλοι οι αγανακτισμένοι έτσι και ο τίτλος τους αδικεί. Είναι ένα πολύμορφο και ετερόκλητο κίνημα μέσα στο οποίο υπάρχουν κι αυτοί. Όμως αν δεις την επίσημη σελίδα τους
(http://aganaktismenoi-thess.blogspot.com/)
θα δεις ότι επικρότησαν το γεγονός!
Κι αυτό αδικεί και τους ίδιους.
Γουστάβε, είδα το video.Στο πρόσωπό σου αναγνώρισα τον ευαίσθητο και θαρραλέο συμφοιτητή και φίλο.Στα τρίκυκλα των νέων Γκοτσαμάνηδων αντιτάσσουμε τις αξίες και το ήθος της δικής μας Αριστεράς.
Τωρα ειναι οι καιροι που ο καθενας μετραει το μποι του. Οι νανοι του εκφασισμου της κοινωνιας δεν θα περασουν.MIKE
Ίσως τέτοιου είδους αναφορές στον Λαμπράκη, (παρόμοιες με αυτές του ΠΑΣΟΚ), να οδηγούν κάποιους στο να σας αποκαλούν δεκανίκι της κυβέρνησης. Ας μην αλλοιώνουμε τη μνήμη του, χρησιμοποιώντας τον για να κάνουμε φτηνό marketing.Λίγος σεβασμός.
ΠΩΣ ΞΕΠΕΡΑΣΤΗΚΕ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ (ΜΑΣ;) –PLAN B
(Σχεδίασμα αφηγηματικού δοκιμίου )
Στη μνήμη Αποστόλου Σάντα, 5-5-2011
...................................
ΙV. Απρίλιος 2013
...................................
Η οικονομική ύφεση και τα διαδοχικώς λαμβανόμενα φορολογικά μέτρα, είχαν σαφώς οδηγήσει τους αρχικά “αδιάφορους” και ”αιωνίως αθώους” νοικοκύρηδες και παραδοσιακούς ψηφοφόρους του συντηρητικού και σοσιαλ-συντηρητικού χώρου προς τα αριστερά (μάλλον προς την αντιμνημονιακη κατεύθυνση). Μερικοί δε συντηρητικοί ελεύθεροι επαγγελματίες με κύριο πελάτη το δημόσιο, αφού η σκανδαλώδης “εύνοια της τύχης” τους εγκατέλειψε οριστικά (βέβαια πολύ καθυστερημένα, μετά την μετα-ολυμπιακή οικονομική κρίση που άρχισε το 2005 για να εξελιχθεί βαθμιαία στην κρίση του 2009) και ένοιωσαν πλέον τις επιπτώσεις της (μείωση κύκλου εργασιών και κερδών, συρρίκνωση προσωπικού, κ.λ.π.) μετά από 15 έτη ευημερίας, μετανιωμένοι για την αδιαφορία τους, διακινούσαν απίθανα κείμενα για την πρότερη πολιτική τους τοποθέτηση, (όπως το “Οι αδιάφοροι, του Αντόνιο Γκράμσι”[9], που περιγράφει την πρότερη ζωή τους) μερικοί δε έγιναν και φρικιά τύπου “ξεπεσμένος δεξιός”.
9.“Οι αδιάφοροι, Αντόνιο Γκράμσι, 11 -2-1917 Μετάφραση : Τόνια Τσίτσοβιτς
«Μισώ τους αδιάφορους….. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή….. Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. …παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. .. διαταράσσει τα προγράμματα, ..ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. .., το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, … σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, …. όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; … με ενοχλεί το … κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. …”
Αφώτιστος Φιλέλλην
Έστω και αργά θέλω να κάνω ένα σχόλιο.
Είναι πραγματικά αντιφατικό και παράξενο παλιοί αγωνιστές να υφίστανται αυτό τον εξευτελισμό από πολίτες. Όμως αλήθεια, είναι στραβός ο γιαλός η στραβά αρμενίζουμε;
Τόσα χρόνια πίστευα και εγώ ότι όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος και εμείς οι λίγοι ειμαστε οι σωστοί.Αναφέρομαι όπως καταλαβαίνεις στο παλιό ΚΚΕεσ.
Είμασταν έξυπνοι με ευαισθησίες και καινοτόμες ιδέες αλλά ο κόσμος αν και μας συμπαθούσε δεν μας ψήφιζε.
Ένιωθα ότι είμαι σε μία πρωτοποριακή ελίτ και απλώς ο κόσμος δεν είναι έτοιμος να καταλάβει. ΛΑΘΟΣ. Αυτή τη στιγμή
οι άνθρωποι διαισθάνονται ότι η απειλή είναι το ΠΑΣΟΚ και όσοι με άμεσο η εμμεσο τρόπο το στηρίζουν και θα έχουν αυτή την αντιμετώπιση.
Απιστευτο, αν δεν το έβλεπα.Ειναι καθαρός φασισμός.
Δημοσίευση σχολίου