"Όταν το 2005 ξεκίνησα να γράφω το μυθιστόρημα έγραψα ως πρόχειρο τίτλο: «Το μυθιστόρημα της μεταπολίτευσης». Ήθελα να περιγράψω την Ελλάδα αυτής της περιόδου, γιατί μέσα μου είχε κατασταλάξει ένα αρνητικό συναίσθημα αγανάκτησης και απογοήτευσης για όσα συνέβαιναν". Ο συγγραφέας Μάκης Καραγιάννης μειλά με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα στην Κρυσταλία Πατούλη για το TVXS, 24.10.11
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου στην ηλικία των είκοσι ετών συμμετείχε στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, φυλακίστηκε και βασανίστηκε γι’ αυτό. Τριάντα χρόνια αργότερα κατέληξε ξανά στη φυλακή γιατί καταχράστηκε ως αντιπρύτανης του πανεπιστημίου τα χρήματα που προορίζονταν για την έρευνα. Καταστράφηκε δηλαδή από την απληστία του
Ο Σεφέρης μιλώντας για τον Έλιοτ λέει ότι απέδωσε «το έπος ενός βασικού συναισθήματος μιας στιγμής της ιστορίας, ενός συναισθήματος που το νιώσαμε όλοι μας». Όμως, όσοι είναι παλιότεροι και έζησαν τη δεκαετία του ’70 θα θυμούνται ότι υπήρξαν και στην Ελλάδα τουλάχιστον δυο χρονολογίες – το 1974 και το 1981- όπου υπήρχε ένα τέτοιο βασικό συναίσθημα. Ότι ένας άλλος κόσμος -μια άλλη Ελλάδα- μπορούσε να γεννηθεί.
Ο Οδυσσέας, που είναι ο αφηγητής του βιβλίου, ζει τη διάλυση του ονείρου μιας εποχής. Θέτει το ρώτημα «πώς αναποδογυρίστηκαν οι αξίες;».
Περιγράφει τη χαμένη γενιά που ξεκίνησε κάποτε με την ωραία ματαιοδοξία να αλλάξει τον κόσμο, αλλά έμεινε στη μέση του δρόμου και διαλύθηκε σε μια μπελ εποκ της κατανάλωσης. Της γενιάς του Πολυτεχνείου με τα μεγάλα οράματα που άντεξε τον φάλαγγα και τον βούρδουλα, αλλά λύγισε στο βελούδινο χέρι. Που άφησε στην άκρη το φωτοστέφανο και αναζήτησε με πάθος την κοινωνική άνοδο, τη λατρεία της επιτυχίας, το όνειρο του εύκολου χρήματος, τη γκλαμουριά και τη χλιδάτη ζωή, ξεχνώντας την κοινωνική της συνείδηση.
Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη. Την επέλεξα ως σκηνικό της δράσης, γιατί εδώ φαίνεται πιο ανάγλυφα η παθογένεια της Ελλάδας. Ήθελα να παρουσιάσω μερικά από αυτά που έσπρωξε κάτω από το χαλί η συντηρητική και φοβική παράταξη που κυβερνούσε την πόλη τις τελευταίες δεκαετίες, με την ρητορική της εύκολης πατριδοκαπηλίας. Δηλαδή τη Θεσσαλονίκη ως τόπο συνάντησης πολιτισμών και ανθρώπων, τη Θεσσαλονίκη του Αβραάμ Μπεναρόγια, του Μάη του 36, αλλά και του Ολοκαυτώματος, το οποίο ακόμη και σήμερα παραμένει στο περιθώριο και λίγοι το αγγίζουν. Τη Θεσσαλονίκη του εβραϊκού συνοικισμού Κάμπελ τον οποίο έκαψε το 1931 η ακροδεξιά οργάνωση 3Ε.
Επίσης, οι ποικίλες εκδοχές της έννοιας της πατρίδας, η διαμάχη Ανατολής-Δύσης που διατρέχει την ελληνική φυσιογνωμία, η φρίκη της βίας στην Ιστορία του 20ού αιώνα, είναι μερικά από τα προβλήματα που φωτίζει το μυθιστόρημα. Στο βάθος αντηχούν αναφορές σε επεισόδια της ομηρικής "Οδύσσειας" και του "Οδυσσέα" του Τζόυς από τον οποίο το "Όνειρο του Οδυσσέα" δανείζεται την πρώτη γραμμή."
Το βιβλίο "Το όνειρο του Οδυσσέα", κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Σχετικά Άρθρα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου