Βαρομετρικό μεταρρυθμιστικό κενό

Του  Γεράσιμου Γεωργάτου, www.metarithmisi.gr

Στο πρόσφατο βαρόμετρο της Public Issue, καταγράφεται ακόμα μία φορά η ανάδυση ενός νέου δικομματισμού, ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ. Με μια σημαντική όμως διαφορά από τον δικομματισμό του παρελθόντος: την αδυναμία εξασφάλισης αυτοδυναμίας, η οποία είναι μάλλον απίθανο να επιτευχθεί, όσο και αν πολωθεί το κλίμα από κάποιον από τους δύο παίκτες. Ταυτόχρονα, ένα σημαντικό μέρος του δείγματος δηλώνει αντίθετο σε μια νέα δικομματική πόλωση. Εδώ ακριβώς αναδεικνύεται η ανάγκη για έναν ευρύτατο προοδευτικό μεταρρυθμιστικό πόλο. Αυτός, αφενός, θα μπορούσε να δώσει διέξοδο και έκφραση σε αυτό το κομμάτι του εκλογικού σώματος και, αφετέρου, θα μπορούσε να αποτελέσει καθοριστικό ρυθμιστικό παράγοντα, όχι μόνο για το σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά κυρίως και πρωτίστως για το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής σε ένα αναγκαστικά συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα. Αν δεν υπάρξει αυτός ο χώρος και αυτός ο ρόλος, ως δυνητικοί ρυθμιστικοί παράγοντες αυτή τη στιγμή καταγράφονται, δυστυχώς, η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Η ΔΗΜΑΡ, μετά τον αιφνιδιασμό του μισού σχεδόν εκλογικού της ακροατηρίου, εξαιρετικά δύσκολα θα ανακάμψει, η δε ανάκαμψη που σημειώνει το ΠΑΣΟΚ παραμένει και πιθανότατα θα παραμείνει αναιμική. Κανένας από μόνος του, και πολύ περισσότερο οι άλλοι φορείς και ομάδες του κατακερματισμένου μεταρρυθμιστικού χώρου, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην επείγουσα αναγκαιότητα κάλυψης του καταγραφόμενου κενού.

Ας το επαναλάβω, όχι απλώς για να υπάρχει κυβερνητικό σχήμα, αλλά για το περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής, που, αλλοίμονο, αν αφεθεί με κέντρο βάρους τη ΝΔ ή τον ΣΥΡΙΖΑ και ρυθμιστικούς παράγοντες της πολιτικής ατζέντας τη Χρυσή Αυγή ή τους ΑΝ.ΕΛ, η χώρα θα αιωρείται μεταξύ ακροδεξιάς και λαϊκισμού. Όσοι λοιπόν δηλώνουν υπεύθυνοι από διάφορες πλευρές του μεταρρυθμιστικού φάσματος, ας αποδείξουν έμπρακτα την υπευθυνότητά τους απέναντι στη χώρα και τους πολίτες, αναλαμβάνοντας γενναίες πρωτοβουλίες για ουσιαστικές συγκλίσεις και συμπορεύσεις σε έναν κατ’ αρχήν πολυκεντρικό μεταρρυθμιστικό σχηματισμό. Οι διακηρυκτικές προθέσεις, αλλά ο καθένας μόνος του με επίκεντρο τον εαυτό του, όχι μόνο δεν αρκούν και δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα, αλλά κυρίως φανερώνουν την υψηλή απουσία αισθήματος πραγματικής ευθύνης.