Βάρβαρες φωνές.
Βέβηλες, παρασιτούν στο φθίνον σώμα της πόλης...Την συμπαρασύρουν στο δικό τους ξεπεσμό.
Την οδηγούν μέσω ενός ολισθηρού κατήφορου σε ένα πνιγηρό τέλμα...
Η Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι άστεγη έξι χρόνια τώρα... Εκτός του φυσικού της χώρου [το κτίριο Αχτάρικα, που φιλοξενούσε το δώρο του Δημητρίου Βικέλα, έχριζε αναπαλαίωση], διασκορπισμένη, ακρωτηριασμένη, σε ακατάλληλο περιβάλλον στοιβάζονται οι περίλαμπροι θησαυροί της. Καταστρέφονται οι κόποι μια ζωής, απαξιώνονται βιβλιοθήκες και δωρεές πνευματικών ανθρώπων, που αναλώθηκαν για να μοιραστούν μαζί μας, " μόνο λέξεις..."
Οι στομφώδεις εξαγγελίες δεν έλειψαν... "το έργο θα παραδοθεί σε ένα χρόνο". Μια φράση του 2005... ακυρωμένη και άκυρη. Οι καθυστερήσεις [χάνουν οι λέξεις το νόημα τους, μεταπίπτουν σε ύβρεις], "εξηγεί" τώρα η δημοτική αρχή, οφείλονται σε τεχνικές δυσκολίες, στην ανέρευση χώρων και αντικειμένων αρχαιολογικής αξίας, στα οικονομικά... Οι δικαιολογίες αυτές, θα μπορούσαν να σταθούν ίσως σε μια πολιτισμένη συζήτηση... Στην οποιαδήποτε συζήτηση [ματαιοπονία ο επιθετικός προσδιορισμός] αρνείται να κατέλθει η δημοτική εξουσία...
Αντιθέτως! Συκοφαντεί, απαξιώνει, λοιδορεί. Πνευματικούς θησαυρούς και ακούραστους εργάτες... Σε ένα εξαιρετικής ποιότητας κείμενο - πλήρες και τραγικά αποκαλυπτικό - ο δημοσιογράφος της τοπικής εφημερίδας "ΠΑΤΡΙΣ", κ. Αλέκος Ανδρικάκης, σημειώνει: "[...] ότι θα ερχόταν ώρα που περιώνυμοι δημοτικοί παράγοντες θα τολμούσαν να εκστομίσουν αυτό που πρόσφατα έφυγε από τα χείλη αντιδημάρχου, «τι χρειαζόμαστε, τι μας ωφελεί η Βικελαία, τι κάνουν όλοι αυτοί που υπάρχουν εκεί ...;» Δεν έχει σημασία το όνομά του. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι για να εκστομίσει αυτή την ύβρη και τη βαριά προσβολή, είναι εμφανές ότι δεν εξέφρασε κάποια προσωπική του θέση. Δεν είπε μια άποψη που δεν απηχεί το σημερινό Ηράκλειο και τους εκπροσώπους του. [...] ".[ολόκληρο το κείμενο: http://www.patris.gr/articles/196222/128906]
Μια ευθεία γραμμή ενώνει παρελθούσες και τωρινές καταστάσεις... Μια μαύρη, ισοπεδωτική γραμμή, επαναφέρει σκιές... Από τη φράση "Λαπάδες οι ποιητές" κάποιου Κούβελα, στη φράση "τι μας ωφελεί η βιβλιοθήκη" κάποιου αντιδημάρχου...[ και όχι μόνο...]
"Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις"[1] Το κτίριο Αχτάρικα [στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία των Λιονταριών] είναι μεγάλο... φιλέτο. Κάποιος πρέπει να κάμει τη βρώμικη δουλειά... Να αρνηθεί την πόλη, τους πολίτες, τον πολιτισμό...να αρνηθεί την πολιτική. Να το παραδώσει - λαμβάνοντας τα ψιχία της επανεκλογής - στον κερδώο Ερμή...
Από την πρώτη μέρα του έργου [και οι παρομοιώσεις με το χιλιοτραγουδισμένο γεφύρι, χάνουν το νόημα τους], μια δυναμική κίνηση πολιτών, προσωπικοτήτων και φορέων διατύπωσε το αίτημα: "η Βικελαία να επιστρέψει στη φυσική της θέση και να της παραχωρηθεί το σύνολο του κτιρίου".[ διαβάστε άρθρο του καθηγητή Μανόλη Δρετάκη:http://www.europolis.gr/content/view/216/73/]
Αυτό το αίτημα επανέρχεται, σήμερα επιτακτικά, για να συνδέσει τις ανάγκες της βιβλιοθήκης με τις ανάγκες των πολιτών... Εξακολουθούν να υπάρχουν πολίτες στο Ηράκλειο, κ. Δήμαρχε!
________________________________________
[1]: στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη από το ποίημα ΠΟΙΗΤΙΚΗ
1 σχόλιο:
Ευχαριστώ θερμά για την αναδημοσίευση αυτού του κειμένου μου. Το θέμα της Βικελαίας, απασχολεί σήμερα και από ότι φαίνεται θα απασχολεί και στο μέλλον, την πόλη του Ηρακλείου. Όσο η δημοτική αρχή δεν δεσμεύεται για το σύνολο του κτιρίου "Αχτάρικα".
Δημοσίευση σχολίου