Το πρόβλημα με τη ΝΔ

Της Αγγελικής Σπανού,  http://metarithmisi.gr

Η άποψη κατά την οποία ο Α. Τσίπρας θα συντριβεί από την πραγματικότητα είναι, το λιγότερο, ηττοπαθής. Οι ηγέτες χάνουν από τον ισχυρότερο αντίπαλο και το κυβερνών κόμμα από κάποιο άλλο -δεν μπορεί να συμβεί κάτι διαφορετικό. Η θεωρία του ώριμου φρούτου συντηρεί το αδιέξοδο της άλλης πλευράς. Αν κανείς πιστέψει ότι δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα πέρα από το να περιμένει να σαπίσει και να πέσει ο καρπός από το δέντρο της εξουσίας, μπορεί να διαπιστώσει στην πράξη ότι δεν υπάρχει τέτοιου είδους νομοτέλεια. Κάπως έτσι έπεσαν από τα σύννεφα με το 61% του “όχι” στο δημοψήφισμα όσοι ήταν βέβαιοι το προηγούμενο διάστημα ότι με το που θα κλείσουν οι τράπεζες ο καταθέτης θα νικήσει τον ριζοσπάστη μικροαστό με αποτέλεσμα να μειωθεί/χαθεί η κοινωνική υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τη διάψευση, οι ίδιοι επαγγελματίες της δημόσιας ζωής περιμένουν τους φόρους του φθινοπώρου για να επιβεβαιώσουν την πρόβλεψή τους ότι σύντομα θα γίνει η μετάβαση από την εξιδανίκευση του πρωθυπουργού στον κανιβαλισμό του. Αλλά ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί ακριβώς έτσι, γιατί αυτού του είδους η γραμμικότητα στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων και της κοινωνικής δυναμικής υπάρχει μόνο στα εγχειρίδια της πολιτικής επικοινωνίας και δεν βρίσκει απαραίτητα εφαρμογή σε μια χώρα που έχασε τα τελευταία πέντε χρόνια το 1/3 του βιοτικού επιπέδου με τις ανισότητες να διευρύνονται και το παρασιτικό κομμάτι της ελίτ να ακμάζει. Η προσπάθεια της ΝΔ να διευρύνει την κοινωνική της απήχηση συμβαίνει με αναχρονιστικούς όρους. Μετριούνται καμιά δεκαριά δελφίνοι που περιμένουν την ώρα τους, κυριαρχούν τα τζάκια και οι βαρωνείες, οι μηχανισμοί δουλεύουν και αποθαρρύνουν την ανανέωση σε επίπεδο προσώπων και προτάσεων, ενώ η πολιτική/ιδεολογική συζήτηση εξαντλείται στο στερεότυπο της διάζευξης ανάμεσα στον μεσαίο χώρο και την καθαρόαιμη δεξιά.

Η ΝΔ θα ανέβει αν γίνει ένα κανονικό κόμμα ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, υιοθετώντας τις βασικές αρχές (ως προς την κομματική λειτουργία και ως προς τη θεωρητική συγκρότηση) της αντίστοιχης γερμανικής και γαλλικής παράταξης. Από εκεί και πέρα είναι προφανές ότι η ανανέωση είναι το μεγάλο ζητούμενο και αυτό δεν αφορά την ανάδειξη ΟΝΝΕΔιτών ή ΔΑΠιτών που έχουν γαλουχηθεί στον κομματικό σωλήνα αλλά την αξιοποίηση προσώπων εκτός των κομματικών τειχών που έχουν να πουν. Στην αρχή και στο τέλος είναι η πρόταση: Η ΝΔ πρέπει να κλείσει τους λογαριασμούς με το μνημονιακό και το αντιμνημονιακό παρελθόν της και να φτιάξει ένα μεταμνημονιακό αφήγημα για το μέλλον. Ποιο κράτος, ποιο φορολογικό/ασφαλιστικό, ποιο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ποια παραγωγική βάση, με ποιες μεθόδους ανασυγκρότησης. Και όλα αυτά με τρόπο συγκεκριμένο, ολοκληρωμένο και κατανοητό. Δεν παρακολουθούμε κάτι τέτοιο.