Σώβρακα στις λέξεις

Του Ηλία Kανέλλη, NEA, 14.11.13

Ενα από τα κυρίαρχα συνθήματα της πολιτικής διαμαρτυρίας με το οποίο η ελληνική κοινωνία τείνει να εξοικειωθεί λέει: «Να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή», και ήταν από τα συνθήματα που δέσποσαν στο Σύνταγμα το καλοκαίρι του 2011, τότε που ο αντισυστημικός λόγος γιγάντωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και έκανε υπολογίσιμους παίκτες τούς ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή. «Μισθούς, συντάξεις, τις έκανες κουρέλι, άντε και γ@#$σου σύντροφε Κουβέλη», φώναζαν οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ σε διαδήλωση, όταν η ΔΗΜΑΡ συμμετείχε στην τρικομματική συγκυβέρνηση - και απορώ πώς δεν γλίστρησαν στην τεστοστερόνη της αντρίλας όσοι (και όσες) το φώναζαν. Ηταν ωραία χρόνια τότε, κυριαρχούσε ο σεξισμός «του λαού», τότε ο σεξισμός βόλευε. Οταν έπαψε να βολεύει, θυμήθηκαν οι θεματοφύλακες της γραμμής να βάλουν «σώβρακα στις λέξεις». Ο γελοιογράφος Δημήτρης Χαντζόπουλος δεν έθεσε τη σάτιρά του στην υπηρεσία αυτού που λέμε «του λαού» και δεν αυτολογοκρίνεται, ακόμα κι όταν ξέρει ότι θα ενοχλήσει. Είναι σκληρός όταν χρειάζεται, δεν ηθικολογεί και δεν υποκρίνεται. Υπονόμευσε συστηματικά τη λεγόμενη εθνική ιδεολογία, δεν χαρίστηκε στον λαϊκισμό, δεν δόξασε την περιρρέουσα κοινοτοπία (υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός στην τρομοκρατία της 17 Νοέμβρη κι από τις ελάχιστες κριτικές φωνές στην Ελλάδα που αποδοκίμασαν το «Καλά να πάθουν» με το οποίο μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης επέχαιρε για το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου κατά των ΗΠΑ).

Επίσης, δεν χάιδεψε κανένα ιερατείο και δεν υπήρξε πολιτικός στον οποίο να μην άσκησε κριτική. Πολλές φορές έχει ενοχλήσει πολλούς διότι αυτή είναι η δουλειά του γελοιογράφου, να γίνεται ενοχλητικός. Ενοχλητικός έγινε και τις προάλλες διακωμωδώντας την κατά τη γνώμη μου κωμική ούτως ή άλλως συμπεριφορά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, ομού μετά της Ραχήλ Μακρή των ΑΝΕΛ. Η έλλειψη της αίσθησης του γελοίου από την πλευρά τους, προφανώς, δεν τις βοηθά να καταλάβουν μια γελοιογραφία πολύσημη και πολυεπίπεδη. Γι' αυτό καταφεύγουν στην αριστερή ηθικολογία: «σεξισμός, σεξισμόοοοοοος». Τώρα τον θυμήθηκαν.

Είναι εκτός κριτικής των γελοιογράφων και των δημοσιογράφων οι συριζαίοι; Επικρίνει τον Χαντζόπουλο στην «Αυγή» ο πρώην σατιρικός και νυν δημοσιογράφος του κόμματος Γιώργος Κυρίτσης, διότι λέει «το χιούμορ καταξιώνεται κοινωνικά μόνο όταν είναι εναντίον του ισχυρού και υπέρ του αδυνάτου». Στην πόρτα της εξουσίας φαντασιώνεται τον αδύνατο ο κ. Κυρίτσης; Μήπως, απλώς, επιχειρώντας να φιμώσουν την άποψη που επικρίνει τον λαϊκισμό και τις παλινωδίες του, ο ΣΥΡΙΖΑ με την κομματική εφημερίδα εγκαινιάζει έναν νέο γύρο φανατισμού, κατασκευάζοντας εχθρούς οι οποίοι παραδίδονται για λιντσάρισμα στους οπαδούς του;

Ευτυχώς, για μια σχολή δημοσιογραφίας την οποία οι νεοσταλινικοί της «Αυγής» ενδεχομένως δυσκολεύονται να καταλάβουν η ελευθερία της έκφρασης είναι αδιαπραγμάτευτη. Οσο τουλάχιστον οι τύποι αυτοί δεν έχουν την εξουσία...