Το ποδόσφαιρο στα 11 μέτρα.

Του Πάνου Τσορμπατζόγλου
Η πρόκληση της πρόσκλησης που έλαβα ήταν ο ευρηματικός τίτλος της εκδήλωσης. Και βεβαίως το θέμα της που υπαινίσσονταν την πρόθεση των διοργανωτών να τιμωρήσουν το δημοφιλέστερο μαζικό «παιχνίδι» με την εσχάτη των ποινών.Η Δημοκρατική Αριστερά καλώντας ανθρώπους του χώρου, και όχι μόνο, να συζητήσουν μια ακόμη πτυχή της συνολικής παθογένειας που ταλαιπωρεί τον τόπο το τελευταίο διάστημα, έπραξε το αυτονόητο. Που είναι η υποχρέωση κάθε πολιτικού φορέα να αφουγκράζεται, να συμμετέχει και να προτείνει λύσεις σε, μικρά ή μεγαλύτερα, προβλήματα. Προβλήματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα και μας ταλανίζουν παροξύνοντας την γενική δυσθυμία που έχει πλησιάσει επικίνδυνα τα όρια της απελπισίας και αγανάκτησης, όταν δεν τα έχει ξεπεράσει. Εισηγητές της συζήτησης ο Γρηγόρης Ψαριανός βουλευτής, ο Πάνος Θεοδωρίδης συγγραφέας, και ο Μάκης Βοϊτσίδης, δημοσιογράφος και αθλητικογράφος. Την κουβέντα συντόνιζε ο Τραϊανός Χατζηδημητρίου, διευθυντής του «Αγγελιοφόρου».

Η εκδήλωση έγινε σε υπαίθριο καφενείο της Θεσσαλονίκης και η κουβέντα που ακολούθησε είχε, επιτέλους, τον καφενειακό χαρακτήρα, τη σοφία εν ολίγοις της αμεσότητας και της γνώσης των ανθρώπων του ανεπιτήδευτου λόγου.
Τι κι αν κάποιοι με καλλιεπή κενολογία προσπάθησαν να καλύψουν την ανυπαρξία γνώσης του συζητούμενου θέματος προσπαθώντας να «στολίσουν» μ’ αυτό τον τρόπο το τίποτα των επιχειρημάτων τους.
Τι κι αν άλλοι ανέσυραν από το οπλοστάσιο της οπαδικής αφασίας επιχειρήματα που επικαλούνταν συμψηφισμούς στην ανομία «αφού όλοι τα ίδια κάνουν».
Τι κι αν, τέλος, πολλοί επικαλέστηκαν το «ανέφικτο» των αλλαγών που ζητήθηκαν καθώς το υστερόβουλο «αυτά δεν γίνονται» είχε αφετηρία του μικροοπαδικά ή μεγαλοπαραγοντικά συμφέροντα.
Οι «πολλοί» της σύναξης συμφώνησαν ότι στο ποδόσφαιρο, όπως και σε άπειρους τομείς της καθημερινότητας μας, η απαξίωση έχει πιάσει πάτο.
Ως εκ τούτου και λόγω της ανάγκης ανατροπής της κατεστημένης, βλέπε εφιαλτικά ακατάστατης, τάξης επιβάλλεται να τολμήσουμε, εμείς, η σιωπηρή και ευνουχισμένη πλειοψηφία, αλλαγές.
Τέτοιες που θα κάνουν την εικόνα του ποδοσφαίρου, και της «άλλης» ζωής μας, ελκυστική και πολύχρωμη.
Που θα μας επιτρέψουν να ξαναβαφτίσουμε τα πράγματα με τα

ονόματα που τους πρέπουν. Τη δικαιοσύνη δικαιοσύνη, την άμιλλα άμιλλα, την αξιοκρατία αξιοκρατία, το παιχνίδι παιχνίδι και το ποδόσφαιρο ποδόσφαιρο.
Για να κερδίσουμε τον χαμένο αυτοσεβασμό μας που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στο μέλλον εμείς αλλά, κυρίως για οι γενιές που ακολουθούν.
Έτσι η πρόταση του Γρηγόρη Ψαριανού για την απόσυρση των ομάδων μας από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και την αναβολή της έναρξης των πρωταθλημάτων έως ότου παρθούν αποφάσεις που θα ορίζουν κανόνες τίμιας και απρόσκοπτης διεξαγωγής τους, προέκυψε ως φυσικό επακόλουθο.
Το ότι κάποιοι από τους παρευρισκόμενους συμφώνησαν μεν για την αναγκαιότητα των αλλαγών αρκεί όμως αυτές να είναι «κάποιες άλλες», ελάχιστα ξενίζει. Το φαινόμενο είναι παγιωμένο στην Ελληνική πραγματικότητα
Πού τολμήθηκαν προτάσεις που ανατρέπουν κατεστημένα και δεν υπήρξε ανάλογος αντίλογος;
Είναι αυτό που λέμε οι ποδοσφαιρόφιλοι «πετάνε την μπάλα στην κερκίδα». Όμως, πλέον, δεν τους παίρνει. Η καθυστέρηση που επιδιώκουν, τώρα πια, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στη διακοπή του ματς πράγμα που δεν πρέπει να τους το επιτρέψουμε.
Γι αυτό η πρωτοβουλία της Δημοκρατικής Αριστεράς πρέπει και μπορεί να προχωρήσει. Είναι καθήκον όλων μας.