Προτάσεις για να αποφύγουμε την πολιτική αβεβαιότητα και ακυβερνησία

 Του Αντώνη Μανιτάκη
Οι τελευταίες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις με την Τρόϊκα πείθουν και επιβεβαιώνουν μερικές προηγούμενες διαπιστώσεις σχετικά με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Ότι η κρίση τείνει να καθιερωθεί ως κατάσταση κανονική και όχι παροδική ή εξαιρετική Διαρκής και μακρόχρονη άρα η δημοσιονομική κηδεμόνευση και επιτήρηση της οφειλέτριας Ελλάδος και ο περιορισμός της δημοσιονομικής κυριαρχίας της.
Προέχει η πολιτική συνεννόηση και συναίνεση για την εκλογή ΠτΔ
Η οικονομική κατάσταση είναι επόμενο να καθορίζει και τις πολιτικές εξελίξεις. Έτσι, ενόψει της εξαιρετικά κρίσιμης και δυσάρεστης οικονομικής και πολιτικής κατάστασης, δεν υπάρχει άλλη εθνική στρατηγική διεξόδου από την πολιτική κρίση, που περνάμε, από εκείνη της εθνικής συνεννόησης, ή της ευρύτερης δυνατής πολιτικής συναίνεσης πάνω στα στοιχειώδη και θεμελιώδη του πολιτικού μας βίου: να συμφωνήσουμε ότι πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις να συνεννοούνται και ας διαφωνούν στις πολιτικές που υποστηρίζουν.
Και αυτό το ζήτημα της εθνικής συνεννόησης μπαίνει άμεσα και επιτακτικά με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Επιβάλλεται να γίνει συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων ώστε να συμφωνήσουν για την εκλογή Προέδρους της Δημοκρατίας με την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία, έστω, από την αυτή την Βουλή. Η αποτυχία εκλογής θα πυροδοτήσει κρίση ακυβερνησίας και κρίση εξουσίας στην Ελλάδα, ό, τι χειρότερο που μπορούμε να περιμένουμε. Δεν είναι δυνατόν να πάμε σε εκλογές για τον Πρόεδρο, χωρίς πρόεδρο διότι η χώρα θα μείνει ακέφαλη και κυριολεκτικά ακυβέρνητη. Χωρίς αρχηγό κράτος και χωρίς κυβέρνηση η χώρα θα βυθιστεί την πολιτική αβεβαιότητα και βέβαια στην ακυβερνησία. Θα φανεί ακόμη η πολιτική ανικανότητα και πλήρης αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Επιταγή συνταγματική, η ευρύτερη δυνατή προεδρική πλειοψηφία, που αρχίζει από, και επιμένει, δύο φορές, στους 200 βουλευτές.

Στόχος άμεσος πολιτικός, η εθνική συνεννόηση για τον σχηματισμό της ευρύτερης δυνατής πολιτικής συναίνεσης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό δεν επιβάλλεται μόνον από την πολιτική κατάσταση αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα. Ο συντακτικός νομοθέτης αξιώνει, επιδιώκει μια ευρύτατη προεδρική πλειοψηφία στη Βουλή, για αυτό και απαιτεί στις δύο πρώτες ψηφοφορίες 200 βουλευτές και αν δεν επιτευχθεί αυτός ο μαγικός αριθμός, τότε στέργει στους 180 και αν ούτε αυτό γίνει , τότε τιμωρεί την Βουλή με διάλυση. Η απειλή της διάλυσης λειτουργεί ως πίεση για την εκλογή Προέδρου και όχι για εκλογές. Οι εκλογές είναι η έσχατη, αναγκαστική λύση για εκλογή Προέδρου και όχι για να γίνουν βουλευτικές εκλογές.
Ο διακομματικός και τελικά υπερκομματικός χαρακτήρας της εκλογής εναρμονίζεται πλήρως με τον υπερκομματικό ρόλο του. Ο προεδρικός θεσμός συμβολίζει την πολιτική ενότητα του λαού, την ενότητα του κράτους και την κρατική συνέχεια. Ως ρυθμιστής του πολιτεύματος οφείλει ο ΠτΔ να επιτελεί ρόλο διαμεσολαβητικό μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης και να φροντίζει για την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος.
Η πολιτική επιδίωξη της εκλογής Προέδρου από αυτήν την Βουλή δεν πρέπει να επιδιωχθεί ως στόχος μεμονωμένος και ευκαιριακός, για να παραταθεί, π.χ. η θητεία των βουλευτών. Δεν μπορεί να είναι αυτός ο βασικός λόγος μιας παράταξης που θέλει να βάζει τους θεσμούς πιο πάνω από το πολιτικό μέλλον των βουλευτών της.
Η επιδίωξη της εκλογής Προέδρου θα πρέπει να γίνει η απαρχή, το εναρκτήριο λάκτισμα για πολιτική συνεννόηση και συναίνεση πάνω στους όρους του πολιτικού ανταγωνισμού και στα καταστατικά θεμέλια του πολιτικού μας βίου.
Θα πρέπει άρα να συνδυαστεί ή να εξαρτηθεί και από άλλες άμεσες πολιτικές πρωτοβουλίες που θα αφορούν ζητήματα που σχετίζονται με το πολιτικό σύστημα, την εκλογή και τον ρόλο του βουλευτή και την διακυβέρνηση του τόπου.
Χρειάζεται να πλαισιωθεί για να έχει πολιτικό νόημα με αποφάσεις θεσμικού χαρακτήρα που θα ανοίγουν από τώρα την διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, έμπρακτα και παραδειγματικά για πραγματικές και ουσιαστικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα που έχει καταρρακωθεί.
Η ψήφος για Πρόεδρο θα πρέπει να εξαρτηθεί ή να συνδυαστεί με άμεση ψήφιση από την ίδια Βουλή, με απλό νόμο, των ακόλουθων θεσμικών μεταρρυθμίσεων στο πολιτικό σύστημα:

• Δημιουργία μιας εθνικής επιτροπής διαπραγμάτευσης για την νέα περίοδο
• Κατάργηση τουλάχιστον μείωση από τις επόμενες εκλογές του μπόνους των 50 εδρών
• Άμεση αναδιάταξη, κατάτμηση των εκλογικών περιφερειών ώστε να σπάσουν οι μεγάλες σε μικρότερες και να γίνουν ολιγο-εδρικές οι περισσότερες
  

• Καθιέρωση νομοθετικά του ασυμβίβαστου της ιδιότητας του υπουργού με εκείνη του βουλευτή.
  
• Μείωση του αριθμού των βουλευτών ώστε να αναβαθμιστεί ο ρόλος του πολιτικά και να αφιερωθεί στα κατ΄εξοχήν καθήκοντά του, τα νομοθετικά και ελεγκτικά απέναντι στην Κυβέρνηση
  

* Εισηγητικό σημείωμα στην συνδυάσκεψη των ΜΕΤΑρρυθμιστων στις 29/11/2014