Yπάρχει περίπτωση να καταψηφίζεις τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά παράλληλα να θεωρείς πως πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή; Η λογική, λέει πως ναι. Και όχι μια, αλλά πολλές περισσότερες από μια περιπτώσεις. Μπορεί να πιστεύεις ότι η εκλογή Προέδρου δεν πρέπει να είναι λόγος προκήρυξης εκλογών και ν’ αποσυνδέεται το ένα από το άλλο. Μπορεί να θεωρείς, πως η οικονομία της χώρας είναι σε οριακό σημείο και η κατάσταση δεν επιτρέπει τώρα εκλογές γιατί είναι ορατός ο κίνδυνος εξόδου από την ευρωζώνη. Ενδέχεται να έχεις την άποψη, ότι δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες για πρόωρες εκλογές γιατί παρότι η κυβέρνηση έχει αποτύχει, δεν βλέπεις πειστική εναλλακτική λύση. Αν το σκεφτεί κάποιος περισσότερο, νομίζω πως μπορεί να παραθέσει αρκετές ακόμα εκδοχές τις οποίες μπορεί να επικαλεστεί και να πιστεύει ότι ένας βουλευτής μπορεί να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό και να υπερψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εννοώ, πως μια τέτοια στάση, δεν είναι απαραίτητα αντιφατική. Δεν παίρνω θέση και δεν υιοθετώ καμία εκδοχή, δεν με απασχολεί, παρατηρητής είμαι. Άλλωστε, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Απλά αναρωτιέμαι για τους δυο βουλευτές Παραστατίδη και Βουδούρη και τη δήλωσή τους, με την οποία επισημαίνουν ότι «η απόπειρα χρηματισμού, έστω και ενός βουλευτή, έστω και μόνο η σοβαρή πιθανότητα αυτής της απόπειρας, δημιουργεί μια βαριά σκιά, δυστυχώς για όλους τους βουλευτές, που άλλαξαν στάση απέναντι στην κυβέρνηση, από την ψηφοφορία του προϋπολογισμού στην ψηφοφορία για την Προεδρία της Δημοκρατίας».
Τι υπονοούν ουσιαστικά οι δυο βουλευτές με τον συσχετισμό που δήθεν αφελώς κάνουν. Ότι είναι πιθανόν οι ανεξάρτητοι συνάδελφοί τους που καταψήφισαν τον προϋπολογισμό, αλλά ψήφισαν τον Σταύρο Δήμα να χρηματίστηκαν για την επιλογή τους. Οι εν δυνάμει ύποπτοι (σύμφωνα με Βουδούρη και Παραστατίδη), είναι οι εξής τέσσερις: Γρ. Ψαριανός, Χρ. Αηδόνης, Σπ. Λυκούδης και Γ. Νταβρής.
Δεν γνωρίζω προσωπικά κανέναν από αυτούς τους τέσσερις. Αλλά σίγουρα αν ήμουν στη θέση τους, θα θεωρούσα τον χαρακτηρισμό «άθλια πολιτικά σκουλήκια», με τον οποίο απάντησε ο Λυκούδης, τουλάχιστον επιεική και συγκρατημένο. Θα είχα να τους πω πολλά περισσότερα. Ότι όλες οι κινήσεις στην πολιτική, έχουν και αντίστροφες αναγνώσεις. Ότι αυτό -η σκιά για χρηματισμό, δηλαδή- μπορεί να αφορά και κάποιους απ’ όσους δεν ψήφισαν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ότι δεν αφήνεις τέτοιες βαριές σκιές χωρίς ίχνος ένδειξης. Ότι δεν μπορείς να ακολουθείς τέτοιες μεθόδους και να δηλώνεις ότι έχεις αριστερό πρόσημο, η Αριστερά διακρινόταν για την ηθική της. Ότι δεν μπορείς να παίζεις με χτυπήματα κάτω από τη μέση για να εξασφαλίσεις μια θεσούλα στο ψηφοδέλτιο αυτού που φαίνεται να έρχεται στην εξουσία, ενώ ενδιάμεσα έχεις ψηφίσει μνημόνιο και έχεις περάσει και από τα μισά σχεδόν κόμματα της Βουλής. Ότι δεν μπορείς να γενικεύεις, η γενίκευση είναι φασισμός, δεν είναι όλοι το ίδιο. Και πολλά ακόμα. Όσο αυθαίρετα είναι τα υπονοούμενά μου, άλλο τόσο είναι και αυτά των Βουδούρη και Παραστατίδη.
Υπάρχουν δυο εκδοχές. Ή έχεις κάποιες ενδείξεις (τουλάχιστον) ότι «κάποιοι τα έπιασαν» και το καταγγέλλεις αναφέροντας ποιες είναι αυτές. Ή επιλέγεις να συνεχίσεις την καριέρα σου με όποιο μέσο μπορείς και ανεβαίνοντας σε όποιο άλογο προσφέρεται γι’ αυτό. Παρότι με τέτοιες μεθόδους μοιάζεις ολοένα με το τέρας που υποτίθεται ότι πολεμά το άλογο που προηγείται... Οι ελπίδες το άλογο να τους πετάξει από τη ράχη του είναι ελάχιστες. Καμιά ψήφος χαμένη, που λένε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου