Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η Δημοκρατική Παράταξη της δίκαιης αλλαγής και της κοινωνικής μεταρρύθμισης.

Δεν μας ενδιαφέρει η μεταρρυθμιστική ισοπέδωση, ούτε, όμως, φοβόμαστε την σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα.

 
Η ομιλία του Πασχάλη Αγανίδη στην εκδήλωση των 58 στην Αθήνα.
Αγαπητοί φίλοι, η σημερινή μας συνάντηση, μας κάνει περισσότερο αισιόδοξους. Δεν πρέπει, όμως να χάνουμε την αίσθηση της ευθύνης και της περισυλλογής. Η φορά των πραγμάτων δεν είναι με το μέρος μας. Μας απειλεί. Είμαστε ακόμα μέσα στην κρίση, με τους περισσότερους πολίτες να μην ελπίζουν και να δυσπιστούν... Κανείς δεν αρνείται τις μεγάλες ευθύνες του χώρου μας γι΄αυτό. Αν και πολλοί αρνούνται τις ευθύνες των δικών τους χώρων και αυτό είναι ιστορικά άδικο, αλλά μικρή σημασία έχει τώρα. Όμως είμαστε ακόμα εδώ, γιατί πιστεύουμε ότι μπορούμε να ανακόψουμε τη φορά των πραγμάτων. Γιατί πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι δεν είναι κοινωνικά και εκλογικά έρμαια της συγκυρίας. Έχουν συνείδηση, εμπειρίες, βιώματα, πολιτικές ταυτότητες με ιστορικό βάθος. Για τους ανθρώπους του προοδευτικού χώρου, αυτή είναι η ισχυρή αίσθηση του «ανήκειν» στην Δημοκρατική Παράταξη. Γι΄αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που όλοι διαπιστώνουμε. Ότι υπάρχει μία μεγάλη αναντιστοιχία μεταξύ των κοινωνικών προσδοκιών και της σημερινής πολιτικής γεωγραφίας, ενός αναχρονιστικού «διπόλου», που βολεύεται στις συμβιωτικές στρατηγικές μίας αφόρητης σύγκρουσης, γιατί αυτή είναι η μόνη συνθήκη για να μπορεί να αναπαραχθεί.

Γι΄ αυτό είμαστε σήμερα εδώ. Για να αναδείξουμε αυτό το μεγάλο κενό εκπροσώπησης, για να απευθυνθούμε σε μία σιωπηλή κοινωνική πλειοψηφία που με αγωνία, αλλά πρέπει να σας πω και με πολύ μεγάλη δυσπιστία, περιμένει να μας ακούσει. Θέλει να μας ακούσει.

Η ανασυγκρότηση, όμως, της Δημοκρατικής Παράταξης δεν μπορεί να βασιστεί στην διαχείριση των συμβόλων ή των συναισθημάτων του κόσμου. Αυτή είναι η πρώτη ύλη για να μιλήσουμε στον κόσμο. Αλλά δεν φτάνει.

Η Δημοκρατική Παράταξη θα συνδεθεί ξανά με τον κόσμο της, τον κόσμο της εργασίας και της παραγωγής, την μεσαία τάξη, τους νέους, τους ξεχασμένους και απροστάτευτους, μόνο αν μπορεί να προτείνει κάτι, μία πολιτική πρόταση συγκεκριμένη και χειροπιαστή που θα στοιχήσει πίσω της όλες τις δυνάμεις της δίκαιης αλλαγής και της κοινωνικής μεταρρύθμισης.

Δεν είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε τώρα. Πρέπει να ξεπεράσουμε την αμηχανία μας και να δουλέψουμε γι΄ αυτό. Δεν είμαστε όμως αδύναμοι, όπως πολλοί υποθέτουν, γιατί πιστεύουμε ότι οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται «από τα πάνω», δεν γίνονται με εγχειρίδια μεταρρύθμισης που αφήνουν την κοινωνία μακριά σε ρόλο παρατηρητή, δεν γίνονται με λογικές «διαίρει και βασίλευε» όπου η σύγκρουση γίνεται αυτοσκοπός, δεν γίνονται από πεφωτισμένες ελιτ μεταρρυθμιστών. Επιτρέψτε μου να πω ότι, πέρα από τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης και της βίαιης προσαρμογής, αυτή είναι μία ακόμα μεγάλη δυστυχία του μνημονίου, η προσπάθεια να μεταρρυθμιστεί η χώρα χωρίς ουσιαστικά πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα μεταρρύθμισης.

Δεν μας ενδιαφέρει η μεταρρυθμιστική ισοπέδωση, ούτε, όμως, φοβόμαστε την σύγκρουση με κατεστημένα συμφέροντα. Μας ενδιαφέρουν οι μεγάλες αλλαγές που γίνονται κτήμα της κοινωνίας, που εξηγούνται, που παράγουν δίκαιο αποτέλεσμα για όλους, που επιτυγχάνουν μεγάλες, ριζοσπαστικές αναδιανομές πόρων, ευκαιριών και κινήτρων προς όφελος των πιο δημιουργικών δυνάμεων, για όσους ασφυκτιούν μέσα σε κλειστά γραφειοκρατικά συστήματα, για όσους βιώνουν πρώτοι και στο μεγαλύτερο βαθμό την υποχώρηση του κοινωνικού κράτους. Κυρίως για τους νέους.
Οι οποίοι, να μην έχετε αμφιβολία, για καιρό θα μας γυρίζουν την πλάτη.

Εμείς όμως πρέπει να επιμένουμε. Μπορούμε να κάνουμε τους νέους ανθρώπους να μας ξανακούσουν, όταν είμαστε συγκεκριμένοι και αξιόπιστοι, όταν την ανανέωση ιδεών και προσώπων την εννοούμε στην πράξη, όταν ενσαρκώνουμε αυτά που ζητάμε από την ίδια την κοινωνία: εμπιστοσύνη, συνεργασία, νέο δημόσιο ήθος. Γιατί εμείς δεν επενδύουμε ούτε στον φόβο, ούτε στον θυμό τους, αλλά στη σκέψη και στο ταλέντο τους.

Κλείνω, δηλώνοντάς σας ποιος είναι η μεγάλη αγωνία όσων πιστεύουν στο εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Παράταξης. Είναι να μην καταλάβουμε τι πραγματικά κάνουμε, να μην αποκτήσουμε την αίσθηση της ιστορικής συγκυρίας, να νομίσουμε ότι ο καθένας εκφράζει κάτι χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά μεγέθη, να προχωράμε οραματιζόμενοι αποκλειστικά τι θα γίνει μετά την κρίση, χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι ακόμα και τώρα είμαστε μέσα στην κρίση.

Θέλω να το πω καθαρά και νομίζω ότι αυτό αποτελεί συλλογική έκφραση. Η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς δεν είναι hobby, δεν είναι εγχείρημα διαχείρισης προσωπικών φιλοδοξιών, ούτε «μυστικά δείπνα» παραπολιτικά μονόστηλα.Η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης είναι ιδέα και ως τέτοια μας υπερβαίνει όλους, από τον πιο μεγάλο μέχρι τον πιο μικρό. Αν το καταλάβουμε αυτό θα πετύχουμε κάτι μοναδικό, αν όχι θα χάσουμε μία ιστορική ευκαιρία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

http://www.metarithmisi.gr/imgAds/epikentro_1.gif

Αναγνώστες