Οι Υβρεις του Μαΐου

Του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή

Τώρα που ο κ. Αντώνης Σαμαράς ετοιμάζεται να αναθεωρήσει τον καταστατικό χάρτη της χώρας, δεν πρέπει να ξεχάσει την κατάργηση του άρθρου 74 το οποίο προβλέπει ότι «Προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση». Οχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για την προστασία του κύρους του Συντάγματος, μιας και οι υπουργοί του το έχουν κάνει σουρωτήρι. Τελευταίο κρούσμα ήταν η τροπολογία που κατέθεσε ο υφυπουργός Εσωτερικών κ. Λεωνίδας Γρηγοράκος με την οποία απελευθέρωνε τις εμφανίσεις των υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης. Η τροπολογία είχε κατατεθεί σε νομοσχέδιο για το... τραπεζικό σύστημα. Οπότε, προκειμένου η κυβέρνηση να διδάσκει καθημερινώς μέσα στη Βουλή τη θεσμική ανομία, ας αλλάξει το Σύνταγμα. Είναι ανεπίτρεπτο να παίζουν οι υπουργοί με τον καταστατικό χάρτη της ελληνικής Πολιτείας και να ζητούν από τους Ελληνες την τήρηση των νόμων. Τελικώς, η τροπολογία δεν πέρασε διότι το ΠΑΣΟΚ διαμήνυσε ότι δεν θα την ψηφίσει. Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι ΠΑΣΟΚ είναι και ο κ. Λεωνίδας Γρηγοράκος, ο οποίος κατέθεσε την τροπολογία· «μωραίνει Κύριος...», μην πούμε κάτι χειρότερο.

Πρέπει όμως να ανησυχήσουμε από τον νομοθετικό οργασμό του υπουργείου Εσωτερικών σε σχέση με τις επερχόμενες εκλογές. Ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Μιχελάκης από τον περασμένο Φεβρουάριο –δηλαδή τέσσερις μήνες πριν τις εκλογές– πρότεινε: 1) την μετάθεση των ευρωεκλογών κατά μία εβδομάδα, 2) την εισαγωγή του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές 3) την αύξηση του αριθμού των υποψηφίων στους δημοτικούς και περιφερειακούς συνδυασμούς, 4) το σπάσιμο κάποιων (υπουργικών) δήμων του Καλλικράτη, 5) ελεύθερες προεκλογικές εμφανίσεις υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία Ν.Δ. -ΠΑΣΟΚ υπερψήφισε τα πρώτα τρία πρώτα και Κύριος οίδε τι άλλο μπορεί να αλλάξει, αφού έχουμε τρεις εβδομάδες μέχρι τις κάλπες. Δεν καταθέτει ο κ. Μιχελάκης κι ένα νόμο που θα λέει ότι οι υποψήφιοι που στηρίζονται από τα κόμματα της κυβέρνησης κερδίζουν αυτοδικαίως τις εκλογές; Δεν θα είναι λιγότερο δημοκρατικό από το θεσμικό καραγκιοζιλίκι με τις απανωτές τροπολογίες, οι οποίες στο παρά πέντε αλλάζουν τους κανόνες της κορυφαίας λειτουργίας του πολιτεύματος.
Υπάρχει ένα βαθύτατο πρόβλημα δημοκρατικής λειτουργίας της κυβέρνησης. Υπουργικά συμβούλια δεν γίνονται, παρά το γεγονός ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε θεσμοθετήσει τη διπλή ανάγνωση των νομοσχεδίων. Ο πρωθυπουργός δεν πατά στη Βουλή, ούτε καν για να μας εξηγήσει τι έγινε με τον εκλεκτό του κ. Τάκη Μπαλτάκο. Κάποιοι υπουργοί δεν εμφανίζονται να απαντήσουν ούτε στον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η κατάσταση θυμίζει έντονα τον Μάιο του 2008, τότε που η κυβέρνηση της Ν.Δ. έκλεισε νύχτα τη Βουλή. Οι συνθήκες προσομοιάζουν πολύ. Η οικονομία ήταν «θωρακισμένη». Θέματα που θίγουν τη Ν.Δ. σκανδαλωδώς δεν συζητούνται στα ΜΜΕ (αρκεί να σκεφθούμε τι πανηγύρι θα γινόταν αν υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν καταδικασμένος για λογοκλοπή). Η αξιωματική αντιπολίτευση είναι «στο καναβάτσο» από το διαρκές σφυροκόπημα των ΜΜΕ· άλλοτε δικαιολογημένα και τις περισσότερες φορές διαστρεβλωμένα. Οι κυβερνητικοί ένιωθαν τότε πως ό,τι και να κάνουν «ο Καραμανλής έχει στο τσεπάκι την τρίτη τετραετία» κι εξέθεταν φόρα παρτίδα την ύβρη της έπαρσης. Οι θεσμικές παρεκτροπές ήταν στην ημερήσια διάταξη. Κι όπως τότε, έτσι και τώρα ουδείς ασχολείται με αυτές τις στρεβλώσεις του πολιτεύματος.
Ολοι θυμόμαστε πώς κατέληξε αυτή η χρονιά, πώς κατέληξε αυτή η κυβέρνηση και πώς κατέληξε η χώρα. Το χειρότερο είναι ότι κάποιες φορές η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, αλλά σαν ακόμη χειρότερη τραγωδία.