Του Αριστείδη Χατζή, NEA, 14.11.12
Το κείμενο που διαβάζετε δεν το έστειλα στα «ΝΕΑ» από την ηλεκτρονική μου διεύθυνση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπως συνήθως, αλλά από μία εναλλακτική διεύθυνση που διαθέτω στο Gmail. Ο λόγος; Από τη Δευτέρα 12/11 το πρωί το Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου του Πανεπιστημίου Αθηνών τελεί υπό κατάληψη από μια μικρή ομάδα αγνώστων που κρατάει ηλεκτρονικά όμηρο ολόκληρο το Πανεπιστήμιο (συμπεριλαμβανομένων των πανεπιστημιακών κλινικών). Η αιτία αυτής της ιδιόμορφης ομηρείας, όπως σε κάθε ομηρεία, είναι η διεκδίκηση λύτρων. Ο βασικός στόχος της κατάληψης είναι η παρεμπόδιση των εσωτερικών εκλογών στο ίδρυμα. Στις εκλογές αυτές τα 1.891 μέλη ΔΕΠ (οι καθηγήτριες και οι καθηγητές δηλαδή) του Πανεπιστημίου Αθηνών θα ψηφίζαμε για να εκλέξουμε τα εσωτερικά μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης του Πανεπιστημίου, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις των νόμων Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου. Γιατί οι εισβολείς δεν θέλουν να γίνουν οι εκλογές; Διότι διαφωνούν με τον νόμο και θεωρούν ότι δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Αλλά δεν τους αρκεί η διαφωνία. Είναι αποφασισμένοι να εμποδίσουν όλους όσοι έχουν διαφορετική άποψη και επιθυμούν να την εκφράσουν.
Η ίδια ομάδα εμπόδισε ήδη με τη βία τις δύο απόπειρες για κανονική ψηφοφορία στο Πανεπιστήμιο, καταλαμβάνοντας το κτίριο όπου είχαν στηθεί οι κάλπες και «απαγορεύοντας» στην εφορευτική επιτροπή να τις διεξαγάγει και στους εκλογείς να ψηφίσουν.
Το ίδιο έγινε σε πολλά άλλα ελληνικά πανεπιστήμια - σχεδόν πουθενά οι εκλογές δεν έγιναν ομαλά. Ομως ευτυχώς υπάρχει η τεχνολογία, που απ' ό,τι φαίνεται μεταξύ των άλλων σου παρέχει και εναλλακτικές δυνατότητες αντιμετώπισης των τραμπουκισμών. Τα περισσότερα πανεπιστήμια έκαναν ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Τα ποσοστά συμμετοχής ξεπέρασαν αυτά των εθνικών εκλογών, καθώς κυμάνθηκαν από 75% έως και 96%!
Το ράπισμα που δέχτηκαν οι βίαιες μειοψηφίες και η φασιστική συμπεριφορά τους ήταν ηχηρό! Οχι μόνο δεν δικαιούνται πλέον να δηλώνουν ψευδώς ότι εκπροσωπούν την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά επιπλέον δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι το μοναδικό μέσο άσκησης επιρροής που διαθέτουν είναι η ωμή βία.
Φυσικά αυτό ενόχλησε όσους έχουν επενδύσει στη σύγχυση, στις δυναμικές βίαιες μειοψηφίες και στην παρακώλυση των δημοκρατικών διαδικασιών. Χαρακτήρισαν την ηλεκτρονική ψηφοφορία «τεχνοφασισμό» (sic) και «αντισυνταγματική» βασισμένοι σε πρωτόγονες ιδεοληψίες και στη συνήθη μπουρδολόγα «συνταγματική» ανάλυσή τους. Αυτή είναι η τελευταία τους ευκαιρία, καθώς ό,τι γίνει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών θα έχει οπωσδήποτε ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα. Τρομοκρατημένοι για το αποτέλεσμα κάνουν τώρα ό,τι μπορούν να το αποτρέψουν πριν πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής.
Τι έκαναν για να τους εμποδίσουν και να εξασφαλίσουν την ομαλή διεξαγωγή της ψηφοφορίας οι αρμόδιοι γι' αυτό; Η Πρυτανεία; Οι αρμόδιες Αρχές; Μέχρι την ώρα που γράφω το κείμενο αυτό, τίποτα (αργά το βράδυ καταδίκασαν, προφανώς πιεζόμενοι και από τις διαμαρτυρίες). Είχα πολλές αντιρρήσεις για τον νόμο Διαμαντοπούλου. Θεωρώ ότι προσπαθεί να διαιωνίσει το προφανώς αποτυχημένο κρατικιστικό μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων ενώ δεν λύνει μερικά από τα σοβαρότερα δομικά προβλήματα της ελληνικής Ανώτατης Παιδείας. Ο νόμος αυτός όμως ψηφίστηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο και μάλιστα με πρωτοφανή πλειοψηφία. Οι σχετικές διατάξεις επαναβεβαιώθηκαν με τον νόμο Αρβανιτόπουλου που στηρίχτηκε και πάλι σε μεγάλη πλειοψηφία και μάλιστα αμέσως μετά τη διεξαγωγή δύο εθνικών εκλογών. Θεωρώ λοιπόν καθήκον μου να σεβαστώ και να εφαρμόσω, παρά τις αντιρρήσεις μου, την απόφαση των εκπροσώπων του ελληνικού λαού η οποία έχει μάλιστα μια ασυνήθη νομιμοποίηση από δύο ουσιαστικώς διαφορετικά κοινοβουλευτικά σώματα.
Αλλά υπάρχει και ένας ακόμη πολύ πιο σοβαρός λόγος για την πραγματοποίηση αυτών των εκλογών. Το ελληνικό πανεπιστήμιο μέχρι τώρα υπήρξε το αντικείμενο ενός σωρού από θεσμικές ασκήμιες: βίας, απειλών άσκησης βίας, καταλήψεων, αλυσίδων στις εισόδους πανεπιστημιακών αιθουσών, προπηλακισμών, εκβιασμών, υφαρπαγής αποφάσεων συλλογικών σωμάτων, ακόμη και Συγκλήτων, με μαφιόζικες μεθόδους, καταστροφών κτιρίων, μηχανημάτων, εργαστηρίων. Αλλά τουλάχιστον οι εκλογές γίνονταν κανονικά. Σήμερα που μία θλιβερή μειοψηφία απαγορεύει και τις εκλογές και επιβάλλει με τη βία τις ιδεοληψίες της κανείς δεν αντιδρά. Η Πρυτανεία και οι αρμόδιες Αρχές δεν διανοούνται να εφαρμόσουν τον νόμο και φυσικά οι συνήθως λαλίστατοι σωπαίνουν αιδημόνως. Αυτό είναι το ελληνικό «κράτος δικαίου» - καμαρώστε το.
Ο Αριστείδης Χατζής είναι αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο ΜΙΘΕ
του Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου