Έκκληση στους φίλους της ΔΗΜΑΡ Καλαμαριάς.

Του Γιώργου Σιακαντάρη, badiera.gr 

 Αγαπητοί φίλοι, διάβασα με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον την επιστολή παραίτησης σας από τη ΔΗΜΑΡ και ομολογώ ότι για μένα, μέσα στον ορυμαγδό των επιστολών παραίτησης, ήταν η μόνη που έθετε το ζήτημα της ιδεολογίας του κόμματος. Εδώ βεβαίως αδικώ την κυρία Μάρκου, γιατί και αυτή έθεσε ιδεολογικά ζητήματα μόνο που αυτά μάλλον θα έπρεπε να απασχολούν το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη και τις ομιλίες του Παναγιώτατου Θεσσαλονίκης. Τέλος πάντων. Συμφωνώ με πάρα πολλά απ’ όσα γράφετε και πολλά απ’ αυτά τα έχω αναφέρει και ο ίδιος στα αρμόδια όργανα της ΔΗΜΑΡ. Η πρόταση για δημοψήφισμα αποτελούσε μια λάθος επιλογή: Πρώτον, γιατί στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες υπάρχουν πλειοψηφίες και μειοψηφίες αιρετών που καλούνται να αποφασίζουν για θέματα όπως οι αποκρατικοποιήσεις. Στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες- όσο δεν τις διαστρέφει η κυριαρχία του χρήματος και των αγορών, αποκρυσταλλώνονται οι τάσεις της λαϊκής κυριαρχίας- οι κυβερνήσεις αποφασίζουν και οι αντιπολιτεύσεις αντιπροτείνουν. Εκεί δεν γίνονται δημοψηφίσματα για επιμέρους ζητήματα. Και μη μου φέρει κανείς για παράδειγμα την Ελβετία, γιατί θα του απαντήσω ότι εκεί κάνουν δημοψηφίσματα ακόμη και για θέματα ατομικών δικαιωμάτων.

Πλειοψηφίες αποφασίζουν για τους μετανάστες, τους θρησκευτικούς χώρους τους κλπ. Το θέλει η Αριστερά αυτό; Τα δημοψηφίσματα στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες πρέπει να γίνονται μόνο για θέματα πολιτειακής και μείζονος φύσης. Δεύτερο, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα αποτελεί το μέσο που επιζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ  για να δείξει ότι δεν υπάρχει προεδρική πλειοψηφία. Η ΔΗΜΑΡ, η διαμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού πόλου, η χώρα, αλλά ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται πολιτικό χρόνο, γι’ αυτό και θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει εκλογή Προέδρου απ’ αυτή τη Βουλή.

Από τη στιγμή όμως που ελήφθη η απόφαση να προταθεί αυτό το δημοψήφισμα η Κ.Ο ήταν υποχρεωμένη να την ακολουθήσει. Και αυτό κατάλαβε καλά ο Σπύρος Λυκούδης. Γιατί ξέρει ότι η πολιτική σημαίνει πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αλλά και ενιαία έκφραση. Πώς να το κάνουμε η πολιτική είναι μια πράξη απελευθέρωσης που εμπεριέχει πολλές και βαθιές δουλείες της ατομικής σκέψης και πρακτικής.

Παρόλο που κατά βάση συμφωνώ με αρκετά από τα επιχειρήματά σας, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω στο κατ’ εμέ μείζον ζήτημα.  Σας διαφεύγει κάτι. ΔΗΜΑΡ δεν είναι μόνο η εκάστοτε ηγετική ομάδα, ούτε καν η εκάστοτε αντιπολίτευση. Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα ρεύμα ιδεών το οποίο είναι απαραίτητο για τη συγκρότηση της ελληνικής Κεντροαριστεράς για πολλούς, της Σοσιαλδημοκρατίας για λιγότερους, όπως εγώ. Το μεγάλο σφάλμα «ηγετικής ομάδας» και «αντιπολίτευσης» ήταν ότι αδιαφόρησαν γι’ αυτό το ρεύμα ιδεών. Αυτή την αδιαφορία την «έφαγα στη μούρη», που λένε, στην προεκλογική περίοδο. Και οι μεν και οι δε αποϊδεολογικοποίησαν τη δράση του κόμματος. Καιρός να μιλήσουμε πάλι για τις ιδέες που γέννησαν και διαμόρφωσαν αυτό το χώρο.

Αγαπητοί φίλοι- δεν σας αποκαλώ συντρόφους γιατί μετά τον σταλινικό ζόφο αυτή η λέξη στα μάτια μου έχει απαξιωθεί τελείως, εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να αποκαλείς κάποιον φίλο και να το εννοείς, εξάλλου και εσείς σε φίλους και μέλη απευθύνεστε- κάνω έκκληση εσείς και όσοι άλλοι αποχωρούν από τη ΔΗΜΑΡ να το ξανασκεφτείτε. Όπως βεβαίως πρέπει να ξανασκεφτούν πολλά και όσοι σας οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση.

Δεν είμαι απ’ αυτούς τους απολίτικους που ζητούν την ενότητα για την ενότητα. Σας καλώ εσείς και πολλοί άλλοι όπως εσείς, να επιστρέψετε σ’ αυτό το χώρο για να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε για ιδέες. Γιατί οι ιδέες είναι το μοναδικό όπλο που έχουν η Αριστερά και η Δημοκρατία για να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους, οι ιδέες είναι το όπλο για την ανασυγκρότηση μας, ατομική και συλλογική.

-ΥΓ. Έστειλα αυτό το άρθρο στην Badiera και όχι αλλού, γιατί εδώ πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος για τη Σοσιαλδημοκρατία.

*O Γιώργος Σιακαντάρης είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ- Προοδευτική Συνεργασία

Αγαπητοί φίλοι, διάβασα με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον την επιστολή παραίτησης σας από τη ΔΗΜΑΡ και ομολογώ ότι για μένα, μέσα στον ορυμαγδό των επιστολών παραίτησης, ήταν η μόνη που έθετε το ζήτημα της ιδεολογίας του κόμματος. Εδώ βεβαίως αδικώ την κυρία Μάρκου, γιατί και αυτή έθεσε ιδεολογικά ζητήματα μόνο που αυτά μάλλον θα έπρεπε να απασχολούν το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη και τις ομιλίες του Παναγιώτατου Θεσσαλονίκης. Τέλος πάντων.
Συμφωνώ με πάρα πολλά απ’ όσα γράφετε και πολλά απ’ αυτά τα έχω αναφέρει και ο ίδιος στα αρμόδια όργανα της ΔΗΜΑΡ.
Η πρόταση για δημοψήφισμα αποτελούσε μια λάθος επιλογή: Πρώτον, γιατί στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες υπάρχουν πλειοψηφίες και μειοψηφίες αιρετών που καλούνται να αποφασίζουν για θέματα όπως οι αποκρατικοποιήσεις. Στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες- όσο δεν τις διαστρέφει η κυριαρχία του χρήματος και των αγορών, αποκρυσταλλώνονται οι τάσεις της λαϊκής κυριαρχίας- οι κυβερνήσεις αποφασίζουν και οι αντιπολιτεύσεις αντιπροτείνουν. Εκεί δεν γίνονται δημοψηφίσματα για επιμέρους ζητήματα. Και μη μου φέρει κανείς για παράδειγμα την Ελβετία, γιατί θα του απαντήσω ότι εκεί κάνουν δημοψηφίσματα ακόμη και για θέματα ατομικών δικαιωμάτων. Πλειοψηφίες αποφασίζουν για τους μετανάστες, τους θρησκευτικούς χώρους τους κλπ. Το θέλει η Αριστερά αυτό; Τα δημοψηφίσματα στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες πρέπει να γίνονται μόνο για θέματα πολιτειακής και μείζονος φύσης. Δεύτερο, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα αποτελεί το μέσο που επιζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ  για να δείξει ότι δεν υπάρχει προεδρική πλειοψηφία. Η ΔΗΜΑΡ, η διαμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού πόλου, η χώρα, αλλά ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται πολιτικό χρόνο, γι’ αυτό και θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει εκλογή Προέδρου απ’ αυτή τη Βουλή.
Από τη στιγμή όμως που ελήφθη η απόφαση να προταθεί αυτό το δημοψήφισμα η Κ.Ο ήταν υποχρεωμένη να την ακολουθήσει. Και αυτό κατάλαβε καλά ο Σπύρος Λυκούδης. Γιατί ξέρει ότι η πολιτική σημαίνει πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αλλά και ενιαία έκφραση. Πώς να το κάνουμε η πολιτική είναι μια πράξη απελευθέρωσης που εμπεριέχει πολλές και βαθιές δουλείες της ατομικής σκέψης και πρακτικής.
Παρόλο που κατά βάση συμφωνώ με αρκετά από τα επιχειρήματά σας, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω στο κατ’ εμέ μείζον ζήτημα.  Σας διαφεύγει κάτι. ΔΗΜΑΡ δεν είναι μόνο η εκάστοτε ηγετική ομάδα, ούτε καν η εκάστοτε αντιπολίτευση. Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα ρεύμα ιδεών το οποίο είναι απαραίτητο για τη συγκρότηση της ελληνικής Κεντροαριστεράς για πολλούς, της Σοσιαλδημοκρατίας για λιγότερους, όπως εγώ. Το μεγάλο σφάλμα «ηγετικής ομάδας» και «αντιπολίτευσης» ήταν ότι αδιαφόρησαν γι’ αυτό το ρεύμα ιδεών. Αυτή την αδιαφορία την «έφαγα στη μούρη», που λένε, στην προεκλογική περίοδο. Και οι μεν και οι δε αποϊδεολογικοποίησαν τη δράση του κόμματος. Καιρός να μιλήσουμε πάλι για τις ιδέες που γέννησαν και διαμόρφωσαν αυτό το χώρο.
Αγαπητοί φίλοι- δεν σας αποκαλώ συντρόφους γιατί μετά τον σταλινικό ζόφο αυτή η λέξη στα μάτια μου έχει απαξιωθεί τελείως, εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να αποκαλείς κάποιον φίλο και να το εννοείς, εξάλλου και εσείς σε φίλους και μέλη απευθύνεστε- κάνω έκκληση εσείς και όσοι άλλοι αποχωρούν από τη ΔΗΜΑΡ να το ξανασκεφτείτε. Όπως βεβαίως πρέπει να ξανασκεφτούν πολλά και όσοι σας οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση.
Δεν είμαι απ’ αυτούς τους απολίτικους που ζητούν την ενότητα για την ενότητα. Σας καλώ εσείς και πολλοί άλλοι όπως εσείς, να επιστρέψετε σ’ αυτό το χώρο για να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε για ιδέες. Γιατί οι ιδέες είναι το μοναδικό όπλο που έχουν η Αριστερά και η Δημοκρατία για να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους, οι ιδέες είναι το όπλο για την ανασυγκρότηση μας, ατομική και συλλογική.
-ΥΓ. Έστειλα αυτό το άρθρο στην Badiera και όχι αλλού, γιατί εδώ πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος για τη Σοσιαλδημοκρατία.
*O Γιώργος Σιακαντάρης είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ- Προοδευτική Συνεργασία
- See more at: http://www.badiera.gr/?p=15165#sthash.lonEe75O.dpuf

Αγαπητοί φίλοι, διάβασα με πολύ προσοχή και ενδιαφέρον την επιστολή παραίτησης σας από τη ΔΗΜΑΡ και ομολογώ ότι για μένα, μέσα στον ορυμαγδό των επιστολών παραίτησης, ήταν η μόνη που έθετε το ζήτημα της ιδεολογίας του κόμματος. Εδώ βεβαίως αδικώ την κυρία Μάρκου, γιατί και αυτή έθεσε ιδεολογικά ζητήματα μόνο που αυτά μάλλον θα έπρεπε να απασχολούν το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη και τις ομιλίες του Παναγιώτατου Θεσσαλονίκης. Τέλος πάντων.
Συμφωνώ με πάρα πολλά απ’ όσα γράφετε και πολλά απ’ αυτά τα έχω αναφέρει και ο ίδιος στα αρμόδια όργανα της ΔΗΜΑΡ.
Η πρόταση για δημοψήφισμα αποτελούσε μια λάθος επιλογή: Πρώτον, γιατί στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες υπάρχουν πλειοψηφίες και μειοψηφίες αιρετών που καλούνται να αποφασίζουν για θέματα όπως οι αποκρατικοποιήσεις. Στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες- όσο δεν τις διαστρέφει η κυριαρχία του χρήματος και των αγορών, αποκρυσταλλώνονται οι τάσεις της λαϊκής κυριαρχίας- οι κυβερνήσεις αποφασίζουν και οι αντιπολιτεύσεις αντιπροτείνουν. Εκεί δεν γίνονται δημοψηφίσματα για επιμέρους ζητήματα. Και μη μου φέρει κανείς για παράδειγμα την Ελβετία, γιατί θα του απαντήσω ότι εκεί κάνουν δημοψηφίσματα ακόμη και για θέματα ατομικών δικαιωμάτων. Πλειοψηφίες αποφασίζουν για τους μετανάστες, τους θρησκευτικούς χώρους τους κλπ. Το θέλει η Αριστερά αυτό; Τα δημοψηφίσματα στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες πρέπει να γίνονται μόνο για θέματα πολιτειακής και μείζονος φύσης. Δεύτερο, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα αποτελεί το μέσο που επιζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ  για να δείξει ότι δεν υπάρχει προεδρική πλειοψηφία. Η ΔΗΜΑΡ, η διαμόρφωση του σοσιαλδημοκρατικού πόλου, η χώρα, αλλά ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζονται πολιτικό χρόνο, γι’ αυτό και θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει εκλογή Προέδρου απ’ αυτή τη Βουλή.
Από τη στιγμή όμως που ελήφθη η απόφαση να προταθεί αυτό το δημοψήφισμα η Κ.Ο ήταν υποχρεωμένη να την ακολουθήσει. Και αυτό κατάλαβε καλά ο Σπύρος Λυκούδης. Γιατί ξέρει ότι η πολιτική σημαίνει πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αλλά και ενιαία έκφραση. Πώς να το κάνουμε η πολιτική είναι μια πράξη απελευθέρωσης που εμπεριέχει πολλές και βαθιές δουλείες της ατομικής σκέψης και πρακτικής.
Παρόλο που κατά βάση συμφωνώ με αρκετά από τα επιχειρήματά σας, επιτρέψτε μου να διαφωνήσω στο κατ’ εμέ μείζον ζήτημα.  Σας διαφεύγει κάτι. ΔΗΜΑΡ δεν είναι μόνο η εκάστοτε ηγετική ομάδα, ούτε καν η εκάστοτε αντιπολίτευση. Η ΔΗΜΑΡ είναι ένα ρεύμα ιδεών το οποίο είναι απαραίτητο για τη συγκρότηση της ελληνικής Κεντροαριστεράς για πολλούς, της Σοσιαλδημοκρατίας για λιγότερους, όπως εγώ. Το μεγάλο σφάλμα «ηγετικής ομάδας» και «αντιπολίτευσης» ήταν ότι αδιαφόρησαν γι’ αυτό το ρεύμα ιδεών. Αυτή την αδιαφορία την «έφαγα στη μούρη», που λένε, στην προεκλογική περίοδο. Και οι μεν και οι δε αποϊδεολογικοποίησαν τη δράση του κόμματος. Καιρός να μιλήσουμε πάλι για τις ιδέες που γέννησαν και διαμόρφωσαν αυτό το χώρο.
Αγαπητοί φίλοι- δεν σας αποκαλώ συντρόφους γιατί μετά τον σταλινικό ζόφο αυτή η λέξη στα μάτια μου έχει απαξιωθεί τελείως, εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να αποκαλείς κάποιον φίλο και να το εννοείς, εξάλλου και εσείς σε φίλους και μέλη απευθύνεστε- κάνω έκκληση εσείς και όσοι άλλοι αποχωρούν από τη ΔΗΜΑΡ να το ξανασκεφτείτε. Όπως βεβαίως πρέπει να ξανασκεφτούν πολλά και όσοι σας οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση.
Δεν είμαι απ’ αυτούς τους απολίτικους που ζητούν την ενότητα για την ενότητα. Σας καλώ εσείς και πολλοί άλλοι όπως εσείς, να επιστρέψετε σ’ αυτό το χώρο για να μιλήσουμε, να διαφωνήσουμε και να συγκρουστούμε για ιδέες. Γιατί οι ιδέες είναι το μοναδικό όπλο που έχουν η Αριστερά και η Δημοκρατία για να αντιμετωπίζουν τους εχθρούς τους, οι ιδέες είναι το όπλο για την ανασυγκρότηση μας, ατομική και συλλογική.
-ΥΓ. Έστειλα αυτό το άρθρο στην Badiera και όχι αλλού, γιατί εδώ πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος για τη Σοσιαλδημοκρατία.
*O Γιώργος Σιακαντάρης είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ- Προοδευτική Συνεργασία
- See more at: http://www.badiera.gr/?p=15165#sthash.lonEe75O.dpuf