Το editorial του νέου τεύχους #46
του Books' Journal,
Αύγουστος 2014, που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και στα περίπτερα.
Μετην επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, σύμπασα η πολιτική τάξη αποφάσισε να γίνει αυτό που διακαώς επιθυμούσε από μιας αρχής: αντιμνημονιακιά! Ζούμε έναν παραλογισμό: οι κυβερνητικοί εταίροι τρέχουν να σκίσουν αυτοί τα μνημόνια προλαβαίνοντας τον Τσίπρα στη γωνία και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχθεί πλήρως την επιτυχία του πρωτογενούς και προσπαθεί να πλασαρισθεί ως καλύτερος διαχειριστής. Όλες οι πλευρές σχεδιάζουν τη διαχείριση επί των ερειπίων. Το ακατανόητο εν προκειμένω είναι πως, ένθεν και ένθεν της διαχωριστικής του μνημονιασμού, θεωρείται αυτονόητη η άμεση και δραματική απομείωση του χρέους. Οπότε όλα είναι μια χαρά: βγήκαμε στις αγορές και μπορούμε να δανειζόμαστε α λα Παπαθανασίου, οι δανειστές θα μας κάνουν όλα τα χατίρια (ως ηθική ανταμοιβή κατά τους μεν, επειδή πλανάται το φάσμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς κατά τους δε) και, άρα, γυρνάμε χωρίς πρόβλημα στο 2008. Στο πλαίσιο αυτό όλοι οι καλοί χωράνε: Λοβέρδοι, Ντινόπουλοι, Φωτόπουλοι, Μπαλασόπουλοι.Αυτό που επιμελώς αποκρύπτεται είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση να δοθεί από τους δανειστές οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους, εάν πρώτα δεν είναι απολύτως σαφές πως η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει τη λύση. Η κουβέντα γίνεται για ένα μικρό, βραχυπρόθεσμο χρηματοδοτικό κενό. Με λίγο τράβηγμα στα stress tests των τραπεζών, λίγο δανεισμό (ακριβό σε σχέση με τα τροϊκανά δάνεια), λίγη πολιτική διαχείριση, καθαρίσαμε. Σκίζουμε και τα μνημόνια. Πλην όμως, στη γωνία περιμένουν 53 δισεκατομμύρια ευρώ διακρατικών δανείων του πρώτου μνημονίου, κι άλλα 25 δισεκατομμύρια ευρώ των δανείων ΔΝΤ και των ομολόγων των κεντρικών τραπεζών. Χωρίς πολιτική συμφωνία με 17 κυβερνήσεις (και ισάριθμα Κοινοβούλια), με τη Λαγκάρντ και με τον Ντράγκι, δεν γίνεται τίποτε!
Συμφωνίαθα υπάρξει – και, όπως κάθε συμφωνία, θα συνοδεύεται από όρους. Με στενή παρακολούθηση της εκτέλεσης των προϋπολογισμών, με στενό κορσέ για τις μεταρρυθμίσεις που το πολιτικό σύστημα αρνείται πεισματικά. Ο λαϊκισμός εκατέρωθεν περί εξόδου από την κρίση θα διαψευσθεί μέχρι την άνοιξη. Ώς τότε, η κοινωνία θα αναλίσκεται να παρακολουθεί Σαμαρά, Βενιζέλο, Τσίπρα στα αντιμνημονιακά μετερίζια, ενώ η οικονομία θα παραπαίει –και όσοι φορολογούμενοι αντέχουν ακόμα θα πληρώνουν...Η αμείλικτη πραγματικότητα θα φανεί στις αρχές του επόμενου χρόνου και η όποια κυβέρνηση θα ψάχνει να βρει τρόπους να βγει από τον λάκκο που θα έχει σκάψει η ίδια. Και τότε, θα μπούμε σε μια νέα φάση της κρίσης, που τίποτε δεν αποκλείει ότι δεν θα είναι περισσότερο επώδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου