Η ελεύθερη πτώση

Του Νίκου Γραικούση, 19.4.12

Σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που αισθάνομαι ότι βρίσκομαι μέσα σε ένα βαρέλι. Χωρίς καμία διέξοδο φυγής, εκτός από τον πάτο. Έναν πάτο που όμως ….λείπει. Δεν φτάνει λοιπόν που μας έβαλαν στο βαρέλι, αλλά μας αφαίρεσαν και τον πάτο, για να βιώσουμε καλύτερα την αίσθηση της …ελεύθερης πτώσης.  Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, που εκφράστηκε κυβερνητικά από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, εφεύρε την έννοια του πελατοκεντρικού κράτους, την εφάρμοσε με αριστοτεχνική δεξιοτεχνία και δημιούργησε μία κρατική δομή καθόλα υποταγμένη στην κομματική βούληση. Αυτό όπως αποδείχτηκε περίτρανα, διαιώνιζε τη νομή της εξουσίας σύμφωνα με το δικομματικό πρότυπο, και προεκτεινόταν παραπέρα με την αλόγιστη σπατάλη και την υπεξαίρεση πόρων του δημόσιου ταμείου. Μια τέτοια πολιτική νοοτροπία δεν μπορεί να φτάσει στο τέλος της, αν δεν καταρρεύσουν μαζί της και αυτοί που την εκπροσωπούν. Και ως πρόσωπα και ως μηχανισμοί.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όσο καλές προθέσεις και να έχουν, όση μεταμέλεια και αν δείξουν, δεν μπορούν να υπερβούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Αλλά ούτε και το θέλουν άλλωστε.

Για το μόνο το οποίο ενδιαφέρονται είναι η διατήρηση ενός εντελώς ξεπερασμένου πολιτικού status quo και αυτό προς ίδιον όφελος.

Για αυτό οδύρεται ο κύριος Σαμαράς και ζητάει απεγνωσμένα την αυτοδυναμία, για να μπορεί να συνεχίσει τη νομή της εξουσίας με τον ίδιο τρόπο όπως και στο παρελθόν, ασχέτως του νέου τραγικού επιπέδου διαβίωσης του Ελληνικού Λαού.

Για το ίδιο λόγο ο κύριος Βενιζέλος ζητά και αυτός αυτοδύναμη κυβέρνηση (ως ανέκδοτο βεβαίως), δηλώνοντας με τον τρόπο αυτό την αγωνία του για το ρόλο και τη συμμετοχή του κόμματός του στη νέα εποχή.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι την κρίσιμη αυτή περίοδο, η δημοσιονομική εξυγίανση και το δίκαιο μοίρασμα των θυσιών, υπερβαίνει τον πελατειακό μονοκομματισμό και απαιτεί την εφαρμογή εθνικών, ρεαλιστικών, εφικτών και προπαντός προοδευτικών πολιτικών συνεργασιών.

Η εσωτερική υποτίμηση μέσω της υφεσιακής διαδικασίας που προβλέπει το μνημόνιο ΙΙ, θα καθορίσει σε σύντομο χρόνο και μέσα από μια χρεωκοπημένη οικονομία, τα νέα επίπεδα μισθών, συντάξεων και κοινωνικού κράτους.

Και με τον άθλιο και αντικοινωνικό αυτόν τρόπο, θα τεθεί ο πάτος στο βαρέλι, στο κατώτατο σημείο που μπορεί να μπει.

Με αυτόν τον τρόπο όμως της μνημονιακής προσαρμογής δεν θα έχει πειραχτεί ούτε στο ελάχιστο ο τρόπος νομής της εξουσίας, ο τρόπος άσκησης της πολιτικής εξουσίας και ο τρόπος αναδιανομής του όποιου πλεονάσματος.

Οι πραγματικές αιτίες της κρίσης δηλαδή.

Για το λόγο αυτό η πολιτική επιλογή των κομμάτων του δικομματισμού με το ‘’ναι σε όλα’’ στις μνημονιακές απαιτήσεις των δανειστών, είναι πολιτική που εξασφαλίζει και τη δική τους πολιτική επιβίωση.

Σε βάρος του Εθνικού και του Δημόσιου συμφέροντος.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πολιτεύτηκαν και έχουν δομήσει τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο που αποτελούν την αιτία της κρίσης.

Εδώ βρίσκεται το μεγάλο ζητούμενο των προσεχών εκλογών.

Θα αφήσουμε να συνεχιστεί αυτή η καταστροφική πολιτική ή θα επιβάλλουμε την εφαρμογή μιας άλλης που θα μετατοπίζει τον πάτο του βαρελιού όσο ψηλότερα γίνεται;

Εκτός από το ‘’ναι σε όλα’’ της υποταγής υπάρχει στην αντίπερα όχθη και το ‘’όχι σε όλα’’ της καταστροφής.

Δεν μας φταίει σε τίποτα ούτε το ευρώ που μας έδωσε τη δυνατότητα φτηνού δανεισμού και συμμετοχή στο πλέον ασφαλέστερο νόμισμα του κόσμου, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση που σαν κοινωνία Λαών μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και αλληλεγγύη.

Τη δική μας άθλια διαχείριση δεν πρέπει να την ρίχνουμε στις πλάτες των άλλων, αλλά ούτε και να υποκύπτουμε στις πιέσεις τους και να ξεπουλάμε εθνικό πλούτο προς χάρη μιας αμφίβολης βοήθειας που μας προσφέρουν.

Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία, ο ευρωπαϊκός χώρος είναι ο μικρότερος που μπορείς να δώσεις τον πολιτικό σου αγώνα.

Μόνο αλλάζοντας την Ευρώπη θα αλλάξουμε και την Ελλάδα. Όχι το αντίστροφο.

Η Ευρωπαϊκή διάσταση του Ελληνικού προβλήματος θα λυθεί με ‘’περισσότερη Ευρώπη’’ και όχι με έξοδο από την Ευρώπη.

Η Ελληνική διάσταση του προβλήματος θα λυθεί με την αλλαγή της πολιτικής μας νοοτροπίας και συμπεριφοράς, η οποία περνά αναγκαστικά μέσα από την αποδόμηση του δικομματισμού και την δημιουργία ενός νέου πολιτικού περιβάλλοντος που κυρίαρχο ρόλο θα έχει η λογική, πολιτική παιδεία και η υπεράσπιση του Εθνικού και Δημόσιου συμφέροντος.

Νίκος Γραικούσης

Υποψήφιος βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ