Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δηλώσαμε ότι επί της αρχής θα το υπερψηφίσουμε. Τελειώνω, κάνοντας μία αναφορά σε ένα πρόσφατο άρθρο σε Κυριακάτικη Εφημερίδα του πρώην Πρύτανη της Κρήτης του Γιώργη Γραμματικάκη. Αναφέρει στον τομέα περιβάλλοντος: Ενώ οι ύμνοι για τις ομορφιές της χώρας δεν έχουν τελειωμό τώρα και χρόνια, η βαρβαρότητα κυριαρχεί και οι καταστροφές δεν έχουν όριο. Λένε πολλοί ότι οι νόμοι είναι ανεπαρκείς και ο έλεγχος απουσιάζει. Φοβούμαι, όμως, ότι άλλη είναι η αιτία του κακού. Ότι τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες δεν τον αγαπούμε. Τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες τον θεωρούμε στρέμματα προς εκμετάλλευση, δάση προς οικοπεδοποίηση, ακρογιαλιές προς ίδιον όφελος. Αν αυτό δεν ανατραπεί, αν αυτή η αρχική συνθήκη δεν αλλάξει, ο θρήνος του περιβάλλοντος γίνεται ήδη και δικός μας θρήνος.
Ν. Τσούκαλης
Σε μία ακόμη τροποποίηση του άρθρου που αφορά στη δόμηση στις προστατεύομενες περιοχές Natura προχωρά η υπουργός Περιβάλλοντος, μετά το συνεχιζόμενο αντάρτικο βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Στο πλευρό της Τίνας Μπιρμπίλη τάχθηκαν βουλευτές και ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Απόστολος Κακλαμάνης. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής μίλησε για "κανονική στοχοποίηση της υπουργού Περιβάλλοντος", με αφορμή τις κατηγορίες είς βάρος της υπουργού, ότι έχει δογματικές αντιλήψεις. Όπως είπε ο Απ. Κακλαμάνης, η υπουργός απέδειξε ότι ακούει τους βουλευτές. Το επίμαχο άρθρο 9 του νομοσχεδίου για την βιοποικιλότητα θα παρουσιαστεί στη νέα του μορφή απόψε, στην απογευματινή και τελευταία συνεδρίαση στη Βουλή για το θέμα. Σημειώνεται ότι οι βουλευτές που απειλούν ότι θα το καταψηφίσουν ζητούν "περισσότερες νομικές αποσαφηνίσεις".
Παρέμβαση του βουλευτή κ. Τσούκαλη στην ολομέλεια της Βουλής σχετικά με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας
Παρέμβαση του βουλευτή κ. Τσούκαλη στην ολομέλεια της Βουλής σχετικά με τη διατήρηση της βιοποικιλότητας
- Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, η ΔΗΜ.ΑΡ. υπερψηφίζει επί της αρχής
- Ν. Τσούκαλης: Δεν διαχειριζόμαστε απλώς ένα στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας μας. Ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη στοιχειώδη συμβολή της χώρας στην παγκόσμια προσπάθεια για να σωθεί ο πλανήτης.
- Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, η ΔΗΜ.ΑΡ. υπερψηφίζει επί της αρχής
- Ν. Τσούκαλης: Δεν διαχειριζόμαστε απλώς ένα στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας μας. Ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη στοιχειώδη συμβολή της χώρας στην παγκόσμια προσπάθεια για να σωθεί ο πλανήτης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
στο τελευταίο τεύχος του έγκριτου περιοδικού «Nature» δημοσιοποιήθηκαν τα αποτελέσματα μίας μελέτης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, σχετικά με την πορεία και την ποιοτική κατάσταση του βιολογικού κεφαλαίου. Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου δήλωσαν ότι βρίσκεται μπροστά μας η έκτη μαζική εξαφάνιση των ειδών στην ιστορία του πλανήτη. Ενδεχομένως, βρισκόμαστε σ' αυτή την πορεία.
Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η ραγδαία μείωση που παρατηρείται στους πληθυσμούς πραγματοποιείται το ίδιο γρήγορα με τις πέντε προηγούμενες εξαφανίσεις των ειδών που έχουν καταγραφεί τα τελευταία πεντακόσια σαράντα εκατομμύρια χρόνια. «Μέχρι στιγμής», δήλωσε ο επιβλέπων καθηγητής, «το 2% όλων των γνωστών ειδών έχει ήδη εξαφανιστεί σε πληθυσμιακές ομάδες που μπορούμε να παρακολουθήσουμε». Από τους αριθμούς αυτούς, λοιπόν, φαίνεται ότι δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από το δρόμο της μαζικής εξαφάνισης.
Ισχυρίζονται, μάλιστα, ότι η ραγδαία μείωση που παρατηρείται στους πληθυσμούς πραγματοποιείται το ίδιο γρήγορα με τις πέντε προηγούμενες εξαφανίσεις των ειδών που έχουν καταγραφεί τα τελευταία πεντακόσια σαράντα εκατομμύρια χρόνια. «Μέχρι στιγμής», δήλωσε ο επιβλέπων καθηγητής, «το 2% όλων των γνωστών ειδών έχει ήδη εξαφανιστεί σε πληθυσμιακές ομάδες που μπορούμε να παρακολουθήσουμε». Από τους αριθμούς αυτούς, λοιπόν, φαίνεται ότι δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από το δρόμο της μαζικής εξαφάνισης.
Μέχρι τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από τα γνωστά στοιχεία τα οποία έχουμε, έχει καταγραφεί η εξαφάνιση δύο θηλαστικών ανά ένα εκατομμύριο χρόνια και τα τελευταία πεντακόσια χρόνια εξαφανίστηκαν ογδόντα είδη θηλαστικών από τα αρχικώς πέντε χιλιάδες πεντακόσια ογδόντα, τα οποία ήταν καταγεγραμμένα. Αναφερόμαστε, βεβαίως, σε γνωστά είδη. Θέλω, ακόμη, να σημειώσω ότι η έκτη μαζική εξαφάνιση είναι η μοναδική εξαφάνιση η οποία οφείλεται σε ανθρώπινη παρέμβαση.
Συμπληρώνω, επίσης, ότι χαρακτηριστική επί του ζητήματος είναι και η πρόσφατη δήλωση-έκκληση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Δήλωσε: «Χρειαζόμαστε μία επανάσταση. Η κλιματική αλλαγή μας δείχνει ότι το παλαιό μοντέλο είναι περισσότερο από απαρχαιωμένο», αποκαλώντας το σημερινό οικονομικό μοντέλο συνταγή για εθνική καταστροφή. Στο πλαίσιο αυτό, κάλεσε πολιτικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες να παρουσιάσουν οικονομικές καινοτομίες, προκειμένου να σώσουν τον πλανήτη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση του παρόντος νομοσχεδίου στην Επιτροπή υπήρξε εξόχως διδακτική. Πρώτα απ’ όλα, κατέδειξε ότι δυστυχώς σε αυτόν εδώ τον τόπο δεν υπάρχει αντίληψη όσον αφορά τα θέματα που διαχειριζόμαστε. Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό –αυτό υποστηρίξαμε και ως Δημοκρατική Αριστερά στην Επιτροπή- είναι ότι δεν διαχειριζόμαστε απλώς ένα στοιχείο της κρατικής κυριαρχίας μας. Ουσιαστικά αυτό το νομοσχέδιο περιλαμβάνει τη στοιχειώδη συμβολή της χώρας στην παγκόσμια προσπάθεια για να σωθεί ο πλανήτης.
Έτσι, λοιπόν, ακούσαμε και επιστρατεύτηκαν δυστυχώς και μέσα στην Επιτροπή και εκτός Επιτροπής εκφράσεις, όπως, “εδώ ο κόσμος πεινάει και εμείς «ραπανάκια για την όρεξη. Η χώρα καταρρέει και θα ασχολούμαστε με τους πελεκάνους. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια”, κ.λπ. Γιατί ανεξαρτήτως της τελικής τοποθέτησης του καθ’ ενός μας, επί του περιεχομένου του, αυτό το νομοσχέδιο αποτέλεσε τον αποκαλυπτικό καθρέφτη της διαχρονικής και βαθειά ριζωμένης νοοτροπίας του σύγχρονου Έλληνα, αλλά και της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και βεβαίως των πολιτικών εκπροσώπων τους. Κάποιος δημοσιογράφος σχολίασε ενδεικτικά ότι το νομοσχέδιο και συγκεκριμένα η διάταξη, περί αρτιότητας του άρθρου 9, ίσως να αποτελούσε την αφορμή για τη σοσιαλιστική επανάσταση του 21ου αιώνα. Την ίδια περίοδο που ψηφίζονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα τα γνωστά νομοσχέδια του Μνημονίου και αναρωτιούνται καλοπροαίρετοι και κακοπροαίρετοι, αλήθεια, ποια θα ήταν η τύχη του παρόντος νομοσχεδίου αν ήταν μνημονιακή υποχρέωση;
Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω τη μοναδική, ίσως, ρήση του Ούγκο Τσάβες με την οποία συμφωνώ, ότι εάν το κλίμα ήταν τράπεζα, σίγουρα θα είχε σωθεί. Και συμπληρώνω: Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον προστατευόμενους φορείς. Φανταστείτε απλώς το δάσος του Αμαζονίου να διαπραγματευόταν στη Wall Street.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει πολύ ψηλά στην πολιτική της ατζέντα την πάση θυσία διατήρηση των ειδών. Η απώλεια βιοποικιλότητας δεν σημαίνει μόνο εξαφάνιση των ειδών, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην έκθεσή της, αφορά επίσης την πιθανή εξαφάνιση αμέτρητων υπηρεσιών οικοσυστήματος που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας, οι οποίες παρέχονται δωρεάν από τον φυσικό κόσμο.
Το Μάη του 2006 η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε τη δέσμευση να σταματήσει την απώλεια βιοποικιλότητας, μέχρι το 2010 και καθόρισε ένα λεπτομερές σχέδιο δράσης με το σκοπό αυτό. Η πρώτη έκθεση που αξιολογεί την εφαρμογή του σχεδίου, δεν είναι θετική, ως προς τα επιτεύγματα. Το παρόν νομοσχέδιο είναι η ελάχιστη έστω και καθυστερημένη υποχρέωση προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας. Η πρωτοβουλία έχει πολλές ελλείψεις. Είναι όμως ένα θετικό σοβαρό βήμα. Το μεγάλο αρνητικό είναι ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά, κατακερματισμένα, στο επίπεδο της περιχαράκωσης και προστασίας θυλάκων και μεμονωμένων ειδών, αυτών των αγρίων. Δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα σφαιρικά, ολιστικά, όπως απαιτεί το ευρωπαϊκό σχέδιο, την ενσωμάτωση της προστασίας σε όλες τις τομεακές πολιτικές.
Η βασική αυτή υποχρέωση περιέχεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 14. Η ενσωμάτωση –λέει εκεί- της προστασίας της βιοποικιλότητας σε όλες τις τομεακές πολιτικές που μπορεί να επιφέρουν επιπτώσεις στα είδη και στους οικοτόπους, αποτελεί υποχρέωση των Υπουργείων. Δηλαδή, τη διατύπωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου. Ποιος και πότε θα το εκπονήσει; Άγνωστο.
Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δηλώσαμε ότι επί της αρχής θα το υπερψηφίσουμε.
Τελειώνω, κάνοντας μία αναφορά σε ένα πρόσφατο άρθρο σε Κυριακάτικη Εφημερίδα του πρώην Πρύτανη της Κρήτης του Γιώργη Γραμματικάκη. Αναφέρει στον τομέα περιβάλλοντος: Ενώ οι ύμνοι για τις ομορφιές της χώρας δεν έχουν τελειωμό τώρα και χρόνια, η βαρβαρότητα κυριαρχεί και οι καταστροφές δεν έχουν όριο. Λένε πολλοί ότι οι νόμοι είναι ανεπαρκείς και ο έλεγχος απουσιάζει. Φοβούμαι, όμως, ότι άλλη είναι η αιτία του κακού. Ότι τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες δεν τον αγαπούμε. Τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες τον θεωρούμε στρέμματα προς εκμετάλλευση, δάση προς οικοπεδοποίηση, ακρογιαλιές προς ίδιον όφελος. Αν αυτό δεν ανατραπεί, αν αυτή η αρχική συνθήκη δεν αλλάξει, ο θρήνος του περιβάλλοντος γίνεται ήδη και δικός μας θρήνος.
Αξίζει στο σημείο αυτό να αναφέρω τη μοναδική, ίσως, ρήση του Ούγκο Τσάβες με την οποία συμφωνώ, ότι εάν το κλίμα ήταν τράπεζα, σίγουρα θα είχε σωθεί. Και συμπληρώνω: Εάν το παγκόσμιο βιολογικό κεφάλαιο ήταν χρηματιστηριακό προϊόν, σίγουρα θα ήταν από τους πλέον προστατευόμενους φορείς. Φανταστείτε απλώς το δάσος του Αμαζονίου να διαπραγματευόταν στη Wall Street.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει πολύ ψηλά στην πολιτική της ατζέντα την πάση θυσία διατήρηση των ειδών. Η απώλεια βιοποικιλότητας δεν σημαίνει μόνο εξαφάνιση των ειδών, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην έκθεσή της, αφορά επίσης την πιθανή εξαφάνιση αμέτρητων υπηρεσιών οικοσυστήματος που είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας, οι οποίες παρέχονται δωρεάν από τον φυσικό κόσμο.
Το Μάη του 2006 η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέλαβε τη δέσμευση να σταματήσει την απώλεια βιοποικιλότητας, μέχρι το 2010 και καθόρισε ένα λεπτομερές σχέδιο δράσης με το σκοπό αυτό. Η πρώτη έκθεση που αξιολογεί την εφαρμογή του σχεδίου, δεν είναι θετική, ως προς τα επιτεύγματα. Το παρόν νομοσχέδιο είναι η ελάχιστη έστω και καθυστερημένη υποχρέωση προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας μας. Η πρωτοβουλία έχει πολλές ελλείψεις. Είναι όμως ένα θετικό σοβαρό βήμα. Το μεγάλο αρνητικό είναι ότι αντιμετωπίζει το ζήτημα αποσπασματικά, κατακερματισμένα, στο επίπεδο της περιχαράκωσης και προστασίας θυλάκων και μεμονωμένων ειδών, αυτών των αγρίων. Δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα σφαιρικά, ολιστικά, όπως απαιτεί το ευρωπαϊκό σχέδιο, την ενσωμάτωση της προστασίας σε όλες τις τομεακές πολιτικές.
Η βασική αυτή υποχρέωση περιέχεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 14. Η ενσωμάτωση –λέει εκεί- της προστασίας της βιοποικιλότητας σε όλες τις τομεακές πολιτικές που μπορεί να επιφέρουν επιπτώσεις στα είδη και στους οικοτόπους, αποτελεί υποχρέωση των Υπουργείων. Δηλαδή, τη διατύπωση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου. Ποιος και πότε θα το εκπονήσει; Άγνωστο.
Παρά τη δομική ανεπάρκεια και τις ενστάσεις που έχουμε επί των άρθρων, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εμείς δηλώσαμε ότι επί της αρχής θα το υπερψηφίσουμε.
Τελειώνω, κάνοντας μία αναφορά σε ένα πρόσφατο άρθρο σε Κυριακάτικη Εφημερίδα του πρώην Πρύτανη της Κρήτης του Γιώργη Γραμματικάκη. Αναφέρει στον τομέα περιβάλλοντος: Ενώ οι ύμνοι για τις ομορφιές της χώρας δεν έχουν τελειωμό τώρα και χρόνια, η βαρβαρότητα κυριαρχεί και οι καταστροφές δεν έχουν όριο. Λένε πολλοί ότι οι νόμοι είναι ανεπαρκείς και ο έλεγχος απουσιάζει. Φοβούμαι, όμως, ότι άλλη είναι η αιτία του κακού. Ότι τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες δεν τον αγαπούμε. Τον τόπο μας εμείς οι Έλληνες τον θεωρούμε στρέμματα προς εκμετάλλευση, δάση προς οικοπεδοποίηση, ακρογιαλιές προς ίδιον όφελος. Αν αυτό δεν ανατραπεί, αν αυτή η αρχική συνθήκη δεν αλλάξει, ο θρήνος του περιβάλλοντος γίνεται ήδη και δικός μας θρήνος.
Παρέμβαση Θ.Λεβέντη στο Σ/ν για την βιοποικιλότητα
Ερχόμαστε να συζητήσουμε ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, ένα νομοσχέδιο που θα έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε με απόλυτη υπευθυνότητα αφού στην ουσία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά όλο τον κόσμο. Παγκόσμια συνέδρια, συσκέψεις επί συσκέψεων διεθνώς έχουν αναδείξει το πρόβλημα της βιοποικιλότητας και της προστασίας του περιβάλλοντος ως ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα. Εμείς, λοιπόν, καλούμαστε να νομοθετήσουμε για το μέλλον της κοινωνίας μας και όλου του κόσμου κατ’ επέκταση, σε ό,τι ποσοστό μας αναλογεί.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα, προικισμένη με ιδανικές προϋποθέσεις για πλούσια βιοποικιλότητα από τις πλουσιότερες της υφηλίου: γεωγραφική διαμόρφωση, το ανάγλυφό της, οι εναλλαγές με βουνά, κοιλάδες, φαράγγια, μικρές πεδιάδες, νησιά, ακτές, κολπίσκοι, θάλασσες, το θαυμάσιο κλίμα της, άφθονα αυτόχθονα είδη χλωρίδας και πανίδας, πολλά από τα οποία μοναδικά στο κόσμο, σταθμός καίριος για πλείστα αποδημητικά είδη πουλιών στις εκατέρωθεν διαδρομές τους.
Παρά ταύτα τεράστιες καταστροφές έχουν επισωρευθεί εδώ όλα αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, στο ιδανικό αυτό περιβάλλον εν ονόματι του οικονομικού οφέλους και της κερδοσκοπίας από την εμπορευματοποίηση της γης. Αποψιλώσεις δασών, καταστροφικές πυρκαγιές δίκην φυσικού φαινομένου κάθε καλοκαίρι, κακοποιήσεις ακτών, εξαφάνιση υδροβιοτόπων, άναρχη αυθαίρετη δόμηση, απαρχαιωμένο ασαφές και αλληλογρονθοκοπούμενο νομικό πλαίσιο, υποτυπώδεις, αδιάφοροι και διαβρωμένοι ελεγκτικοί μηχανισμοί που προστατεύουν τους «καλούς» ανθρώπους. Περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους δεν προστατεύονται και εξαφανίζονται, ενώ συχνά παρόμοια τύχη και ανεκτίμητοι πολιτιστικοί θησαυροί και μνημεία.
Επίσης, εξαφάνιση της βιοποικιλότητας προκύπτει και από τις μονοκαλλιέργειες -βλέπε π.χ. το βαμβάκι και τι έγινε- από τα εισαγόμενα ξενικά είδη, από τα πανάκριβα υβρίδια, από τα τη χρήση φυτοφαρμάκων, την αλόγιστη χρήση λιπασμάτων και βέβαια τον κίνδυνο των μεταλλαγμένων που δεν πρέπει να τον ξεχνάμε.
Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος είναι μία σχετική σωτηρία, μας είπε η κυρία Υπουργός. Κατ’ αρχάς το θεωρούμε θετικό και το ψηφίζουμε ως Δημοκρατική Αριστερά επί της αρχής, με τις επιμέρους επιφυλάξεις που έχουμε και θα αναπτύξουμε και στη συζήτηση επί των άρθρων.
Ακούσαμε με ιδιαίτερη προσοχή την ομιλία της κυρίας Υπουργού που έδειξε και την ιδιαίτερη οικολογική της ευαισθησία, την εγνωσμένη άλλωστε. Γνωρίζουμε επίσης και τις αφόρητες πιέσεις που ασκούνται από την αντιπολίτευση, αλλά και εκ των ένδον, εκ του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ώστε να περιοριστεί και αυτή η σχετική σωτηρία που επιδιώκει το νομοσχέδιο. Γνωρίζουμε και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα, αλλά και τα πολιτικά συμφέροντα που παίζονται γύρω από αυτή τη διαδικασία της εμπορευματοποίησης της γης, ιδίως στην Αττική, στις ακτές και τις περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους.
Πρέπει εδώ να πούμε επίσης για την Αττική, κυρία Υπουργέ, ότι μόνο δύο υδροβιότοποι είναι στη Συνθήκη RAMSAR, του Σχοινιά και της Βραυρώνας. Το Βουρκάρι των Μεγάρων, η Ψάθα των Βιλίων, η Λίμνη Κουμουνδούρου, ο Ωροπός, όπως και τα βουνά, η πανέμορφη Πεντέλη και βέβαια ούτε ένα μέτρο γης στη Δυτική Αττική δεν είναι υπό προστασία, που είναι το μεγαλύτερο μέρος της Αττικής. Στη Δυτική Αττική έχει τους ορεινούς όγκους, τον Κιθαιρώνα, ένα θαυμάσιο ιστορικό βουνό, την Πάστρα, τον Πατέρα, τα Γεράνεια. Λοιπόν, ας τα έχουμε υπ' όψιν μας τουλάχιστον για το μέλλον.
Δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε τα πάντα με μια βραχυπρόθεσμη προοπτική. Ποιος είπε ότι η περιβαλλοντική προστασία δεν μπορεί να συνδυαστεί με την οικονομική ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης πολιτικής προστασίας των φυσικών οικοσυστημάτων; Γιατί να μην κινηθούμε σε ένα αυστηρό πλαίσιο προστασίας, το οποίο μεσομακροπρόθεσμα θα βοηθήσει και την ανάπτυξη; Η βαριά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός και εμείς θα πρέπει να επενδύσουμε σε έναν ποιοτικό τουρισμό με έμφαση στο περιβάλλον. Η άναρχη δόμηση και η καταστροφή του περιβάλλοντος μόνο και μόνο για να τονώσουμε την όντως πεσμένη λόγω οικονομικής κρίσης οικοδομική δραστηριότητα ξέρετε πού θα οδηγήσει; Μήπως είμαστε της λογικής να μεταφέρουμε τις συνέπειες στις επόμενες γενιές;
Μετά τη Μεταπολίτευση -από το Σύνταγμα του ’75, το οποίο είχε αρκετές προστατευτικές διατάξεις, μέχρι σήμερα- όλοι οι νόμοι που ψηφίστηκαν αποσκοπούσαν στη μείωση των βασικών οικοσυστημάτων, εκτός από αυτήν που επιφέρουν οι πυρκαγιές, είτε στη μείωση του βαθμού προστασίας τους, κάτι που φάνηκε και στην προσπάθεια Συνταγματικής Αναθεώρηση του 2004. Και όλα αυτά δημιουργούν την προσδοκία για αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων δασικού χαρακτήρα, προκειμένου να αποδοθούν στην οικιστική αξιοποίηση. Έτσι την ονομάζουμε.
Η Ελλάδα, παρά τις συμφωνίες της με την Ευρωπαϊκή Ένωση, πολλές φορές έχει απειληθεί με πρόστιμα και παραπομπές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αλλά, παρ’ όλα αυτά, η νομοθεσία της υπολείπεται σε σχέση με την αντίστοιχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά, όπου είναι ανεκτή η νομοθεσία, δεν εφαρμόζεται. Παρεκκλίσεις επί παρεκκλίσεων, νόμοι με παραθυράκια και πολλές φορές τα στραβά μάτια από πλευράς του κράτους. Ελλιπείς έλεγχοι, υποστελεχωμένες υπηρεσίες, πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων στα διάφορα Υπουργεία, έλλειψη δασικών χαρτών, μη ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου και γενικά έλλειψη σχεδιασμού. Θα λύσει τα προβλήματα αυτά το νέο νομοσχέδιο; Όχι χωρίς πολιτική βούληση. Αλλά σίγουρα πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία που βελτιώνει κάπως το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο και γι’ αυτό εμείς είμαστε θετικοί και το ψηφίζουμε επί της αρχής.
Δυστυχώς, όμως, παρακολουθούμε μία συζήτηση που επικεντρώνεται στο άρθρο 9 και στο ζήτημα με τα δέκα στρέμματα. Εμείς, ως Δημοκρατική Αριστερά, και με βάση την πάγια θέση μας για κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, δεχτήκαμε ότι η εφαρμογή των δέκα στρεμμάτων χωρίς καμία παρέκκλιση ήταν ένα πρώτο βήμα. Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει εκτός σχεδίου δόμηση. Έτσι και αλλιώς, για τους Ευρωπαίους και μέσα στα πλαίσια διαφύλαξης αυτών των περιοχών είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε πρόβλεψη αρτιότητας σε περιοχές Natura. Το όριο αρτιότητας των τεσσάρων στρεμμάτων ήταν κάτι που είχε επιβληθεί επί Μάνου το ’78 και έχει έρθει η σειρά, κύριε Υπουργέ, να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Ως Δημοκρατική Αριστερά μάλιστα, καταθέσαμε σχετική πρωτοβουλία που στην ουσία πρόκειται για το αρχικό άρθρο έτσι όπως το είχε καταθέσει η κυρία Υπουργός χωρίς καμία παρέκκλιση.
Ασφαλώς, το νομοσχέδιο έχει και πολλά άλλα προβλήματα που δεν τα λύνει. Ποιος θα το εφαρμόσει αυτό το νομοσχέδιο; Ποιες δασικές υπηρεσίες θα κληθούν να εφαρμόσουν τις διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου; Ποιες διευθύνσεις περιβάλλοντος; Ποιες πολεοδομίες; Ποιο λιμενικό; Ο ν. 1650/86 απέτυχε, γιατί ήταν πάρα πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί. Απαιτούσε πολλές Υπουργικές Αποφάσεις, Προεδρικά Διατάγματα, εξουσιοδοτικές διατάξεις. Το ίδιο κάνει και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Η ενσωμάτωση της προστασίας της βιοποικιλότητας και στις άλλες πολιτικές θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα, καθώς είναι βασική προϋπόθεση για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή είναι ότι δεν γίνεται καμιά αναφορά στην οικονομική διάσταση της βιοποικιλότητας στο σύνολο του σχεδίου νόμου. Δεν αναφέρεται ούτε στο άρθρο 17 που αφορά στην επιστημονική έρευνα. Επιπλέον, θα πρέπει να επισπευσθούν οι διαδικασίες των χωροταξικών και πολεοδομικών ρυθμίσεων με έμφαση στα γενικά πολεοδομικά σχέδια. Όλοι οι Καλλλικράτιοι δήμοι θα πρέπει να διαθέτουν πολεοδομικό σχεδιασμό, με προτεραιότητα τους δήμους που έχουν περιοχές Natura.
Ως Δημοκρατική Αριστερά, όπως ξαναείπα, θα ψηφίσουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο με τις επιφυλάξεις που διατυπώσαμε και καλούμε την κυρία Υπουργό να υιοθετήσει την τροπολογία μας, δηλαδή αυτό που είχε διατυπωθεί στο αρχικό νομοσχέδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου