Τα «δίδακτρα» για τον ΣΥΡΙΖΑ

 Του Πάχου Μανδραβέλη, Καθημερινή

Γράφαμε και παλιότερα ότι τα δίδακτρα για τη «βίαιη ωρίμανση του ΣΥΡΙΖΑ» θα είναι υψηλά για την ελληνική οικονομία. Βεβαίως, «το καλό είναι ότι μία ακόμη γενιά “αιθεροβαμόνων” θα μάθει στο καμίνι της εξουσίας αυτό που έλεγε ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ, ότι “η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού· είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου”. Τον λογαριασμό όμως της εκπαίδευσης θα τον αναλάβει ο ελληνικός λαός» («Καθημερινή», 11.9.2014). Αλλά, μέχρι να καταλάβει ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης ότι ανάπτυξη δεν γίνεται χωρίς επενδύσεις, ο κ. Στάθης Λεουτσάκος ότι με συνθήματα δεν βάφονται αυγά και η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω της, η χώρα θα έχει χάσει πολλά. Απλώς ελπίζουμε, αφενός, να μην πάνε στράφι τα δίδακτρα –δηλαδή να μάθουν κάτι και οι οπλαρχηγοί της Προόδου, αλλά και όσοι πίστεψαν ότι πουλώντας αέρα κοπανιστό θα βρέξει λεφτά– και, αφετέρου, οι ζημιές να είναι αναστρέψιμες. Δυστυχώς όλα εδώ πληρώνονται. Ο παραλογισμός που επί χρόνια καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία φύτρωσε στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα. Διάφοροι αριστεροφαντασιόπληκτοι είναι ικανοί να πάρουν τη χώρα στον λαιμό τους για να αποδείξουν ότι οι νεράιδες του καταστροφικού σοσιαλισμού είναι υπαρκτές. Μεγάλωσαν ιδεολογικά φτιάχνοντας έναν αδιαπέραστο από την πραγματικότητα κόσμο· είναι σαν εκείνο τον ανόητο οδηγό που πάει ανάποδα στη Σταδίου και όταν ακούει από το ραδιόφωνο «προσοχή, προσοχή, όχημα κινείται ανάποδα στην οδό Σταδίου», μονολογεί: «Τι ένα, ρε; Δεκάδες είναι...».

Δεν γνωρίζουμε πόσα περιθώρια υπάρχουν για να διδαχθούν διάφοροι στον ΣΥΡΙΖΑ τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Εδώ υπάρχουν στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο σοβιετικός ολοκληρωτισμός, που κατέστρεψε την Ανατολική Ευρώπη, ήταν κατά βάθος «καλό πράγμα» και απλώς ο πανταχού παρών ιμπεριαλισμός δεν άφησε να ανθήσουν οι αρετές του. Υπάρχουν βουλευτές που πιστεύουν ότι ο Στάλιν ήταν ένας καλοκάγαθος γεράκος, ο οποίος απλώς προστάτευε τον σοσιαλισμό σφάζοντας όλους τους συντρόφους του. Υπάρχει ακόμη και ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς, ο οποίος σε αυτό το χάος της ελληνικής παιδείας η μόνη απόφαση που πήρε –στον ένα μήνα που ανέλαβε– είναι να καταστρέψει κάποιες νησίδες αριστείας που υπήρχαν, δηλαδή να ισοπεδώσει τα πειραματικά σχολεία.
Κρίνονται πολλά για τη χώρα τους επόμενους μήνες. Ο κίνδυνος του πιστωτικού ατυχήματος, λόγω του ελλείμματος ρευστότητας που τώρα παραδέχεται η κυβέρνηση, είναι υπαρκτός. Αν γλιτώσουμε το ατύχημα, το οποίο θα οδηγήσει τη χώρα οικονομικά και πολιτικά στη δεκαετία του ’50, θα κριθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα μάθουμε αν και κατά πόσο ο φανταστικός κόσμος που έφτιαξε είναι διαπερατός από την πραγματικότητα. Ως αντιπολίτευση δεν φάνηκε να έχει κάποια επαφή με τον πραγματικό κόσμο, απόδειξη ότι επέμενε να πάμε σε εκλογές βγάζοντας από την εξαιρετικά δύσκολη θέση την προηγούμενη κυβέρνηση.
Απλώς ελπίζουμε ότι τα «δίδακτρα» (των 20 δισ. καταθέσεων που έφυγαν από τις τράπεζες, συν κάποια δισ. ελλείμματος από την υστέρηση των φορολογικών εσόδων, συν τις ζημίες από το «πάγωμα» της αγοράς, συν το ανυπολόγιστο κόστος από τη διεύρυνση του χάσματος εμπιστοσύνης με τους εταίρους) θα πιάσουν τόπο... Έντυπη