Του Νότη Μαυρουδή, http://mavroudistar.wordpress.com/
Τελικά εξελίχθηκε σε μια
φαρσοκωμωδία αυτό που συντελέστηκε εκεί, σε εκείνο το συνέδριο στον
Κεραμεικό με τον μόνο πρωταγωνιστή που απέμεινε και που ακόμα δεν έχει
αποφασίσει πού θα πάει, τι θέλει και τι αναζητάει; Δεν λέω. Τα
συνέδρια όλων των κομμάτων, δεν φημίζονται συνήθως για την καθαρή και
άρτια διεξαγωγή τους, δίχως ευτράπελα και στημένα (προκατασκευασμένα)
αποτελέσματα. Και εκεί που θέλω να κοιτάω, η Αριστερά εννοώ, πολλές
φορές στα συνεδριακά παιχνίδια φάνηκε να είναι… μανούλα στο στήσιμο
καταστάσεων… Την αντίθετη συμπεριφορά είχε την πρόθεση να ακολουθήσει η
ανανεωτική αριστερά. Δεν πρόλαβε… Τώρα ήρθε η σειρά τού Φώτη
(Κουβέλη) να θυμηθεί τις παλιές καλές συνταγές και εξ’ όσων συμπεραίνω,
στην πορεία αποκαλύφθηκαν συμπεριφορές που ξάφνιασαν έως και τους πρώην
στενότερους συνεργάτες του! Κάτι σαν… εξουσιομανία. Μια εμμονή σε
ηγετική θέση… Καίσαρα! Να βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας με κάθε
τρόπο, επιλέγοντας στενούς συνεργάτες οι οποίοι είναι έξω από κάθε
«ανανεωτικό κλίμα», σκοτεινιάζοντας το Τοπίο, συρρικνώνοντας κάθε
δυναμική και κάθε προοπτική τού κόμματος, που μαζί με άλλους ίδρυσε (με
την διάσπαση και αποχώρηση από τον ΣΥΝ το 2010), φροντίζοντας ως
επικεφαλής να κάνει νεφελώδεις και ακατανόητες πολιτικές κινήσεις, με
είπα-ξείπα και άλλες πολιτικές κωλοτούμπες…
Τώρα, το 3ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ αποδείχτηκε πως στήθηκε για να μπορέσει ο ίδιος να στηριχτεί από τα ίδια εκείνα πρόσωπα που τον ανακήρυξαν πρόεδρο διαρκείας! Η ΔΗΜΑΡ ήταν εξ’ αρχής αρχηγικό κόμμα και τώρα επαληθεύτηκε στο ακέραιο… Τώρα, με ποσοστό που έφτασε στο 1,44% (!!!) και αποτελεί πλέον αμελητέο πολιτικό μόρφωμα, η αρχηγία χρησιμεύει μόνο για τον καθρέφτη και την αυτοεπιβεβαίωση της πολιτικής αυθεντίας…
Ο Κουβέλης (κάποιοι τον λένε «Μπάρμπα Φώτη») ήταν εκείνος που έριξε το κόμμα (του) στα βράχια, παρ’ όλο που κάποιοι, στενοί του άλλοτε σύντροφοι και συνεργάτες, τώρα απομακρυσμένοι και εξαναγκασμένοι στην αποχώρηση, μάταια τον συμβούλευσαν να κάνει διαφορετικές κινήσεις και επιλογές. Συμπεριφέρθηκε από αδιάφορος έως και πολέμιος προς κάθε κίνηση, γύρω από την κεντροαριστερά και την σοσιαλδημοκρατία και ό,τι μπορεί να σημαίνουν τέτοιες έννοιες… Φρόντισε να διατηρεί τη δημοτικότητά του με έναν στεγνό δικονομικό τρόπο αγόρευσης, που τον ανήγαγε σε «πολιτικό λόγο» προκαλώντας βαθύ λήθαργο…
Πολλοί τον εμπιστεύτηκαν ως ηγέτη ανανεωτικών οραμάτων! Αυτή είναι η Αριστερά! Με τόσο λίγα, ονειρεύεται τόσα πολλά… Έφυγε (μαζί με άλλους) από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί διαφωνούσε με την πολιτική του, τις παλιές κομματικές αγκυλώσεις και ιδέες που συνέχιζαν να πρωτοστατούν, το κλίμα και τον λαϊκισμό που ανέδυε. Μετά από τέσσερα χρόνια δίνει ουσιαστικά το σύνθημα για τη μεγάλη επιστροφή, θαρρείς και εξέλειψαν αυτά τα χαρακτηριστικά… Τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να είναι κόμμα εξουσίας! Τι να κρύβεται άραγε πίσω από την στάση αυτή; Ποιες συμφωνίες έχουν γίνει εν αγνοία όλων; Καυτηριάζει τώρα την συγκυβέρνηση στην οποία ο ίδιος συμμετείχε ενεργά. Βρήκε την ευκαιρία τής πραξικοπηματικής και βλακώδους κυβερνητικής συμπεριφοράς με την ΕΡΤ, για να φύγει και άρχισε αμέσως, δίχως αιδώ, την εύκολη κριτική σαν να μην είχε συμμετάσχει ποτέ στην κυβέρνηση… Καλούσε (κι αυτός) τους «ανθρώπους τού πολιτισμού», λίγο πριν από πολιτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές έτσι, για το θεαθήναι, αλλά στην ουσία, όπως και πολοί άλλοι συνάδελφοί του, δεν ασχολήθηκε στην πολιτική σταδιοδρομία του σοβαρά με ένα τέτοιο θέμα, όπως ο πολιτισμός .
Νιώθω πως για μια ακόμα φορά, ξεγελάστηκα και ομολογώ πως αυτό οφείλεται στην καλοπροαίρετη έως και αφελή μου στάση, απέναντι στους ανθρώπους, καθώς αργώ να ανακαλύψω τις σκοτεινές γωνιές όπου λαμβάνουν χώρα οι κινήσεις των πολιτικών παιχνιδιών…
Τώρα, το 3ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ αποδείχτηκε πως στήθηκε για να μπορέσει ο ίδιος να στηριχτεί από τα ίδια εκείνα πρόσωπα που τον ανακήρυξαν πρόεδρο διαρκείας! Η ΔΗΜΑΡ ήταν εξ’ αρχής αρχηγικό κόμμα και τώρα επαληθεύτηκε στο ακέραιο… Τώρα, με ποσοστό που έφτασε στο 1,44% (!!!) και αποτελεί πλέον αμελητέο πολιτικό μόρφωμα, η αρχηγία χρησιμεύει μόνο για τον καθρέφτη και την αυτοεπιβεβαίωση της πολιτικής αυθεντίας…
Ο Κουβέλης (κάποιοι τον λένε «Μπάρμπα Φώτη») ήταν εκείνος που έριξε το κόμμα (του) στα βράχια, παρ’ όλο που κάποιοι, στενοί του άλλοτε σύντροφοι και συνεργάτες, τώρα απομακρυσμένοι και εξαναγκασμένοι στην αποχώρηση, μάταια τον συμβούλευσαν να κάνει διαφορετικές κινήσεις και επιλογές. Συμπεριφέρθηκε από αδιάφορος έως και πολέμιος προς κάθε κίνηση, γύρω από την κεντροαριστερά και την σοσιαλδημοκρατία και ό,τι μπορεί να σημαίνουν τέτοιες έννοιες… Φρόντισε να διατηρεί τη δημοτικότητά του με έναν στεγνό δικονομικό τρόπο αγόρευσης, που τον ανήγαγε σε «πολιτικό λόγο» προκαλώντας βαθύ λήθαργο…
Πολλοί τον εμπιστεύτηκαν ως ηγέτη ανανεωτικών οραμάτων! Αυτή είναι η Αριστερά! Με τόσο λίγα, ονειρεύεται τόσα πολλά… Έφυγε (μαζί με άλλους) από τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί διαφωνούσε με την πολιτική του, τις παλιές κομματικές αγκυλώσεις και ιδέες που συνέχιζαν να πρωτοστατούν, το κλίμα και τον λαϊκισμό που ανέδυε. Μετά από τέσσερα χρόνια δίνει ουσιαστικά το σύνθημα για τη μεγάλη επιστροφή, θαρρείς και εξέλειψαν αυτά τα χαρακτηριστικά… Τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να είναι κόμμα εξουσίας! Τι να κρύβεται άραγε πίσω από την στάση αυτή; Ποιες συμφωνίες έχουν γίνει εν αγνοία όλων; Καυτηριάζει τώρα την συγκυβέρνηση στην οποία ο ίδιος συμμετείχε ενεργά. Βρήκε την ευκαιρία τής πραξικοπηματικής και βλακώδους κυβερνητικής συμπεριφοράς με την ΕΡΤ, για να φύγει και άρχισε αμέσως, δίχως αιδώ, την εύκολη κριτική σαν να μην είχε συμμετάσχει ποτέ στην κυβέρνηση… Καλούσε (κι αυτός) τους «ανθρώπους τού πολιτισμού», λίγο πριν από πολιτικές ή αυτοδιοικητικές εκλογές έτσι, για το θεαθήναι, αλλά στην ουσία, όπως και πολοί άλλοι συνάδελφοί του, δεν ασχολήθηκε στην πολιτική σταδιοδρομία του σοβαρά με ένα τέτοιο θέμα, όπως ο πολιτισμός .
Νιώθω πως για μια ακόμα φορά, ξεγελάστηκα και ομολογώ πως αυτό οφείλεται στην καλοπροαίρετη έως και αφελή μου στάση, απέναντι στους ανθρώπους, καθώς αργώ να ανακαλύψω τις σκοτεινές γωνιές όπου λαμβάνουν χώρα οι κινήσεις των πολιτικών παιχνιδιών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου