Τρία ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά της ζωής την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η εξαθλίωση της καθημερινής ζωής των πολιτών, λόγω της επιβάρυνσής τους με φόρους για την επιδότηση των πολεμικών αποζημιώσεων που είχαν επιβληθεί με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών (τη συνθήκη που τερμάτισε τον Α' Παγκόσμιο). Η ενίσχυση των άκρων. Η κυριαρχία της φαντασίωσης: τα συμφέροντα της Γερμανίας, το μεγάλωμά της, η ισχύς της. Ο ρατσισμός και, ιδίως, ο αντισημιτισμός που οδήγησε στο πογκρόμ κατά των Εβραίων ήταν συστατικό της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας - που κυριάρχησε και βύθισε την Ευρώπη στον πιο άγριο πόλεμο της Ιστορίας. Το εφιαλτικότερο συστατικό της εποχής της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η κυριαρχία του μίσους, είναι τμήμα της καθημερινότητάς μας. Κι είναι μίσος εντοπισμένο. Μίσος κατά του άλλου, του ξένου. Κατά τα φαινόμενα, ο φόνος του νεαρού Ιρανού, χθες τα ξημερώματα, στην οδό Αναξαγόρα, στο κέντρο της Αθήνας, είναι έκφραση τέτοιου τύπου μίσους. Ρατσιστικού μίσους.
Λέγαμε τις προάλλες ότι, απέναντι στον νόμο, τα εγκλήματα δεν έχουν ταυτότητα. Ολα τα εγκλήματα, εκτός από τα ρατσιστικά. Αντιθέτως, μοναδικό κίνητρο αυτών των εγκλημάτων είναι η διαφορετική ταυτότητα των θυμάτων. Δεν είσαι ό,τι κι εγώ, κι αυτό είναι λόγος για να σε καθαρίσω. Η απόλυτη βαρβαρότητα.
Προφανώς οι δολοφόνοι (μαρτυρίες κάνουν λόγο για πέντε άνδρες με μοτοσικλέτες) πρέπει να εντοπισθούν και να παραπεμφθούν στη Δικαιοσύνη. Καταρχήν, γιατί, στις συντεταγμένες κοινωνίες, κάθε έγκλημα απαιτεί την τιμωρία του. Εν προκειμένω, ωστόσο, υπάρχει ακόμα ένας λόγος, ουσιαστικότερος. Είναι ανάγκη το κράτος να δηλώσει ότι στην επικράτεια του νόμου δεν υπάρχει περιθώριο σε κανέναν και για κανέναν λόγο να το υποκαταστήσει.
Υπάρχει θέμα με την παράνομη μετανάστευση στη χώρα; Είναι δουλειά του κράτους να την αντιμετωπίσει - κανείς δεν εξουσιοδότησε ιδιωτικές συμμορίες να επιβάλουν τη δική τους αντίληψη για τον χαρακτήρα της κοινωνίας μας. Πολύ περισσότερο, κανείς δεν εξουσιοδότησε κανέναν να αποφασίζει για τις ζωές άλλων ανθρώπων, εντός της επικράτειας. Η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό και υποχρέωση της πολιτείας είναι να το προστατεύει - και να τιμωρεί ποινικά όσους το προσβάλλουν. Τελεία.
Η δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ορθότατα, δεν αφήνει περιθώρια παρανόησης επ' αυτού. «Δηλώνω προς κάθε κατεύθυνση ότι η πολιτεία θα είναι αμείλικτη προς όλους τους δράστες εγκληματικών ενεργειών, οποιαδήποτε υποτιθέμενη πρόφαση κι αν βρίσκουν» δήλωσε ο Νίκος Δένδιας. Τα λόγια χρειάζονται πράξεις. Οι δράστες της δολοφονίας δεν μπορεί να μείνουν ατιμώρητοι. Ούτε όσοι εξυμνούν την εγκληματική δράση τους. Οι συμμορίες με την ιδιότυπη αίσθηση της αυτοδικίας πρέπει να εξαρθρωθούν. Η χώρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Κι αυτό χρειάζεται να γίνει κατανοητό οριζοντίως και καθέτως.
1 σχόλιο:
Το πολιτικό σύστημα με κυρίαρχα τα κόμματα εξουσίας το πελατειακό κράτος τη διαφθορά, την αποβιομηχάνιση,την ανεύθυνη διαχείρηση της εξουσίας έφεραν την χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Σε αυτή την σύγχιση και τα πολιτικά αδιέξοδα βρίσκουν έδαφος
δράσεως οι ακροδεξιές συμορίες.
Ασφαλώς και είναι μεγάλες οι ευθύνες των ψηφοφόρων που ψήφιζαν και επιβράβευαν αυτές τις καταστάσεις.Στο αντιπροσωπευτικό σύστημα, οι λαθεμένες επιλογές των πολιτών πληρώνονται τοις μετρητοίς από τους ίδιους.
Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα.Με διάλογο με ενεργή συμμετοχή των πολιτών, με συναινέσεις και αποδοχή του δίκαιου του άλλου, θα λυθούν τα προβλήματα.Με πράξεις ουσίας καιόχι επικοινωνιακά τεχνάσματα,αλλά και αλλαγές πολιτικών και νοοτροπιών λύνονται τα προβλήματα και απομωνόνωνται οι ακραίες ομάδες.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Δημοσίευση σχολίου